Nehemiah 9
New King James Version
The People Confess Their Sins
9 Now on the twenty-fourth day of (A)this month the children of Israel were assembled with fasting, in sackcloth, (B)and with [a]dust on their heads. 2 Then (C)those of Israelite lineage separated themselves from all foreigners; and they stood and (D)confessed their sins and the iniquities of their fathers. 3 And they stood up in their place and (E)read from the Book of the Law of the Lord their God for one-fourth of the day; and for another fourth they confessed and worshiped the Lord their God.
4 Then Jeshua, Bani, Kadmiel, Shebaniah, Bunni, Sherebiah, Bani, and Chenani stood on the [b]stairs of the Levites and cried out with a loud voice to the Lord their God. 5 And the Levites, Jeshua, Kadmiel, Bani, Hashabniah, Sherebiah, Hodijah, Shebaniah, and Pethahiah, said:
“Stand up and bless the Lord your God
Forever and ever!
“Blessed be (F)Your glorious name,
Which is exalted above all blessing and praise!
6 (G)You alone are the Lord;
(H)You have made heaven,
(I)The heaven of heavens, with (J)all their host,
The earth and everything on it,
The seas and all that is in them,
And You (K)preserve them all.
The host of heaven worships You.
7 “You are the Lord God,
Who chose (L)Abram,
And brought him out of Ur of the Chaldeans,
And gave him the name (M)Abraham;
8 You found his heart (N)faithful before You,
And made a (O)covenant with him
To give the land of the Canaanites,
The Hittites, the Amorites,
The Perizzites, the Jebusites,
And the Girgashites—
To give it to his descendants.
You (P)have performed Your words,
For You are righteous.
9 “You(Q) saw the affliction of our fathers in Egypt,
And (R)heard their cry by the Red Sea.
10 You (S)showed signs and wonders against Pharaoh,
Against all his servants,
And against all the people of his land.
For You knew that they (T)acted [c]proudly against them.
So You (U)made a name for Yourself, as it is this day.
11 (V)And You divided the sea before them,
So that they went through the midst of the sea on the dry land;
And their persecutors You threw into the deep,
(W)As a stone into the mighty waters.
12 Moreover You (X)led them by day with a cloudy pillar,
And by night with a pillar of fire,
To give them light on the road
Which they should travel.
13 “You(Y) came down also on Mount Sinai,
And spoke with them from heaven,
And gave them (Z)just ordinances and true laws,
Good statutes and commandments.
14 You made known to them Your (AA)holy Sabbath,
And commanded them precepts, statutes and laws,
By the hand of Moses Your servant.
15 You (AB)gave them bread from heaven for their hunger,
And (AC)brought them water out of the rock for their thirst,
And told them to (AD)go in to possess the land
Which You had [d]sworn to give them.
16 “But(AE) they and our fathers acted [e]proudly,
(AF)Hardened[f] their necks,
And did not heed Your commandments.
17 They refused to obey,
And (AG)they were not mindful of Your wonders
That You did among them.
But they hardened their necks,
And [g]in their rebellion
They appointed (AH)a leader
To return to their bondage.
But You are God,
Ready to pardon,
(AI)Gracious and merciful,
Slow to anger,
Abundant in kindness,
And did not forsake them.
18 “Even (AJ)when they made a molded calf for themselves,
And said, ‘This is your god
That brought you up out of Egypt,’
And worked great provocations,
19 Yet in Your (AK)manifold mercies
You did not forsake them in the wilderness.
The (AL)pillar of the cloud did not depart from them by day,
To lead them on the road;
Nor the pillar of fire by night,
To show them light,
And the way they should go.
20 You also gave Your (AM)good Spirit to instruct them,
And did not withhold Your (AN)manna from their mouth,
And gave them (AO)water for their thirst.
21 (AP)Forty years You sustained them in the wilderness;
They lacked nothing;
Their (AQ)clothes did not wear out
And their feet did not swell.
22 “Moreover You gave them kingdoms and nations,
And divided them into [h]districts.
So they took possession of the land of (AR)Sihon,
[i]The land of the king of Heshbon,
And the land of Og king of Bashan.
23 You also multiplied (AS)their children as the stars of heaven,
And brought them into the land
Which You had told their fathers
To go in and possess.
24 So (AT)the [j]people went in
And possessed the land;
(AU)You subdued before them the inhabitants of the land,
The Canaanites,
And gave them into their hands,
With their kings
And the people of the land,
That they might do with them as they wished.
25 And they took strong cities and a (AV)rich land,
And possessed (AW)houses full of all goods,
Cisterns already dug, vineyards, olive groves,
And [k]fruit trees in abundance.
