Psalm Dawida.

15 PANIE, kto będzie przebywał w twoim przybytku? Kto zamieszka na twojej świętej górze?

² Ten, kto postępuje nienagannie i czyni sprawiedliwość, a w swoim sercu mówi prawdę;

³ Kto nie obmawia swym językiem, nie wyrządza bliźniemu nic złego, nie znieważa bliźniego;

⁴ Ten, przed którego oczami bezbożny jest wzgardzony, a który szanuje tych, co się boją PANA; kto, choć przysięga na własną niekorzyść, nie wycofuje się;

⁵ Kto swych pieniędzy nie pożycza na lichwę i nie daje się przekupić przeciwko niewinnemu. Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.

Przewodnikowi chóru, na Szoszanim dla synów Korego. Psalm pouczający. Pieśń miłosna.

45 Wezbrało moje serce dobrym słowem; dzieła, które wypowiadam, dotyczą króla; mój język będzie jak pióro biegłego pisarza.

² Ty jesteś najpiękniejszym z synów ludzkich; wdzięk rozlał się na twoich wargach, dlatego Bóg pobłogosławił cię na wieki.

³ Przypasz do biodra swój miecz, mocarzu, w swej chwale i majestacie.

⁴ A w swym dostojeństwie wyrusz szczęśliwie ze słowem prawdy, łagodności i sprawiedliwości, a twoja prawica dokona strasznych rzeczy.

⁵ Twoje ostre strzały, od których upadają narody pod twoje stopy, przenikają serce wrogów króla.

⁶ Twój tron, o Boże, na wieki wieków, berłem sprawiedliwości jest berło twego królestwa.

⁷ Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz nieprawości, dlatego namaścił cię, o Boże, twój Bóg olejkiem radości bardziej niż twoich towarzyszy.

⁸ Wszystkie twoje szaty pachną mirrą, aloesem i kasją, gdy wychodzisz z pałaców z kości słoniowej, w których cię rozweselają.

⁹ Córki królewskie są wśród twoich czcigodnych kobiet, królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy.

¹⁰ Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, zapomnij o swoim narodzie i o domu swojego ojca;

¹¹ A król zapragnie twojego piękna, bo on jest twoim Panem; oddaj mu pokłon.

¹² Także córka Tyru przyjdzie z darami, najbogatsi z narodów będą zabiegać o twą przychylność.

¹³ Córka królewska jest pełna chwały w swej komnacie, a jej szaty złotem tkane.

¹⁴ W szacie haftowanej będą ją wieść do króla, za nią dziewice, jej towarzyszki, przyprowadzą do ciebie.

¹⁵ Wiodą je z weselem i z radością i wejdą do królewskiego pałacu.

¹⁶ Miejsce twoich ojców zajmą twoi synowie, których ustanowisz książętami po całej ziemi.

¹⁷ Upamiętnię twoje imię po wszystkie pokolenia; dlatego narody będą cię wysławiać na wieki wieków.

Przewodnikowi chóru. Al taszchet. Psalm i pieśń Asafa.

75 Wysławiamy cię, Boże, wysławiamy, bo bliskie twoje imię; opowiadają to twoje cudowne dzieła.

² Gdy wyznaczę czas, będę sądzić sprawiedliwie.

³ Roztopiła się ziemia i wszyscy jej mieszkańcy, ale ja umacniam jej filary. Sela.

⁴ Powiedziałem głupcom: Nie szalejcie, a niegodziwym: Nie podnoście rogu.

⁵ Nie podnoście wysoko swego rogu i nie mówcie wyniośle;

⁶ Bo nie ze wschodu ani z zachodu, ani z południa przychodzi wywyższenie.

⁷ Lecz Bóg jest sędzią; tego poniża, a tamtego wywyższa.

⁸ W ręku PANA bowiem jest kielich mętnego wina, pełnego przypraw; z niego nalewa tak, że wszyscy niegodziwi ziemi wycisną nawet męty i wypiją je.

⁹ Ja zaś będę zawsze opowiadał, będę śpiewał Bogu Jakuba.

¹⁰ I połamię wszystkie rogi niegodziwych, a rogi sprawiedliwego będą wzniesione.

105 Wysławiajcie PANA, wzywajcie jego imienia, opowiadajcie jego dzieła wśród narodów.

² Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich jego cudach.

³ Chlubcie się jego świętym imieniem, niech się weseli serce szukających PANA.

⁴ Szukajcie PANA i jego mocy, szukajcie zawsze jego oblicza.

⁵ Przypominajcie sobie dzieła, które czynił; jego cuda i wyroki jego ust.

⁶ Wy, potomkowie Abrahama, jego słudzy; wy, synowie Jakuba, jego wybrańcy!

⁷ On jest PANEM, naszym Bogiem, jego sądy po całej ziemi.

