Add parallel Print Page Options

Kaya't tayo'y tumigil na ng pagsasalita ng mga unang simulain ng aral ni Cristo, at tayo'y mangagpatuloy sa kasakdalan; na huwag nating ilagay na muli ang kinasasaligan ng pagsisisi sa mga patay na gawa, at ng pananampalataya sa Dios,

Ng aral na tungkol sa mga paglilinis, at ng pagpapatong ng mga kamay, at ng pagkabuhay na maguli ng mga patay, at ng paghuhukom na walang hanggan.

At ating gagawin ito, kung ipahihintulot ng Dios.

Sapagka't tungkol sa mga minsang naliwanagan at nakalasap ng kaloob ng kalangitan, at mga nakabahagi ng Espiritu Santo,

At nakalasap ng mabuting salita ng Dios, at ng mga kapangyarihan ng panahong darating,

At saka nahiwalay sa Dios ay di maaaring baguhin silang muli sa pagsisisi; yamang kanilang ipinapapakong muli sa ganang kanilang sarili ang Anak ng Dios, at inilalagay na muli siya sa hayag na kahihiyan.

Sapagka't ang lupang humitit ng ulang madalas na lumalagpak sa kaniya, at tinutubuan ng mga damong pakikinabangan ng mga yaon na dahil sa kanila'y binukid, ay tumanggap ng pagpapalang mula sa Dios:

Datapuwa't kung namumunga ng mga tinik at dawag, ay itinatakuwil at malapit sa sumpa; at ang kaniyang kahihinatnan ay ang sunugin.

Nguni't, mga minamahal, naniniwala kaming lubos sa magagaling na bagay tungkol sa inyo, at sa mga bagay na kalakip ng pagkaligtas, bagama't kami ay nagsasalita ng ganito:

10 Sapagka't ang Dios ay hindi liko upang limutin ang inyong gawa at ang pagibig na inyong ipinakita sa kaniyang pangalan, sa inyong paglilingkod sa mga banal, at hanggang ngayo'y nagsisipaglingkod kayo.

11 At ninanasa namin na ang bawa't isa sa inyo ay magpakita ng gayon ding sikap sa ikalulubos ng pagasa hanggang sa katapusan:

12 Na huwag kayong mga tamad, kundi mga taga tulad kayo sa mga na sa pamamagitan ng pananampalataya at ng pagtitiis ay nagsisipagmana ng mga pangako.

13 Sapagka't nang mangako ang Dios kay Abraham, palibhasa'y hindi niya maipanumpa ang anomang lalong mataas, ay ipinanumpa ang kaniyang sarili,

14 Na sinasabi, Tunay sa pagpapala ay pagpapalain kita, at sa pagpaparami ay pararamihin kita.

15 At sa ganito, nang makapaghintay na may pagtitiis, ay nagtamo siya ng pangako.

16 Sapagka't ipinanunumpa ng mga tao ang lalong mataas: at sa bawa't pagtatalo nila'y ang sumpa sa pagpapatotoo ang siyang katapusan.

17 Sa ganito, sa pagkaibig ng Dios na maipakitang lalong sagana sa mga tagapagmana ng pangako ang kawalan ng pagbabago ng kaniyang pasiya, ay ipinamagitan ang sumpa;

18 Upang sa dalawang bagay na di mababago, na diya'y di maaaring ang Dios ay magbulaan, ay mangagkaroon tayo ng isang matibay na kasiglahan, tayong nangagsitakas na sumakanlong upang mangapit sa pagasang nalalagay sa ating unahan:

19 Na ating inaring tulad sa sinepete ng kaluluwa, isang pagasa na matibay at matatag at pumapasok sa nasa loob ng tabing;

20 Na doo'y pumasok dahil sa atin si Jesus, na gaya ng pangunahin, na naging dakilang saserdote magpakailan man ayon sa pagkasaserdote ni Melquisedec.

Dahil dito, itigil na natin ang pag-uusap sa mga pani­mulang katuruan patungkol kay Cristo. Dapat tayong magpatuloy na lumago sa lalong ganap na mga bagay. Huwag na nating muling ilagay ang saligan ng pagsisisi mula sa mga patay na gawa at pananampalataya sa Diyos. Gayundin naman ang patungkol sa mga pagbabawtismo, pagpapatong ng mga kamay, muling pagkabuhay ng mga patay at kahatulang walang hanggan. Kung ipahihintulot ng Diyos, gagawin namin ito.

