Markus 6
BasisBijbel
De bewoners van Nazaret geloven niet in Jezus
6 Jezus vertrok weer en ging naar zijn eigen stad, Nazaret. Zijn leerlingen gingen met Hem mee. 2 Op de heilige rustdag ging Hij les geven in de synagoge. Veel van de mensen die Hem hoorden, waren heel verbaasd. Ze zeiden: "Waar heeft Hij die dingen vandaan? Hoe komt Hij aan die wijsheid? Hoe kan Hij zulke wonderen doen? 3 Hij is toch de timmerman, de zoon van Maria, en de broer van Jakobus, Joses, Judas en Simon? En zijn zussen wonen toch ook hier?" En ze geloofden Hem niet. 4 Jezus zei tegen hen: "Alleen in zijn eigen stad en in zijn eigen familie hebben de mensen geen respect voor een profeet." 5 En Hij kon daar geen grote wonderen doen. Alleen maakte Hij een paar zieke mensen gezond door hun de handen op te leggen. 6 En Hij was verbaasd over hun ongeloof.
Hij reisde door de dorpen rond Nazaret en gaf daar les.
Jezus stuurt zijn twaalf leerlingen op pad
7 Jezus riep zijn twaalf leerlingen bij Zich en stuurde hen twee aan twee op pad. Hij gaf hun macht over duivelse geesten. 8 En Hij beval hen om niets mee te nemen voor onderweg. Alleen een staf. Maar geen reistas, geen brood en geen geld. 9 Maar wél moesten ze sandalen aan hun voeten doen. Ook zei Hij dat ze geen extra kleren mochten meenemen. 10 En Hij zei tegen hen: "Als je eenmaal bij iemand onderdak hebt gekregen, blijf daar dan tot je uit die stad vertrekt. 11 En als in een stad de mensen niet naar jullie willen luisteren, klop dan het stof van je voeten af wanneer jullie daar vertrekken. Zo moeten jullie hen waarschuwen. Luister goed! Ik zeg jullie dat het voor het gebied van Sodom en Gomorra[a] minder erg zal zijn op de dag van het oordeel dan voor die stad."
12 Ze vertrokken en vertelden de mensen dat ze moesten gaan leven zoals God het wil. 13 Ze joegen veel duivelse geesten uit mensen weg en maakten veel mensen gezond door hen met olijf-olie te zalven.
De dood van Johannes de Doper
14 Ook koning Herodes hoorde over Jezus, want overal werd er over Hem gepraat. En hij zei: "Johannes de Doper is uit de dood opgestaan! Daarom kan Hij van die grote wonderen doen!" 15 Andere mensen zeiden: "Hij is de profeet Elia."[b] Weer anderen zeiden: "Hij is een profeet zoals de profeten van vroeger." 16 Toen Herodes over Hem hoorde, zei hij: "Het is Johannes die ik heb laten onthoofden. Hij is uit de dood opgestaan!" 17+18 Want Herodes had Johannes in de gevangenis laten zetten. Hij had dat gedaan omdat Johannes tegen hem had gezegd: "U mag de vrouw van uw broer niet hebben." Want Herodes was getrouwd met Herodias, de vrouw van zijn broer Filippus.
19 Herodias wilde dat Johannes gedood zou worden. 20 Maar Herodes durfde hem niet te doden. Want hij wist dat Johannes een goed en heilig man was. Daarom beschermde hij hem. Als hij naar Johannes had geluisterd, voelde hij zich erg onrustig. Toch luisterde hij graag naar hem.
