Add parallel Print Page Options

Ang Pagpaparusa ng Panginoon sa Jerusalem

Tingnan mo kung paanong sa kanyang galit
    ay tinakpan ng Panginoon ng ulap ang anak na babae ng Zion!
Kanyang inihagis sa lupa mula sa langit
    ang karilagan ng Israel,
hindi niya inalala ang kanyang tuntungan ng paa
    sa araw ng galit niya.

Nilamon ng Panginoon, hindi siya nagpatawad
    sa lahat ng tahanan ng Jacob.
Sa kanyang poot ay ibinagsak niya
    ang mga muog ng anak na babae ng Juda;
kanyang inilugmok sa lupa na walang karangalan
    ang kanyang kaharian at ang mga prinsipe nito.

Kanyang pinutol sa matinding galit
    ang lahat ng kapangyarihan ng Israel;
iniurong niya sa kanila ang kanyang kanang kamay
    sa harapan ng kaaway;
siya'y nag-alab na gaya ng nag-aalab na apoy sa Jacob,
    na tumutupok sa buong paligid.

Iniakma niya ang kanyang pana na parang kaaway,
    na ang kanyang kanang kamay ay nakaakma na parang kalaban,
at pinatay ang lahat ng kaaya-aya sa mata;
    sa tolda ng anak na babae ng Zion;
ibinuhos niya ang kanyang matinding galit na parang apoy.

Ang Panginoon ay naging parang kaaway,
    kanyang nilamon ang Israel;
nilamon niya ang lahat nitong mga palasyo,
    kanyang giniba ang mga muog nito.
At kanyang pinarami sa anak na babae ng Juda
    ang panangis at panaghoy.

Ginawan niya ng karahasan ang kanyang tabernakulo na gaya ng isang halamanan;
    kanyang sinira ang kanyang takdang pulungang lugar;
ipinalimot ng Panginoon sa Zion
    ang takdang kapistahan at Sabbath,
at sa kanyang matinding galit ay itinakuwil
    ang hari at ang pari.

Itinakuwil ng Panginoon ang kanyang dambana,
    kanyang iniwan ang kanyang santuwaryo.
Kanyang ibinigay sa kamay ng kaaway
    ang mga pader ng kanyang mga palasyo;
isang sigawan ang naganap sa bahay ng Panginoon,
    na gaya nang sa araw ng takdang kapistahan.

Ipinasiya ng Panginoon na gibain
    ang pader ng anak na babae ng Zion;
tinandaan niya ito ng guhit,
    hindi niya iniurong ang kanyang kamay sa paggiba:
kanyang pinapanaghoy ang muog at ang kuta;
    sila'y sama-samang manghihina.

Ang kanyang mga pintuan ay bumaon sa lupa;
    kanyang giniba at sinira ang kanyang mga halang;
ang kanyang hari at mga prinsipe ay kasama ng mga bansa;
    wala nang kautusan,
at ang kanyang mga propeta ay hindi na tumatanggap
    ng pangitain mula sa Panginoon.

10 Ang matatanda ng anak na babae ng Zion
    ay tahimik na nakaupo sa lupa.
Sila'y nagsabog ng alabok sa kanilang mga ulo;
    at nagsuot ng damit-sako;
itinungo ng mga dalaga sa Jerusalem
    ang kanilang mga ulo sa lupa.

11 Ang aking mga mata ay namumugto sa kaiiyak;
    ang aking kaluluwa ay naguguluhan;
ang aking puso ay ibinuhos sa lupa
    dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan,
    sapagkat ang mga bata at mga pasusuhin ay nanghihina sa mga lansangan ng lunsod.

12 Sila'y nag-iiyakan sa kanilang mga ina,
    “Nasaan ang tinapay at alak?”
habang sila'y nanghihina na gaya ng taong sugatan
    sa mga lansangan ng bayan,
habang ang kanilang buhay ay ibinubuhos
    sa kandungan ng kanilang mga ina.

13 Ano ang aking maipapangaral sa iyo? sa ano kita ihahambing,
    O anak na babae ng Jerusalem?
Sa ano kita itutulad, upang kita'y maaliw?
    O anak na dalaga ng Zion?
Sapagkat kasinlawak ng dagat ang iyong pagkagiba;
    sinong makapagpapagaling sa iyo?

14 Ang iyong mga propeta ay nakakita para sa iyo
    ng mga huwad at mapandayang pangitain;
hindi nila inilitaw ang iyong kasamaan
    upang ibalik ka mula sa pagkabihag,
kundi nakakita para sa iyo ng mga hulang
    huwad at nakaliligaw.

