Add parallel Print Page Options

Panalangin Upang Iligtas ang Buong Bansa

Isang Maskil[a] ni Asaf.

74 Panginoon, bakit kami'y itinakwil habang buhay?
    Bakit ka ba nagagalit sa tupa ng iyong kawan?
Iyo sanang gunitain ang tinipon mo no'ng una,
    itong lahing tinubos mo't itinakda na magmana;
    pati ang Zion na iyong dating tirahan.
Lapitan mo ang naiwan sa winasak ng kaaway.
    Ang guho ng santuwaryo mo na sinira nang lubusan.

Ang loob ng iyong templo'y hindi nila iginalang,
    sumisigaw na nagtayo ng kanilang diyus-diyosan.
Ang lahat ng nasa loob na yari sa mga kahoy,
    magmula sa pintuan mo'y sinibak at pinalakol.
Ang lahat ng inukitang mga kahoy sa paligid,
    pinalakol at dinurog ng kaaway na malupit.
Ang iyong banal na santuwaryo ay kanilang sinigaan,
    nilapastangan nila't winasak ang templong banal.
Sa kanilang pag-uusap ay nagpasya ng ganito, “Hindi natin sila titigilan hanggang di pa natatalo;”
    kaya sa buong lupain, ang tagpuan ng bayan mo, para ikaw ay sambahin, sinunog at naging abo.

Wala kaming pangitain, ni propetang naglilingkod,
    ang ganitong kalagaya'y hindi namin maunawaan,
    hindi namin nalalaman kung kailan matatapos.
10 Hanggang kailan, aming Diyos, magtatawa ang kaaway,
    ang paghamak nila sa iyo, ito ba ay walang hanggan?
11 Huwag mo nang pipigilan, gamitin mo ang iyong bisig,
    kanang kamay mo'y ikilos, kaaway mo ay iligpit.

12 Simula pa noong una ikaw na ang aming Hari, O Diyos.
    Sa daigdig ay maraming iniligtas ka't tinubos.
13 Sa(A) lakas na iyong taglay hinati mo yaong dagat,
    at ang mga naroroong dambuhala ay inutas;
14 ikaw(B) na rin ang dumurog sa mga ulo ng Leviatan,[b]
    at ginawa mong pagkain ng mga nilikhang nasa ilang.
15 Mga batis, mga bukal, ikaw rin ang nagpadaloy,
    ginawa mong tuyong lupa ang maraming ilog doon.
16 Nilikha mo yaong araw, nilikha mo pati gabi,
    nilikha mo yaong araw, buwa't talang anong dami.
17 Ang hangganan ng daigdig ay ikaw rin ang naglagay,
    at ikaw rin ang lumikha ng taglamig at tag-araw.

18 Ngunit iyong gunitaing nagtatawa ang kaaway,
    yaong mga masasama'y dumudusta sa iyong ngalan;
19 huwag mo sanang tutulutan na ang iyong mga lingkod maiwan sa kaaway na ang kamay walang taros,
    sa kanilang pagdurusa'y gunitain silang lubos.

20 Yaong tipang ginawa mo ay huwag mong lilimutin,
    ang masama'y naglipana sa pook na madidilim, laganap ang karahasan kahit saan sa lupain!
21 Huwag mo sanang itutulot na ang api'y mapahiya,
    bayaan mong ang ngalan mo'y purihin ng dukha't abâ.

22 Kami'y iyong ipaglaban, aming Diyos, bumangon ka!
    Pagmasdan mo yaong hangal na maghapong nagtatawa.
23 Ang hangarin ng kaaway ay huwag mong lilimutin,
    ang sigaw ng kaaway mo'y patuloy at walang tigil.

Footnotes

  1. Mga Awit 74:1 MASKIL: Tingnan ang Awit 32.
  2. Mga Awit 74:14 LEVIATAN: Isang mala-alamat na dambuhalang halimaw sa karagatan na sumisimbolo sa kaguluhan at kasamaan.

Ó Deus, lembra do teu povo!

Poesia de Asafe.

74 Ó Deus, por que nos abandonaste
    para sempre?
Por que estás irado
    com as ovelhas do teu rebanho?
Lembra do teu povo,
que há tanto tempo escolheste
    para ser teu
e que livraste da escravidão
    para ser a tua própria gente.
Lembra do monte Sião, onde moraste.
Vem e anda sobre estas ruínas sem fim;
os nossos inimigos destruíram
    tudo o que estava no Templo.

No teu Templo os teus inimigos
    gritaram de alegria
e ali puseram as suas bandeiras
    como sinal de vitória.
Eles pareciam lenhadores
cortando árvores com os seus machados.
Com os seus machados e marretas,
destruíram todos os enfeites
    de madeira.
Arrasaram e incendiaram o teu Templo;
profanaram o lugar onde és adorado.
Eles resolveram nos esmagar
    completamente;
queimaram todos os lugares santos
    da terra de Israel.

Já não temos os milagres
    que esperávamos,
não há mais profetas,
e ninguém sabe quanto tempo
    isso vai durar.
10 Ó Deus, até quando os nossos inimigos
    vão zombar de nós?
Será que eles vão te insultar
    para sempre?
11 Por que não quiseste nos ajudar?
Por que ficas de braços cruzados?

12 Mas tu, ó Deus, tens sido o nosso Rei
    desde o princípio
e nos salvaste muitas vezes.
13 Com o teu grande poder,
    dividiste o Mar
e esmagaste as cabeças
    dos monstros marinhos.
14 Esmagaste as cabeças
    do monstro Leviatã
e deste o seu corpo
    para os animais do deserto comerem.
15 Fizeste com que corressem
    fontes e riachos
e secaste grandes rios.
16 Criaste o dia e a noite,
puseste o sol, a lua e as estrelas
    nos seus lugares.
17 Marcaste os limites da terra
e fizeste o verão e o inverno.

18 Ó Senhor Deus, lembra
    que os teus inimigos zombam de ti!
Lembra que eles não têm juízo
    e xingam o teu nome.
19 Não entregues o teu povo explorado
    aos seus inimigos cruéis.
Não esqueças para sempre
    do teu povo perseguido.
20 Lembra da aliança que fizeste,
pois há violência
    em cada canto escuro do país.
21 Não deixes que os perseguidos
    sejam humilhados,
mas permite que os pobres
    e os necessitados te louvem.

22 Levanta-te, ó Deus, e defende
    a tua causa!
Lembra que gente sem juízo zomba de ti
    o dia todo.
23 Não esqueças os gritos de raiva
    dos teus inimigos
nem do barulho constante
    dos teus adversários.