Przewodnikowi chóru, na Neginot i Seminit. Psalm Dawida.

6 PANIE, nie karć mnie w swoim gniewie i nie karz mnie w swojej zapalczywości.

² Zmiłuj się nade mną, PANIE, bo jestem słaby; uzdrów mnie, PANIE, bo moje kości drżą;

³ I moja dusza bardzo się zatrwożyła; lecz ty, PANIE, jak długo jeszcze?

⁴ Zawróć, PANIE, ocal moją duszę; wybaw mnie ze względu na twe miłosierdzie.

⁵ W śmierci bowiem nie ma pamięci o tobie, a w grobie któż cię będzie wysławiać?

⁶ Zmęczyłem się moim wzdychaniem, co noc zalewam łzami moje posłanie, moje łoże jest mokre od płaczu.

⁷ Moje oko zaćmiło się od smutku, zestarzało się z powodu wszystkich moich wrogów.

⁸ Odstąpcie ode mnie, wszyscy czyniący nieprawość, bo PAN usłyszał głos mego płaczu.

⁹ Usłyszał PAN moją prośbę, PAN przyjął moją modlitwę.

¹⁰ Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy moi wrogowie, niech uciekną i będą pohańbieni w jednej chwili.

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida, sługi PANA.

36 Nieprawość niegodziwego świadczy w mym sercu, że nie ma bojaźni Bożej przed jego oczyma.

² Schlebia sobie bowiem w swoich oczach, aż jego nieprawość okaże się obrzydliwa.

³ Słowa jego ust to niegodziwość i fałsz, porzucił mądrość i czynienie dobra.

⁴ Na swoim łożu obmyśla nieprawość, stoi na drodze niedobrej i nie brzydzi się złem.

⁵ PANIE, twoje miłosierdzie sięga niebios, twoja wierność aż do obłoków.

⁶ Twoja sprawiedliwość jak najwyższe góry, twoje sądy jak wielka przepaść; ty, PANIE, zachowujesz ludzi i zwierzęta!

⁷ Jak cenne jest twoje miłosierdzie, Boże! Dlatego synowie ludzcy chronią się w cieniu twoich skrzydeł.

⁸ Nasycą się obfitością twego domu, napoisz ich strumieniem twoich rozkoszy.

⁹ U ciebie bowiem jest źródło życia, w twojej światłości ujrzymy światłość.

¹⁰ Roztocz twe miłosierdzie nad tymi, którzy cię znają, a twoją sprawiedliwość nad ludźmi prawego serca.

¹¹ Niech nie następuje na mnie noga pyszałka, niech nie wygania mnie ręka niegodziwego.

¹² Oto tam upadli czyniący nieprawość, zostali powaleni i nie będą mogli powstać.

Przewodnikowi chóru. Pieśń i psalm.

66 Radośnie wykrzykujcie Bogu, wszystkie ziemie;

² Wyśpiewujcie chwałę jego imienia, oddawajcie mu chwalebną cześć.

³ Powiedzcie Bogu: Jak straszliwe są twe dzieła! Z powodu twojej wielkiej mocy poddadzą się twoi wrogowie.

⁴ Cała ziemia odda ci pokłon i śpiewać ci będzie; śpiewać będzie twemu imieniu. Sela.

⁵ Chodźcie, zobaczcie dzieła Boże, straszliwe są jego dzieła pośród synów ludzkich.

⁶ Zamienił morze w suchą ziemię, pieszo przeszli przez rzekę; tam się nim weseliliśmy.

⁷ Panuje w swej mocy na wieki, jego oczy patrzą na narody, buntownicy nie wywyższą się. Sela.

⁸ Błogosławcie, narody, naszego Boga i rozgłaszajcie jego chwałę.

⁹ Zachował przy życiu naszą duszę i nie dał się zachwiać naszej nodze.

¹⁰ Doświadczyłeś nas bowiem, Boże, wypróbowałeś nas ogniem, jak srebro jest oczyszczone.

¹¹ Zaprowadziłeś nas w sidła, włożyłeś ucisk na nasze biodra.

¹² Pozwoliłeś ludziom deptać nam po głowach, przeszliśmy przez ogień i wodę, ale nas wyprowadziłeś na miejsce obfitości.

¹³ Dlatego wejdę do twego domu z całopaleniem i wypełnię śluby;

¹⁴ Które wyraziły moje wargi i wypowiedziały moje usta w utrapieniu.

¹⁵ Będę ci składał w ofierze całopalenia z tłustych zwierząt wraz z wonnością baranów, ofiaruję ci woły i kozły. Sela.

¹⁶ Chodźcie, słuchajcie, wszyscy, którzy się boicie Boga, a opowiem, co uczynił dla mojej duszy.

¹⁷ Do niego wołałem moimi ustami i wychwalałem go moim językiem.

¹⁸ Gdybym zważał na nieprawość w swoim sercu, Pan by mnie nie wysłuchał.

¹⁹ A jednak Bóg wysłuchał, przychylił się do głosu mojej modlitwy.

²⁰ Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił mojej modlitwy i nie odebrał mi swego miłosierdzia.

96 Śpiewajcie PANU nową pieśń, śpiewaj PANU, cała ziemio!

² Śpiewajcie PANU, błogosławcie jego imię, opowiadajcie o jego zbawieniu dzień po dniu.

³ Głoście wśród narodów jego chwałę, wśród wszystkich ludów jego cuda.

⁴ Wielki bowiem jest PAN i godny wszelkiej chwały, straszliwszy nad wszystkich bogów.

⁵ Gdyż wszyscy bogowie narodów są bożkami, a PAN uczynił niebiosa.