21 Maar op een dag zag Herodias een kans om hem te doden. Herodes hield voor zijn verjaardag een feestmaaltijd. Hij had de leiders van het land, de legerleiding en de belangrijke mensen uit Galilea uitgenodigd. 22 De dochter van Herodias kwam voor de gasten dansen. Herodes en zijn gasten vonden haar geweldig. De koning beloofde het meisje: "Vraag van mij wat je maar wil, en ik zal het je geven." 23 Hij zwoer het zelfs: "Ik zal je alles geven wat je van me vraagt. Al was het de helft van mijn koninkrijk." 24 Ze ging naar haar moeder en vroeg: "Wat zal ik vragen?" Haar moeder zei: "Vraag hem om het hoofd van Johannes de Doper." 25 Ze ging snel de zaal weer in en zei tegen de koning: "Ik wil dat u mij onmiddellijk op een schotel het hoofd van Johannes de Doper geeft." 26 De koning werd erg bedroefd, maar toch wilde hij geen nee zeggen. Want hij had het gezworen en hij wilde niet afgaan voor zijn gasten. 27 Onmiddellijk stuurde de koning de beul naar de gevangenis om hem het hoofd te brengen. En de beul onthoofdde Johannes in de gevangenis. 28 Hij bracht het hoofd op een schotel aan het meisje. En het meisje gaf het aan haar moeder. 29 Zijn leerlingen hoorden ervan. Ze kwamen zijn lichaam halen en begroeven hem.
Het wonder van de vijf broden en de twee vissen
30 De twaalf leerlingen kwamen weer bij Jezus terug. Ze vertelden Hem alles wat ze hadden gedaan en gezegd. 31 Hij zei tegen hen: "Kom met Mij mee naar een eenzame plek en rust een beetje uit." Want allerlei mensen kwamen en gingen. Jezus en zijn leerlingen hadden zelfs geen tijd om te eten. 32 Ze vertrokken met de boot naar een eenzame plek waar ze alleen konden zijn. 33 De mensen zagen hen wegvaren. Ze letten goed op waar ze heen gingen. Toen liepen ze snel uit alle steden daarheen en waren er eerder dan zij.
34 Toen Hij uit de boot stapte, zag Hij de grote groep mensen. Hij kreeg medelijden met hen, want ze leken op schapen die geen herder hebben. En Hij begon hen veel dingen te leren.
35 Toen het al laat was geworden, gingen zijn leerlingen naar Hem toe. Ze zeiden: "Het is hier eenzaam en het is al laat. 36 Stuur de mensen nu maar weg. Dan kunnen ze naar de dorpen hier in de omgeving gaan om eten te kopen. Want ze hebben niets te eten bij zich." 37 Maar Hij antwoordde: "Geven jullie hun maar te eten." Ze zeiden tegen Hem: "Moeten we dan voor 200 zilverstukken brood gaan kopen om hun te eten te geven?" 38 Hij zei tegen hen: "Ga eens kijken hoeveel brood jullie hebben." Toen ze dat hadden gedaan, zeiden ze: "Vijf broden. En twee vissen." 39 Hij zei tegen hen dat de mensen in groepen op het gras moesten gaan zitten. 40 Ze gingen in groepen van 100 en van 50 zitten. 41 Hij nam de vijf broden en de twee vissen, keek omhoog naar de hemel en zegende ze. Toen brak Hij de broden in stukken. Die gaf Hij aan de leerlingen om uit te delen. Ook de twee vissen verdeelde Hij over al de mensen. 42 En de mensen aten tot ze genoeg hadden. 43 Toen haalden ze de stukken op die overgebleven waren: twaalf manden vol. Ook wat er over was van de vissen verzamelden ze weer. 44 Er hadden ongeveer 5000 mannen van de broden gegeten.
