Add parallel Print Page Options

Panalangin para sa Katarungan

10 Bakit ka nakatayo sa malayo, O Panginoon?
    Bakit ka nagtatago kapag magulo ang panahon?
Sa kapalaluan ay mainit na hinahabol ng masama ang dukha;
    mahuli nawa sila sa binalangkas nilang mga pakana.

Sapagkat ipinagmamalaki ng masama ang nais ng kanyang puso,
    sinusumpa at tinatalikuran ang Panginoon ng taong sakim sa patubo.
Sa kapalaluan ng kanyang mukha, ang masama ay hindi naghahanap sa kanya;
    lahat niyang iniisip ay, “Walang Diyos.”
Ang kanyang mga lakad sa lahat ng panahon ay umuunlad,
    malayo sa kanyang paningin ang iyong mga hatol na nasa itaas;
    tungkol sa lahat niyang mga kaaway, kanyang tinutuya silang lahat.
Iniisip niya sa kanyang puso, “Hindi ako magagalaw;
    sa buong panahon ng salinlahi ay hindi ako malalagay sa kaguluhan.”
Ang(A) kanyang bibig ay punô ng pagsumpa, pang-aapi at panlilinlang,
    sa ilalim ng kanyang dila ay kalikuan at kasamaan.
Siya'y nakaupo sa mga tagong dako ng mga nayon;
    sa mga kubling dako ang walang sala ay ipinapapatay,
ang kanyang mga mata ay palihim na nagmamatyag sa walang kakayahan.
    Siya'y lihim na nagbabantay na parang leon sa kanyang lungga;
siya'y nag-aabang upang hulihin ang dukha,
    sinusunggaban niya ang dukha kapag kanyang nahuli siya sa lambat niya.

10 Siya ay gumagapang, siya'y yumuyuko,
    at ang sawing-palad ay bumabagsak sa kanyang mga kuko.
11 Sinasabi niya sa kanyang puso, “Ang Diyos ay nakalimot,
    ikinubli niya ang kanyang mukha, hindi niya ito makikita kailanman.”

12 O Panginoon, O Diyos, itaas mo ang iyong kamay, bumangon ka;
    huwag mong kalilimutan ang nagdurusa.
13 Bakit tinatalikuran ng masama ang Diyos,
    at sinasabi sa kanyang puso, “Hindi mo ako hihingan ng sulit?”

14 Iyong nakita; oo, iyong namamasdan ang kaguluhan at pagkayamot,
    upang iyong mailagay ito sa mga kamay mo;
itinalaga ng sawing-palad ang sarili sa iyo;
    sa mga ulila ikaw ay naging saklolo.

15 Baliin mo ang bisig ng masama at gumagawa ng kasamaan;
    hanapin mo ang kanyang kasamaan hanggang sa wala kang matagpuan.
16 Ang Panginoon ay hari magpakailanpaman,
    mula sa kanyang lupain ang mga bansa ay mapaparam.

17 O Panginoon, iyong maririnig ang nasa ng maamo;
    iyong palalakasin ang kanilang puso, iyong papakinggan ng iyong pandinig
18 upang ipagtanggol ang mga naaapi at ulila,
    upang hindi na makapanakot pa ang taong mula sa lupa.

Psalm 10

Why do You stand far off, O Lord?
    Why do You hide Yourself in times of trouble?

In arrogance the wicked persecutes the poor;
    let them be caught in the devices they have planned.
For the wicked boasts of his soul’s desire;
    he blesses the greedy and despises the Lord.
The wicked, through the pride of his countenance, will not seek God;
    God is not in all his thoughts.
His ways are always prosperous;
    Your judgments are high and distant from him;
    as for all his enemies, they scoff at him.
He says in his heart, “I shall not be moved;
    for generations I shall not meet adversity.”

His mouth is filled with cursing and deceit and oppression;
    under his tongue is mischief and iniquity.
He sits in the lurking places of the villages;
    in the secret places he murders the innocent;
    his eyes lurk against the unfortunate.
He lies in wait secretly as a lion in his den;
    he lies in wait to catch the poor;
    he catches the poor, drawing them into his net.
10 He crouches; he lies low,
    so that the unfortunate fall by his strength.
11 He says in his heart, “God has forgotten;
    He hides His face; He will never see it.”

12 Arise, O Lord! O God, lift up Your hand!
    Do not forget the humble.
13 Why do the wicked despise God?
    He says in his heart,
    “You will require an account.”
14 You have seen it, for You observe trouble and grief,
    to repay it with Your hand.
The unfortunate one entrusts it to You;
    You are the helper of the orphan.
15 Break the arm of the wicked and the evil man;
    seek out his wickedness
    until You find none.

16 The Lord is King forever and ever;
    the nations perished from His land.
17 The desire of the humble You have heard, O Lord;
    You make their heart attentive; You bend Your ear
18 to judge the orphan and the oppressed;
    man on earth no longer trembles.