Mga Hebreo 6
Ang Dating Biblia (1905)
6 Kaya't tayo'y tumigil na ng pagsasalita ng mga unang simulain ng aral ni Cristo, at tayo'y mangagpatuloy sa kasakdalan; na huwag nating ilagay na muli ang kinasasaligan ng pagsisisi sa mga patay na gawa, at ng pananampalataya sa Dios,
2 Ng aral na tungkol sa mga paglilinis, at ng pagpapatong ng mga kamay, at ng pagkabuhay na maguli ng mga patay, at ng paghuhukom na walang hanggan.
3 At ating gagawin ito, kung ipahihintulot ng Dios.
4 Sapagka't tungkol sa mga minsang naliwanagan at nakalasap ng kaloob ng kalangitan, at mga nakabahagi ng Espiritu Santo,
5 At nakalasap ng mabuting salita ng Dios, at ng mga kapangyarihan ng panahong darating,
6 At saka nahiwalay sa Dios ay di maaaring baguhin silang muli sa pagsisisi; yamang kanilang ipinapapakong muli sa ganang kanilang sarili ang Anak ng Dios, at inilalagay na muli siya sa hayag na kahihiyan.
7 Sapagka't ang lupang humitit ng ulang madalas na lumalagpak sa kaniya, at tinutubuan ng mga damong pakikinabangan ng mga yaon na dahil sa kanila'y binukid, ay tumanggap ng pagpapalang mula sa Dios:
8 Datapuwa't kung namumunga ng mga tinik at dawag, ay itinatakuwil at malapit sa sumpa; at ang kaniyang kahihinatnan ay ang sunugin.
9 Nguni't, mga minamahal, naniniwala kaming lubos sa magagaling na bagay tungkol sa inyo, at sa mga bagay na kalakip ng pagkaligtas, bagama't kami ay nagsasalita ng ganito:
10 Sapagka't ang Dios ay hindi liko upang limutin ang inyong gawa at ang pagibig na inyong ipinakita sa kaniyang pangalan, sa inyong paglilingkod sa mga banal, at hanggang ngayo'y nagsisipaglingkod kayo.
11 At ninanasa namin na ang bawa't isa sa inyo ay magpakita ng gayon ding sikap sa ikalulubos ng pagasa hanggang sa katapusan:
12 Na huwag kayong mga tamad, kundi mga taga tulad kayo sa mga na sa pamamagitan ng pananampalataya at ng pagtitiis ay nagsisipagmana ng mga pangako.
13 Sapagka't nang mangako ang Dios kay Abraham, palibhasa'y hindi niya maipanumpa ang anomang lalong mataas, ay ipinanumpa ang kaniyang sarili,
14 Na sinasabi, Tunay sa pagpapala ay pagpapalain kita, at sa pagpaparami ay pararamihin kita.
15 At sa ganito, nang makapaghintay na may pagtitiis, ay nagtamo siya ng pangako.
16 Sapagka't ipinanunumpa ng mga tao ang lalong mataas: at sa bawa't pagtatalo nila'y ang sumpa sa pagpapatotoo ang siyang katapusan.
17 Sa ganito, sa pagkaibig ng Dios na maipakitang lalong sagana sa mga tagapagmana ng pangako ang kawalan ng pagbabago ng kaniyang pasiya, ay ipinamagitan ang sumpa;
18 Upang sa dalawang bagay na di mababago, na diya'y di maaaring ang Dios ay magbulaan, ay mangagkaroon tayo ng isang matibay na kasiglahan, tayong nangagsitakas na sumakanlong upang mangapit sa pagasang nalalagay sa ating unahan:
19 Na ating inaring tulad sa sinepete ng kaluluwa, isang pagasa na matibay at matatag at pumapasok sa nasa loob ng tabing;
20 Na doo'y pumasok dahil sa atin si Jesus, na gaya ng pangunahin, na naging dakilang saserdote magpakailan man ayon sa pagkasaserdote ni Melquisedec.
Mga Hebreo 6
Ang Biblia (1978)
6 Kaya't tayo'y tumigil na ng pagsasalita ng mga unang simulain ng aral ni Cristo, at tayo'y mangagpatuloy sa kasakdalan; na huwag nating ilagay na muli ang kinasasaligan ng pagsisisi (A)sa mga patay na gawa, at ng pananampalataya sa Dios,
2 Ng aral (B)na tungkol sa mga paglilinis, (C)at ng pagpapatong ng mga kamay, (D)at ng pagkabuhay na maguli ng mga patay, (E)at ng paghuhukom na walang hanggan.