Jezus loopt op het water
45 Onmiddellijk daarna zei Jezus tegen de leerlingen dat ze in de boot moesten stappen. Hij wilde dat ze voor Hem uit naar de overkant zouden varen, naar Betsaïda. Zelf wilde Hij eerst de mensen wegsturen. 46 Hij nam afscheid van de mensen. Daarna klom Hij de berg op om te bidden. 47 Toen het nacht begon te worden, was het schip midden op het meer. Jezus was alleen aan land. 48 De leerlingen hadden de wind tegen. Ze moesten hard zwoegen om vooruit te komen. Toen Hij dat zag, kwam Hij naar hen toe. Het was inmiddels ongeveer drie uur 's nachts. Hij liep over het meer en wilde hen voorbij gaan. 49 Toen ze Hem op het meer zagen lopen, dachten ze dat ze een spook zagen. Ze schreeuwden van angst. 50 Ze zagen Hem allemaal en ze waren doodsbang. Maar Hij zei tegen hen: "Rustig maar! IK BEN het,[c] wees maar niet bang." 51 Hij klom bij hen in de boot en de wind ging liggen. 52 De leerlingen waren geschokt en verbaasd. Want ook al hadden ze gezien wat er met de broden gebeurde, toch hadden ze nog steeds niet begrepen wie Jezus was. Ze konden het gewoon niet begrijpen.
53 Toen ze waren overgestoken, gingen ze in Gennésaret aan land. 54 Toen ze van boord gingen, herkenden de bewoners Hem gelijk. 55 De bewoners liepen de hele streek af en haalden iedereen op die erg ziek was. Ze brachten hen op matrassen naar de plaats waar ze hoorden dat Jezus was. 56 In alle dorpen en steden waar Hij kwam, legden ze de zieken op de markten. En de zieken smeekten Hem of ze Hem mochten aanraken, al was het maar de onderrand van zijn kleren. En iedereen die Hem aanraakte werd gezond.
Footnotes
- Markus 6:11 Sodom en Gomorra waren twee steden die honderden jaren eerder door God verwoest waren omdat de bewoners zo slecht waren. Lees Genesis 13:13 en Genesis 19:15, 24 en 25.
- Markus 6:15 Elia was een profeet uit de tijd van koning Achab, ongeveer 850 jaar hiervóór. De profeet Maleachi had ruim 400 jaar na Elia gezegd dat God 'de profeet Elia' op een gegeven moment naar de aarde zou sturen. Lees Maleachi 4:5. Hij zei dat dus ruim 400 jaar vóór Jezus' geboorte.
- Markus 6:50 Jezus gebruikt hier de woorden IK BEN. In het Grieks staat daar 'ego eimi,' wat veel nadrukkelijker is dan de gewone manier om 'ik ben...' te zeggen. In het oude testament maakt God Zich met de naam IK BEN aan Mozes bekend. Lees Exodus 3:14. Door deze naam te gebruiken geeft Jezus dus aan dat Hijzelf God is.
马可福音 6
Chinese Contemporary Bible (Simplified)
拿撒勒人厌弃耶稣