So they ate and were filled and (AX)grew fat,
And delighted themselves in Your great (AY)goodness.
26 “Nevertheless they (AZ)were disobedient
And rebelled against You,
(BA)Cast Your law behind their backs
And killed Your (BB)prophets, who [l]testified against them
To turn them to Yourself;
And they worked great provocations.
27 (BC)Therefore You delivered them into the hand of their enemies,
Who oppressed them;
And in the time of their trouble,
When they cried to You,
You (BD)heard from heaven;
And according to Your abundant mercies
(BE)You gave them deliverers who saved them
From the hand of their enemies.
28 “But after they had rest,
(BF)They again did evil before You.
Therefore You left them in the hand of their enemies,
So that they had dominion over them;
Yet when they returned and cried out to You,
You heard from heaven;
And (BG)many times You delivered them according to Your mercies,
29 And [m]testified against them,
That You might bring them back to Your law.
Yet they acted [n]proudly,
And did not heed Your commandments,
But sinned against Your judgments,
(BH)‘Which if a man does, he shall live by them.’
And they shrugged their shoulders,
[o]Stiffened their necks,
And would not hear.
30 Yet for many years You had patience with them,
And [p]testified (BI)against them by Your Spirit (BJ)in Your prophets.
Yet they would not listen;
(BK)Therefore You gave them into the hand of the peoples of the lands.
31 Nevertheless in Your great mercy
(BL)You did not utterly consume them nor forsake them;
For You are God, gracious and merciful.
32 “Now therefore, our God,
The great, the (BM)mighty, and awesome God,
Who keeps covenant and mercy:
Do not let all the [q]trouble seem small before You
That has come upon us,
Our kings and our princes,
Our priests and our prophets,
Our fathers and on all Your people,
(BN)From the days of the kings of Assyria until this day.
33 However (BO)You are just in all that has befallen us;
For You have dealt faithfully,
But (BP)we have done wickedly.
34 Neither our kings nor our princes,
Our priests nor our fathers,
Have kept Your law,
Nor heeded Your commandments and Your testimonies,
With which You testified against them.
35 For they have (BQ)not served You in their kingdom,
Or in the many good things that You gave them,
Or in the large and rich land which You set before them;
Nor did they turn from their wicked works.
36 “Here (BR)we are, servants today!
And the land that You gave to our fathers,
To eat its fruit and its bounty,
Here we are, servants in it!
37 And (BS)it yields much increase to the kings
You have set over us,
Because of our sins;
Also they have (BT)dominion over our bodies and our cattle
At their pleasure;
And we are in great distress.
38 “And because of all this,
We (BU)make a sure covenant and write it;
Our leaders, our Levites, and our priests (BV)seal it.”
Footnotes
- Nehemiah 9:1 Lit. earth on them
- Nehemiah 9:4 Lit. ascent
- Nehemiah 9:10 presumptuously or insolently
- Nehemiah 9:15 Lit. raised Your hand to
- Nehemiah 9:16 presumptuously
- Nehemiah 9:16 Stiffened their necks, became stubborn
- Nehemiah 9:17 So with MT, Vg.; LXX in Egypt
- Nehemiah 9:22 Lit. corners
- Nehemiah 9:22 So with MT, Vg.; LXX omits The land of
- Nehemiah 9:24 Lit. sons
- Nehemiah 9:25 Lit. trees for eating
- Nehemiah 9:26 admonished or warned them
- Nehemiah 9:29 admonished them
- Nehemiah 9:29 presumptuously
- Nehemiah 9:29 Became stubborn
- Nehemiah 9:30 admonished or warned them
- Nehemiah 9:32 hardship
Nehemia 9
Albanian Bible
9 Ditën e njëzetekatërt të po atij muaji, bijtë e Izraelit të veshur me thasë dhe të mbuluar me dhe, u mblodhën për një agjerim.
2 Ata që i përkisnin fisit të Izraelit u ndanë nga gjithë të huajt dhe u paraqitën për të rrëfyer mëkatet e tyre dhe paudhësitë e etërve të tyre.
3 Pastaj u ngritën në këmbë në vendin e tyre dhe lexuan librin e ligjit të Zotit, Perëndisë të tyre, për një të katërtën pjesë të ditës; dhe për një të katër tjetër të ditës bënë rrëfimin e mëkateve që kishin bërë dhe ranë përmys përpara Zotit, Perëndisë të tyre.
4 Pastaj Jeshua, Bani, Kadmieli, Shebaniahu, Buni, Sherebiahu, Bani dhe Kenani u ngjitën mbi tribunën e Levitëve dhe i klithën me zë të lartë Zotit, Perëndisë të tyre.
