Mark 14
Complete Jewish Bible
14 It was now two days before Pesach (that is, the festival of Matzah), and the head cohanim and the Torah-teachers were trying to find some way to arrest Yeshua surreptitiously and have him put to death; 2 for they said, “Not during the festival, or the people will riot.”
3 While he was in Beit-Anyah in the home of Shim‘on (a man who had had tzara‘at), and as he was eating, a woman came with an alabaster jar of perfume, pure oil of nard, very costly. She broke the jar and poured the perfume over Yeshua’s head. 4 But some there angrily said to themselves, “Why this waste of perfume? 5 It could have been sold for a year’s wages and given to the poor!” And they scolded her. 6 But he said, “Let her be. Why are you bothering her? She has done a beautiful thing for me. 7 For you will always have the poor with you; and whenever you want to, you can help them. But you will not always have me. 8 What she could do, she did do — in advance she poured perfume on my body to prepare it for burial. 9 Yes! I tell you that wherever in the whole world this Good News is proclaimed, what she has done will be told in her memory.”
10 Then Y’hudah from K’riot, who was one of the Twelve, went to the head cohanim in order to betray Yeshua to them. 11 They were pleased to hear this and promised to give him money. And he began looking for a good opportunity to betray Yeshua.
12 On the first day for matzah, when they slaughtered the lamb for Pesach, Yeshua’s talmidim asked him, “Where do you want us to go and prepare your Seder?” 13 He sent two of his talmidim with these instructions: “Go into the city, and a man carrying a jar of water will meet you. Follow him; 14 and whichever house he enters, tell him that the Rabbi says, ‘Where is the guest room for me, where I am to eat the Pesach meal with my talmidim?’ 15 He will show you a large room upstairs, furnished and ready. Make the preparations there.” 16 The talmidim went off, came to the city and found things just as he had told them they would be; and they prepared the Seder.
17 When evening came, Yeshua arrived with the Twelve. 18 As they were reclining and eating, Yeshua said, “Yes! I tell you that one of you is going to betray me.” 19 They became upset and began asking him, one after the other, “You don’t mean me, do you?” 20 “It’s one of the Twelve,” he said to them, “someone dipping matzah in the dish with me. 21 For the Son of Man will die, just as the Tanakh says he will; but woe to that man by whom the Son of Man is betrayed! It would have been better for him had he never been born!”
22 While they were eating, Yeshua took a piece of matzah, made the b’rakhah, broke it, gave it to them and said, “Take it! This is my body.” 23 Also he took a cup of wine, made the b’rakhah, and gave it to them; and they all drank. 24 He said to them, “This is my blood, which ratifies the New Covenant, my blood shed on behalf of many people. 25 Yes! I tell you, I will not drink this ‘fruit of the vine’ again until the day I drink new wine in the Kingdom of God.”
26 After singing the Hallel, they went out to the Mount of Olives. 27 Yeshua said to them, “You will all lose faith in me, for the Tanakh says,
‘I will strike the shepherd dead,
and the sheep will be scattered.’[a]
28 But after I have been raised, I will go ahead of you into the Galil.” 29 Kefa said to him, “Even if everyone else loses faith in you, I won’t.” 30 Yeshua replied, “Yes! I tell you that this very night, before the rooster crows twice, you will disown me three times!” 31 But Kefa kept insisting, “Even if I must die with you, I will never disown you!” And they all said the same thing.
32 They went to a place called Gat Sh’manim; and Yeshua said to his talmidim, “Sit here while I pray.” 33 He took with him Kefa, Ya‘akov and Yochanan. Great distress and anguish came over him; 34 and he said to them, “My heart is so filled with sadness that I could die! Remain here and stay awake.” 35 Going on a little farther, he fell on the ground and prayed that if possible, the hour might pass from him: 36 “Abba!” (that is, “Dear Father!”) “All things are possible for you. Take this cup away from me! Still, not what I want, but what you want.” 37 He came and found them sleeping; and he said to Kefa, “Shim‘on, are you asleep? Couldn’t you stay awake one hour? 38 Stay awake, and pray that you will not be put to the test — the spirit indeed is eager, but human nature is weak.”
39 Again he went away and prayed, saying the same words; 40 and again he came and found them sleeping, their eyes were so very heavy; and they didn’t know what to answer him.
41 The third time, he came and said to them, “For now, go on sleeping, take your rest. . . .There, that’s enough! The time has come! Look! The Son of Man is being betrayed into the hands of sinners! 42 Get up! Let’s go! Here comes my betrayer!”
