Add parallel Print Page Options

13 On that same day, as the laws of Moses were being read, the people found a statement which said that the Ammonites and Moabites should never be permitted to worship at the Temple.[a] For they had not been friendly to the people of Israel. Instead, they had hired Balaam to curse them—although God turned the curse into a blessing. When this rule was read, all the foreigners were immediately expelled from the assembly.

Before this had happened, Eliashib the priest, who had been appointed as custodian of the Temple storerooms and who was also a good friend of Tobiah, had converted a storage room into a beautiful guest room for Tobiah. The room had previously been used for storing the grain offerings, frankincense, bowls, and tithes of grain, new wine, and olive oil. Moses had decreed that these offerings belonged to the priests, Levites, the members of the choir, and the gatekeepers.

I was not in Jerusalem at the time, for I had returned to Babylon in the thirty-second year of the reign of King Artaxerxes (though I later received his permission to go back again to Jerusalem). When I arrived back in Jerusalem and learned of this evil deed of Eliashib—that he had prepared a guest room in the Temple for Tobiah— I was very upset and threw out all of his belongings from the room. Then I demanded that the room be thoroughly cleaned, and I brought back the Temple bowls, the grain offerings, and frankincense.

10 I also learned that the Levites had not been given what was due them, so they and the choir singers who were supposed to conduct the worship services had returned to their farms. 11 I immediately confronted the leaders and demanded, “Why has the Temple been forsaken?” Then I called all the Levites back again and restored them to their proper duties. 12 And once more all the people of Judah began bringing their tithes of grain, new wine, and olive oil to the Temple treasury.

13 I put Shelemiah the priest, Zadok the scribe, and Pedaiah the Levite in charge of the administration of the storehouses; and I appointed Hanan (son of Zaccur, son of Mattaniah) as their assistant. These men had an excellent reputation, and their job was to make an honest distribution to their fellow Levites.

14 O my God, remember this good deed and do not forget all that I have done for the Temple.

15 One day I was on a farm and saw some men treading winepresses on the Sabbath, hauling in sheaves, and loading their donkeys with wine, grapes, figs, and all sorts of produce, which they took that day into Jerusalem. So I opposed them publicly. 16 There were also some men from Tyre bringing in fish and all sorts of wares and selling them on the Sabbath to the people of Jerusalem.

17 Then I asked the leaders of Judah, “Why are you profaning the Sabbath? 18 Wasn’t it enough that your fathers did this sort of thing and brought the present evil days upon us and upon our city? And now you are bringing more wrath upon the people of Israel by permitting the Sabbath to be desecrated in this way.”

19 So from then on I commanded that the gates of the city be shut as darkness fell on Friday evenings and not be opened until the Sabbath had ended; and I sent some of my servants to guard the gates so that no merchandise could be brought in on the Sabbath day. 20 The merchants and tradesmen camped outside Jerusalem once or twice, 21 but I spoke sharply to them and said, “What are you doing out here, camping around the wall? If you do this again, I will arrest you.” And that was the last time they came on the Sabbath.

22 Then I commanded the Levites to purify themselves and to guard the gates in order to preserve the sanctity of the Sabbath. Remember this good deed, O my God! Have compassion upon me in accordance with your great goodness.

23 About the same time I realized that some of the Jews had married women from Ashdod, Ammon, and Moab, 24 and that many of their children spoke in the language of Ashdod and couldn’t speak the language of Judah at all. 25 So I confronted these parents and cursed them and punched a few of them and knocked them around and pulled out their hair; and they vowed before God that they would not let their children intermarry with non-Jews.

26 “Wasn’t this exactly King Solomon’s problem?” I demanded. “There was no king who could compare with him, and God loved him and made him the king over all Israel; but even so he was led into idolatry by foreign women. 27 Do you think that we will let you get away with this sinful deed?”

