Panultihon 9

Ang Pulong Sa Dios

Ang Kaalam ug ang Kabuang

9 Ang kaalam sama sa usa ka tawo nga nagpatukod ug dako ug matahom nga balay.^{[a] 2} Nagpakombira siya; nagaandam ug mga pagkaon ug ilimnon. ³ Unya gisugo niya ang iyang mga sulugoong babaye nga moadtog habog nga mga dapit sa lungsod aron imantala kini: ⁴ “Kamong mga walay alamag ug pagsabot, giimbitar kamo sa kombira. ⁵ Panganhi kamo aron mokaon ug moinom sa akong giandam. ⁶ Undanga na ang inyong pagkawalay-alamag aron padayon kamong mabuhi. Pagkinabuhi kamo nga may pagsabot.”

⁷ Kon badlongon mo ang tawong mabiay-biayon, insultohon ka niya. Kon badlongon mo ang tawong daotan, pasipad-an ka niya. ⁸ Ayaw badlonga ang tawong mabiay-biayon kay kapungtan ka niya. Badlonga ang tawong maalamon ug higugmaon ka niya. ⁹ Tudloi ang maalamon, ug mahimo siyang mas maalamon. Tudloi ang tawong matarong ug madugangan pa gayod ang iyang kahibalo.

¹⁰ Kon gusto ka magmaalamon, tahora ang Ginoo. Kon ilhon mo ang Balaan nga Dios, makaangkon kag maayong panabot. ¹¹ Pinaagi sa kaalam, motaas ang imong kinabuhi. ¹² Kon maalamon ka, makahatag kini kanimog kaayohan, apan kon isalikway mo ang kaalam, ikaw ray mag-antos.

¹³ Ang kabuang sama sa usa ka babayeng sabaan, walay alamag, ug walay kahibalo. ¹⁴ Maglingkod siya sa pultahan sa iyang balay o sa habog nga mga dapit sa lungsod, ¹⁵ ug manawag sa mga molabay nga nagapadulong sa ilang mga trabaho. ¹⁶ Moingon siya, “Kamong mga walay alamag, dali kamo dinhi.” Ug ingon pa niya sa mga walay panabot, ¹⁷ “Mas lami ang tubig nga kinawat ug mas lami ang pagkaon nga kan-on sa tago.”^{[b] 18} Apan wala masayod ang mga tawo nga ang moadto kaniya mamatay. Ang nakaadto na kaniya anaa na karon sa dapit sa mga patay.