43 While Yeshua was still speaking, Y’hudah (one of the Twelve!) came, and with him a crowd carrying swords and clubs, from the head cohanim, the Torah-teachers and the elders. 44 The betrayer had arranged to give them a signal: “The man I kiss is the one you want. Grab him, and take him away under guard.” 45 As he arrived, he went right up to Yeshua, said, “Rabbi!” and kissed him. 46 Then they laid hold of Yeshua and arrested him; 47 but one of the people standing nearby drew his sword and struck at the servant of the cohen hagadol, cutting off his ear.
48 Yeshua addressed them: “So you came out to take me with swords and clubs, the way you would the leader of a rebellion? 49 Every day I was with you in the Temple court, teaching, and you didn’t seize me then! But let the Tanakh be fulfilled.” 50 And they all deserted him and ran away. 51 There was one young man who did try to follow him; but he was wearing only a nightshirt; and when they tried to seize him, 52 he slipped out of the nightshirt and ran away naked.
53 They led Yeshua to the cohen hagadol, with whom all the head cohanim, elders and Torah-teachers were assembling. 54 Kefa followed him at a distance right into the courtyard of the cohen hagadol, where he sat down with the guards and warmed himself by the fire.
55 The head cohanim and the whole Sanhedrin tried to find evidence against Yeshua, so that they might have him put to death, but they couldn’t find any. 56 For many people gave false evidence against him, but their testimonies didn’t agree. 57 Some stood up and gave this false testimony: 58 “We heard him say, ‘I will destroy this Temple made with hands; and in three days I will build another one, not made with hands.’” 59 Even so, their testimonies didn’t agree.
60 The cohen hagadol stood up in the front and asked Yeshua, “Have you nothing to say to the accusations these men are making?” 61 But he remained silent and made no reply. Again the cohen hagadol questioned him: “Are you the Mashiach, Ben-HaM’vorakh?” 62 “I AM,” answered Yeshua. “Moreover, you will see the Son of Man sitting at the right hand of HaG’vurah and coming on the clouds of heaven.”[b] 63 At this, the cohen hagadol tore his clothes and said, “Why do we still need witnesses? 64 You heard him blaspheme! What is your decision?” And they all declared him guilty and subject to the death penalty.
65 Then some began spitting at him; and after blindfolding him, they started pounding him with their fists and saying to him, “Let’s see you prophesy!” And as the guards took him, they beat him too.
66 Meanwhile, Kefa was still in the courtyard below. One of the serving-girls of the cohen hagadol 67 saw Kefa warming himself, took a look at him, and said, “You were with the man from Natzeret, Yeshua!” 68 But he denied it, saying, “I haven’t the faintest idea what you’re talking about!” He went outside into the entryway, and a rooster crowed. 69 The girl saw him there and started telling the bystanders, “This fellow is one of them.” 70 Again he denied it. A little later, the bystanders themselves said to Kefa, “You must be one of them, because you’re from the Galil.” 71 At this he began to invoke a curse on himself as he swore, “I do not know this man you are telling me about!” — 72 and immediately the rooster crowed a second time. Then Kefa remembered what Yeshua had said to him, “Before the rooster crows twice, you will disown me three times.” And throwing himself down, he burst into tears.
Footnotes
- Mark 14:27 Zechariah 13:7
- Mark 14:62 Daniel 7:13; Psalm 110:1
Markus 14
BasisBijbel
Een vrouw zalft Jezus' hoofd
14 Het was inmiddels twee dagen vóór het Paasfeest en het Feest van de Ongegiste Broden.[a] De leiders van de priesters en de wetgeleerden probeerden een plan te bedenken hoe ze Jezus gevangen konden nemen en doden. 2 Ze zeiden: "We moeten het niet op het feest doen, want anders komen er nog rellen onder het volk."
3 Toen Hij in Betanië bij Simon aan tafel zat (Simon was door Jezus genezen van een besmettelijke huidziekte), kwam er een vrouw naar Hem toe. Ze had een kostbaar kruikje bij zich met dure parfum: echte mirre.[b] Ze brak het kruikje open en goot de mirre over zijn hoofd uit. 4 Sommige mensen werden er boos over dat ze dat deed. Ze zeiden tegen elkaar: "Wat een verspilling! 5 Die mirre had voor meer dan 300 zilverstukken verkocht kunnen worden. Dan hadden ze het geld aan de arme mensen kunnen geven!" En ze deden boos tegen haar. 6 Maar Jezus zei: "Laat haar met rust! Waarom doen jullie boos tegen haar? Ze heeft iets goeds voor Mij gedaan. 7 Want arme mensen zullen er altijd wel bij jullie zijn. Jullie kunnen goed voor hen zijn wanneer jullie maar willen. Maar Mij hebben jullie niet altijd bij je. 8 Ze heeft gedaan wat ze kon: ze heeft nu alvast mijn lichaam gezalfd voor mijn begrafenis. 9 Luister goed! Ik zeg jullie: overal in de hele wereld waar het goede nieuws zal worden verteld, zal ook verteld worden wat zij heeft gedaan."
