Add parallel Print Page Options

Samekh

113 I hate those with divided loyalties,
    but I love your instructions.
114 You are my refuge and my shield;
    your word is my source of hope.
115 Get out of my life, you evil-minded people,
    for I intend to obey the commands of my God.
116 Lord, sustain me as you promised, that I may live!
    Do not let my hope be crushed.
117 Sustain me, and I will be rescued;
    then I will meditate continually on your decrees.
118 But you have rejected all who stray from your decrees.
    They are only fooling themselves.
119 You skim off the wicked of the earth like scum;
    no wonder I love to obey your laws!
120 I tremble in fear of you;
    I stand in awe of your regulations.

Ayin

121 Don’t leave me to the mercy of my enemies,
    for I have done what is just and right.
122 Please guarantee a blessing for me.
    Don’t let the arrogant oppress me!
123 My eyes strain to see your rescue,
    to see the truth of your promise fulfilled.
124 I am your servant; deal with me in unfailing love,
    and teach me your decrees.
125 Give discernment to me, your servant;
    then I will understand your laws.
126 Lord, it is time for you to act,
    for these evil people have violated your instructions.
127 Truly, I love your commands
    more than gold, even the finest gold.
128 Each of your commandments is right.
    That is why I hate every false way.

Read full chapter

113 Gikapungtan ko ang mga tawo nga taphaw ang pag-alagad kanimo,
apan gihigugma ko ang imong kasugoan.
114 Ikaw ang akong tagoanan ug salipdanan;
nagasalig ako sa imong pulong.
115 Pahilayo kamo kanako, kamong mga nagahimo ug daotan,
aron matuman ko ang mga sugo sa akong Dios.
116 Hatagi akog kusog sumala sa imong saad,
aron padayon akong magkinabuhi.
Ug ayaw itugot nga mapakyas ako sa akong paglaom kanimo.
117 Tabangi ako aron walay daotang mahitabo kanako,
ug itutok ko kanunay ang akong hunahuna sa imong mga tulumanon.
118 Ginasalikway mo ang tanang nagasalikway sa imong mga tulumanon.
Sa pagkatinuod, ang ilang pagpanglimbong walay kapuslanan.
119 Gisalikway mo nga daw mga basura ang tanang mga tawong daotan dinhi sa kalibotan.
Tungod niini gihigugma ko ang imong katudloanan.
120 Nagkurog ako sa kahadlok kanimo;
nahadlok gayod ako sa imong paghukom.[a]

121 Gihimo ko ang matarong ug husto,
busa ayaw ako itugyan sa akong mga kaaway.
122 Pasaligi ako nga tabangan mo ako nga imong alagad;
ayaw itugot nga daog-daogon ako sa mga mapahitas-on.
123 Mingitngit na ang akong panan-aw ug hinulat sa imong saad nga ako imong luwason.
124 Buhata sa imong alagad ang angayan alang kaniya sumala sa imong gugma,
ug tudloi ako sa imong mga tulumanon.
125 Alagad mo ako, busa hatagi ako ug panabot
aron masabtan ko ang imong mga katudloanan.
126 Ginoo, panahon na kini nga molihok ka,
kay wala na mituman ang mga tawo sa imong kasugoan.
127 Tungod kay gihigugma ko ang imong mga sugo labaw pa sa bulawan, bisan pa sa lunsayng bulawan,
128 ug tungod kay gisunod ko ang tanan mong mga tulumanon,
gikapungtan ko ang tanang daotang buhat.

Read full chapter

Footnotes

  1. 119:120 nahadlok… paghukom: o, nagatahod ako sa imong mga sugo.