3 At ating gagawin ito, kung ipahihintulot ng Dios.
4 Sapagka't tungkol sa mga minsang (F)naliwanagan at nakalasap (G)ng kaloob ng kalangitan, at mga (H)nakabahagi ng Espiritu Santo,
5 At nakalasap ng mabuting salita ng Dios, at ng mga kapangyarihan (I)ng panahong darating,
6 At saka nahiwalay sa Dios ay (J)di maaaring baguhin silang muli (K)sa pagsisisi; (L)yamang kanilang ipinapapakong muli sa ganang kanilang sarili ang Anak ng Dios, at inilalagay na muli siya sa hayag na kahihiyan.
7 Sapagka't ang lupang (M)humitit ng ulang madalas na lumalagpak sa kaniya, at tinutubuan ng mga damong pakikinabangan ng mga yaon na dahil sa kanila'y binukid, ay tumanggap ng pagpapalang mula sa Dios:
8 Datapuwa't (N)kung namumunga ng mga tinik at dawag, ay itinatakuwil at malapit sa sumpa; at ang kaniyang kahihinatnan ay ang sunugin.
9 Nguni't, mga minamahal, naniniwala kaming lubos sa magagaling na bagay tungkol sa inyo, at sa mga bagay na kalakip ng pagkaligtas, bagama't kami ay nagsasalita ng ganito:
10 Sapagka't ang (O)Dios ay hindi liko upang limutin ang inyong gawa at ang pagibig na inyong ipinakita sa kaniyang pangalan, sa inyong (P)paglilingkod sa mga banal, at hanggang ngayo'y nagsisipaglingkod kayo.
11 At ninanasa namin na ang (Q)bawa't isa sa inyo ay magpakita ng gayon ding sikap sa ikalulubos ng pagasa hanggang sa katapusan:
12 Na huwag kayong (R)mga tamad, kundi mga taga tulad kayo sa mga na sa pamamagitan ng pananampalataya at ng pagtitiis ay nagsisipagmana (S)ng mga pangako.
13 Sapagka't nang mangako ang Dios kay Abraham, palibhasa'y hindi niya maipanumpa ang anomang lalong mataas, ay (T)ipinanumpa ang kaniyang sarili,
14 Na sinasabi, (U)Tunay sa pagpapala ay pagpapalain kita, at sa pagpaparami ay pararamihin kita.
15 At sa ganito, nang makapaghintay na may pagtitiis, ay nagtamo siya ng pangako.
16 Sapagka't ipinanunumpa ng mga tao ang lalong mataas: at sa bawa't pagtatalo nila'y (V)ang sumpa sa pagpapatotoo ang siyang katapusan.
17 Sa ganito, sa pagkaibig ng Dios na maipakitang lalong sagana sa mga (W)tagapagmana ng pangako (X)ang kawalan ng pagbabago ng kaniyang pasiya, ay ipinamagitan ang sumpa;
18 Upang sa dalawang bagay na di mababago, na diya'y (Y)di maaaring ang Dios ay magbulaan, ay mangagkaroon tayo ng isang matibay na kasiglahan, tayong nangagsitakas na sumakanlong upang mangapit sa pagasang nalalagay sa ating unahan:
19 Na ating inaring tulad sa sinepete ng kaluluwa, isang pagasa na matibay at matatag (Z)at pumapasok sa nasa loob ng (AA)tabing;
20 Na doo'y (AB)pumasok dahil sa atin si Jesus, na gaya ng pangunahin, (AC)na naging dakilang saserdote magpakailan man ayon sa pagkasaserdote ni Melquisedec.
