Panaghoy 1
Magandang Balita Biblia
Ang Pagdadalamhati ng Jerusalem
1 O(A) anong lungkot ng lunsod na dating matao!
Siya na dating bantog sa buong mundo ngayo'y tulad na ng isang balo;
siya na dating pangunahing lunsod ngayon ay isa nang lingkod!
2 Buong kapaitan siyang umiiyak sa magdamag, ang mga mata'y laging luhaan;
lumayo na ang lahat at walang natira kahit isa upang umaliw sa kanya.
Ang dati niyang mga kaibigan ngayon ay naging mga kaaway na.
3 Ang mga taga-Juda'y nabihag at dumanas ng kalungkutan at sapilitang paglilingkod.
Sa pananahanan nila sa gitna ng mga bansa'y hindi man lamang sila makapagpahinga.
Napapaligiran sila ng mga kaaway, walang paraan para makatakas.
4 Malungkot ang mga landas patungong Jerusalem, pagkat wala nang dumadalo sa kanyang mga takdang kapistahan.
Wala nang nagdaraan sa kanyang mga pintuang-bayan; dumaraing at nagbubuntong-hininga ang kanyang mga pari,
pinagmamalupitan ang mga dalagang mang-aawit sa templo. Napakapait ng sinapit niya!
5 Naging panginoon niya ang kanyang mga kaaway,
pinapaghirap siya ni Yahweh dahil sa marami niyang kasalanan.
Wala na ang kanyang mga anak, sila'y dinalang-bihag ng kaaway.
6 Naparam na ang karangyaan ng Jerusalem.
Ang kanyang mga pinuno'y parang mga usang di makasumpong ng pastulan;
nanghihina na sa pag-iwas sa mga humahabol sa kanila.
7 Ngayong ang mga taga-Jerusalem ay nasa panahon ng pagdadalamhati at paggala, nagugunita nila ang maliligayang araw na nagdaan.
Nang mahulog sila sa kamay ng kaaway ay walang sinumang sa kanila'y umalalay;
nang sila'y bumagsak, sila'y kinutya ng mga sumakop sa kanila.
8 Mabigat ang nagawang kasalanan ng Jerusalem, kaya't siya'y naging katatawanan; itinatakwil na siya ng mga pumupuri noon sa kanya.
Sa matinding kahihiyan mukha'y tinakpan,
sa isang sulok nanaghoy na lamang.
9 Ang kanyang karumhan ay di maikakaila,
malagim ang kanyang pagbagsak at wala man lamang umaliw sa kanya.
Nagtagumpay ang kanyang mga kaaway at siya'y dumulog kay Yahweh.
10 Sinamsam ng mga kaaway ang lahat niyang kayamanan;
ang mga di-dapat pumasok na mga taga-ibang bayan,
ang banal na Templo'y kanilang nilapastangan.
11 Dumaraing ang lahat ng kanyang mamamayan sa paghahanap ng pagkain;
ipinagpapalit nila ng pagkain ang kanilang mga kayamanan para lamang mabuhay.
“Yahweh, masdan po ninyo kami. Mahabag ka sa aming kalagayan!”
12 “Wala ba kayong pakialam, mga nagdaraan?
Hirap na ganito'y inyo na bang naranasan?
Ito'y parusa ni Yahweh dahil sa kanyang matinding poot.
13 “Nagpababa siya ng apoy mula sa itaas; nanuot ito sa aking mga buto;
sa nilagay na bitag, doon ako'y nahulog,
isang matinding hirap sa aki'y pinalasap.
14 “Inipon niya ang lahat kong pagkakasala at ito'y ipinapasan sa akin;
dahil sa bigat nito'y unti-unting nauubos ang aking lakas.
Ako'y ibinigay ni Yahweh sa aking mga kalaban at aking sarili'y hindi ko man lang matulungan.
15 “Tinawanan lang ni Yahweh ang magigiting kong kawal.
Nagpadala siya ng isang hukbo upang lipulin ang mga kabataang lalaki.
Dinurog niya ang buong bayan, parang ubas sa pisaan.
16 “Dahil dito, hindi mapigil ang pagdaloy ng aking luha,
walang makaaliw sa akin ni makapagpalakas ng aking loob.
Nagtagumpay ang aking kalaban, kawawang mga anak, iniwan silang wasak.
17 “Ako'y nagpasaklolo ngunit walang tumulong sa akin,
inatasan ni Yahweh ang mga karatig-bansa upang ako'y gawing isang kawawa,
kaya ako'y nagmistulang maruming basahan.
18 “Nasa panig ng katuwiran si Yahweh, ako ang naghimagsik laban sa kanyang salita;
ngunit makinig kayo, mga bansa, at tingnan ninyo ang aking paghihirap;
binihag ang aking kadalagahan at kabinataan.
19 “Tinawag ko ang aking mga kakampi ngunit hindi nila ako tinulungan;
namatay ang aking mga pari at mga pinuno ng lunsod,
sa paghahanap ng pagkaing magpapanumbalik ng kanilang lakas.
20 “Masdan mo ako, O Yahweh, sapagkat labis akong nababagabag.
Naliligalig ang aking kaluluwa, ako'y lubhang naguguluhan, sapagkat naging mapaghimagsik ako.
Kabi-kabila ang patayan, sa loob at labas ng kabahayan.
21 “Pakinggan mo ang aking daing; walang umaaliw sa akin.
Natuwa pa nga ang mga kaaway ko sa ginawa mo sa akin.