28 One of the sons of Jehoiada (the son of Eliashib the High Priest) was a son-in-law of Sanballat the Horonite, so I chased him out of the Temple. 29 Remember them, O my God, for they have defiled the priesthood and the promises and vows of the priests and Levites. 30 So I purged out the foreigners and assigned tasks to the priests and Levites, making certain that each knew his work. 31 They supplied wood for the altar at the proper times and cared for the sacrifices and the first offerings of every harvest. Remember me, my God, with your kindness.

Footnotes

  1. Nehemiah 13:1 See Deuteronomy 23:3-5.

Paghiwalay sa mga Dayuhan

13 Nang(A) araw na binasa sa harap ng mga tao ang Kautusan ni Moises, natuklasan nila roon na mahigpit na ipinagbabawal sa mga Israelita ang makihalubilo sa mga Ammonita o Moabita. Ipinagbawal(B) ito, sapagkat hindi sila binigyan ng pagkain at inumin ng mga Ammonita at Moabita nang dumaan ang mga Israelita sa lupain ng mga ito noong lumabas sila sa Egipto. Sa halip, inupahan pa ng mga ito si Balaam upang sumpain ang Israel, subalit ang sumpang iyon ay ginawa ng Diyos natin na isang pagpapala. Nang ito'y marinig ng mga tao, pinaalis nila ang mga dayuhan.

Ang mga Repormang Ginawa ni Nehemias

Noon si Eliasib ang paring namamahala sa mga bodega sa Templo. Maganda ang pakikitungo niya kay Tobias, palibhasa'y matagal na silang magkaibigan. Kaya't pinahintulutan ni Eliasib si Tobias na gamitin ang malaking silid sa Templo. Ang silid na iyo'y taguan ng mga handog na pagkaing butil, insenso, mga kagamitan sa Templo, mga handog para sa mga pari, ikasampung bahagi ng handog na butil, alak at langis na para sa mga Levita, sa mga mang-aawit at sa mga bantay sa Templo. Habang nagaganap iyon, wala ako noon sa Jerusalem, sapagkat nang si Haring Artaxerxes, hari ng Babilonia ay nasa ika-32 taon ng paghahari, nagpunta ako sa kanya upang mag-ulat. Hindi nagtagal at ako'y pinahintulutan niyang makabalik sa Jerusalem. Noon ko natuklasang binigyan pala ni Eliasib si Tobias ng silid sa loob ng Templo. Labis ko itong ikinagalit at itinapon ko sa labas ang lahat ng kagamitan ni Tobias. Pagkatapos, iniutos kong linisin ang silid at ibalik doon ang mga kagamitan sa Templo pati ang handog na pagkaing butil at insenso.

10 Nalaman(C) ko rin na ang mga Levita at ang mga mang-aawit sa Templo ay umuwi na sa kanilang mga bukirin, sapagkat hindi sila tumatanggap ng bahaging nauukol sa kanila. 11 Nagalit ako sa mga namamahala at sinabi ko, “Bakit pinabayaan ninyo ang Templo ng Diyos?” Kaya't pinabalik ko ang mga Levita at ang mga mang-aawit sa Templo at muling pinagtrabaho sa kani-kanilang tungkulin. 12 Dahil(D) dito, ang lahat ng mamamayan ng Juda ay muling nagdala ng ikasampung bahagi ng kanilang mga inaning butil, alak at langis, at inipon ang mga ito sa mga bodega. 13 Pinamahala ko ang paring si Selemias, si Zadok na dalubhasa sa Kautusan, at si Pedaias na isang Levita. Pinatulong ko sa kanila si Hanan, anak ni Zacur at apo ni Matanias. Alam kong mapagkakatiwalaan sila na mamahagi ng mga pangangailangan ng kanilang mga kasamahan. 14 Alalahanin po ninyo, Diyos ko, ang mga ginawa kong ito para sa Templo at sa pananambahan doon.