Sapagkat minsan ay naliwanagan na ang mga tao. Natikman na nila ang makalangit na kaloob at naging kabahagi na ng Banal na Espiritu. Natikman na nila ang mabuting Salita ng Diyos at ang mga kapangyarihan ng darating na kapanahunan. Kung sila ay tatalikod, hindi na maaring mapanumbalik sila sa pagsisisi. Sapagkat muli nilang ipinako sa krus para sa kanilang sarili ang anak ng Diyos.

Sapagkat ang lupa ay umiinom ng ulang malimit bumuhos dito. Pagkatapos, ito ay nagbibigay ng mga tanim na mapapa­kina­bangan ng mga nagbungkal nito. Ito ay tumatanggap ng pagpapalang mula sa Diyos. Ngunit ang lupang tinutubuan ng mga tinik at mga dawag ay tinatanggihan at nanganganib na sumpain. At ito ay susunugin sa katapusan.

Ngunit mga minamahal, bagaman kami ay nagsasalita ng ganito, nakakatiyak kami ng higit na mabubuting bagay patungkol sa inyo at mga bagay na nauukol sa kaligtasan. 10 Ang Diyos ay makatarungan at hindi niya kalilimutan ang inyong mga gawa at pagpapagal sa pag-ibig na inyong ipinakita sa kaniyang pangalan. Kayo na naglingkod ay patuloy na naglilingkod sa mga banal. 11 Ninanais namin na ang bawat isa sa inyo ay magpakita ng gayunding pagsusumikap patungo sa lubos na katiyakan ng pag-asa hanggang sa wakas. 12 Hindi namin nais na kayo ay maging tamad kundi inyong tularan sila na sa pamamagitan ng pananam­palataya at pagtitiyaga ay magmamana ng ipinangako ng Diyos.

Ang Pangako ng Diyos ay Tiyak

13 Sapagkat nang mangako ang Diyos kay Abraham, sumumpa siya sa kaniyang sarili yamang wala nang sinumang makakahigit pa na kaniyang mapanumpaan.

14 Sinabi niya:

Tiyak na pagpapalain kita at ibibigay sa iyo ang maraming angkan.

15 At sa ganoong mahabang pagtitiis, tinanggap niya ang pangako.

16 Sapagkat sumusumpa ang mga tao sa sinumang nakaka­higit. At ang sumpa ang siyang nagpapatibay sa mga sinabi nila at nagbibigay wakas sa bawat pagtatalo. 17 Gayundin lalong higit na ninais ng Diyos na ipakita nang may kasaganaan ang hindi pagkabago ng kaniyang layunin sa mga tagapagmana ng pangako. Ito ay kaniyang pinagtibay sa pamamagitan ng isang sumpa. 18 Sa pamamagitan ng dalawang bagay na hindi kailanman nagbabago, hindi maaari para sa Diyos ang magsinungaling sa pamamagitan ng dalawang bagay na iyon. Ginawa niya ito upang tayo ay magkaroon ng matibay na kalakasan ng loob, na mga lumapit sa kaniya upang manangan sa pag-asang inilagay niya sa harapan natin. 19 Ito ang ating pag-asa na katulad ng isang angkla ng ating kaluluwa ay matatag at may katiyakan. Ito ay pumapasok doon sa kabilang dako ng tabing. 20 Dito pumasok si Jesus bilang tagapanguna natin para sa ating kapakinabangan, na maging isang pinakapunong-saserdote magpakailanman ayon sa uri ni Melquisedec.

So we must go on from the first lessons that we learned about Christ. We must grow as believers so that we understand more and more. We should not go back to those first lessons again and again. We already know that we must turn away from wrong things that lead to death. We know that we must trust God. We have already learned about how to become clean.[a] We know that leaders put their hands on other Christians to pray for God's help.[b] We know that God will raise dead people to live again. And we know that God will judge every person one day at the end of time.

Yes, we must choose to go on from those early lessons! God is ready to help us to do that.

