²¹ Potem Jezus odszedł stamtąd i udał się w okolice Tyru i Sydonu.

²² A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych okolic, wołała do niego: Zmiłuj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko dręczona przez demona.

²³ On jednak nie odpowiedział jej ani słowa. Wówczas jego uczniowie podeszli i prosili go: Odpraw ją, bo woła za nami.

²⁴ A on odpowiedział: Jestem posłany tylko do owiec zaginionych z domu Izraela.

²⁵ Lecz ona podeszła i oddała mu pokłon, mówiąc: Panie, pomóż mi!

²⁶ On jednak odpowiedział: Niedobrze jest brać chleb dzieci i rzucać szczeniętom.

²⁷ A ona powiedziała: Tak, Panie, ale i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów.

²⁸ Wtedy Jezus jej odpowiedział: O kobieto, wielka jest twoja wiara! Niech ci się stanie, jak chcesz. I od tej chwili jej córka była zdrowa.

²⁴ Odszedł stamtąd i udał się w okolice Tyru i Sydonu. A wszedłszy do pewnego domu, nie chciał, aby ktoś o tym wiedział. Nie mógł się jednak ukryć.

²⁵ Usłyszała bowiem o nim kobieta, której córeczka miała ducha nieczystego, i przyszła, i upadła mu do nóg.

²⁶ A kobieta ta była Greczynką, rodem z Syrofenicji, i prosiła go, aby wypędził demona z jej córki.

²⁷ Ale Jezus jej powiedział: Niech najpierw nasycą się dzieci, bo niedobrze jest brać chleb dzieci i rzucać szczeniętom.

²⁸ A ona odpowiedziała mu: Tak, Panie, lecz i szczenięta jadają pod stołem z okruszyn dzieci.

²⁹ I powiedział do niej: Ze względu na te słowa idź, demon wyszedł z twojej córki.

³⁰ A gdy wróciła do swego domu, spostrzegła, że demon wyszedł, a córka leżała na łóżku.