6 耶稣带着门徒离开那地方，回到自己的家乡。 2 到了安息日，祂开始在会堂里教导人，众人听了都很惊奇，说：“这个人从哪里学来这些本领？祂怎么会有这种智慧？祂怎么能行这样的神迹？ 3 这不是那个木匠吗？祂不是玛丽亚的儿子吗？祂不是雅各、约西、犹大、西门的大哥吗？祂的妹妹们不也住在我们这里吗？”他们就对祂很反感。
4 耶稣对他们说：“先知到处受人尊敬，只有在本乡、本族、本家例外。” 5 耶稣不能在那里行任何神迹，只把手按在几个病人身上，医治了他们。 6 他们的不信令耶稣诧异，于是祂就去周围的村庄教导人。
差遣十二使徒
7 耶稣召集了十二个使徒，差遣他们两个两个地出去，赐给他们制服污鬼的权柄， 8 又吩咐他们除了手杖之外，不用带食物和背囊，腰包里也不要带钱， 9 只穿一双鞋子和一套衣服就够了。 10 祂说：“你们无论到哪里，就住在那些接待你们的人家里，一直住到离开。 11 如果某地方的人不接待你们，不听你们传的道，你们在离开之前要跺掉脚上的尘土，作为对他们的警告！”
12 使徒便出去传道，劝人悔改， 13 赶出许多鬼，为许多病人抹油，治好他们。
施洗者约翰遇害
14 耶稣声名远播，希律王也听说了祂的事。有人说：“施洗者约翰从死里复活了，所以能够行这些神迹。”
15 也有人说：“祂是先知以利亚。”
还有人说：“祂是个先知，跟古代的一位先知相似。”
16 希律听到这些议论，就说：“祂一定是被我斩了头的约翰从死里复活了。” 17 原来希律娶了他兄弟腓力的妻子希罗底，并为她的缘故而派人逮捕了约翰，把他关押在监牢里。 18 因为约翰屡次对希律说：“你娶弟弟的妻子不合法。”
19 希罗底对约翰怀恨在心，想要杀掉他，只是不能得逞。 20 因为希律知道约翰是个公义圣洁的人，所以敬畏他，并对他加以保护。尽管约翰所讲的道理令他困惑不安，他仍然喜欢听。
21 机会终于来了。希律在自己的生日那天设宴招待文武百官和加利利的显要。 22 希罗底的女儿进来跳舞，甚得希律和客人的欢心。王对她说：“你想要什么，只管说。” 23 王还对她起誓说：“无论你要什么，哪怕是我的半壁江山，我都会给你。”
24 她便出去问她母亲：“我应该要什么呢？”
她母亲说：“要施洗者约翰的头！”
25 她马上回去对王说：“愿王立刻把施洗者约翰的头放在盘子里送给我。”
26 王听了这个请求，感到十分为难，但因为在众宾客面前起了誓，就不好拒绝。 27 他立刻命令卫兵进监牢砍了约翰的头， 28 放在盘子里送给这女子，她又转送给她母亲。 29 约翰的门徒听到这个消息，就来把约翰的尸体领回去，安葬在坟墓里。
耶稣使五千人吃饱
30 使徒们聚集在耶稣身边，向祂报告事工和传道的经过。 31 耶稣对他们说：“你们私下跟我到僻静的地方去歇一会儿吧。”因为当时来来往往找他们的人实在太多，他们连吃饭的时间都没有。
32 他们乘船悄悄地到了一处僻静的地方。 33 可是有许多人看见他们离开，认出了他们，便从各城镇步行赶往那里，比他们先到达。 34 耶稣一下船，看见这一大群人好像没有牧人的羊，心里怜悯他们，于是教导了他们许多道理。
35 天色晚了，门徒过来对耶稣说：“时候已经不早了，这里又是荒郊野外， 36 请遣散众人，好让他们到周围的村庄去自己买些吃的。”
37 耶稣说：“你们给他们吃的吧。”
门徒说：“我们哪来这么多钱买东西给他们吃啊？”
38 耶稣说：“看看你们有多少饼。”
他们察看后，说：“有五个饼和两条鱼。”
39 耶稣吩咐门徒叫大家分组坐在草地上。 40 于是众人坐下，有的五十人一组，有的一百人一组。 41 耶稣拿起那五个饼、两条鱼，举目望着天祝谢后，掰开递给门徒，让他们分给众人。祂又照样把那两条鱼分给众人。 42 大家都吃了，并且吃饱了。 43 门徒把剩下的碎饼、碎鱼收拾起来，装满了十二个篮子。 44 当时吃饼的男人有五千。
耶稣在湖面上行走
45 随后，耶稣催门徒上船，叫他们先渡到湖对岸的伯赛大，祂则遣散众人。 46 祂辞别了众人后，就上山去祷告。 47 到了晚上，门徒的船在湖中心，耶稣独自留在岸上。 48 大约凌晨三点钟，祂看见门徒在逆风中摇橹，非常吃力，就从水面上朝门徒走去，想要从他们旁边经过。 49 门徒看见有人在湖面上走，以为是幽灵，吓得惊叫起来。 50 全船的人看见祂，都吓坏了，耶稣立刻对他们说：“放心吧，是我，不要怕！”
51 耶稣上了船，来到他们那里，风便停了。门徒心里十分惊奇， 52 因为他们仍然不明白耶稣分饼那件事的意义，心里还是愚顽。 53 他们渡到湖对岸，来到革尼撒勒，在那里靠岸， 54 刚一下船，众人立刻认出了耶稣。 55 他们跑遍那一带地方，用垫子把生病的人抬来，听到耶稣在哪里，就把病人抬到哪里。 56 耶稣不论到哪一个城市、乡镇和村庄，人们总是把病人抬到街市上，求耶稣让他们摸一摸祂衣裳的穗边，所有摸过的病人都好了。
Mark 6
New King James Version
Jesus Rejected at Nazareth(A)
6 Then (B)He went out from there and came to His own country, and His disciples followed Him. 2 And when the Sabbath had come, He began to teach in the synagogue. And many hearing Him were (C)astonished, saying, (D)“Where did this Man get these things? And what wisdom is this which is given to Him, that such mighty works are performed by His hands! 3 Is this not the carpenter, the Son of Mary, and (E)brother of James, Joses, Judas, and Simon? And are not His sisters here with us?” So they (F)were offended at Him.