5 Levitët Jeshua, Kadmiel, Bani, Hashabnejahu, Sherebiahu, Hodijahu, Shebanjahu dhe Pethahiahu thanë: "Çohuni dhe bekoni Zotin, Perëndinë tuaj, nga përjetësia në përjetësi! Qoftë i bekuar emri yt i lavdishëm, që lartësohet mbi çdo bekim dhe lëvdim!
6 Vetëm ti je Zoti! Ti ke bërë qiejtë, qiejtë e qiejve dhe tërë ushtrinë e tyre, dheun dhe tërë ato që qëndrojnë mbi të, detet dhe gjithçka që është në ta. Ti i mban gjallë tërë këto gjëra dhe ushtria e qiejve të adhuron.
7 Ti je Zoti, Perëndia që ka zgjedhur Abramin; e nxore nga Uri i Kaldeasve dhe i dhe emrin Abraham.
8 Ti e gjete zemrën e tij besnike para teje dhe bëre një besëlidhje me të për t’u dhënë pasardhësve të tij vendin e Kananejve, të Hitejve, të Amorejve, të Perezejve, të Jebusejve dhe të Girgasejve; ti e mbajte fjalën tënde; sepse je i drejtë.
9 Ti ke parë hidhërimin e etërve tanë në Egjipt dhe ke dëgjuar britmën e tyre pranë Detit të Kuq.
10 Ke bërë mrekulli dhe çudi kundër Faraonit, kundër tërë shërbëtorëve të tij dhe kundër tërë popullit të vendit të tij, sepse e dije që ata ishin sjellë me paturpësi me etërit tonë. Kështu i bëre një emër vetes që mbetet edhe sot.
11 Ti ke ndarë detin para tyre, dhe ata kaluan në mes të detit në të thatë, ndërsa ti i hidhje në humnerë ndjekësit e tyre si një gur në ujëra të furishme.
12 Ti i ke udhëhequr ditën me një kallonë reje dhe natën me një kollonë zjarri për t’i ndriçuar rrugën në të cilën do të ecnin.
13 Zbrite gjithashtu mbi malin Sinai, u fole nga qielli dhe u dhe dekrete të drejta dhe ligje të së vërtetës, statute dhe urdhërime të mira.
14 U bëre të njohur të shtunën tënde të shenjtë dhe u dhe urdhërime, statute dhe një ligj me anë të Moisiut, shërbëtorit tënd.
15 Ti gjithashtu u dhe bukë nga qielli kur ishin të uritur dhe u bëre që të buronte ujë nga shkëmbi kur kishin etje; dhe i urdhërove ata të shkonin të merrnin në zotërim vendin që ishe betuar t’u jepje.
16 Por ata dhe etërit tanë u sollën me mendjemadhësi, e fortësuan zverkun e tyre dhe nuk iu bindën urdhërimeve të tua.
17 Kundërshtuan të bindeshin dhe nuk kujtuan mrekullitë që ti kishe bërë midis tyre; ngurtësuan përkundrazi zverkun e tyre dhe në rebelimin e tyre zgjodhën një kryetar për t’u kthyer në skllavërinë e tyre. Por ti je një Perëndi i gatshëm që të falë, shpirtmadh, plot mëshirë, i ngadalshëm në zemërim dhe plot mirësi. Ti nuk i ke braktisur,
18 as atëherë kur bënë një viç prej metali të shkrirë dhe thanë: "Ky është perëndia yt që të nxori nga Egjipti!"; kështu bënë një gjë blasfeme.
19 Megjithatë në shpirtmadhësinë tënde të madhe nuk i ke braktisur në shkretëtirë; kollona e resë nuk u largua prej tyre gjatë ditës për t’i udhëhequr ata në ecje, dhe kollona e zjarrit gjatë natës për t’ua ndriçuar atyre rrugën nëpër të cilën do të ecnin.
20 Ke dhënë Frymën tënde të mirë për t’i mësuar; nuk ua ke refuzuar manën tënde gojëve të tyre dhe u ke dhënë ujë kur ishin të etur.
21 Për dyzet vjet i ke ushqyer në shkretëtirë, dhe nuk u ka munguar asgjë; rrobat e tyre nuk u prishën dhe këmbët e tyre nuk u ënjtën.
22 U dhe gjithashtu mbretëri dhe popuj, duke u caktuar krahinat më të largëta; kështu ata shtinë në dorë vendin e Sihonit, vendin e mbretit të Heshbonit dhe vendin e Ogut, mbretit të Bashanit.