15 Lahat ng nagdaraan
    ay ipinapalakpak ang kanilang kamay sa iyo;
sila'y nanunuya at iniiling ang kanilang ulo
    sa anak na babae ng Jerusalem;
“Ito ba ang lunsod na tinatawag
    na kasakdalan ng kagandahan,
    ang kagalakan ng buong lupa?”

16 Maluwang na ibinuka ng lahat mong mga kaaway ang kanilang bibig:
sila'y nanunuya at nagngangalit ang ngipin;
    kanilang sinasabi, “Nilamon na namin siya!
Tunay na ito ang araw na aming hinihintay;
    ngayo'y natamo na namin ito; nakita na namin.”

17 Ginawa ng Panginoon ang kanyang ipinasiya;
    na isinagawa ang kanyang banta
na kanyang iniutos nang una;
    kanyang ibinagsak, at hindi naawa:
hinayaan niyang pagkatuwaan ka ng iyong mga kaaway,
    at itinaas ang kapangyarihan ng iyong mga kalaban.

18 Ang kanilang puso ay dumaraing sa Panginoon!
    O pader ng anak na babae ng Zion!
Padaluyin mo ang mga luha na parang ilog
    araw at gabi!
Huwag kang magpahinga;
    huwag papagpahingahin ang iyong mga mata.

19 Bumangon ka, sumigaw ka sa gabi,
    sa pasimula ng mga pagbabantay!
Ibuhos mo ang iyong puso na parang tubig
    sa harapan ng mukha ng Panginoon!
Itaas mo ang iyong mga kamay sa kanya
    dahil sa buhay ng iyong mga anak
na nanghihina sa gutom
    sa dulo ng bawat lansangan.

20 Tingnan mo, O Panginoon, at masdan mo!
    Kanino mo ginawa ang ganito!
Kakainin ba ng mga babae ang kanilang anak,
    ang mga batang ipinanganak na malusog?
Papatayin ba ang pari at propeta
    sa santuwaryo ng Panginoon?

21 Ang bata at ang matanda ay nakahiga
    sa alabok ng mga lansangan.
Ang aking mga dalaga at mga binata
    ay nabuwal sa pamamagitan ng tabak;
pinatay mo sila sa araw ng iyong galit;
    pinatay mo nang walang awa.

22 Nag-anyaya ka
    na gaya ng sa araw ng takdang kapistahan,
ang aking mga kakilabutan ay nasa bawat panig;
at sa araw ng galit ng Panginoon
    ay walang nakatakas o nakaligtas;
yaong aking mga kinalong at pinalaki ay nilipol ng aking kaaway.

Álef

[a]¡Ay, el Señor cubrió a la hija de Sión
    con la nube de su furor![b]
Desde el cielo echó por tierra
    el esplendor de Israel;
en el día de su ira se olvidó
    del estrado de sus pies.

Bet

Sin compasión el Señor ha devorado
    todas las moradas de Jacob;
en su furor ha derribado
    los baluartes de la hija de Judá
y ha puesto su honra por los suelos,
    al humillar al reino y a sus príncipes.

Guímel

Dio rienda suelta a su furor
    y deshizo todo el poder[c] de Israel.
Nos vimos frente al enemigo
    y el Señor nos negó su ayuda.[d]
Ardió en Jacob como un fuego encendido
    que consumía cuanto le rodeaba.

Dálet

Como enemigo, tensó el arco;
    lista estaba su mano derecha.
Como enemigo, eliminó
    lo placentero a la vista.
Como fuego, derramó su ira
    sobre las tiendas de la hija de Sión.

He

El Señor se porta como enemigo:
    ha devorado a Israel.
Ha devorado todos sus palacios
    y destruido sus baluartes.
Ha multiplicado el luto y los lamentos
    por la hija de Judá.

Vav

Ha destrozado su morada como a un jardín;
    ha derribado su lugar de reunión.
El Señor ha hecho que Sión olvide
    sus fiestas solemnes y sus sábados;
en el ardor de su ira
    rechazó al rey y al sacerdote.

Zayin

El Señor ha rechazado su altar;
    ha abandonado su santuario.
Ha puesto en manos del enemigo
    las murallas de sus palacios.
¡Lanzan gritos en la casa del Señor
    como en día de fiesta!

