Przewodnikowi chóru, na Ajjelet haszahar. Psalm Dawida.

22 Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś? Czemu jesteś tak daleki od wybawienia mnie, od słów mego jęku?

² Boże mój, wołam we dnie, a nie odzywasz się do mnie; w nocy, a nie mogę się uspokoić.

³ Ale ty jesteś Święty, mieszkający wśród chwały Izraela.

⁴ Tobie ufali nasi ojcowie, ufali i wyzwoliłeś ich.

⁵ Do ciebie wołali i zostali wybawieni, tobie ufali i się nie zawiedli.

⁶ Ja zaś jestem robakiem, a nie człowiekiem, pośmiewiskiem ludzi i wzgardą ludu.

⁷ Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, wykrzywiają usta, potrząsają głową, mówiąc:

⁸ Zaufał PANU, niech go wyzwoli; niech go ocali, skoro go kocha.

⁹ Ale to ty mnie wydobyłeś z łona, napełniłeś mnie ufnością jeszcze u piersi mojej matki.

¹⁰ Na ciebie byłem zdany od narodzenia, od łona matki ty jesteś moim Bogiem.

¹¹ Nie oddalaj się ode mnie, bo utrapienie bliskie, a nie ma nikogo, kto by mnie wspomógł.

¹² Otoczyło mnie mnóstwo cielców, osaczyły mnie byki Baszanu.

¹³ Rozwarły na mnie swe paszcze jak lew drapieżny i ryczący.

¹⁴ Rozpłynąłem się jak woda i rozłączyły się wszystkie moje kości; moje serce stało się jak wosk, roztopiło się w moim wnętrzu.

¹⁵ Moja siła wyschła jak skorupa, a mój język przylgnął do podniebienia; położyłeś mnie w prochu śmierci.

¹⁶ Psy bowiem mnie osaczyły, obległa mnie zgraja złoczyńców; przebili moje ręce i nogi.

¹⁷ Mogę policzyć wszystkie moje kości; a oni patrzą na mnie, przypatrują się.

¹⁸ Dzielą między siebie moje szaty i o moją tunikę rzucają losy.

¹⁹ Ale ty, PANIE, nie oddalaj się; mocy moja, spiesz mi na ratunek.

²⁰ Ocal od miecza moją duszę, od mocy psów cenną duszę moją.

²¹ Wybaw mnie z lwiej paszczy, bo i od rogów jednorożców mnie ocaliłeś.

²² Będę głosił twoje imię moim braciom, będę cię chwalił pośród zgromadzenia.

²³ Chwalcie PANA, wy, którzy się go boicie; wysławiajcie go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się go, wszyscy potomkowie Izraela.

²⁴ Bo nie wzgardził ani się nie brzydził utrapieniem ubogiego, ani nie ukrył przed nim swego oblicza, lecz gdy ten do niego wołał, wysłuchał go.

²⁵ Od ciebie pochodzi moja chwała w wielkim zgromadzeniu; wypełnię swoje śluby wobec tych, którzy się ciebie boją.

²⁶ Ubodzy będą jeść i nasycą się, chwalić PANA będą ci, którzy go szukają; wasze serce będzie żyć na wieki.

²⁷ Przypomną sobie i nawrócą się do PANA wszystkie krańce ziemi i oddadzą pokłon przed twoim obliczem wszystkie rodziny narodów.

²⁸ Do PANA bowiem należy królestwo i on panuje nad narodami.

²⁹ Wszyscy bogaci ziemi będą jeść i oddawać mu pokłon, upadną przed jego obliczem wszyscy, którzy zstępują w proch, którzy nie mogą swej duszy zachować przy życiu.

³⁰ Potomstwo będzie mu służyć i będzie poczytane Panu za pokolenie.

³¹ Przyjdą i ludowi, który się narodzi, opowiedzą jego sprawiedliwość – że on tak uczynił.

Przewodnikowi chóru, na Sosannim. Psalm Dawida.

69 Wybaw mnie, Boże, bo wody sięgają aż do mojej duszy.

² Grzęznę w głębokim błocie, gdzie nie ma dna; dostałem się w głębokie wody i nurt mnie porywa.

