Psalm i pieśń na poświęcenie przybytku Dawida.

30 PANIE, będę cię wywyższać, bo podniosłeś mnie i nie pozwoliłeś mym wrogom cieszyć się z mojego powodu.

² PANIE, Boże mój, wołałem do ciebie i uzdrowiłeś mnie.

³ PANIE, wyprowadziłeś moją duszę z piekła, zachowałeś mnie przy życiu, abym nie zstąpił do dołu.

⁴ Śpiewajcie PANU, święci jego, i wysławiajcie go, wspominając jego świętość.

⁵ Jego gniew bowiem trwa tylko chwilę, a jego łaskawość przez całe życie; choćby płacz trwał przez noc, rankiem nastanie radość.

⁶ Powiedziałem w czasie mej pomyślności: Nigdy się nie zachwieję.

⁷ PANIE, w swojej łaskawości umocniłeś moją górę; ale gdy ukryłeś swoje oblicze, strwożyłem się.

⁸ Wołałem do ciebie, PANIE, modliłem się do PANA:

⁹ Jaki pożytek z mojej krwi, gdybym zstąpił do dołu? Czy proch będzie cię chwalić? Czy będzie głosić twoją prawdę?

¹⁰ Usłysz, PANIE, i zmiłuj się nade mną; PANIE, bądź moim pomocnikiem.

¹¹ Mój płacz zmieniłeś w taniec, zdjąłeś ze mnie wór pokutny, a przepasałeś mnie radością;

¹² Aby moja chwała śpiewała ci i nie milkła; PANIE, mój Boże, będę cię wysławiać na wieki.

Przewodnikowi chóru, na Sussanedut. Miktam Dawida dla pouczenia; gdy walczył przeciw Syryjczykom Nacharaim i przeciw Syryjczykom Soby, gdy Joab, wracając, pobił dwanaście tysięcy Edomitów w Dolinie Soli.

60 Boże, odrzuciłeś nas, rozproszyłeś nas i rozgniewałeś się; powróć znowu do nas.

² Wstrząsnąłeś ziemią i rozdarłeś ją; ulecz jej rozpadliny, bo się chwieje.

³ Okazywałeś twemu ludowi ciężkie rzeczy, napoiłeś nas winem odurzającym.

⁴ Dałeś chorągiew tym, którzy się ciebie boją, aby wynieśli ją z powodu twej prawdy. Sela.

⁵ Aby byli ocaleni twoi umiłowani, wybaw ich swoją prawicą i wysłuchaj mnie.

⁶ Bóg przemówił w swojej świętości; będę się radował, rozdzielę Sychem i wymierzę dolinę Sukkot.

⁷ Mój jest Gilead, mój i Manasses, Efraim mocą mojej głowy, Juda moim prawodawcą.

⁸ Moab moją misą do mycia, na Edom wrzucę mój but; Filisteo, wykrzykuj z mojego powodu.

⁹ Kto mnie wprowadzi do miasta warownego? Kto mnie doprowadzi aż do Edomu?

¹⁰ Czy nie ty, o Boże, który nas odrzuciłeś i nie wychodziłeś, Boże, z naszymi wojskami?

¹¹ Udziel nam pomocy w utrapieniu, bo próżna jest pomoc ludzka.

¹² W Bogu mężnie sobie poczynać będziemy, bo on podepcze naszych nieprzyjaciół.

Modlitwa Mojżesza, męża Bożego.

90 Panie, ty byłeś naszą ucieczką z pokolenia na pokolenie.

² Zanim zrodziły się góry, zanim ukształtowałeś ziemię i świat, od wieków na wieki ty jesteś Bogiem.

³ Obracasz człowieka w proch i mówisz: Wracajcie, synowie ludzcy.

⁴ Tysiąc lat bowiem w twoich oczach jest jak dzień wczorajszy, który minął, i jak straż nocna.

⁵ Porywasz ich jakby powodzią, są jak sen i jak trawa, która rośnie o poranku.

⁶ Rano kwitnie i rośnie, a wieczorem zostaje skoszona i usycha.

⁷ Giniemy bowiem od twego gniewu i jesteśmy przerażeni twoją zapalczywością.

⁸ Położyłeś przed sobą nasze nieprawości, nasze skryte grzechy w świetle twego oblicza.

⁹ Wszystkie nasze dni przemijają z powodu twego gniewu, nasze lata nikną jak westchnienie.

¹⁰ Liczbą naszych dni jest lat siedemdziesiąt, a jeśli sił starczy, lat osiemdziesiąt, a to, co w nich najlepsze, to tylko kłopot i cierpienie, bo szybko mijają, a my odlatujemy.

¹¹ Któż zna srogość twego gniewu? Albo kto, bojąc się ciebie, zna twoją zapalczywość?

¹² Naucz nas liczyć nasze dni, abyśmy przywiedli serce do mądrości.

¹³ Powróć, PANIE. Jak długo jeszcze? Zlituj się nad swymi sługami.

¹⁴ Nasyć nas z rana twoim miłosierdziem, abyśmy mogli się cieszyć i radować przez wszystkie nasze dni.

¹⁵ Spraw nam radość według dni, w których nas trapiłeś; według lat, w których zaznaliśmy zła.

¹⁶ Niech się ukaże twoim sługom twoje dzieło, a twoja chwała ich synom.

