Oppenboa 11

Reimer 2001

11 Donn wort mie en Rua soo aus ne Stang jejaeft, en mie wort jesajcht: "Sto opp, go en doo daem Temepl maete, uk daem Aultoa, en dee, dee doabenne aunbaede.

² Oba lot daen Hoff dee butarem Tempel es ut, en doo daen nich maete, dan dee, en dee heilje Staut es dee Natsjoone fa tweeafeatich Moonat aewajaeft.

³ En ekj woa miene twee Zeij, aunjekjleet met Sakjleeda, Follmacht jaewe, en dee woare dusent twee hundat en tsastich Doag profitseihe.

⁴ Dit sent dee twee Eeljbeem, en dee twee Laumpahoola dee fer daem Herr aewa dee Ead stone."

⁵ En wan irjentwaea daen wel Schode doone, dan kjemt Fia ut aea Mul, en brinjt aeare Fiend omm; en wan irjentwaea daen wel Schode doone, dan mott dee soo doot jemoakt woare.

⁶ Dise ha dee Follmacht daen Himel too to moake dautet nich raeajne woat enn dee Doag wan see profitseiehe, en ha Follmacht Wota to Bloot to moake, en dee Ead met aulahaunt Ploag to schlone, soo foaken aus see wele.

⁷ En wan aea Zeichnes foadich es, dan woat daut Tia, daut fonne Aufgrunnt kjemt, Kjrich met an moake, en aewa an jewenne, en an doot moake.

⁸ En aeare doodje Kjarpa woare enn dee opne Gaus lige enn dee groote Staut, dee jeistlich Soodom heet, en Iejipte, wua uk aea Herr jekjrietsicht wort.

⁹ En walkje fonn dee Mensche en Stam en Sproake en Natsjoone woare aeare Kjarpa fa dree ene haulf Doag seene, en woare dee Kjarpa nich begrowe lote.

¹⁰ En dee, dee oppe Ead wone woare sikj freihe en froo senne, en woare sikj unjeranaunda Jeschenkje schekje, wiel dise twee haude daen dee oppe Ead wone seeha jekjwaelt.

¹¹ No dree ene haulf Doag, kjeem dee laewendje Jeist fonn Gott enn an ennen, en see stunnde opp aeare Feet, en groote Angst kjeem opp aul daen dee an sage.

¹² En see heade ne lude Stem utem Himel to an saje: "Komt hia enopp!" en see fuare enopp nom Himel enn ne Wolkj, en aul aeare Fiend sage an.

¹³ Enn dee selwje Stund wea doa en grootet Eadbaebe, en daut teande poat fonn dee Staut foll, en saewen dusaent Mensche kjeeme to doot, en dee aewrije haude groote Angst, en jeewe Gott em Himel de Ea.

¹⁴ Daut tweede Wee es febie, en kjikj! daut drede Wee kjemt schwind.

¹⁵ En dee saewenda Enjel blosd siene Trommpeet, en doa kjeeme lude Steme utem Himel, dee saede: "Daut Rikjdom fonn dise Welt es onns Herr en sien Christus sien Rikjdom jeworde, en hee woat fonn Eewichkjeit bott Eewichkjeit harsche".

¹⁶ En dee fearentwintich Elteste dee fer Gott opp aeare Troons sette, folle fer am han en baede am aun,

¹⁷ en saede: "Wie danke die, Herr aulmajchtja Gott, dee doa es, en dee doa wea, daut du diene groote Krauft jenome hast, en deist harsche.

¹⁸ En dee Natsjoone weare oajalich, en dien Rach es jekome, en dee Tiet daut dee Doodes sele jerecht woare, en daut diene Sklowe, dee Profeete, en dee Heilje, en dee dien Nome ferchte, beides kjleen en groot, sulle beloont woare; en daen ommtobrinje dee dise Ead fedorwe ha."

¹⁹ Donn wort Gott sien Tempel em Himel opjemoakt, en siene Bundeslod wea enn sien Tempel to seene, en doa paseade Blitzstrole en Steme en Donnaschlaeaj, en Eadebaeabe en groota Hoagel.