107 Prijs de Here!
Hij is een goede God.
Want zijn goedheid en liefde
blijven eeuwig bestaan.
² Laat ieder die door de Here is bevrijd,
dit blijven zeggen.
Hij heeft hen immers bevrijd
uit de macht van de vijand?
³ Hij heeft hen teruggehaald
uit alle verre landen,
uit oost en west, uit noord en zuid.
⁴ Er waren mensen
die ronddwaalden in de woestijn,
op eenzame plaatsen.
Zij hadden geen plek om te wonen.
⁵ Door honger en dorst waren zij
aan het eind van hun krachten.
⁶ Toen riepen zij in hun ellende tot de Here
en Hij redde hen uit al hun angst.
⁷ Hij liet hen lopen
op een goed begaanbare weg
die leidde naar een stad
waar ook voor hen een huis was.
⁸ Laten zij de goedheid en liefde van de Here prijzen
en Hem ook eren om alle wonderen
die Hij voor de mensen heeft gedaan.
⁹ Maar ook omdat Hij
de dorstige mensen te drinken heeft gegeven
en de hongerigen heeft voorzien van voedsel.
¹⁰ Er waren ook mensen
die in de duisternis moesten leven.
Zij zaten, lichamelijk of geestelijk, vastgebonden.
¹¹ Dat kwam doordat zij
niet wilden luisteren naar wat God zei.
Zij wisten het zelf beter!
Zij sloegen de raadgevingen van God,
de Allerhoogste, in de wind.
¹² Daarom had Hij hen in de moeilijkheden gebracht.
Toen zij vielen,
was er niemand die hen hielp.
¹³ Toen riepen zij in hun ellende tot de Here
en Hij redde hen uit al hun angst.
¹⁴ Hij leidde hen uit die diepe duisternis
waarin zij leefden,
en verbrak alles
waarmee zij zaten vastgebonden.
¹⁵ Laten zij de goedheid en liefde van de Here prijzen
en Hem ook eren om alle wonderen
die Hij voor de mensen heeft gedaan.
¹⁶ Maar ook omdat Hij
de koperen deuren heeft opengebroken
en de metalen sloten ervan heeft vernietigd.
¹⁷ Ook waren er mensen
die dwaas handelden.
Wegens hun zondige leven en hun oneerlijkheid
werden zij gemarteld.
¹⁸ Zij walgden bij het zien van eten
en stonden al met één been in het graf.
¹⁹ Toen riepen zij in hun ellende tot de Here
en Hij redde hen uit al hun angst.
²⁰ Hij kwam en sprak met hen,
Hij maakte hen beter
en rukte hen weg voor de kaken van de dood.
²¹ Laten zij de goedheid en liefde van de Here prijzen
en Hem ook eren om alle wonderen
die Hij voor de mensen heeft gedaan.
²² Maar laten zij Hem ook lofoffers brengen
en juichend over zijn werk vertellen.
²³ Er waren ook mensen
die met hun schepen alle zeeën bevoeren
en overal handel dreven.
²⁴ Zij zagen het machtige scheppingswerk van de Here
en wat Hij in de zeeën had gemaakt.
²⁵ Soms, als Hij sprak,
stak er een storm op die de golven hoog opzweepte.
²⁶ Dan gingen zij met schip en al
omhoog met de golven
en even later weer diep naar beneden,
zij waren dan doodsbang.
²⁷ Zij vielen om en liepen als dronkemannen.
Er bleef van al hun fiere stoerheid niets meer over.
²⁸ Toen riepen zij in hun ellende tot de Here
en Hij redde hen uit al hun angst.
²⁹ Hij zwakte de storm af
tot een zacht ruisende wind
en de golven kalmeerden.
³⁰ Zij waren blij omdat alles weer tot rust kwam.
God Zelf bracht hen veilig naar de haven van bestemming.
³¹ Laten zij de goedheid en liefde van de Here prijzen
en Hem ook eren om alle wonderen
die Hij voor de mensen heeft gedaan.
³² Maar laten zij Hem ook prijzen
tegenover de leiders van het volk
en Hem de eer geven wanneer zij later alles vertellen.
³³ Hij bepaalt of een waterrijk gebied
een woestijn wordt
en bronnen opdrogen
en tot droog land worden.
³⁴ Of dat vruchtbaar land
zoute grond wordt,
omdat de bewoners slecht zijn.
³⁵ Maar Hij maakt ook woestijnen
tot vruchtbare streken
en in droge, gebarsten grond
laat Hij bronnen ontspringen.
³⁶ Daar laat Hij hongerige mensen wonen
en zij bouwen daar een stad.
³⁷ Zij zaaien akkers in
en leggen wijngaarden aan.
De opbrengst dient als voedsel.
³⁸ God zegent hen
en laat hen uitgroeien tot een groot volk.
Ook het vee neemt aanzienlijk toe.
³⁹ Maar als er rampen en slechte tijden komen,
wordt dat volk weer kleiner en verdwijnt.
⁴⁰ Er komt schande over de machthebbers,
zij dwalen rond zonder doel.
⁴¹ God beschermt echter de armen,
Hij behoedt hen voor verdrukking
en breidt hun families uit.
