Proverbs 14
King James Version
14 Every wise woman buildeth her house: but the foolish plucketh it down with her hands.
2 He that walketh in his uprightness feareth the Lord: but he that is perverse in his ways despiseth him.
3 In the mouth of the foolish is a rod of pride: but the lips of the wise shall preserve them.
4 Where no oxen are, the crib is clean: but much increase is by the strength of the ox.
5 A faithful witness will not lie: but a false witness will utter lies.
6 A scorner seeketh wisdom, and findeth it not: but knowledge is easy unto him that understandeth.
7 Go from the presence of a foolish man, when thou perceivest not in him the lips of knowledge.
8 The wisdom of the prudent is to understand his way: but the folly of fools is deceit.
9 Fools make a mock at sin: but among the righteous there is favour.
10 The heart knoweth his own bitterness; and a stranger doth not intermeddle with his joy.
11 The house of the wicked shall be overthrown: but the tabernacle of the upright shall flourish.
12 There is a way which seemeth right unto a man, but the end thereof are the ways of death.
13 Even in laughter the heart is sorrowful; and the end of that mirth is heaviness.
14 The backslider in heart shall be filled with his own ways: and a good man shall be satisfied from himself.
15 The simple believeth every word: but the prudent man looketh well to his going.
16 A wise man feareth, and departeth from evil: but the fool rageth, and is confident.
17 He that is soon angry dealeth foolishly: and a man of wicked devices is hated.
18 The simple inherit folly: but the prudent are crowned with knowledge.
19 The evil bow before the good; and the wicked at the gates of the righteous.
20 The poor is hated even of his own neighbour: but the rich hath many friends.
21 He that despiseth his neighbour sinneth: but he that hath mercy on the poor, happy is he.
22 Do they not err that devise evil? but mercy and truth shall be to them that devise good.
23 In all labour there is profit: but the talk of the lips tendeth only to penury.
24 The crown of the wise is their riches: but the foolishness of fools is folly.
25 A true witness delivereth souls: but a deceitful witness speaketh lies.
26 In the fear of the Lord is strong confidence: and his children shall have a place of refuge.
27 The fear of the Lord is a fountain of life, to depart from the snares of death.
28 In the multitude of people is the king's honour: but in the want of people is the destruction of the prince.
29 He that is slow to wrath is of great understanding: but he that is hasty of spirit exalteth folly.
30 A sound heart is the life of the flesh: but envy the rottenness of the bones.
31 He that oppresseth the poor reproacheth his Maker: but he that honoureth him hath mercy on the poor.
32 The wicked is driven away in his wickedness: but the righteous hath hope in his death.
33 Wisdom resteth in the heart of him that hath understanding: but that which is in the midst of fools is made known.
34 Righteousness exalteth a nation: but sin is a reproach to any people.
35 The king's favour is toward a wise servant: but his wrath is against him that causeth shame.
Kawikaan 14
Ang Dating Biblia (1905)
14 Bawa't pantas na babae ay nagtatayo ng kaniyang bahay: nguni't binubunot ng mangmang, ng kaniyang sariling mga kamay.
2 Siyang lumalakad sa kaniyang katuwiran ay natatakot sa Panginoon: nguni't siyang suwail sa kaniyang mga lakad ay humahamak sa kaniya.
3 Sa bibig ng mangmang ay may tungkod ng kapalaluan: nguni't ang mga labi ng pantas ay mangagiingat ng mga yaon.
4 Kung saan walang baka, ang bangan ay malinis: nguni't ang karamihan ng bunga ay nasa kalakasan ng baka.
5 Ang tapat na saksi ay hindi magbubulaan: nguni't ang sinungaling na saksi ay nagbabadya ng mga kasinungalingan.
6 Ang manglilibak ay humahanap ng karunungan at walang nasusumpungan: nguni't ang kaalaman ay madali sa kaniya na naguunawa.