¹⁷ Niech dobroć PANA, naszego Boga, będzie z nami; i utwierdź wśród nas dzieło naszych rąk; utwierdź dzieło naszych rąk!

Pieśń stopni.

120 Wołałem do PANA w swoim utrapieniu i wysłuchał mnie.

² Ocal, PANIE, moją duszę od warg kłamliwych i od zdradliwego języka.

³ Cóż będzie ci dane albo co się stanie z tobą, zdradliwy języku?

⁴ Ostre strzały mocarza i węgle z jałowca.

⁵ Biada mi, że przebywam w Meszek i mieszkam w namiotach Kedaru.

⁶ Moja dusza długo mieszka z tymi, którzy nienawidzą pokoju.

⁷ Ja jestem za pokojem, ale gdy o tym mówię, oni są za wojną.

150 Alleluja. Chwalcie Boga w jego świątyni; chwalcie go na firmamencie jego mocy.

² Chwalcie go za jego potężne dzieła; chwalcie go za jego wielką dostojność.

³ Chwalcie go na głośnych trąbach; chwalcie go na cytrze i na harfie.

⁴ Chwalcie go bębnem i tańcem; chwalcie go na strunach i na fletach.

⁵ Chwalcie go na głośnych cymbałach; chwalcie go na cymbałach brzęczących.

⁶ Niech wszystko, co oddycha, chwali PANA. Alleluja.

30 Słowa Agura, syna Jake, proroctwo tego człowieka do Itiela, do Itiela i Ukala.

² Zaprawdę jestem najgłupszym z ludzi i nie mam ludzkiego rozumu.

³ Ani nie nauczyłem się mądrości, ani nie mam wiedzy o tym, co święty.

⁴ Któż wstąpił do nieba i zstąpił? Któż zebrał wiatr w swoje garście? Któż zgarnął wody do swej szaty? Któż utwierdził wszystkie krańce ziemi? Jakie jest jego imię? A jakie jest imię jego syna? Czy wiesz?

⁵ Każde słowo Boga jest czyste; on jest tarczą dla tych, którzy mu ufają.

⁶ Nie dodawaj nic do jego słów, aby cię nie strofował i abyś nie okazał się kłamcą.

⁷ Proszę cię o dwie rzeczy; nie odmawiaj mi ich, zanim umrę.

⁸ Oddal ode mnie marność i słowo kłamliwe; nie dawaj mi ani ubóstwa, ani bogactwa; żyw mnie odpowiednim dla mnie pokarmem;

⁹ Abym będąc syty, nie zaparł się ciebie i nie mówił: Kim jest PAN? Albo zubożawszy, nie kradł i nie brał imienia mego Boga nadaremnie.

¹⁰ Nie oczerniaj sługi przed jego panem, aby ci nie złorzeczył i byś nie okazał się winny.

¹¹ Jest pokolenie, które złorzeczy swemu ojcu i nie błogosławi swojej matce.

¹² Jest pokolenie, które we własnych oczach jest czyste, lecz nie jest obmyte ze swego plugastwa.

¹³ Jest pokolenie, którego oczy są wyniosłe i powieki wzniesione.

¹⁴ Jest pokolenie, którego zęby są jak miecze, a zęby trzonowe jak noże, by pożreć ubogich na ziemi i nędzarzy spośród ludzi.

¹⁵ Pijawka ma dwie córki, które mówią: Daj, daj. Trzy są rzeczy, które nie mogą się nasycić; cztery, które nie mówią: Dość.

¹⁶ Grób, niepłodne łono, ziemia niesyta wody i ogień, który nie mówi: Dość.

¹⁷ Oko, które wyśmiewa ojca i gardzi posłuszeństwem matce, wydziobią kruki nad potokami i wyjedzą orlęta.

¹⁸ Trzy są rzeczy dla mnie zbyt zdumiewające, czterech nie znam:

¹⁹ Drogi orła w powietrzu, drogi węża na skale, drogi okrętu na środku morza i drogi mężczyzny z młodą kobietą.

²⁰ Taka jest droga kobiety cudzołożnej: je i obciera swoje usta, i mówi: Nie zrobiłam nic złego.

²¹ Pod trzema rzeczami drży ziemia, czterech nie może znieść:

²² Sługi, kiedy panuje, głupca, kiedy syci się chlebem;

²³ Obmierzłej kobiety, kiedy wychodzi za mąż, i służącej, kiedy dziedziczy po swojej pani.

²⁴ Cztery są rzeczy najmniejsze na ziemi, jednak mędrsze nad mędrców:

²⁵ Mrówki, lud słaby, a jednak w lecie przygotowują pokarm;

²⁶ Góralki, lud słaby, a jednak budują swój dom w skale;

²⁷ Szarańcze nie mają króla, a jednak wszystkie wyruszają chmarą;

²⁸ Pająk chwyta rękoma, a bywa w pałacach królewskich.

²⁹ Trzy są rzeczy, które poruszają się wspaniale, cztery kroczą dostojnie:

³⁰ Lew, najsilniejszy wśród zwierząt, który przed nikim nie ustępuje;

³¹ Chart i kozioł, i król, przeciw któremu nikt nie powstaje.

³² Jeśli głupio postąpiłeś, wynosząc się, albo jeśli pomyślałeś źle, połóż rękę na ustach.

³³ Jak ubijanie mleka daje masło i wycieranie nosa wywołuje krew, tak kto wzbudza gniew, wszczyna kłótnię.