We must not turn away from Jesus

That is important, because we must not turn away from Christ, after we have first believed in him. Some people have come into God's light. They have understood God's message. They have started to enjoy the true life that God has given them. They have received the Holy Spirit, like other believers. They have understood that God's message is good for them. They have seen powerful things that belong to the future time. But after all that, they have turned against God. Then it is impossible for anyone to help them to turn away from their sins again. It is like they are killing the Son of God on the cross again for themselves. They show other people that they do not think Christ is important.

Think about a field where rain has fallen many times. That ground helps the plants in it to grow well. As a result, the farmer receives good things. It shows that God has blessed that ground. But a field where only weeds and thorn bushes grow is worth nothing. God will very soon speak against that ground. In the end, fire will burn all of it.

We are telling you this, our good friends, because we want you to continue well. We are sure that God has saved you and that he will continue to bless you. 10 God is always right and fair. He will not forget all the good things that you have done. You have shown that you love him very much, because you have helped the other believers. And you continue to help them as God's servants. 11 But we very much want each of you to continue to trust God to the end. Show that you really want to serve him. Be sure that, in the end, you will receive all the good things that you hope for. 12 Then you will not be slow to learn. Instead, you will copy the example of those people who continue to trust God. They continue to be patient when trouble happens to them. People like that receive what God has promised to his people.

God's promise to Abraham

13 God made a promise to Abraham many years ago. God used the authority of his own name to show that his promise was true. He did that because there was nobody greater than God himself. His name showed that the promise was very serious. 14 God said to Abraham, ‘I will certainly bless you. I will give you many children and many, many grandchildren.’ 15 Abraham waited patiently for a long time. In the end, he received what God had promised to give him.[c]

16 When someone makes a strong promise, he uses the authority of a person who is greater than himself. This shows that he will certainly obey his promise. Then nobody can argue about it. 17 God wanted to show very clearly that he would never change his purpose. He wanted his people to know that he would certainly bless them. So when he made this promise, he also used his own name to make it strong. 18 Those two things can never change. God cannot tell a lie. As a result, we can be brave and strong. We have trusted God to keep us safe with him. We should also expect to receive the good things that he has promised to give us.

19 We can be completely sure about those good things that we hope to receive. That keeps our thoughts strong, because we know that our life is safe with God. It is like an anchor that keeps a ship safe.[d] When we hope like that, we know that we will one day arrive in God's special place in heaven. That is like the special place behind the curtain in the tabernacle. 20 Jesus has already gone in there. He has gone there before us, on our behalf. He has become our special priest for ever, in the same way that Melchizedek was God's priest.[e]

Footnotes

  1. 6:2 In the Old Testament God gave his people special rules to make themselves and other things clean. See Numbers 19:1-10. This may also mean Christian baptism. This shows that, if someone is a Christian, God has made that person clean and new.
  2. 6:2 The Bible tells us that Christian leaders often put their hands on somebody. Then they prayed for them. It was often when God chose that person for special work. See Acts 9:17; 13:3. Or the leaders might pray in that way for someone who was ill. They prayed that God would help that person. In the Old Testament Israel's people also did this at certain times. See Numbers 27:18,23; Leviticus 16:20-22.
  3. 6:15 Abraham and his wife wanted a son. But they could not have a child, and they were becoming very old. Then God promised to give Abraham a son, and many grandchildren. See Genesis 12:2; 13:16; 15:4. Even though it was difficult to believe that he would have children, Abraham believed what God said.
  4. 6:19 A ship with an anchor is safe, because it cannot move. When we trust Jesus, we can be completely sure about what God has promised us. God has promised to give us life with him for ever because of Jesus.
  5. 6:20 In the Old Testament God told his people to build a special house where they could worship him. Behind a curtain in that house there was a very special place that belonged to God himself. Only the leader of the priests could go into that room, on one special day each year. See Leviticus 16:2 and Hebrews 9:7. That special house was like a picture of what is really true in heaven, where God himself lives. Jesus is our special priest. When he died on the cross, God tore that curtain into two pieces. See Matthew 27:51. This showed that Jesus had opened the way to heaven for us. Jesus brings us near to God himself. See also Hebrews 8:1—9:28.