Micah 7
Common English Bible
The prophet laments
7 I’m doomed!
I’ve become like one who,
even after the summer fruit has been gathered,
after the ripened fruits have been collected,
has no cluster of grapes to eat,
no ripe fig that I might desire.
2 Faithful ones have perished from the land;
there is no righteous one among humanity.
All of them lie in wait for bloodshed;
they hunt each other with nets.
3 Their hands are skilled at doing evil.
Official and judge alike ask for a bribe;
the powerful speak however they like;
this is how they conspire.
4 The good among them are like a briar;
those who do the right thing are like a thorny thicket.
(A day for your lookouts![a]
Your punishment has arrived.
The confusion of the wicked[b] is nearby.)
5 Don’t rely on a friend;
put no trust in a companion;
guard the doors of your mouth from she who lies in your embrace.
6 Son disrespects father;
a daughter rises up against her mother,
a daughter-in-law against her mother-in-law;
the enemies of a man are those of his own household.
7 But me! I will keep watch for the Lord;
I will wait for the God of my salvation;
my God will hear me.
Zion speaks
8 Do not rejoice[c] over me, my enemy,
because when I fall, I will rise;
if I sit in darkness, the Lord is my light.
9 I must bear the raging of the Lord,
for I have sinned against him,
until he decides my case and provides justice for me.
He will bring me out into the light;
I will see by means of his righteousness.
10 Then my enemy will see;
shame will cover her who said to me:
“Where is the Lord your God?”
My eyes will see her ruin;[d]
now she will become something to be trampled,
like mud in the streets.
Micah responds to Zion
11 A day for the building of your walls!
On that day, the boundary will be distant.
12 On that day, they will come to you from Assyria and the cities of Egypt,
from Egypt to the River,
from sea to sea,
and from mountain to mountain.
13 And the earth will become desolate because of her inhabitants,
because of the fruit of their actions.
Micah intercedes for the people
14 Shepherd your people with your staff,
the sheep of your inheritance,
those dwelling alone in a forest in the midst of Carmel.
Let them graze in Bashan and Gilead, as a long time ago.
God agrees
15 As in the days when you came out of the land of Egypt,
I will show Israel wonderful things.
The prophet continues
16 Nations will see and be ashamed of all their strength;
they will cover their mouths;
their ears will be deaf.
17 They will lick dust like the snake,
like things that crawl on the ground.
They will come trembling from their strongholds to the Lord our God;
they will dread and fear you!
18 Who is a God like you, pardoning iniquity,
overlooking the sin of the few remaining for his inheritance?
He doesn’t hold on to his anger forever;
he delights in faithful love.
19 He will once again have compassion on us;
he will tread down our iniquities.
You will hurl all our sins into the depths of the sea.
20 You will provide faithfulness to Jacob, faithful love to Abraham,
as you swore to our ancestors a long time ago.
Footnotes
- Micah 7:4 Heb uncertain
- Micah 7:4 Heb lacks the wicked.
- Micah 7:8 Rejoice (feminine singular)
- Micah 7:10 Heb lacks ruin.
Mikea 7
Albanian Bible
7 Mjerë unë! Sepse jam si ata që vjelin frutat e verës, si ata që mbledhin rrushin e vitit: nuk ka asnjë vile për të ngrënë, shpirti im dëshëron një fik të parë.
2 Njeriu i përshpirtshëm është zhdukur nga dheu, midis njerëzve nuk ka më njerëz të ndershëm; të tërë rrinë në pritë për të derdhur gjak, secili gjuan vëllanë e vet me rrjetë.
3 Të dy duart e tyre janë të shtrira për të bërë të keq me zotësi; princi pretendon, gjyqtari kërkon shpërblime, i madhi shfaq lakminë e tij; kështu bashkarisht e prishin drejtësinë.
4 Më i miri i tyre është si një ferrishte, më i ndershmi është më i keq se një gardh ferrash. Dita e dënimit tënd po vjen; tani do të jetë pështjellimi i tyre.
5 Mos e besoni shokun, mos i zini besë mikut të ngushtë; ruaji portat e gojës sate përpara asaj që prehet mbi gjirin tënd.
6 Sepse biri turpëron të atin, bija ngre krye kundër nënës, e reja kundër vjehrrës, armiqtë e secilit janë ata të shtëpisë së tij.
7 Por unë do të shikoj te Zoti, do të shpresoj te Perëndia i shpëtimit tim; Perëndia im do të më dëgjojë.
8 Mos u gëzo me mua, o armikja ime! Në rast se kam rënë, do të ngrihem përsëri; në rast se ulem në terr, Zoti do të jetë drita ime.
9 Unë do të duroj indinjatën e Zotit, sepse kam kryer mëkate kundër tij, deri sa ai do të mbrojë kauzën time, dhe do vendosë drejtësi për mua; ai do të më nxjerrë në dritë dhe unë do të sodit drejtësinë e tij.
10 Atëherë armikja ime do ta shohë dhe do të mbulohet me turp, ajo që më thoshte: "Ku është Zoti, Perëndia yt?". Sytë e mi do ta shikojnë me ëndje, ndërsa do ta shkelin si baltën e rrugëve.
11 Kur do të rindërtohen muret e tua, atë ditë kufiri yt do të zgjerohet shumë.
12 Atë ditë do të vinë te ti, nga Asiria dhe nga qytetet e tua të fortifikuara, nga qyteti i fortifikuar deri te Lumi, nga deti në det dhe nga mali në mal.
13 Por vendi do të katandiset në një shkreti për shkak të banorëve të tu, për shkak të frytit të veprimeve të tyre.
14 Kullot popullin tënd me shkopin tënd, kopenë e trashëgimisë sate, që rri i vetmuar në pyllin në mes të Karmelit. Le të kullosin në Bashan dhe në Galaad si në kohërat e lashta.
15 "Si në ditët që dole nga vendi i Egjiptit, unë do t’u tregoj atyre gjëra të mrekullueshme".
16 Kombet do të shohin dhe do t’u vijë turp për tërë fuqinë e tyre; do të vënë dorën te goja, veshët e tyre do të mbeten të shurdhër.
17 Do të lëpijnë pluhurin si gjarpëri, si rrëshqanorët e tokës, do të dalin duke u dridhur nga vendet ku janë fshehur; do të kenë frikë nga Zoti, Perëndia ynë, dhe do të kenë frikë nga ti.
18 Cili Perëndi është si ti, që fal paudhësinë dhe e kapërcen shkeljen e mbetjes së trashëgimisë së tij? Ai nuk e mban përgjithnjë zemërimin e tij, sepse i pëlqen të jetë i mëshirshëm.
19 Atij do t’i vijë përsëri keq për ne, do të shkelë paudhësitë tona, Ti do të hedhësh në fund të detit tërë mëkatet tona.
20 Ti do t’ia tregosh besnikërinë tënde Jakobit dhe dhemshurinë tënde Abrahamit, siç iu betove etërve tanë qysh në kohërat e lashta.
Copyright © 2011 by Common English Bible