⁸ Pamięta wiecznie o swoim przymierzu; o słowie, które nakazał po tysiąc pokoleń;

⁹ O przymierzu, które zawarł z Abrahamem, i o przysiędze złożonej Izaakowi.

¹⁰ Ustanowił je jako prawo dla Jakuba, dla Izraela jako wieczne przymierze;

¹¹ Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan jako dział waszego dziedzictwa;

¹² Kiedy ich było niewielu, nieliczni i obcy w niej.

¹³ I wędrowali od narodu do narodu, z jednego królestwa do innego ludu;

¹⁴ Nikomu nie pozwolił ich krzywdzić, nawet karcił królów z ich powodu, mówiąc:

¹⁵ Nie dotykajcie moich pomazańców, a moim prorokom nie czyńcie nic złego.

¹⁶ Potem przywołał głód na ziemię i zniszczył cały zapas chleba.

¹⁷ Posłał przed nimi męża, Józefa, który został sprzedany jako niewolnik;

¹⁸ Którego nogi ranili pętami, a w żelazo zakuto jego ciało;

¹⁹ Aż do tego czasu, gdy jego słowo się spełniło, słowo PANA doświadczało go.

²⁰ Posłał król i kazał go uwolnić, władca narodu wypuścił go na wolność.

²¹ Ustanowił go panem swego domu i władcą wszystkich swoich posiadłości;

²² Aby rządził jego dostojnikami według swego uznania i jego starszych nauczał mądrości.

²³ Potem Izrael wszedł do Egiptu, a Jakub był gościem w ziemi Chama;

²⁴ Gdzie Bóg bardzo rozmnożył swój lud i uczynił go potężniejszym od jego wrogów.

²⁵ Odmienił ich serca, żeby znienawidzili jego lud i postępowali przebiegle wobec jego sług.

²⁶ Posłał Mojżesza, swego sługę, i Aarona, którego wybrał;

²⁷ Pokazali im jego znaki i cuda w ziemi Chama.

²⁸ Zesłał ciemności i nastał mrok, i nie buntowali się przeciw jego słowu.

²⁹ Zamienił ich wody w krew i pozabijał ich ryby.

³⁰ Ich ziemia wydała mnóstwo żab, były nawet w komnatach królewskich.

³¹ Rozkazał i zjawiły się rozmaite muchy, mszyce w całym ich kraju.

³² Zesłał grad zamiast deszczu, ogień płonący na ich ziemię.

³³ Zniszczył ich winnice i figowce i połamał drzewa w ich kraju.

³⁴ Rozkazał i zjawiła się szarańcza, niezliczone mnóstwo świerszczy;

³⁵ I pożarły całą zieleń w ich kraju, i zjadły płody ich ziemi.

³⁶ Zabił też wszystko, co pierworodne w ich ziemi, pierwociny wszelkiej ich siły.

³⁷ Wyprowadził ich ze srebrem i złotem i nie było słabego wśród ich plemion.

³⁸ Egipt się radował, gdy wychodzili, bo ogarnął go strach przed nimi.

³⁹ Rozpostarł obłok jak osłonę, a ogień, by świecił w nocy.

⁴⁰ Na ich żądanie zesłał przepiórki i nasycił ich chlebem z nieba.

⁴¹ Otworzył skałę i trysnęły wody, popłynęły po suchych miejscach jak rzeka;

⁴² Pamiętał bowiem o swoim świętym słowie i o Abrahamie, swym słudze.

⁴³ Wyprowadził swój lud wśród wesela, swoich wybranych wśród radości.

⁴⁴ I dał im ziemię pogan, i zawładnęli dorobkiem narodów;

⁴⁵ Aby zachowywali jego nakazy i przestrzegali jego praw. Alleluja.

135 Alleluja. Chwalcie imię PANA; chwalcie, słudzy PANA;

² Którzy stoicie w domu PANA, w przedsionkach domu naszego Boga.

³ Chwalcie PANA, bo PAN jest dobry; śpiewajcie jego imieniu, bo jest wdzięczne.

⁴ PAN bowiem wybrał sobie Jakuba i Izraela na swoją własność.

⁵ Wiem, że wielki jest PAN, a nasz Pan jest nad wszystkich bogów.

⁶ Wszystko, co PAN chce, to czyni na niebie i na ziemi, w morzu i we wszystkich głębinach.

⁷ On sprawia, że mgły wznoszą się z krańców ziemi; wywołuje błyskawice i deszcz, wydobywa wiatr ze swoich skarbców;

⁸ Poraził pierworodnych w Egipcie, od człowieka aż do bydlęcia.

⁹ Zesłał znaki i cuda pośród ciebie, Egipcie; na faraona i na wszystkie jego sługi.