7 Paroon ka sa harapan ng taong mangmang, at hindi mo mamamalas sa kaniya ang mga labi ng kaalaman:
8 Ang karunungan ng mabait ay makaunawa ng kaniyang lakad: nguni't ang kamangmangan ng mga mangmang ay karayaan.
9 Ang mangmang ay tumutuya sa sala: nguni't sa matuwid ay may mabuting kalooban.
10 Nalalaman ng puso ang kaniyang sariling kapaitan; at ang tagaibang lupa ay hindi nakikialam ng kaniyang kagalakan.
11 Ang bahay ng masama ay mababagsak: nguni't ang tolda ng matuwid ay mamumukadkad.
12 May daan na tila matuwid sa isang tao, nguni't ang dulo niyaon ay mga daan ng kamatayan.
13 Maging sa pagtawa man ang puso ay nagiging mapanglaw; at ang wakas ng kasayahan ay kabigatan ng loob.
14 Ang tumatalikod ng kaniyang puso ay mabubusog ng kaniyang sariling mga lakad: at masisiyahang loob ang taong mabuti.
15 Pinaniniwalaan ng musmos ang bawa't salita: nguni't ang mabait ay tumitinging mabuti sa kaniyang paglakad.
16 Ang pantas ay natatakot at humihiwalay sa kasamaan: nguni't ang mangmang ay nagpapakilalang palalo, at timawa.
17 Siyang nagagalit na madali ay gagawang may kamangmangan: at ang taong may masamang katha ay ipagtatanim.
18 Ang musmos ay nagmamana ng kamangmangan: nguni't ang mabait ay puputungan ng kaalaman.
19 Ang masama ay yumuyukod sa harap ng mabuti; at ang masama ay sa mga pintuang-daan ng matuwid.
20 Ipinagtatanim ang dukha maging ng kaniyang kapuwa: nguni't ang mayaman ay maraming kaibigan.
21 Siyang humahamak sa kaniyang kapuwa ay nagkakasala: nguni't siyang naaawa sa dukha ay mapalad siya.
22 Hindi ba sila nagkakamali na kumakatha ng kasamaan? Nguni't kaawaan at katotohanan ay sasa kanila na nagsisikatha ng mabuti.
23 Sa lahat ng gawain ay may pakinabang: nguni't ang tabil ng mga labi ay naghahatid sa karalitaan.
24 Ang putong ng mga pantas ay ang kanilang mga kayamanan: nguni't ang kamangmangan ng mga mangmang ay kamangmangan lamang.
25 Ang tapat na saksi ay nagliligtas ng mga tao: nguni't siyang nagsasalita ng mga kasinungalingan ay nagdaraya.
26 Sa pagkatakot sa Panginoon ay may matibay na pagkakatiwala: at ang kaniyang mga anak ay magkakaroon ng dakong kanlungan.
27 Ang pagkatakot sa Panginoon ay bukal ng kabuhayan, upang humiwalay sa mga silo ng kamatayan.
28 Nasa karamihan ng bayan ang kaluwalhatian ng hari: nguni't na sa pangangailangan ng bayan ang kapahamakan ng pangulo.
29 Siyang makupad sa pagkagalit ay may dakilang paguunawa: nguni't siyang madaling magalit ay nagbubunyi ng kamangmangan.
30 Ang tiwasay na puso ay buhay ng katawan: nguni't ang kapanaghilian ay kabulukan ng mga buto.
31 Siyang pumipighati sa dukha ay humahamak sa Maylalang sa kaniya. Nguni't siyang naaawa sa mapagkailangan ay nagpaparangal sa kaniya.
32 Ang masama ay manahagis sa kaniyang masamang gawa: nguni't ang matuwid ay may kanlungan sa kaniyang kamatayan.
33 Karunungan ay nagpapahinga sa puso niya na may paguunawa: nguni't ang nasa loob ng mga mangmang ay nalalaman.
34 Ang katuwiran ay nagbubunyi ng bansa: nguni't ang kasalanan ay kakutyaan sa alinmang bayan.
35 Ang lingap ng hari ay sa lingkod na gumagawa na may kapantasan: nguni't ang kaniyang poot ay magiging laban sa nakahihiya.