³ Zmęczyłem się wołaniem, wyschło mi gardło; słabną moje oczy, gdy czekam na mojego Boga.

⁴ Więcej niż włosów na mojej głowie jest tych, którzy mnie nienawidzą bez powodu; ci, którzy niesłusznie są moimi wrogami i chcą mnie zniszczyć, wzmocnili się; musiałem zapłacić za to, czego nie zabrałem.

⁵ Boże, ty znasz moją głupotę, a moje grzechy nie są ukryte przed tobą.

⁶ Niech nie zaznają wstydu z mego powodu ci, którzy ciebie oczekują, Panie BOŻE zastępów, niech nie rumienią się z mego powodu ci, którzy ciebie szukają, Boże Izraela.

⁷ Bo dla ciebie znoszę urąganie, hańba okrywa moją twarz.

⁸ Stałem się obcy dla moich braci i cudzoziemcem dla synów mojej matki;

⁹ Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.

¹⁰ Płakałem i umartwiałem postem swą duszę, a stało się to moją hańbą.

¹¹ Założyłem wór pokutny jako szatę i stałem się dla nich pośmiewiskiem.

¹² Mówili o mnie ci, którzy siedzą w bramie, i byłem tematem pieśni pijaków.

¹³ Ale ja kieruję swoją modlitwę do ciebie, PANIE, w czasie pomyślnym; Boże, wysłuchaj mnie według twego wielkiego miłosierdzia, dla prawdy twego zbawienia.

¹⁴ Uwolnij mnie z błota, abym nie ugrzązł; ocal mnie od tych, którzy mnie nienawidzą, i z głębokich wód.

¹⁵ Niech nie zaleją mnie wezbrane wody ani nie pożre głębia i niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy.

¹⁶ Wysłuchaj mnie, PANIE, bo dobre jest twoje miłosierdzie, według twojej wielkiej litości spójrz na mnie.

¹⁷ Nie zakrywaj twego oblicza przed swoim sługą, bo jestem w utrapieniu; wysłuchaj mnie czym prędzej.

¹⁸ Zbliż się do mojej duszy i wybaw ją, odkup mnie ze względu na mych wrogów.

¹⁹ Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, przed tobą są wszyscy moi wrogowie.

²⁰ Hańba złamała moje serce, ogarnęło mnie przygnębienie; oczekiwałem współczującego, ale go nie było; szukałem pocieszającego, ale nie znalazłem.

²¹ Zamiast pokarmu podali mi żółć, a gdy pragnąłem, napoili mnie octem.

²² Niech ich stół stanie się dla nich sidłem, a ich pomyślność – pułapką.

²³ Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a ich biodra niech się zawsze chwieją.

²⁴ Wylej na nich swoje oburzenie, a żar twego gniewu niech ich dosięgnie.

²⁵ Niech ich dom opustoszeje, w ich namiotach niech nikt nie mieszka.

²⁶ Bo prześladują tego, którego ty uderzyłeś, i rozpowiadają o boleściach tych, których zraniłeś.

²⁷ Dodaj nieprawość do ich nieprawości i niech nie dostąpią twojej sprawiedliwości.

²⁸ Niech będą wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani ze sprawiedliwymi.

²⁹ Ja zaś jestem strapiony i zbolały; niech twoje zbawienie, Boże, podniesie mnie.

³⁰ Będę chwalił imię Boga pieśnią, będę go wywyższał dziękczynieniem.

³¹ I będzie to milsze PANU niż wół albo cielec rogaty z kopytami.

³² Pokorni to ujrzą i rozradują się, ożyje serce szukających Boga.

³³ PAN bowiem wysłuchuje ubogich i swymi więźniami nie gardzi.

³⁴ Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich porusza.

³⁵ Bóg bowiem wybawi Syjon i odbuduje miasta Judy; będą tam mieszkać i posiądą tę ziemię.

³⁶ Także i potomstwo jego sług ją odziedziczy i zamieszkają w niej ci, którzy miłują jego imię.