Judas verraadt Jezus
10 Judas Iskariot, één van de twaalf leerlingen, ging naar de leiders van de priesters. Hij had besloten hen te helpen om Jezus gevangen te nemen. 11 Ze waren erg blij toen ze dat hoorden. Ze beloofden hem ervoor te betalen. En Judas probeerde een goed moment te vinden om Hem aan hen uit te leveren.
Het Paasfeest
12 Op de eerste dag van het Feest van de Ongegiste Broden[c] (dat is de dag waarop de mensen het paaslam slachten) zeiden zijn leerlingen tegen Jezus: "Waar wilt U het paaslam eten? Dan gaan we het klaarmaken." 13 Hij stuurde twee van zijn leerlingen op pad en zei tegen hen: "Ga naar de stad. Daar zullen jullie een man tegenkomen die een kruik water draagt.[d] Volg hem en ga het huis in waar hij naar binnen gaat. 14 Zeg tegen de heer van dat huis: 'De Meester vraagt waar Hij met zijn leerlingen de paasmaaltijd kan eten.' 15 De man zal jullie een grote bovenzaal aanwijzen. Daar is alles wat we nodig hebben. Maak daar de maaltijd voor ons klaar." 16 De twee leerlingen vertrokken. Ze kwamen in de stad en alles ging zoals Jezus had gezegd. Ze maakten de paasmaaltijd klaar.
17 Toen het avond was geworden, kwam Hij met de twaalf leerlingen. 18 Tijdens het eten zei Jezus: "Luister goed! Ik zeg jullie dat één van jullie hier Mij zal verraden. Eén van jullie, die met Mij eet." 19 Daar werden ze heel bedroefd over. Ze vroegen Hem om de beurt: "Ben ik dat?" 20 Hij antwoordde: "Het is één van jullie twaalf die samen met Mij zijn brood in dezelfde schaal indoopt. 21 De Mensenzoon zal sterven op de manier die al van tevoren in de Boeken over Hem is opgeschreven. Maar het zal slecht aflopen met de man die Hem heeft verraden. Het zou voor hem beter zijn geweest als hij niet was geboren."
22 Toen ze aan het eten waren, nam Jezus een brood. Hij zegende het, brak het in stukken en gaf het aan hen. Hij zei: "Neem dit en eet het. Het is mijn lichaam." 23 Toen nam Hij een beker met wijn. Hij dankte God ervoor en gaf hem aan de leerlingen. Ze dronken er om de beurt uit. 24 En Hij zei tegen hen: "Deze wijn is mijn bloed waarmee God een nieuw verbond sluit met de mensen.[e] Dat bloed wordt uitgegoten voor heel veel mensen. 25 Ik zeg jullie dat Ik vanaf nu geen wijn meer zal drinken, totdat Ik nieuwe wijn zal drinken in het Koninkrijk van God." 26 En nadat ze de dankliederen hadden gezongen, vertrokken ze naar de Olijfberg.
Jezus waarschuwt Petrus
27 Toen zei Jezus tegen hen: "Jullie zullen Mij allemaal in de steek laten. Want er staat in de Boeken: 'Ik zal de herder doden en de schapen zullen uit elkaar gejaagd worden.' 28 Maar Ik zal weer uit de dood opstaan. Dan zal Ik voor jullie uit reizen naar Galilea." 29 Petrus zei tegen Hem: "Ik zal U echt nooit in de steek laten! Zelfs niet als alle anderen dat wél doen!" 30 Jezus zei tegen hem: "Luister goed! Ik zeg je: voordat de haan twee keer kraait, zul je vannacht drie keer zeggen dat je Mij niet kent." 31 Maar Petrus zei steeds heftiger: "Ik zal nooit zeggen dat ik U niet ken! Zelfs niet als ze mij samen met U zouden doden!" De anderen zeiden hetzelfde.
