Add parallel Print Page Options

Pang-aapi sa Mahihirap

Dumating ang panahon na ang mga mamamayan, lalaki man o babae, ay nagreklamo laban sa kanilang kapwa Judio. Sinabi ng ilan, “Malaki ang aming pamilya at kailangan namin ng trigong makakain upang mabuhay.” Sinabi naman ng iba na nakapagsangla sila ng kanilang mga bukirin, ubasan at mga bahay, huwag lamang silang magutom. May nagsasabi namang, “Nakapangutang kami makapagbuwis lamang sa hari para sa aming mga bukirin at ubasan. Kami'y mga Judio rin at ang mga anak namin ay tulad din ng kanilang mga anak! Ngunit ipinapaalila namin ang aming mga anak. Sa katunayan, ang ilan sa mga anak naming babae ay naipagbili na namin para maging alipin. Wala kaming magawâ sapagkat ang aming mga bukirin at ubasan ay kinamkam na sa amin.”

Labis akong nagalit nang marinig ko ang mga reklamong ito. Nagpasya(A) akong harapin ang mga pinuno at mga hukom. Pinaratangan ko sila ng ganito: “Ano't nagawa ninyong magpautang nang may tubo sa inyong mga kababayan?”

Kaya't tinipon ko ang mga tao sa isang pangkalahatang pulong. Sinabi ko, “Sinikap nating mapalaya ang ating kapwa-Judio na naipagbili sa ibang bansa. Ngayon nama'y kayo ang nanggigipit sa kanila upang ipagbili ang kanilang sarili sa inyo na mga kapwa nila Judio!” Hindi makapagsalita ang mga pinuno. “Mali ang inyong ginagawa,” patuloy ko. “Dapat kayong matakot sa Diyos at gumawa nang mabuti upang hindi tayo hamakin ng mga pagano. 10 Ang mga kababayan nating nagigipit ay pinahiram ko na ng salapi at pagkain. Ganoon din ang ginawa ng aking mga kamag-anak at mga tauhan. Huwag na natin silang pagbayarin ng interes ng kanilang pagkakautang. 11 Ngayon di'y ibalik ninyo ang mga bukirin at ubasan sa mga may utang sa inyo, pati ang kanilang mga taniman ng olibo, at tahanan. Ibalik din ninyo ang naging interes ng perang ipinahiram ninyo, gayundin ang mga trigo, alak at langis na ipinahiram ninyo sa kanila.”

12 “Ibabalik namin ang lahat ng iyon sa kanila,” sagot nila. “Hindi na namin sila sisingilin. Tutuparin namin ang hinihingi mo.” Ipinatawag ko ang mga pari at pinanumpa sa harap nila ang mga pinuno upang tuparin ng mga ito ang kanilang pangako. 13 Ipinagpag ko ang aking kasuotan at sinabi ko, “Ganyan nawa ang gawin ng Diyos sa mga ari-arian ng mga taong hindi tumupad sa kanyang pangako. Ipagpag din sana silang tulad nito at maghirap.”

Lahat ng naroo'y sumang-ayon at sinabi, “Mangyari nawa ang sinabi ninyo.” Pinuri nila si Yahweh at tinupad ng mga tao ang kanilang pangako.