⁶ Cześć i majestat przed jego obliczem, moc i piękno w jego świątyni.

⁷ Oddajcie PANU, rodziny narodów, oddajcie PANU chwałę i moc.

⁸ Oddajcie PANU chwałę jego imienia, przynieście dary i wejdźcie do jego przedsionków.

⁹ Oddajcie PANU pokłon w ozdobie świętości, niech cała ziemia drży przed nim.

¹⁰ Mówcie wśród pogan: PAN króluje; świat będzie utwierdzony, aby się nie poruszył, i on będzie sądził ludzi sprawiedliwie.

¹¹ Niech się weselą niebiosa i niech raduje się ziemia; niech zaszumi morze i to, co w nim jest.

¹² Niech radują się pola i wszystko, co jest na nich, wtedy radośnie wykrzykną wszystkie drzewa leśne;

¹³ Przed obliczem PANA, bo idzie, idzie zaiste, aby sądzić ziemię. Będzie sądził świat w sprawiedliwości, a narody w swojej prawdzie.

Pieśń stopni.

126 Gdy PAN odwrócił niewolę Syjonu, byliśmy jak we śnie.

² Wtedy usta nasze napełniły się śmiechem, a nasz język radością; wtedy mówiono między narodami: PAN uczynił wielkie rzeczy dla nich.

³ PAN uczynił dla nas wielkie rzeczy i z tego się radujemy.

⁴ Odwróć, PANIE, naszą niewolę jak strumienie na południu.

⁵ Ci, którzy sieją we łzach, będą żąć z radością.

⁶ Kto wychodzi z płaczem, niosąc drogie ziarno, powróci z radością, przynosząc swoje snopy.

6 Synu mój, jeśli poręczyłeś za swego bliźniego i dałeś porękę za obcego;

² Związałeś się słowami ust twoich, schwytany jesteś mową twoich ust.

³ Uczyń więc tak, synu mój, uwolnij się, gdy wpadłeś w ręce swego bliźniego; idź, upokórz się i nalegaj na twego bliźniego.

⁴ Nie daj snu swoim oczom i nie pozwól powiekom drzemać.

⁵ Uwolnij się jak sarna z rąk myśliwego i jak ptak z ręki ptasznika.

⁶ Idź do mrówki, leniwcze, przypatrz się jej drogom i bądź mądry;

⁷ Chociaż nie ma ona wodza ani przełożonego, ani pana;

⁸ To w lecie przygotowuje swój pokarm i gromadzi w żniwa swą żywność.

⁹ Jak długo będziesz leżał, leniwcze? Kiedy wstaniesz ze swego snu?

¹⁰ Jeszcze trochę snu, trochę drzemania, trochę założenia rąk, aby zasnąć;

¹¹ A twoje ubóstwo przyjdzie jak podróżny i twój niedostatek jak mąż zbrojny.

¹² Człowiek nikczemny i niegodziwy chodzi z przewrotnością na ustach;

¹³ Mruga swymi oczyma, mówi swymi nogami, wskazuje swymi palcami;

¹⁴ Przewrotność jest w jego sercu, stale knuje zło i sieje niezgodę.

¹⁵ Dlatego nagle spadnie na niego nieszczęście; nagle zostanie złamany i pozbawiony ratunku.

¹⁶ Jest sześć rzeczy, których nienawidzi PAN, siedem budzi w nim odrazę:

¹⁷ Wyniosłe oczy, kłamliwy język i ręce, które przelewają krew niewinną;

¹⁸ Serce, które knuje złe myśli; nogi, które spiesznie biegną do zła;

¹⁹ Fałszywy świadek, który mówi kłamstwa, i ten, który sieje niezgodę między braćmi.

²⁰ Synu mój, strzeż przykazania twego ojca i nie odrzucaj prawa twojej matki.

²¹ Przywiąż je na zawsze do serca twego i zawieś je sobie na szyi.

²² Gdy będziesz chodził, poprowadzi cię; gdy zaśniesz, strzec cię będzie, a gdy się obudzisz, będzie mówić do ciebie;

²³ Bo przykazanie jest pochodnią, prawo światłością, a upomnienia do karności są drogą życia;

²⁴ Aby cię strzegły przed złą kobietą i przed gładkim językiem obcej kobiety.

²⁵ Nie pożądaj w twoim sercu jej piękności i niech cię nie łowi swymi powiekami.

²⁶ Bo dla kobiety nierządnej zubożeje człowiek aż do kęsa chleba, a żona cudzołożna czyha na cenne życie.

²⁷ Czy może ktoś wziąć ogień w zanadrze, a jego szaty się nie spalą?

²⁸ Czy może ktoś chodzić po rozżarzonych węglach, a jego nogi się nie poparzą?

²⁹ Tak ten, kto wchodzi do żony swego bliźniego; ktokolwiek ją dotknie, nie będzie bez winy.

³⁰ Nie pogardza się złodziejem, jeśli kradnie, by nasycić swoją duszę, będąc głodnym;

³¹ Ale jeśli go złapią, zwróci siedmiokrotnie albo odda cały dobytek swego domu.

³² Lecz kto cudzołoży z kobietą, jest pozbawiony rozsądku; kto tak robi, gubi swoją duszę.

³³ Znajdzie chłostę i wstyd, a jego hańba nie będzie zmazana.

³⁴ Bo zazdrość rozpala gniew mężczyzny i nie będzie pobłażał w dniu zemsty.

³⁵ Nie będzie miał względu na żaden okup i nie przyjmie darów, choćbyś najwięcej mu dawał.