In de tuin van Getsémané
32 Ze gingen naar een tuin die Getsémané (= Olijfpers) heet. Jezus zei tegen hen: "Gaan jullie hier zitten, terwijl Ik bid." 33 Petrus, Jakobus en Johannes nam Hij mee. Hij begon heel bang te worden voor wat er zou gaan gebeuren, en zei tegen hen: 34 "Ik ben vreselijk bedroefd. Ik ga zowat dood van verdriet. Blijven jullie hier. Blijf wakker en wacht op Mij." 35 Hijzelf ging een klein eindje verder. Daar liet Hij Zich op zijn knieën vallen en bad. Hij bad, dat, als dat mogelijk zou zijn, Hij dat moeilijke moment niet zou hoeven mee te maken. 36 Hij zei: "Lieve Vader, voor U is alles mogelijk. Laat Mij alstublieft niet de wijnbeker van uw straf leeg hoeven te drinken.[f] Maar Ik zal niet doen wat Ik Zelf wil, maar wat U wil."
37 Toen ging Hij naar de drie leerlingen terug. Hij zag dat ze sliepen. Hij zei tegen Simon Petrus: "Simon, slaap je? Kon je niet eens één uur met Mij wakker blijven? 38 Blijf wakker en bid dat je niet wordt verleid om het verkeerde te doen. Je wíl wel graag het goede doen, maar dat is wel erg moeilijk." 39 Hij ging weer weg en bad hetzelfde gebed. 40 Toen Hij bij de drie leerlingen terugkwam, zag Hij dat ze weer sliepen. Want hun ogen waren zwaar van de slaap. En ze wisten niet wat ze moesten zeggen. 41 Toen Hij voor de derde keer bij hen terug kwam, zei Hij tegen hen: "Slaap nu maar en rust uit. Het is genoeg geweest. Nu komt het moment dat de Mensenzoon door slechte mensen gevangen genomen zal worden."
Jezus wordt gevangen genomen
42 Jezus zei: "Sta op, we gaan. Kijk, daar komt de man die Mij verraadt." 43 Op datzelfde moment kwam Judas aanlopen, één van de twaalf leerlingen. Hij bracht een grote groep mannen met zwaarden en knuppels mee. Ze waren gestuurd door de leiders van de priesters, de wetgeleerden en de leiders van het volk. 44 Judas had met hen een teken afgesproken. Hij had gezegd: "De man die ik groet met een kus, díe is het. Hem moet je grijpen, boeien en meenemen." 45 Hij kwam dichterbij en zei tegen Jezus: "Meester," en gaf Hem een kus. 46 De mannen grepen Hem. 47 Eén van de leerlingen trok zijn zwaard. Hij raakte de slaaf van de hogepriester en hakte zijn oor eraf. 48 Jezus zei: "Jullie doen alsof jullie een moordenaar moeten vangen, met die zwaarden en die knuppels. 49 Ik was elke dag bij jullie, als Ik les gaf in de tempel. Maar toen hebben jullie Mij niet gevangen genomen. Maar het gebeurt zoals het al in de Boeken staat opgeschreven." 50 Toen lieten alle leerlingen Hem in de steek en vluchtten.
51 En een jonge man liep met de groep mee, Jezus achterna. Hij had niets aan, maar had alleen een laken omgeslagen. Ze grepen hem, maar hij rukte zich los. 52 Hij liet de soldaten met het laken in hun handen staan en vluchtte naakt weg.[g]
Jezus voor de Vergadering
53 Ze namen Jezus mee naar de hogepriester. Alle leiders van de priesters, de leiders van het volk en de wetgeleerden waren daar. 54 Petrus volgde Hem op een afstand. Hij liep mee de binnenplaats van het huis van de hogepriester op. Daar ging hij tussen de dienaren zitten om zich bij het vuur te warmen.
55 De leiders van de priesters en de leiders van het volk wilden Hem ter dood veroordelen. Maar ze konden niemand vinden die Hem van iets kon beschuldigen waarop de doodstraf stond. 56 Want er waren wel heel veel mensen die met gelogen beschuldigingen kwamen, maar wat de één zei klopte nooit met wat een ander zei. 57 Tenslotte stonden er een paar mannen op die ook iets van Jezus zeiden dat niet helemaal waar was. 58 Ze zeiden: "We hebben Hem horen zeggen: 'Ik zal deze tempel die door mensen is gemaakt, afbreken. En binnen drie dagen zal Ik een andere bouwen, die niet door mensen is gemaakt.' " 59 Maar ook hierbij klopte wat de één zei niet met wat een ander zei.
