Miktam Dawida.

16 Strzeż mnie, o Boże, bo tobie ufam.

² Moja dusza mówi do PANA: Ty jesteś moim Panem, a moja dobroć nie przynosi ci żadnej korzyści;

³ Lecz świętym, którzy są na ziemi, i szlachetnym, w których całe moje upodobanie.

⁴ Rozmnożą się boleści tych, którzy chodzą za obcymi bogami. Nie złożę im ofiar z krwi i nie wymówię ich imion swoimi ustami.

⁵ PAN jest udziałem mego dziedzictwa i kielicha; ty strzeżesz mojego losu.

⁶ Sznury miernicze wyznaczyły mi przyjemne miejsca i miłe jest moje dziedzictwo.

⁷ Będę błogosławił PANA, który udzielił mi rady, bo nawet w nocy pouczają mnie moje nerki.

⁸ Stawiam PANA zawsze przed oczami; skoro on jest po mojej prawicy, nie zachwieję się.

⁹ Dlatego cieszy się moje serce i raduje się moja chwała, a moje ciało będzie spoczywać bezpiecznie.

¹⁰ Nie zostawisz bowiem mojej duszy w piekle ani nie dopuścisz swemu Świętemu doznać zniszczenia.

¹¹ Dasz mi poznać drogę życia, pełnię radości przed twoim obliczem, rozkosze po twojej prawicy na wieki.

Przewodnikowi chóru dla synów Korego. Pieśń na Alamot.

46 Bóg jest naszą ucieczką i siłą, najpewniejszą pomocą w utrapieniu.

² Dlatego nie będziemy się bać, choćby się poruszyła ziemia, choćby się przeniosły góry w sam środek morza;

³ Choćby huczały i burzyły się jego wody i zatrzęsły się góry od jego nawałnicy. Sela.

⁴ Jest rzeka, której strumienie rozweselają miasto Boże, miejsce święte przybytków Najwyższego.

⁵ Bóg jest pośrodku niego, nie będzie zachwiane; Bóg je wspomoże zaraz o świcie.

⁶ Wzburzyły się narody, zachwiały się królestwa, on wydał swój głos i rozpłynęła się ziemia.

⁷ PAN zastępów jest z nami; Bóg Jakuba jest naszą twierdzą. Sela.

⁸ Chodźcie, zobaczcie dzieła PANA, jakie spustoszenia uczynił na ziemi.

⁹ On kładzie kres wojnom aż po krańce ziemi, kruszy łuki i łamie włócznie, a rydwany pali ogniem.

¹⁰ Uspokójcie się i uznajcie, że ja jestem Bogiem; będę wywyższony wśród narodów, będę wywyższony na ziemi.

¹¹ PAN zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest naszą twierdzą. Sela.

Przewodnikowi chóru, na Neginot. Psalm i pieśń Asafa.

76 Bóg znany jest w Judzie, jego imię jest wielkie w Izraelu.

² W Salem jest jego przybytek, a jego mieszkanie na Syjonie.

³ Tam połamał ogniste strzały łuku, tarczę i miecz i położył kres bitwie. Sela.

⁴ Wspanialszy jesteś i dostojniejszy niż góry zdobyczy.

⁵ Odważni stali się łupem, pogrążyli się we śnie, mężni nie znaleźli siły w swych rękach.

⁶ Od twego gromienia, Boże Jakuba, mocno zasnęły wozy i konie.

⁷ Ty, ty sam, jesteś straszliwy; i któż się ostoi przed twoim obliczem, gdy się rozgniewasz?

⁸ Z nieba dajesz słyszeć swój wyrok, ziemia się zlękła i zamilkła;

⁹ Gdy Bóg powstał na sąd, aby wybawić wszystkich pokornych na ziemi. Sela.

¹⁰ Doprawdy nawet gniew człowieka będzie cię chwalić, a ty resztkę tego gniewu powstrzymasz.