4 But Jesus said to them, (G)“A prophet is not without honor except in his own country, among his own relatives, and in his own house.” 5 (H)Now He could do no mighty work there, except that He laid His hands on a few sick people and healed them. 6 And (I)He marveled because of their unbelief. (J)Then He went about the villages in a circuit, teaching.
Sending Out the Twelve(K)
7 (L)And He called the twelve to Himself, and began to send them out (M)two by two, and gave them power over unclean spirits. 8 He commanded them to take nothing for the journey except a staff—no bag, no bread, no copper in their money belts— 9 but (N)to wear sandals, and not to put on two tunics.
10 (O)Also He said to them, “In whatever place you enter a house, stay there till you depart from that place. 11 (P)And [a]whoever will not receive you nor hear you, when you depart from there, (Q)shake off the dust under your feet as a testimony against them. [b]Assuredly, I say to you, it will be more tolerable for Sodom and Gomorrah in the day of judgment than for that city!”
12 So they went out and preached that people should repent. 13 And they cast out many demons, (R)and anointed with oil many who were sick, and healed them.
John the Baptist Beheaded(S)
14 (T)Now King Herod heard of Him, for His name had become well known. And he said, “John the Baptist is risen from the dead, and therefore (U)these powers are at work in him.”
15 (V)Others said, “It is Elijah.”
And others said, “It is [c]the Prophet, (W)or like one of the prophets.”
16 (X)But when Herod heard, he said, “This is John, whom I beheaded; he has been raised from the dead!” 17 For Herod himself had sent and laid hold of John, and bound him in prison for the sake of Herodias, his brother Philip’s wife; for he had married her. 18 Because John had said to Herod, (Y)“It is not lawful for you to have your brother’s wife.”
19 Therefore Herodias [d]held it against him and wanted to kill him, but she could not; 20 for Herod (Z)feared John, knowing that he was a just and holy man, and he protected him. And when he heard him, he [e]did many things, and heard him gladly.
21 (AA)Then an opportune day came when Herod (AB)on his birthday gave a feast for his nobles, the high officers, and the chief men of Galilee. 22 And when Herodias’ daughter herself came in and danced, and pleased Herod and those who sat with him, the king said to the girl, “Ask me whatever you want, and I will give it to you.” 23 He also swore to her, (AC)“Whatever you ask me, I will give you, up to half my kingdom.”
24 So she went out and said to her mother, “What shall I ask?”
And she said, “The head of John the Baptist!”
25 Immediately she came in with haste to the king and asked, saying, “I want you to give me at once the head of John the Baptist on a platter.”
26 (AD)And the king was exceedingly sorry; yet, because of the oaths and because of those who sat with him, he did not want to refuse her. 27 Immediately the king sent an executioner and commanded his head to be brought. And he went and beheaded him in prison, 28 brought his head on a platter, and gave it to the girl; and the girl gave it to her mother. 29 When his disciples heard of it, they came and (AE)took away his corpse and laid it in a tomb.