15 Noon(E) ko rin nakita na ang mga taga-Juda ay nagpipisa ng ubas sa Araw ng Pamamahinga. Mayroon din namang mga nagkakarga sa mga asno ng mga trigo, alak, ubas, igos at iba pang bagay, at dinadala sa Jerusalem. Binalaan ko silang huwag magtinda ng anuman sa Araw ng Pamamahinga. 16 Ang mga taga-Tiro na nasa lunsod ay nagdadala naman ng isda at lahat ng uri ng paninda, at sa Araw din ng Pamamahinga nila ipinagbibili sa mga taga-Juda na nasa Jerusalem. 17 Dahil dito, pinagalitan ko ang mga namumuno sa Juda. Pinagsabihan ko sila, “Masama ang ginagawa ninyong ito. Nilalapastangan ninyo ang Araw ng Pamamahinga. 18 Ito mismo ang dahilan kaya pinarusahan ng Diyos ang inyong mga ninuno at winasak ang lunsod na ito. Lalo ninyong ginagalit ang Diyos sa ginagawa ninyong paglapastangan sa Araw ng Pamamahinga!”

19 Kaya't iniutos kong mula noon, pagsapit ng Araw ng Pamamahinga, ang mga pintuan ng lunsod ay sarhan bago lumubog ang araw at huwag bubuksan hanggang hindi natatapos ang araw na iyon. Pinabantayan ko sa aking mga tauhan ang mga pintuan upang matiyak na walang anumang panindang maipapasok sa Araw ng Pamamahinga. 20 Kung minsan, ang mga mangangalakal sa Jerusalem ay sa labas ng pader natutulog. 21 Binalaan ko sila na kapag umulit pa sila ay gagamitan ko na sila ng dahas. Mula noo'y hindi na sila dumarating kapag Araw ng Pamamahinga. 22 Iniutos ko sa mga Levita na dapat nilang linisin ang kanilang sarili ayon sa Kautusan at magbantay sa mga pinto upang maingatang banal ang Araw ng Pamamahinga.

Alalahanin po ninyo ako O Diyos, sa ginawa kong ito at huwag ninyo akong parusahan sapagkat dakila ang iyong pag-ibig.

23 Nalaman(F) ko rin noon na maraming mga Judio ang nag-asawa ng mga babaing taga-Asdod, Ammon at Moab. 24 Dahil dito, kalahati ng kanilang mga anak ang nagsasalita ng wikang Asdod at iba pang mga wikang banyaga, ngunit hindi sila nakakapagsalita ng wika ng Juda. 25 Pinagalitan ko ang mga kalalakihan, isinumpa sila, pinalo at sinabunutan. Pagkatapos, pinapanumpa ko sila sa pangalan ng Diyos na sila at ang kanilang mga anak ay hindi na mag-aasawa ng mga dayuhan. 26 “Hindi(G) ba iyan ang sanhi ng pagkakasala ni Solomon?” sinabi ko sa kanila. “Walang sinumang hari saanmang bansa na tulad niya. Mahal siya ng Diyos at ginawang hari sa buong Israel. Subalit nagkasala siya dahil sa mga babaing banyaga. 27 Susundin ba namin ang inyong masamang halimbawa at susuway sa Diyos dahil sa pag-aasawa ng mga dayuhan?”

28 Isa(H) sa mga anak ni Joiada (na anak ng pinakapunong pari na si Eliasib) ay nag-asawa ng isang babae mula sa angkan ni Sanbalat na Horonita; kaya't pinalayas ko siya sa Jerusalem. 29 Alalahanin po ninyo, O aking Diyos, ang paglapastangan nila sa tungkulin ng pagiging pari at sa kasunduang ginawa ninyo sa mga pari at sa mga Levita.

30 Nilinis ko ang sambayanan sa lahat ng pakikitungo nila sa mga dayuhan. Gumawa ako ng mga tuntunin para sa mga pari at mga Levita upang malaman nila ang kanilang mga tungkulin. 31 Isinaayos ko rin ang pagdadala sa takdang oras ng mga kahoy na gagamiting panggatong sa pagsunog ng mga handog, gayundin ang pagdadala ng mga tao sa mga unang ani ng butil at bungangkahoy.

Alalahanin ninyo, O aking Diyos, ang lahat ng ito at ako po'y pagpalain ninyo.