¹¹ Składajcie śluby i wypełniajcie je wobec PANA, waszego Boga; wszyscy otaczający go, przynoście dary temu, który napawa strachem.

¹² On zabierze ducha książąt, on wzbudza strach u królów ziemi.

106 Alleluja. Wysławiajcie PANA, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

² Któż wypowie wielkie dzieła PANA i ogłosi całą jego chwałę?

³ Błogosławieni, którzy strzegą sądu i czynią sprawiedliwość w każdym czasie.

⁴ Pamiętaj o mnie, PANIE, przez miłość do swego ludu; nawiedź mnie swoim zbawieniem;

⁵ Abym widział szczęście twoich wybranych, cieszył się radością twego narodu i chlubił się razem z twoim dziedzictwem.

⁶ Zgrzeszyliśmy wraz z naszymi ojcami, popełniliśmy nieprawość i postąpiliśmy niegodziwie.

⁷ Nasi ojcowie w Egipcie nie zrozumieli twoich cudów, nie pamiętali wielkości twego miłosierdzia, lecz buntowali się nad Morzem Czerwonym.

⁸ A jednak ich wybawił przez wzgląd na swoje imię, aby okazać swą moc.

⁹ Zgromił Morze Czerwone i wyschło; i przeprowadził ich przez głębiny jak przez pustynię.

¹⁰ Tak wybawił ich z ręki tego, który ich nienawidził, i odkupił ich z ręki wroga.

¹¹ Wody okryły ich ciemięzców, nie został ani jeden z nich.

¹² Wtedy uwierzyli jego słowom i śpiewali na jego chwałę.

¹³ Szybko jednak zapomnieli o jego dziełach, nie czekali na jego rady.

¹⁴ Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na pustkowiu.

¹⁵ I dał im, czego żądali, lecz zesłał na ich dusze wycieńczenie.

¹⁶ Gdy w obozie zazdrościli Mojżeszowi i Aaronowi, świętemu PANA;

¹⁷ Otworzyła się ziemia i pochłonęła Datana, i zakryła zgromadzenie Abirama;

¹⁸ I zapłonął ogień w tym zgromadzeniu, płomień spalił niegodziwych.

¹⁹ Zrobili cielca na Horebie i ulanemu posągowi oddali pokłon;

²⁰ I zamienili swą chwałę na podobieństwo wołu jedzącego trawę.

²¹ Zapomnieli o Bogu, swoim wybawcy, który dokonywał wielkich czynów w Egipcie;

²² Cudownych dzieł w ziemi Chama, rzeczy strasznych nad Morzem Czerwonym.

²³ Dlatego powiedział, że wytraciłby ich, gdyby Mojżesz, jego wybrany, nie stanął w wyłomie przed nim, aby odwrócić jego gniew, by ich nie wytracił.

²⁴ Wzgardzili też wspaniałą ziemią, nie wierząc jego słowu.

²⁵ I szemrząc w swoich namiotach, nie byli posłuszni głosowi PANA.

²⁶ Dlatego podniósł na nich swoją rękę, aby ich wytracić na pustyni;

²⁷ Aby ich potomstwo rozrzucić wśród pogan i rozproszyć ich po ziemiach.

²⁸ Przyłączyli się też do Baal-Peor i jedli ofiary składane umarłym.

²⁹ Tak pobudzili Boga do gniewu swymi postępkami, że spadła na nich plaga;

³⁰ Wtedy powstał Pinchas, dokonał sądu i plaga ustała.

³¹ Poczytano mu to za sprawiedliwość po wszystkie pokolenia, na wieki.

³² Rozgniewali go znowu u wód Meriba, tak że Mojżesz wiele ucierpiał z ich powodu;

³³ Rozdrażnili bowiem jego ducha i mówił nierozważnie swymi ustami.

³⁴ Nie wytępili narodów, jak im to PAN nakazał.