Feeding the Five Thousand(AF)
30 (AG)Then the apostles gathered to Jesus and told Him all things, both what they had done and what they had taught. 31 (AH)And He said to them, “Come aside by yourselves to a deserted place and rest a while.” For (AI)there were many coming and going, and they did not even have time to eat. 32 (AJ)So they departed to a deserted place in the boat by themselves.
33 But [f]the multitudes saw them departing, and many (AK)knew Him and ran there on foot from all the cities. They arrived before them and came together to Him. 34 (AL)And Jesus, when He came out, saw a great multitude and was moved with compassion for them, because they were like (AM)sheep not having a shepherd. So (AN)He began to teach them many things. 35 (AO)When the day was now far spent, His disciples came to Him and said, “This is a deserted place, and already the hour is late. 36 Send them away, that they may go into the surrounding country and villages and buy themselves [g]bread; for they have nothing to eat.”
37 But He answered and said to them, “You give them something to eat.”
And they said to Him, (AP)“Shall we go and buy two hundred denarii worth of bread and give them something to eat?”
38 But He said to them, “How many loaves do you have? Go and see.”
And when they found out they said, (AQ)“Five, and two fish.”
39 Then He (AR)commanded them to make them all sit down in groups on the green grass. 40 So they sat down in ranks, in hundreds and in fifties. 41 And when He had taken the five loaves and the two fish, He (AS)looked up to heaven, (AT)blessed and broke the loaves, and gave them to His disciples to set before them; and the two fish He divided among them all. 42 So they all ate and were filled. 43 And they took up twelve baskets full of fragments and of the fish. 44 Now those who had eaten the loaves were [h]about five thousand men.
Jesus Walks on the Sea(AU)
45 (AV)Immediately He [i]made His disciples get into the boat and go before Him to the other side, to Bethsaida, while He sent the multitude away. 46 And when He had sent them away, He (AW)departed to the mountain to pray. 47 Now when evening came, the boat was in the middle of the sea; and He was alone on the land. 48 Then He saw them straining at rowing, for the wind was against them. Now about the fourth watch of the night He came to them, walking on the sea, and (AX)would have passed them by. 49 And when they saw Him walking on the sea, they supposed it was a (AY)ghost, and cried out; 50 for they all saw Him and were troubled. But immediately He talked with them and said to them, (AZ)“Be[j] of good cheer! It is I; do not be (BA)afraid.” 51 Then He went up into the boat to them, and the wind (BB)ceased. And they were greatly (BC)amazed in themselves beyond measure, and marveled. 52 For (BD)they had not understood about the loaves, because their (BE)heart was hardened.
Many Touch Him and Are Made Well(BF)
53 (BG)When they had crossed over, they came to the land of Gennesaret and anchored there. 54 And when they came out of the boat, immediately [k]the people recognized Him, 55 ran through that whole surrounding region, and began to carry about on beds those who were sick to wherever they heard He was. 56 Wherever He entered, into villages, cities, or the country, they laid the sick in the marketplaces, and begged Him that (BH)they might just touch the (BI)hem of His garment. And as many as touched Him were made well.
Footnotes
- Mark 6:11 NU whatever place
- Mark 6:11 NU omits the rest of v. 11.
- Mark 6:15 NU, M a prophet, like one
- Mark 6:19 held a grudge
- Mark 6:20 NU was very perplexed, yet
- Mark 6:33 NU, M they
- Mark 6:36 NU something to eat and omits the rest of v. 36.
- Mark 6:44 NU, M omit about
- Mark 6:45 invited, strongly urged
- Mark 6:50 Take courage
- Mark 6:54 Lit. they
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016
Chinese Contemporary Bible Copyright © 1979, 2005, 2007, 2011 by Biblica® Used by permission. All rights reserved worldwide.
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.
