Psalm Dawida.

26 Osądź mnie, PANIE, bo postępuję uczciwie, zaufałem PANU i nie zachwieję się.

² Zbadaj mnie, PANIE, i doświadcz mnie; poddaj próbie moje nerki i serce.

³ Mam bowiem twoje miłosierdzie przed oczyma i postępuję w twojej prawdzie.

⁴ Nie zasiadałem z ludźmi próżnymi i nie zadaję się z obłudnikami.

⁵ Nienawidzę zgromadzenia złoczyńców i z niegodziwymi nie usiądę.

⁶ Umyję w niewinności swoje ręce i obejdę twój ołtarz, PANIE;

⁷ Aby wznosić głos dziękczynienia i opowiadać o wszystkich twoich cudach.

⁸ PANIE, miłuję dom, w którym mieszkasz, i miejsce, gdzie przebywa twoja chwała.

⁹ Nie zabieraj mojej duszy z grzesznikami ani mojego życia z krwawymi ludźmi;

¹⁰ W ich rękach jest przewrotność, a ich prawica pełna jest przekupstwa.

¹¹ Lecz ja będę postępować uczciwie, odkup mnie i zmiłuj się nade mną.

¹² Moja noga stoi na równej drodze, będę błogosławił PANA w zgromadzeniach.

Przewodnikowi chóru, na Jonat elem rechokim. Miktam Dawida, gdy Filistyni schwytali go w Gat.

56 Zmiłuj się nade mną, Boże, bo chce mnie pochłonąć człowiek; każdego dnia uciska mnie walką.

² Moi wrogowie każdego dnia chcą mnie połknąć; wielu bowiem walczy przeciwko mnie, o Najwyższy.

³ Ilekroć strach mnie ogarnia, ufam tobie.

⁴ W Bogu będę wysławiać jego słowo; Bogu ufam i nie będę się bał tego, co człowiek może mi uczynić.

⁵ Przez cały dzień przekręcają moje słowa, przeciwko mnie kierują wszystkie swe zamysły, ku memu nieszczęściu.

⁶ Zbierają się, ukrywają i śledzą moje kroki, czyhając na moją duszę.

⁷ Czy unikną zemsty za nieprawość? Boże, powal te narody w swoim gniewie.

⁸ Ty policzyłeś dni mojej tułaczki, zbierz też moje łzy do swego bukłaka; czyż nie są spisane w twojej księdze?

⁹ Gdy zawołam, cofną się moi wrogowie; to wiem, bo Bóg jest ze mną.

¹⁰ W Bogu będę wysławiać jego słowa, w PANU będę chwalić jego słowo.

¹¹ Bogu ufam, nie będę się bał tego, co mi może uczynić człowiek.

¹² Tobie, Boże, śluby złożyłem, dlatego też tobie oddam chwałę.

¹³ Ocaliłeś bowiem moją duszę od śmierci, a moje nogi od upadku, abym chodził przed Bogiem w światłości żyjących.

Modlitwa Dawida.

86 Nakłoń swego ucha, PANIE, wysłuchaj mnie, bo jestem nędzny i ubogi.

² Strzeż mojej duszy, bo jestem pobożny; mój Boże, wybaw twego sługę, który ufa tobie.

³ Zmiłuj się nade mną, Panie, bo do ciebie codziennie wołam.

⁴ Rozraduj duszę twego sługi, bo do ciebie, Panie, wznoszę swą duszę.

⁵ Bo ty, Panie, jesteś dobry i przebaczający, i pełen miłosierdzia dla wszystkich, którzy cię wzywają.

⁶ Wysłuchaj, PANIE, mojej modlitwy i zważ na głos mojego błagania.

⁷ Wzywam cię w dniu mego ucisku, bo ty mnie wysłuchasz.

⁸ Nie ma wśród bogów podobnego tobie, Panie, i nie ma dzieł takich jak twoje.

⁹ Wszystkie narody, które stworzyłeś, przyjdą i oddadzą ci pokłon, Panie, i będą wielbić twoje imię.

¹⁰ Bo ty jesteś wielki i czynisz cuda; tylko ty jesteś Bogiem.

¹¹ Naucz mnie, PANIE, twojej drogi, abym chodził w twojej prawdzie; nakłoń moje serce ku bojaźni twego imienia.

¹² Będę cię chwalił, Panie, mój Boże, z całego serca i będę wielbił twoje imię na wieki;

¹³ Bo wielkie jest twoje miłosierdzie dla mnie; ty ocaliłeś moją duszę z najgłębszego piekła.

¹⁴ Boże, pyszni powstali przeciwko mnie i zgraja gwałtowników czyhała na moją duszę, a nie mają ciebie przed oczyma.

¹⁵ Ale ty, Panie, jesteś Bogiem łaskawym i litościwym, nieskorym do gniewu, pełnym miłosierdzia i prawdy.

¹⁶ Spójrz na mnie i zmiłuj się nade mną, udziel swojej mocy twemu słudze i wybaw syna twojej służebnicy.

¹⁷ Daj mi znak twojej dobroci, aby ci, którzy mnie nienawidzą, zobaczyli i zawstydzili się, że ty, PANIE, wspomogłeś mnie i pocieszyłeś.

116 Miłuję PANA, bo usłyszał mój głos i moje prośby.

² Nakłonił bowiem swego ucha ku mnie, dlatego będę go wzywał za moich dni.

³ Otoczyły mnie boleści śmierci, utrapienia piekła przeniknęły mnie; przyszły na mnie ucisk i boleść.

⁴ Wtedy wezwałem imienia PANA, mówiąc: PANIE, proszę, wybaw moją duszę.