³⁵ Lecz zmieszali się z tymi narodami i nauczyli się ich czynów;

³⁶ I służyli ich bożkom, które stały się dla nich pułapką.

³⁷ Ofiarowali bowiem demonom swoich synów i córki;

³⁸ I przelewali krew niewinną, krew swoich synów i córek, których ofiarowali bożkom Kanaanu, i ziemia została skalana rozlewem krwi.

³⁹ Splamili się swymi czynami i cudzołożyli swymi postępkami.

⁴⁰ Dlatego PAN zapłonął gniewem na swój lud, tak że obrzydził sobie swoje dziedzictwo.

⁴¹ I wydał ich w ręce pogan, i panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili.

⁴² I uciskali ich wrogowie, ujarzmili ich swoją ręką.

⁴³ Wielokrotnie ich ocalał, lecz oni rozgniewali go swymi zamysłami i zostali upokorzeni przez swoje nieprawości.

⁴⁴ A jednak wejrzał na ich ucisk i usłyszał ich wołanie.

⁴⁵ Przypomniał sobie bowiem o swoim przymierzu z nimi i pożałował według swej wielkiej litości.

⁴⁶ Wzbudził też litość dla nich u wszystkich, którzy ich uprowadzili w niewolę.

⁴⁷ Wybaw nas, PANIE, nasz Boże, i zgromadź nas spośród pogan, abyśmy wysławiali twoje święte imię i chlubili się twoją chwałą.

⁴⁸ Błogosławiony PAN, Bóg Izraela, od wieków na wieki; niech cały lud powie: Amen. Alleluja.

136 Wysławiajcie PANA, bo jest dobry; bo na wieki jego miłosierdzie.

² Wysławiajcie Boga bogów, bo na wieki jego miłosierdzie.

³ Wysławiajcie Pana panów, bo na wieki jego miłosierdzie;

⁴ Tego, który sam czyni wielkie cuda, bo na wieki jego miłosierdzie.

⁵ Tego, który w mądrości uczynił niebiosa, bo na wieki jego miłosierdzie;

⁶ Tego, który rozpostarł ziemię nad wodami, bo na wieki jego miłosierdzie;

⁷ Tego, który uczynił wielkie światła, bo na wieki jego miłosierdzie;

⁸ Słońce, aby panowało we dnie, bo na wieki jego miłosierdzie;

⁹ Księżyc i gwiazdy, aby panowały w nocy, bo na wieki jego miłosierdzie.

¹⁰ Tego, który poraził Egipt w jego pierworodnych, bo na wieki jego miłosierdzie.

¹¹ Tego, który wyprowadził spośród niego Izraela, bo na wieki jego miłosierdzie;

¹² Mocną ręką i wyciągniętym ramieniem, bo na wieki jego miłosierdzie.

¹³ Tego, który rozdzielił Morze Czerwone na części, bo na wieki jego miłosierdzie;

¹⁴ I przeprowadził środkiem Izraela, bo na wieki jego miłosierdzie.

¹⁵ I wrzucił faraona z jego wojskiem w Morze Czerwone, bo na wieki jego miłosierdzie.

¹⁶ Tego, który prowadził swój lud przez pustynię, bo na wieki jego miłosierdzie.

¹⁷ Tego, który pobił wielkich królów, bo na wieki jego miłosierdzie;

¹⁸ I zgładził potężnych królów, bo na wieki jego miłosierdzie;

¹⁹ Sychona, króla Amorytów, bo na wieki jego miłosierdzie;

²⁰ I Oga, króla Baszanu, bo na wieki jego miłosierdzie.

²¹ I dał ich ziemię w dziedzictwo, bo na wieki jego miłosierdzie;

²² W dziedzictwo Izraelowi, swemu słudze, bo na wieki jego miłosierdzie.

²³ Tego, który w naszym poniżeniu pamiętał o nas, bo na wieki jego miłosierdzie.