Jet

El Señor decidió derribar
    la muralla que rodea a la hija de Sión.
Tomó la vara y midió;
    destruyó sin compasión.
Hubo lamentos en rampas y muros;
    todos ellos se derrumbaron.

Tet

Las puertas se han desplomado;
    él rompió por completo sus cerrojos.
Su rey y sus príncipes
    andan entre las naciones;
ya no hay Ley
    y sus profetas no reciben visiones de parte del Señor.

Yod

10 En la hija de Sión los ancianos
    se sientan silenciosos en el suelo;
se echan ceniza sobre la cabeza
    y se visten de luto.
Las jóvenes de Jerusalén
    bajan sus cabezas de vergüenza.

Caf

11 Las lágrimas inundan mis ojos;
    siento una profunda agonía.[e]
Estoy con el ánimo[f] por los suelos
    porque mi pueblo ha sido destruido.
Niños e infantes desfallecen
    por las calles de la ciudad.

Lámed

12 «¿Dónde hay pan y vino?»,
    preguntan a sus madres
mientras caen por las calles
    como heridos de muerte,
mientras en los brazos maternos
    exhalan el último suspiro.

Mem

13 ¿Qué puedo decir de ti,
    hija de Jerusalén?
    ¿A qué te puedo comparar?
¿Qué ejemplo darte como consuelo,
    virginal hija de Sión?
Profundas como el mar son tus heridas.
    ¿Quién podría sanarte?

Nun

14 Tus profetas te anunciaron
    visiones falsas y engañosas.
No denunciaron tu maldad;
    no evitaron tu cautiverio.
Los mensajes que te anunciaban
    eran falsos y engañosos.

Sámej

15 Todos los que pasan por el camino
    aplauden burlones al verte.
Ante ti, hija de Jerusalén, menean sus cabezas
    y entre silbidos preguntan:
«¿Es esta la ciudad llamada perfecta en su hermosura?
    ¿El gozo de toda la tierra?».

Pe

16 Todos tus enemigos abren la boca
    para hablar mal de ti;
rechinando los dientes, declaran burlones:
    «Nos la hemos comido viva.
Llegó el día tan esperado;
    ¡hemos vivido para verlo!».

Ayin

17 El Señor ha llevado a cabo sus planes;
    ha cumplido su palabra,
    que decretó hace mucho tiempo.
Sin piedad, te echó por tierra;
    dejó que el enemigo se burlara de ti,
    y enalteció el poder[g] de tus oponentes.

Tsade

18 El corazón de la gente
    clama al Señor con angustia.
Muralla de la hija de Sión,
    ¡deja que día y noche
    corran tus lágrimas como un río!
¡No te des un momento de descanso!
    ¡No retengas el llanto de tus ojos![h]

Qof

19 Levántate y clama por las noches,
    cuando empiece la vigilancia nocturna.
Deja correr el llanto de tu corazón
    como agua derramada ante el Señor.
Eleva tus manos a Dios en oración
    por la vida de tus hijos,
que desfallecen de hambre
    y quedan tendidos por las calles.

Resh

20 «Mira, Señor, y considera:
    ¿A quién trataste alguna vez así?
¿Habrán de comerse las mujeres
    a sus hijos, fruto de sus entrañas?
¿Habrán de matar a sacerdotes y profetas
    en el santuario del Señor?

Shin

21 »Jóvenes y ancianos por igual
    yacen en el polvo de las calles;
mis jóvenes y mis doncellas
    cayeron a filo de espada.
En tu enojo les quitaste la vida;
    ¡los masacraste sin piedad!

Tav

22 »Como si convocaras a un día de fiesta,
    convocaste contra mí terror de todas partes.
En el día de la ira del Señor
    nadie pudo escapar, nadie quedó con vida.
A mis seres queridos, a los que eduqué,
    los aniquiló el enemigo».

Footnotes

  1. Lm 2 Este capítulo es un poema acróstico, que sigue el orden del alfabeto hebreo.
  2. 2:1 ¡Ay … furor! Alt. ¡Cómo el Señor, en su enojo, / ha tratado con reproches a la hija de Sión!
  3. 2:3 todo el poder. Lit. todo cuerno.
  4. 2:3 nos negó su ayuda. Lit. retiró su mano derecha.
  5. 2:11 siento … agonía. Lit. mis entrañas se agitan.
  6. 2:11 Estoy con el ánimo. Lit. Mi hígado está derramado.
  7. 2:17 poder. Lit. cuerno.
  8. 2:18 no retengas … ojos. Lit. no acalles a la niña de tus ojos.