Hebrews 6
Amplified Bible
The Peril of Falling Away
6 Therefore let us get past the elementary stage in the teachings about the Christ, advancing on to maturity and perfection and spiritual completeness, [doing this] without laying again a foundation of repentance from dead works and of faith toward God, 2 of teaching about washings (ritual purifications), the laying on of hands, the resurrection of the dead, and eternal judgment. [These are all important matters in which you should have been proficient long ago.] 3 And we will do this [that is, proceed to maturity], if God permits. 4 For [it is impossible to restore to repentance] those who have once been enlightened [spiritually] and who have [a]tasted and consciously experienced the heavenly gift and have shared in the Holy Spirit, 5 and have tasted and consciously experienced the good word of God and the powers of the age (world) to come, 6 [b]and then have fallen away—it is impossible to bring them back again to repentance, since they again nail the Son of God on the cross [for as far as they are concerned, they are treating the death of Christ as if they were not saved by it], and are holding Him up again to public disgrace. 7 For soil that drinks the rain which often falls on it and produces crops useful to those for whose benefit it is cultivated, receives a blessing from God; 8 but if it persistently produces thorns and thistles, it is worthless and close to being cursed, and it ends up being burned.(A)
Better Things for You
9 But, beloved, even though we speak to you in this way, [c]we are convinced of better things concerning you, and of things that accompany salvation. 10 For God is not unjust so as to forget your work and the love which you have shown for His name in ministering to [the needs of] the saints (God’s people), as you do. 11 And we desire for each one of you to show the same diligence [all the way through] so as to realize and enjoy the full assurance of hope until the end, 12 so that you will not be [spiritually] sluggish, but [will instead be] imitators of those who through faith [lean on God with absolute trust and confidence in Him and in His power] and by patient endurance [even when suffering] are [now] inheriting the promises.
13 For when God made the promise to Abraham, He swore [an oath] by Himself, since He had no one greater by whom to swear, 14 saying, “I will surely bless you and I will surely multiply you.”(B) 15 And so, having patiently waited, he realized the promise [in the miraculous birth of Isaac, as a pledge of what was to come from God]. 16 Indeed men swear [an oath] by [d]one greater than themselves, and with them [in all disputes] the oath serves as confirmation [of what has been said] and is an end of the dispute. 17 In the same way God, in His desire to show to the heirs of the promise the unchangeable nature of His purpose, intervened and guaranteed it with an oath, 18 so that by two unchangeable things [His promise and His oath] in which it is impossible for God to lie, we who have fled [to Him] for refuge would have strong encouragement and indwelling strength to hold tightly to the hope set before us. 19 This hope [this confident assurance] we have as an anchor of the soul [it cannot slip and it cannot break down under whatever pressure bears upon it]—a safe and steadfast hope that enters within the veil [of the heavenly temple, that most Holy Place in which the very presence of God dwells],(C) 20 where Jesus has entered [in advance] as a forerunner for us, having become a High Priest forever according to the order of [e]Melchizedek.(D)
Footnotes
- Hebrews 6:4 This is the same Greek word that is used in Matt 27:34 regarding Jesus’ tasting the wine mixed with gall during His crucifixion. After tasting what was being offered to Him He refused to drink it. Perhaps the use of this word in this passage (vv 4-6) refers to those who superficially “tasted” the gospel and outwardly appeared to embrace the Christian experience, but inwardly never committed in full surrender to Christ. In this case, the act of “falling away” was simply the public expression of their true position and their rejection of Jesus as Messiah regardless of the evidence.
- Hebrews 6:6 This passage is one of the most difficult to interpret in Hebrews. Four major views have been suggested: 1) some interpret the passage to teach the possibility of loss of salvation, 2) some see the text as hypothetical, with the author using an illustration of what would occur in the case of apostasy, but which, in fact, cannot occur, 3) some suggest the passage refers to apparent believers who are in the church, but who are not truly saved. These commit apostasy, depart from the fellowship, and thus give evidence they were not genuinely converted, and 4) the loss of rewards view that suggests that the context indicated the people described in vv 4-6 are genuine believers who commit willful sin and fail to press on to maturity. These are disciplined by God in this life, and lose rewards at the Judgment Seat of Christ along the lines of 1 Cor 3:11-17.
- Hebrews 6:9 The concerns of the writer of Hebrews as outlined in vv 1-8 have not happened to the Hebrew believers and the writer does not expect them to happen.
- Hebrews 6:16 Or Him who is greater.
- Hebrews 6:20 See note 7:3.
Ang Biblia Copyright © Philippine Bible Society 1905, 1915, 1933, 1978
Copyright © 2015 by The Lockman Foundation, La Habra, CA 90631. All rights reserved.