²⁴ I wybawił nas od naszych nieprzyjaciół, bo na wieki jego miłosierdzie.

²⁵ Tego, który daje pokarm wszelkiemu ciału, bo na wieki jego miłosierdzie.

²⁶ Wysławiajcie Boga niebios, bo na wieki jego miłosierdzie.

16 W człowieku są zamysły serca, ale odpowiedź języka jest od PANA.

² Wszystkie drogi człowieka są czyste w jego oczach, ale PAN waży duchy.

³ Powierz PANU swe dzieła, a twoje zamysły będą utwierdzone.

⁴ PAN uczynił wszystko dla samego siebie, nawet niegodziwego na dzień zła.

⁵ Każdy, który jest wyniosłego serca, budzi odrazę w PANU; choć weźmie innych do pomocy, nie uniknie kary.

⁶ Dzięki miłosierdziu i prawdzie oczyszcza się nieprawość, a w bojaźni PANA oddalamy się od zła.

⁷ Gdy drogi człowieka podobają się PANU, to godzi z nim nawet jego nieprzyjaciół.

⁸ Lepiej mieć mało ze sprawiedliwością niż wiele dochodów nieprawnych.

⁹ Serce człowieka obmyśla swe drogi, ale PAN kieruje jego krokami.

¹⁰ Wyrok Boży jest na wargach króla; jego usta nie błądzą w sądzie.

¹¹ Sprawiedliwa waga i szale należą do PANA i wszystkie odważniki w worku są jego dziełem.

¹² Popełnienie niegodziwości budzi odrazę w królach, bo sprawiedliwością tron jest umocniony.

¹³ Wargi sprawiedliwe są rozkoszą królów, kochają oni tego, który mówi to, co słuszne.

¹⁴ Gniew króla jest posłańcem śmierci, ale mądry człowiek przebłaga go.

¹⁵ W jasności twarzy króla jest życie, a jego przychylność jest jak obłok z późnym deszczem.

¹⁶ O wiele lepiej jest nabyć mądrość niż złoto; a nabyć rozum lepiej niż srebro.

¹⁷ Droga prawych to odstąpić od zła; kto strzeże swojej drogi, strzeże swej duszy.

¹⁸ Pycha poprzedza zgubę, a wyniosły duch – upadek.

¹⁹ Lepiej być uniżonego ducha z pokornymi, niż dzielić łup z pysznymi.

²⁰ Kto zważa na słowo, znajdzie dobro, a kto ufa PANU, jest błogosławiony.

²¹ Kto jest mądrego serca, zwie się rozumnym, a słodycz warg pomnaża wiedzę.

²² Rozum jest zdrojem życia dla tych, którzy go mają, a pouczenie głupich jest głupotą.

²³ Serce mądrego czyni jego usta roztropnymi i dodaje nauki jego wargom.

²⁴ Miłe słowa są jak plaster miodu, słodycz dla duszy i lekarstwo dla kości.

²⁵ Jest droga, która wydaje się człowiekowi słuszna, ale jej końcem jest droga do śmierci.

²⁶ Robotnik pracuje dla siebie, bo usta pobudzają go do tego.

²⁷ Człowiek nikczemny wykopuje zło, a na jego wargach jakby ogień płonący.

²⁸ Człowiek przewrotny rozsiewa spory, a plotkarz rozdziela przyjaciół.

²⁹ Człowiek gwałtowny zwabia swego bliźniego i wprowadza go na drogę niedobrą.

³⁰ Mruga swymi oczami, by knuć podstępy; rusza wargami i popełnia zło.

³¹ Siwa głowa jest koroną chwały, zdobywa się ją na drodze sprawiedliwości.

³² Lepszy jest nieskory do gniewu niż mocarz, a kto panuje nad swym duchem, jest lepszy niż ten, kto zdobywa miasto.

³³ Losy wrzuca się w zanadrze, ale całe rozstrzygnięcie ich zależy od PANA.