Add parallel Print Page Options

Psalm 79

A psalm of Asaph.

O God, pagan nations have conquered your land,
    your special possession.
They have defiled your holy Temple
    and made Jerusalem a heap of ruins.
They have left the bodies of your servants
    as food for the birds of heaven.
The flesh of your godly ones
    has become food for the wild animals.
Blood has flowed like water all around Jerusalem;
    no one is left to bury the dead.
We are mocked by our neighbors,
    an object of scorn and derision to those around us.

O Lord, how long will you be angry with us? Forever?
    How long will your jealousy burn like fire?
Pour out your wrath on the nations that refuse to acknowledge you—
    on kingdoms that do not call upon your name.
For they have devoured your people Israel,[a]
    making the land a desolate wilderness.
Do not hold us guilty for the sins of our ancestors!
    Let your compassion quickly meet our needs,
    for we are on the brink of despair.

Help us, O God of our salvation!
    Help us for the glory of your name.
Save us and forgive our sins
    for the honor of your name.
10 Why should pagan nations be allowed to scoff,
    asking, “Where is their God?”
Show us your vengeance against the nations,
    for they have spilled the blood of your servants.
11 Listen to the moaning of the prisoners.
    Demonstrate your great power by saving those condemned to die.

12 O Lord, pay back our neighbors seven times
    for the scorn they have hurled at you.
13 Then we your people, the sheep of your pasture,
    will thank you forever and ever,
    praising your greatness from generation to generation.

Read full chapter

Footnotes

  1. 79:7 Hebrew devoured Jacob. See note on 44:4.

Pag-ampo alang sa Kagawasan sa Nasod

79 O Dios, gisulong sa mga taga-laing nasod ang yuta nga imong gipanag-iyahan.
Gipasipad-an nila ang imong balaan nga templo ug giguba ang Jerusalem.
Gipakaon nila sa mga langgam ug sa mabangis nga mga mananap ang mga patayng lawas sa imong matinumanon nga mga alagad.
Gipaagas nila nga daw tubig sa tibuok Jerusalem ang dugo sa imong katawhan,
ug walay bisan usa nga nahibilin aron sa paglubong sa mga patay.

Gipakaulawan kami ug gibiaybiay sa mga nasod sa among palibot.
Hangtod kanus-a, Ginoo, ang imong kasuko kanamo?
Hangtod ba sa kahangtoran?
Hangtod kanus-a mosilaob nga daw kalayo ang imong pagpangabugho?
Ipakita ang imong kasuko sa mga nasod ug mga gingharian nga wala moila ug mosimba kanimo.
Kay gipamatay nila ang imong katawhan[a] ug gilaglag ang ilang nasod.
Ayaw kami siloti tungod sa mga sala sa among mga katigulangan.
Kaloy-i hinuon kami kay wala na gayod kamiy mahimo.
Tabangi kami, O Dios nga among manluluwas, aron madayeg ang imong ngalan.
Luwasa kami ug pasayloa sa among mga sala aron ikaw mapasidunggan.
10 Nganong moingon man kanamo ang ubang mga nasod, “Hain na man ang inyong Dios?”
Samtang gatan-aw kami, ipakita sa mga nasod nga ipanimalos mo ang ilang pagpamatay sa imong mga alagad.

11 Pamatia ang mga pag-agulo sa imong mga katawhan nga binilanggo.
Gihukman sila nga patyon, busa luwasa sila pinaagi sa imong gahom.
12 Ginoo, balosi ug pito ka pilo ang mga nasod sa ilang pagpakaulaw kanimo.
13 Ug kaming imong katawhan, nga gibantayan mo nga daw mga karnero, magpasalamat kanimo sa walay kataposan.
Dayegon ka namo kanunay hangtod sa kahangtoran.

Read full chapter

Footnotes

  1. 79:7 ang imong katawhan: sa literal, si Jacob.