⁵ Łaskawy jest PAN i sprawiedliwy, nasz Bóg jest miłosierny.

⁶ PAN strzeże ludzi prostych; byłem uciśniony, a wybawił mnie.

⁷ Powróć, moja duszo, do swego odpoczynku, bo PAN dobrze ci uczynił.

⁸ Wybawił bowiem moją duszę od śmierci, oczy moje od płaczu, moją nogę od upadku.

⁹ Będę chodził przed obliczem PANA w ziemi żyjących.

¹⁰ Uwierzyłem i dlatego przemówiłem; byłem bardzo strapiony.

¹¹ Powiedziałem w zatrwożeniu: Każdy człowiek to kłamca.

¹² Cóż oddam PANU za wszystkie jego dobrodziejstwa, które mi wyświadczył?

¹³ Wezmę kielich zbawienia i będę wzywać imienia PANA.

¹⁴ Moje śluby złożone PANU wypełnię teraz przed całym jego ludem.

¹⁵ Cenna jest w oczach PANA śmierć jego świętych.

¹⁶ O PANIE, jestem twoim sługą; jestem twoim sługą i synem twojej służebnicy; rozerwałeś moje więzy.

¹⁷ Tobie złożę ofiarę chwały i będę wzywać imienia PANA.

¹⁸ Moje śluby złożone PANU wypełnię teraz przed całym jego ludem;

¹⁹ W dziedzińcach domu PANA, pośrodku ciebie, Jeruzalem! Alleluja.

146 Alleluja. Chwal, duszo moja, PANA.

² Będę chwalić PANA, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki będę istniał.

³ Nie pokładajcie ufności we władcach ani w żadnym synu ludzkim, u którego nie ma wybawienia.

⁴ Opuszcza go duch i wraca do swojej ziemi; w tymże dniu zginą wszystkie jego myśli.

⁵ Błogosławiony ten, kogo pomocą jest Bóg Jakuba, kto nadzieję pokłada w PANU, jego Bogu;

⁶ Który uczynił niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest; który dochowuje prawdy na wieki;

⁷ Który oddaje sprawiedliwość pokrzywdzonym i daje chleb głodnym; PAN uwalnia więźniów.

⁸ PAN otwiera oczy ślepych; PAN podnosi przygnębionych; PAN miłuje sprawiedliwych.

⁹ PAN strzeże przychodniów, wspomaga sierotę i wdowę, ale krzyżuje drogę niegodziwych.

¹⁰ PAN będzie królował na wieki, twój Bóg, o Syjonie, z pokolenia na pokolenie. Alleluja.

26 Jak śnieg w lecie i jak deszcz we żniwa, tak głupiemu nie przystoi chwała.

² Jak ptak się tuła i jak jaskółka lata, tak nie przyjdzie niezasłużone przekleństwo.

³ Bicz na konia, wędzidło na osła, a kij na grzbiet głupiego.

⁴ Nie odpowiadaj głupiemu według jego głupoty, abyś i ty nie był do niego podobny.

⁵ Odpowiedz głupiemu według jego głupoty, aby nie był mądry we własnych oczach.

⁶ Kto powierza głupiemu posłannictwo, odcina sobie nogi i pije na własną szkodę.

⁷ Jak nierówne są nogi chromego, tak przysłowie w ustach głupich.

⁸ Jaki jest ten, kto przywiązuje kamień do procy, taki ten, kto oddaje cześć głupiemu.

⁹ Jak cierń wbija się w rękę pijaka, tak przysłowie w ustach głupców.

¹⁰ Wielki Bóg stworzył wszystko i odpłaca głupiemu, odpłaca również przestępcom.

¹¹ Jak pies powraca do swoich wymiocin, tak głupi powtarza swoją głupotę.

¹² Widzisz człowieka, co mądry w swoich oczach? Więcej nadziei dla głupca niż dla niego.

¹³ Leniwy mówi: Lew na drodze, lew na ulicach.

¹⁴ Jak drzwi się obracają na swoich zawiasach, tak leniwy na swoim łóżku.

¹⁵ Leniwy kryje rękę pod pachę, a ciężko mu ją podnosić do ust.

¹⁶ Leniwy uważa się za mądrzejszego niż siedmiu odpowiadających rozsądnie.

¹⁷ Kto przechodzi i wtrąca się w cudzy spór, jest jak ten, który łapie psa za uszy.

¹⁸ Jak szalony wypuszcza iskry, strzały i śmierć;

¹⁹ Taki jest każdy, kto zwodzi swego bliźniego i mówi: Czy nie żartowałem?

²⁰ Gdy nie ma drew, ogień gaśnie; tak gdy nie ma plotkarza, ustaje spór.

²¹ Jak węgiel dla żaru i drwa do ognia, tak kłótliwy człowiek do wzniecenia sporu.

²² Słowa plotkarzy są jak rany; przenikają do głębi wnętrzności.

²³ Palące wargi i złe serce są jak gliniana skorupa pokryta żużlem srebrnym.

²⁴ Ten, kto nienawidzi, udaje wargami, lecz w sercu knuje podstęp.

²⁵ Gdy mówi miłym głosem, nie wierz mu, bo siedem obrzydliwości ma w swoim sercu.

²⁶ Nienawiść człowieka bywa pokryta podstępem, ale jego niegodziwość będzie odkryta na zgromadzeniu.

²⁷ Kto kopie dół, wpadnie w niego; kto kamień toczy, na niego się on obróci.

²⁸ Kłamliwy język nienawidzi tych, których uciska, a usta pochlebcze prowadzą do zguby.