23 I shumëzove bijtë e tyre si yjet e qiellit dhe i fute në vendin në të cilin u kishe thënë etërve të tyre të hynin për ta shtënë në dorë.
24 Kështu bijtë e tyre hynë dhe zotëruan vendin; ti ke poshtëruar para tyre banorët e vendit, Kananejtë, dhe i dhe në duart e tyre bashkë me mbretërit e tyre dhe me popujt e vendit, me qëllim që ata të bënin çfarë t’u pëlqente.
25 Ata pushtuan qytete të fortifikuara dhe një tokë pjellore dhe hynë në zotërim të shtëpive plot me të mira, të sternave të gatshme, të vreshtave, të ullishteve dhe të pemëve frutore me bollëk; ata hëngrën, u ngopën, u majmën dhe jetuan në gëzim për shkak të mirësisë sate të madhe.
26 Megjithatë ata u treguan të pabindur, u rebeluan kundër teje, e hodhën ligjin tënd prapa krahëve, vranë profetët e tu që u bënin thirrje të riktheheshin te ti dhe kryen gjëra blasfeme.
27 Prandaj ti i dhe në duart e armiqve të tyre, që i shtypën; por në kohën e fatkeqësisë së tyre ata klithën te ti, dhe ti i dëgjove nga qielli, dhe ti, me dhembshurinë tënde të madhe, u dhe atyre disa çlirimtarë që i shpëtuan nga duart e armiqve të tyre.
28 Por kur ata kishin paqe, fillonin përsëri të bënin të keqen përpara teje; prandaj ti i braktise në duart e armiqve të tyre, që i sundonin; megjithatë, kur përsëri këlthitnin, ti i dëgjoje nga qielli, kështu që në shpirtmadhësinë tënde i ke çliruar shumë herë.
29 Ti i nxisje të ktheheshin në ligjin tënd, por ata bëheshin krenarë dhe nuk u bindeshin urdhërimeve të tua, dhe mëkatonin kundër dekreteve të tua me anën e të cilëve, në qoftë se dikush i zbaton në praktikë, shpëton jetën; hiqnin shpatullat e tyre nga zgjedha, e fortësonin zverkun e tyre dhe kundërshtonin të bindeshin.
30 Pate durim me ta shumë vjet me radhë, duke i nxitur me Frymën tënde dhe me gojën e profetëve të tu, por ata nuk deshën të të dëgjojnë; atëherë ti i dhe në duart e popujve të vendeve të ndryshme.
31 Por në mëshirën tënde të madhe nuk i shkatërrove plotësisht dhe nuk i braktise, sepse je një Perëndi zemërbutë dhe i mëshirshëm.
32 Tani pra, o Perëndia ynë, Perëndia i madh, i fuqishëm dhe i tmerrshëm, që respekton besëlidhjen dhe mëshirën të mos të duket para teje si gjë e vogël fatkeqësia që ka rënë mbi ne, mbi mbretërit tanë, mbi krerët tanë, mbi priftërinjtë tanë, mbi profetët tanë, mbi prindërit tanë dhe mbi tërë popullin tënd, nga koha e mbretërve të Asirisë e deri në ditën e sotme.
33 Megjithatë ti ke qenë i drejtë në të gjitha gjërat që na kanë ndodhur, sepse ti ke vepruar me besnikëri, ndërsa ne kemi vepruar me pabesi.
34 Mbretërit tanë, krerët tanë, priftërinjtë tanë dhe etërit tanë nuk kanë zbatuar në praktikë ligjin tënd dhe as që u janë bindur urdhërimeve dhe porosive me të cilat i nxitje.
35 Edhe kur të gjendeshin në mbretërinë e tyre, në mirëqënien e madhe që ti u kishe siguruar atyre dhe në vendin e gjerë dhe pjellor që ti u kishe vënë në dispozicion, nuk të shërbyen dhe nuk i braktisën veprimet e tyre të këqija.
36 Dhe ja, sot jemi skllevër! jemi skllevër në vendin që u kishe dhënë etërve tanë, që të hanin frytet e tij dhe të gëzonin të mirat.
37 Kështu prodhimet e bollshme të tij u shkojnë mbretit që ti ke vendosur mbi ne për shkak të mëkateve tona; ata sundojnë trupat tona dhe mbi bagëtinë tonë ashtu si duan; dhe ne ndodhemi në ankth të madh.
38 Për shkak të gjithë kësaj, ne marrim një zotim të vendosur dhe e vëmë me të shkruar; dhe krerët tanë, Levitët tanë dhe priftërinjtë tanë do të vënë vulën e tyre mbi të.
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.