60 Toen stond de hogepriester op en ondervroeg Jezus: "Waarom antwoord Je niets op deze beschuldiging?" 61 Maar Jezus zweeg en gaf geen antwoord. Toen vroeg de Hogepriester Hem weer: "Ben Jij de Messias, de Zoon van de Gezegende God?" 62 Jezus zei: "IK BEN het.[h] En u zal de Mensenzoon zien als Hij naast de Almachtige God zit en op de wolken komt." 63 De hogepriester riep uit: "We hebben verder geen beschuldigingen meer nodig! 64 Jullie hebben zelf gehoord dat Hij God heeft beledigd! Wat vinden jullie?" En ze vonden allemaal dat Hij de doodstraf moest krijgen.
65 Sommige mensen begonnen Hem te bespugen, en ze gooiden een doek over zijn hoofd, stompten Hem met hun vuisten en zeiden tegen Hem: "Profeteer eens wie Je heeft geslagen!" En de tempelbewakers sloegen Hem in zijn gezicht.
Petrus zegt dat hij Jezus niet kent
66 Intussen zat Petrus beneden op de binnenplaats. Eén van de slavinnen van de hogepriester kwam de binnenplaats oplopen. 67 Ze zag Petrus bij het vuur zitten. Ze keek hem aan en zei: "Jij was ook bij die Jezus uit Nazaret." 68 Maar Petrus zei: "Ik weet niet waar je het over hebt." En hij liep naar buiten, naar de poort. Ergens kraaide een haan. 69 Toen de slavin hem weer zag, begon ze tegen de andere mensen te zeggen: "Die man hoort ook bij hen." Maar Petrus zei weer dat het niet waar was. 70 Even later zeiden ook andere mensen tegen Petrus: "Inderdaad, jij hoort ook bij hen, want jij komt óók uit Galilea. Dat is te horen aan de manier waarop je praat." 71 Maar hij begon zichzelf te vervloeken en zwoer: "Ik ken die Man niet over wie jullie het hebben." 72 Op dat moment kraaide de haan voor de tweede keer. Petrus herinnerde zich opeens wat Jezus tegen hem had gezegd: 'Voordat de haan twee keer heeft gekraaid, zul je drie keer hebben gezegd dat je Mij niet kent.' En hij liep daar weg en begon vreselijk te huilen.
Footnotes
- Markus 14:1 Het Feest van de Ongegiste Broden is direct na het Paasfeest. Het Paasfeest wordt op de eerste avond van het feest gevierd. De twee feesten horen bij elkaar. De Joden vieren daarmee het vertrek van het volk Israël uit de slavernij in Egypte. Lees Exodus 12. Tijdens de zeven dagen van het feest mag helemaal geen brood met gist gegeten worden.
- Markus 14:3 Mirre wordt uit de hars van een bepaalde plant gemaakt.
- Markus 14:12 Op de avond vóór het Feest van de Ongegiste Broden wordt het Paasfeest gevierd. Tijdens de zeven dagen van het feest mag er helemaal geen brood met gist gegeten worden. Lees Exodus 12.
- Markus 14:13 Water dragen was vrouwenwerk, dus deze man viel op.
- Markus 14:24 God had eeuwen geleden al een verbond gesloten met Abraham en later met het hele volk dat uit hem was ontstaan. Lees Genesis 15:7-20 en Exodus 6:1-6. Dat was het oude verbond. Het nieuwe verbond van Jezus' dood is de vervulling van de beloften van het oude verbond.
- Markus 14:36 Jezus ging de straf op Zich nemen die wíj verdiend hadden met onze ongehoorzaamheid aan God. Met de 'wijnbeker' wordt in de bijbel vaak Gods straf bedoeld. Lees bijvoorbeeld Jeremia 25:15.
- Markus 14:52 Het is heel goed mogelijk dat deze jonge man Markus zelf is, die dit boek geschreven heeft.
- Markus 14:62 Jezus gebruikt hier de woorden IK BEN. In het Grieks staat daar 'ego eimi,' wat veel nadrukkelijker is dan de gewone manier om 'ik ben...' te zeggen. In het oude testament maakt God Zich met de naam IK BEN aan Mozes bekend. Lees Exodus 3:14. Door deze naam te gebruiken geeft Jezus dus aan dat Hijzelf God is. Vergelijk met Matteüs 14:27.
Copyright © 1998 by David H. Stern. All rights reserved.
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016