¹⁰ Pobił wiele narodów i zgładził potężnych królów;

¹¹ Sychona, króla Amorytów, i Oga, króla Baszanu, i wszystkie królestwa Kanaanu;

¹² I dał ich ziemię w dziedzictwo, w dziedzictwo Izraelowi, swemu ludowi.

¹³ Twoje imię, PANIE, trwa na wieki; twoja pamięć, PANIE, z pokolenia na pokolenie.

¹⁴ Bo PAN będzie sądzić swój lud i zmiłuje się nad swymi sługami.

¹⁵ Bożki pogan to srebro i złoto, dzieło ludzkich rąk.

¹⁶ Mają usta, ale nie mówią; mają oczy, ale nie widzą;

¹⁷ Mają uszy, ale nie słyszą, i nie ma oddechu w ich ustach.

¹⁸ Podobni są do nich ci, którzy je robią, i wszyscy, którzy w nich pokładają ufność.

¹⁹ Domu Izraela, błogosławcie PANA; domu Aarona, błogosławcie PANA.

²⁰ Domu Lewiego, błogosławcie PANA; wy, którzy się boicie PANA, błogosławcie PANA.

²¹ Niech będzie błogosławiony z Syjonu PAN, który mieszka w Jeruzalem. Alleluja.

15 Łagodna odpowiedź uśmierza zapalczywość, a przykre słowa wzniecają gniew.

² Język mądrych zdobi wiedzę, ale usta głupich tryskają głupotą.

³ Oczy PANA są na każdym miejscu, upatrują złych i dobrych.

⁴ Zdrowy język jest drzewem życia, a jego przewrotność jest zniszczeniem dla ducha.

⁵ Głupi gardzi pouczeniem swego ojca, a kto przyjmuje upomnienia, jest roztropny.

⁶ W domu sprawiedliwego jest wielki dostatek, a w dochodach niegodziwego jest zamieszanie.

⁷ Wargi mądrych szerzą wiedzę, a serce głupich nie.

⁸ Ofiara niegodziwych budzi odrazę w PANU, a modlitwa prawych mu się podoba.

⁹ Droga niegodziwego wzbudza odrazę w PANU, a miłuje on tego, kto podąża za sprawiedliwością.

¹⁰ Sroga kara należy się temu, kto zbacza z drogi, a kto nienawidzi upomnień, umrze.

¹¹ Piekło i zatracenie są przed PANEM; o ileż bardziej serca synów ludzkich.

¹² Szyderca nie miłuje tego, który go strofuje, ani nie pójdzie do mądrych.

¹³ Radosne serce rozwesela twarz, ale gdy smutek w sercu, duch jest przygnębiony.

¹⁴ Serce rozumne szuka wiedzy, a usta głupich karmią się głupotą.

¹⁵ Wszystkie dni strapionego są złe, ale kto jest wesołego serca, ma nieustanną ucztę.

¹⁶ Lepiej mieć mało z bojaźnią PANA niż wielki skarb z kłopotem.

¹⁷ Lepsza jest potrawa z jarzyn, gdzie miłość, niż tuczny wół, gdzie panuje nienawiść.

¹⁸ Człowiek gniewny wszczyna kłótnie, a nieskory do gniewu łagodzi spory.

¹⁹ Droga leniwego jest jak płot cierniowy, a ścieżka prawych jest wyrównana.

²⁰ Mądry syn jest radością ojca, a człowiek głupi gardzi własną matką.

²¹ Głupota jest radością dla nierozumnego, a człowiek roztropny postępuje uczciwie.

²² Gdzie nie ma rady, nie udają się zamysły; powiodą się zaś przy mnóstwie doradców.

²³ Człowiek cieszy się z odpowiedzi swoich ust, a słowo powiedziane we właściwym czasie jakże jest dobre!

²⁴ Droga życia dla mądrego jest w górze, aby uniknął głębokiego piekła.

²⁵ PAN zniszczy dom pysznych, a utwierdzi granicę wdowy.

²⁶ Myśli złego budzą odrazę w PANU, a słowa czystych są przyjemne.

²⁷ Kto jest chciwy zysku, ściąga kłopoty na własny dom, a kto nienawidzi darów, będzie żył.

²⁸ Serce sprawiedliwego rozmyśla nad odpowiedzią, a usta niegodziwych tryskają złymi rzeczami.

²⁹ PAN jest daleko od niegodziwych, ale wysłuchuje modlitwy sprawiedliwych.

³⁰ Światło oczu rozwesela serce, a dobra wieść tuczy kości.

³¹ Ucho, które słucha upomnienia życia, będzie mieszkać pośród mądrych.

³² Kto odrzuca karność, gardzi własną duszą, a kto przyjmuje upomnienie, nabiera rozumu.

³³ Bojaźń PANA jest pouczeniem w mądrości, a pokora poprzedza chwałę.