⁴² De oprechte mensen zijn blij als zij dit zien.
Oneerlijkheid trekt toch altijd aan het kortste eind.
⁴³ Wie denkt dat hij wijs is,
moet goed op deze dingen letten,
en vooral nooit de goedheid en zegeningen van de Here
over het hoofd zien.

137 Wij zaten aan de rivier in de stad Babel
en huilden toen wij aan Jeruzalem dachten.
² Onze citers hadden wij daar
aan de takken van een wilg gehangen,
³ omdat onze bewakers wilden dat wij zouden zingen.
Ondanks dat zij ons sloegen,
wilden zij een vrolijk lied horen.
‘Vooruit,’ zeiden zij, ‘zing eens een lied over Jeruzalem!’
⁴ Maar hoe kunnen wij nu in een vreemd land
een lied voor de Here zingen?
⁵ Mijn rechterhand mag verlamd raken,
als ik Jeruzalem zou vergeten!
⁶ Als ik Jeruzalem niet zou bezingen
als de mooiste en hoogste stad,
zou mijn tong krachteloos
in mijn mond mogen liggen.
⁷ Neem wraak, Here, op de Edomieten
die Jeruzalem hebben verwoest.
Zij zeiden tegen elkaar:
‘Wij breken die stad tot op de bodem af!’
⁸ Volk van Babel, binnenkort
zal uw eigen land worden verwoest.
Wij prijzen hen die vergelding zullen uitoefenen
over wat u ons hebt aangedaan.
⁹ Wij prijzen degene die nu
úw kinderen tegen de rotsen te pletter zal gooien.

17 Een stuk droog brood, in alle rust gegeten, is beter dan een overvloedige maaltijd waar ruzie heerst.
² Een verstandige knecht heeft zeggenschap over een onverstandige zoon en wordt beloond met een deel van de erfenis.
³ Zilver wordt gezuiverd in een smeltkroes, goud in een smeltoven, maar alleen de Here weet wat in een mensenhart leeft.
⁴ Een boosdoener luistert naar kwade plannen en een leugenaar naar leugens.
⁵ Wie een arme in het nauw drijft of bespot, kwetst op die manier diens Schepper, leedvermaak blijft niet ongestraft.
⁶ Het sieraad van oude mensen zijn hun kleinkinderen en het sieraad van de kinderen zijn hun ouders.
⁷ Zoals goede woorden niet passen bij een dwaas, past ook de leugen niet bij een prins.
⁸ Een geschenk is prettig voor degene die het krijgt, maar ook de gever heeft er voordeel van.
⁹ Wie fouten vergeeft, maakt vrienden. Maar wie oude koeien uit de sloot haalt, raakt zelfs zijn beste vriend kwijt.
¹⁰ Het levert meer op een verstandige te berispen dan een dwaas honderdmaal te slaan.
¹¹ Een onhandelbaar mens koestert kwade plannen, daarom stort God hem in het verderf.
¹² Je kunt beter een berin tegenkomen die haar jong kwijt is, dan een dwaas die zijn woede de vrije loop laat.
¹³ Wie goed met kwaad vergeldt, brengt straf over zichzelf en zijn familie.
¹⁴ Het begin van een ruzie is als een dijk die doorbreekt, bemoei u er dus niet mee, voordat u en anderen er in worden gemengd.
¹⁵ De Here verafschuwt wie de goddeloze rechtvaardigt en ook wie de rechtvaardige schuldig verklaart.
¹⁶ De dwaas heeft weliswaar geld genoeg om wijsheid te kunnen kopen, maar hij heeft er niets aan. Het ontbreekt hem gewoon aan verstand.
¹⁷ Een echte vriend blijft altijd een vriend en in de tegenspoed blijkt de ware vriendschap.
¹⁸ Alleen een onverstandige stelt zich met een handslag borg voor zijn naaste.
¹⁹ Wie van ruzie en onenigheid houdt, geeft blijk van liefde voor de zonde. Wie boven zijn stand leeft, staat een diepe val te wachten.
²⁰ Wie onbetrouwbaar is, kan niet gelukkig worden. Wie zondigt door wat hij zegt, stort zich in het ongeluk.
²¹ Wie een zot verwekt, zal dat berouwen en er is weinig vreugde weggelegd voor de vader van een dwaas.
²² Een blij hart doet het lichaam goed, maar een ontmoedigde geest maakt ziek.
²³ De goddeloze laat zich omkopen om het recht geweld aan te doen.
²⁴ Een verstandig mens is aan zijn gezicht te herkennen, maar de ogen van een dwaas dwalen alle kanten op.
²⁵ Een onverstandige zoon doet zijn vader verdriet, hij is een bitter verdriet voor haar die hem ter wereld bracht.
²⁶ Het is al niet in de haak een rechtvaardige te beboeten, laat staan een prins te laten slaan.
²⁷ Iemand die zijn verstand goed gebruikt, houdt zijn tong in bedwang, hij is bedachtzaam en scherpzinnig.
²⁸ Want een dwaas die zijn mond houdt, wordt voor wijs gehouden. Zolang hij zijn mond houdt, denkt men dat hij verstandig is.