Madaliin mo ang araw na iyong ipinangako, na sila'y magiging gaya ko rin.
22 “Hatulan mo sila sa kanilang kasamaan; pahirapan mo sila,
tulad ng pagpapahirap mo sa akin dahil sa aking mga pagsalangsang;
napapahimutok ako sa tindi ng hirap at para akong kandilang nauupos.”
Lamentations 1
New King James Version
Jerusalem in Affliction
1 How lonely sits the city
That was full of people!
(A)How like a widow is she,
Who was great among the nations!
The (B)princess among the provinces
Has become a [a]slave!
2 She (C)weeps bitterly in the (D)night,
Her tears are on her cheeks;
Among all her lovers
She has none to comfort her.
All her friends have dealt treacherously with her;
They have become her enemies.
3 (E)Judah has gone into captivity,
Under affliction and hard servitude;
(F)She dwells among the [b]nations,
She finds no (G)rest;
All her persecutors overtake her in dire straits.
4 The roads to Zion mourn
Because no one comes to the [c]set feasts.
All her gates are (H)desolate;
Her priests sigh,
Her virgins are afflicted,
And she is in bitterness.
5 Her adversaries (I)have become [d]the master,
Her enemies prosper;
For the Lord has afflicted her
(J)Because of the multitude of her transgressions.
Her (K)children have gone into captivity before the enemy.
6 And from the daughter of Zion
All her splendor has departed.
Her princes have become like deer
That find no pasture,
That [e]flee without strength
Before the pursuer.
7 In the days of her affliction and roaming,
Jerusalem (L)remembers all her pleasant things
That she had in the days of old.
When her people fell into the hand of the enemy,
With no one to help her,
The adversaries saw her
And mocked at her [f]downfall.
8 (M)Jerusalem has sinned gravely,
Therefore she has become [g]vile.
All who honored her despise her
Because (N)they have seen her nakedness;
Yes, she sighs and turns away.
9 Her uncleanness is in her skirts;
She (O)did not consider her destiny;
Therefore her collapse was awesome;
She had no comforter.
“O Lord, behold my affliction,
For the enemy is exalted!”
10 The adversary has spread his hand
Over all her [h]pleasant things;
For she has seen (P)the nations enter her [i]sanctuary,
Those whom You commanded
(Q)Not to enter Your assembly.
11 All her people sigh,
(R)They [j]seek bread;
They have given their [k]valuables for food to restore life.
“See, O Lord, and consider,
For I am scorned.”
12 “Is it nothing to you, all you who [l]pass by?
Behold and see
(S)If there is any sorrow like my sorrow,
Which has been brought on me,
Which the Lord has inflicted
In the day of His fierce anger.
13 “From above He has sent fire into my bones,
And it overpowered them;
He has (T)spread a net for my feet
And turned me back;
He has made me desolate
And faint all the day.
14 “The(U) yoke of my transgressions was [m]bound;
They were woven together by His hands,
And thrust upon my neck.
He made my strength fail;
The Lord delivered me into the hands of those whom I am not able to withstand.
15 “The Lord has trampled underfoot all my mighty men in my midst;
He has called an assembly against me
To crush my young men;
(V)The Lord trampled as in a winepress
The virgin daughter of Judah.
16 “For these things I weep;
My eye, (W)my eye overflows with water;
Because the comforter, who should restore my life,
Is far from me.
My children are desolate
Because the enemy prevailed.”
17 (X)Zion [n]spreads out her hands,
But no one comforts her;
The Lord has commanded concerning Jacob
That those (Y)around him become his adversaries;
Jerusalem has become an unclean thing among them.
18 “The Lord is (Z)righteous,
For I (AA)rebelled against His [o]commandment.
Hear now, all peoples,
And behold my sorrow;
My virgins and my young men
Have gone into captivity.
19 “I called for my lovers,
But they deceived me;
My priests and my elders
Breathed their last in the city,
While they sought food
To restore their life.
20 “See, O Lord, that I am in distress;
My (AB)soul[p] is troubled;
My heart is overturned within me,
For I have been very rebellious.
(AC)Outside the sword bereaves,
At home it is like death.
21 “They have heard that I sigh,
But no one comforts me.
All my enemies have heard of my trouble;
They are (AD)glad that You have done it.
Bring on (AE)the day You have [q]announced,
That they may become like me.
22 “Let(AF) all their wickedness come before You,
And do to them as You have done to me
For all my transgressions;
For my sighs are many,
And my heart is faint.”
Footnotes
- Lamentations 1:1 Lit. forced laborer
- Lamentations 1:3 Gentiles
- Lamentations 1:4 appointed
- Lamentations 1:5 Lit. her head
- Lamentations 1:6 Lit. are gone
- Lamentations 1:7 Vg. Sabbaths
- Lamentations 1:8 LXX, Vg. moved or removed
- Lamentations 1:10 desirable
- Lamentations 1:10 holy place, the temple
- Lamentations 1:11 hunt food
- Lamentations 1:11 desirable things
- Lamentations 1:12 Lit. pass by this way
- Lamentations 1:14 So with MT, Tg.; LXX, Syr., Vg. watched over
- Lamentations 1:17 Prays
- Lamentations 1:18 Lit. mouth
- Lamentations 1:20 Lit. inward parts
- Lamentations 1:21 proclaimed
Magandang Balita Biblia, Copyright © Philippine Bible Society 2012.
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.