Si Nehemias ay Hindi Makasarili

14 Sa loob ng labindalawang taon na naglingkod ako bilang gobernador ng Juda, mula nang ika-20 taon ng paghahari ni Artaxerxes hanggang ika-32 taon, ako, ni ang aking mga kamag-anak ay hindi kumain ng pagkaing nauukol sa gobernador. 15 Ang mga naunang gobernador sa Juda ay naging pabigat sa mga tao na hinihingan nila ng pagkain at ng alak bukod pa sa apatnapung pirasong pilak. Maging ang mga katulong nila'y katulong din sa pagpapahirap. Ngunit hindi ko ginawa iyon, sapagkat ako'y may takot sa Diyos. 16 Ginawa ko ang lahat upang muling maitayo ang pader sa tulong ng aking mga tauhan. Hindi ako naghangad ng anumang ari-arian. 17 Ako'y laging nagpapakain ng 150 panauhing Judio, gayundin ng aming mga pinuno bukod sa mga taong dumarating mula sa mga malalapit na bansa. 18 Araw-araw ay nagpapakatay ako ng isang toro, anim na matatabang tupa, at maraming manok at tuwing ikasampung araw ay naglalabas ako ng maraming alak. Sa kabila ng lahat ng ito, hindi ko pa rin kinuha ang pagkaing nauukol sa gobernador, sapagkat alam kong ang mga tao'y naghihirap. 19 Alalahanin mo ako, O Diyos, sa lahat ng aking ginawa alang-alang sa sambayanang ito.

Nehemiah Deals with Oppression

And there was a great (A)outcry of the people and their wives against their (B)Jewish brethren. For there were those who said, “We, our sons, and our daughters are many; therefore let us get grain, that we may eat and live.”

There were also some who said, “We have mortgaged our lands and vineyards and houses, that we might buy grain because of the famine.”

There were also those who said, “We have borrowed money for the king’s tax on our lands and vineyards. Yet now (C)our flesh is as the flesh of our brethren, our children as their children; and indeed we (D)are forcing our sons and our daughters to be slaves, and some of our daughters have been brought into slavery. It is not in our power to redeem them, for other men have our lands and vineyards.”

And I became very angry when I heard their outcry and these words. After serious thought, I rebuked the nobles and rulers, and said to them, (E)“Each of you is [a]exacting usury from his brother.” So I [b]called a great assembly against them. And I said to them, “According to our ability we have (F)redeemed our Jewish brethren who were sold to the nations. Now indeed, will you even sell your brethren? Or should they be sold to us?”

Then they were silenced and found nothing to say. Then I said, “What you are doing is not good. Should you not walk (G)in the fear of our God (H)because of the reproach of the nations, our enemies? 10 I also, with my brethren and my servants, am lending them money and grain. Please, let us stop this [c]usury! 11 Restore now to them, even this day, their lands, their vineyards, their olive groves, and their houses, also a hundredth of the money and the grain, the new wine and the oil, that you have charged them.”

12 So they said, “We will restore it, and will require nothing from them; we will do as you say.”

Then I called the priests, (I)and required an oath from them that they would do according to this promise. 13 Then (J)I shook out [d]the fold of my garment and said, “So may God shake out each man from his house, and from his property, who does not perform this promise. Even thus may he be shaken out and emptied.”

And all the assembly said, “Amen!” and praised the Lord. (K)Then the people did according to this promise.

The Generosity of Nehemiah

14 Moreover, from the time that I was appointed to be their governor in the land of Judah, from the twentieth year (L)until the thirty-second year of King Artaxerxes, twelve years, neither I nor my brothers (M)ate the governor’s provisions. 15 But the former governors who were before me laid burdens on the people, and took from them bread and wine, besides forty shekels of silver. Yes, even their servants bore rule over the people, but (N)I did not do so, because of the (O)fear of God. 16 Indeed, I also continued the (P)work on this wall, and [e]we did not buy any land. All my servants were gathered there for the work.

17 And (Q)at my table were one hundred and fifty Jews and rulers, besides those who came to us from the nations around us. 18 Now that (R)which was prepared daily was one ox and six choice sheep. Also fowl were prepared for me, and once every ten days an abundance of all kinds of wine. Yet in spite of this (S)I did not demand the governor’s provisions, because the bondage was heavy on this people.

19 (T)Remember me, my God, for good, according to all that I have done for this people.

Footnotes

  1. Nehemiah 5:7 charging interest
  2. Nehemiah 5:7 Lit. held
  3. Nehemiah 5:10 interest
  4. Nehemiah 5:13 Lit. my lap
  5. Nehemiah 5:16 So with MT; LXX, Syr., Vg. I