Add parallel Print Page Options

This is the message[a] that the Lord gave to Israel through the prophet Malachi.[b]

The Lord’s Love for Israel

“I have always loved you,” says the Lord.

But you retort, “Really? How have you loved us?”

And the Lord replies, “This is how I showed my love for you: I loved your ancestor Jacob, but I rejected his brother, Esau, and devastated his hill country. I turned Esau’s inheritance into a desert for jackals.”

Esau’s descendants in Edom may say, “We have been shattered, but we will rebuild the ruins.”

But the Lord of Heaven’s Armies replies, “They may try to rebuild, but I will demolish them again. Their country will be known as ‘The Land of Wickedness,’ and their people will be called ‘The People with Whom the Lord Is Forever Angry.’ When you see the destruction for yourselves, you will say, ‘Truly, the Lord’s greatness reaches far beyond Israel’s borders!’”

Unworthy Sacrifices

The Lord of Heaven’s Armies says to the priests: “A son honors his father, and a servant respects his master. If I am your father and master, where are the honor and respect I deserve? You have shown contempt for my name!

“But you ask, ‘How have we ever shown contempt for your name?’

“You have shown contempt by offering defiled sacrifices on my altar.

“Then you ask, ‘How have we defiled the sacrifices?[c]

“You defile them by saying the altar of the Lord deserves no respect. When you give blind animals as sacrifices, isn’t that wrong? And isn’t it wrong to offer animals that are crippled and diseased? Try giving gifts like that to your governor, and see how pleased he is!” says the Lord of Heaven’s Armies.

“Go ahead, beg God to be merciful to you! But when you bring that kind of offering, why should he show you any favor at all?” asks the Lord of Heaven’s Armies.

10 “How I wish one of you would shut the Temple doors so that these worthless sacrifices could not be offered! I am not pleased with you,” says the Lord of Heaven’s Armies, “and I will not accept your offerings. 11 But my name is honored[d] by people of other nations from morning till night. All around the world they offer[e] sweet incense and pure offerings in honor of my name. For my name is great among the nations,” says the Lord of Heaven’s Armies.

12 “But you dishonor my name with your actions. By bringing contemptible food, you are saying it’s all right to defile the Lord’s table. 13 You say, ‘It’s too hard to serve the Lord,’ and you turn up your noses at my commands,” says the Lord of Heaven’s Armies. “Think of it! Animals that are stolen and crippled and sick are being presented as offerings! Should I accept from you such offerings as these?” asks the Lord.

14 “Cursed is the cheat who promises to give a fine ram from his flock but then sacrifices a defective one to the Lord. For I am a great king,” says the Lord of Heaven’s Armies, “and my name is feared among the nations!

A Warning to the Priests

“Listen, you priests—this command is for you! Listen to me and make up your minds to honor my name,” says the Lord of Heaven’s Armies, “or I will bring a terrible curse against you. I will curse even the blessings you receive. Indeed, I have already cursed them, because you have not taken my warning to heart. I will punish your descendants and splatter your faces with the manure from your festival sacrifices, and I will throw you on the manure pile. Then at last you will know it was I who sent you this warning so that my covenant with the Levites can continue,” says the Lord of Heaven’s Armies.

“The purpose of my covenant with the Levites was to bring life and peace, and that is what I gave them. This required reverence from them, and they greatly revered me and stood in awe of my name. They passed on to the people the truth of the instructions they received from me. They did not lie or cheat; they walked with me, living good and righteous lives, and they turned many from lives of sin.

“The words of a priest’s lips should preserve knowledge of God, and people should go to him for instruction, for the priest is the messenger of the Lord of Heaven’s Armies. But you priests have left God’s paths. Your instructions have caused many to stumble into sin. You have corrupted the covenant I made with the Levites,” says the Lord of Heaven’s Armies. “So I have made you despised and humiliated in the eyes of all the people. For you have not obeyed me but have shown favoritism in the way you carry out my instructions.”

A Call to Faithfulness

10 Are we not all children of the same Father? Are we not all created by the same God? Then why do we betray each other, violating the covenant of our ancestors?

11 Judah has been unfaithful, and a detestable thing has been done in Israel and in Jerusalem. The men of Judah have defiled the Lord’s beloved sanctuary by marrying women who worship idols. 12 May the Lord cut off from the nation of Israel[f] every last man who has done this and yet brings an offering to the Lord of Heaven’s Armies.

13 Here is another thing you do. You cover the Lord’s altar with tears, weeping and groaning because he pays no attention to your offerings and doesn’t accept them with pleasure. 14 You cry out, “Why doesn’t the Lord accept my worship?” I’ll tell you why! Because the Lord witnessed the vows you and your wife made when you were young. But you have been unfaithful to her, though she remained your faithful partner, the wife of your marriage vows.

15 Didn’t the Lord make you one with your wife? In body and spirit you are his.[g] And what does he want? Godly children from your union. So guard your heart; remain loyal to the wife of your youth. 16 “For I hate divorce!”[h] says the Lord, the God of Israel. “To divorce your wife is to overwhelm her with cruelty,[i]” says the Lord of Heaven’s Armies. “So guard your heart; do not be unfaithful to your wife.”

17 You have wearied the Lord with your words.

“How have we wearied him?” you ask.

You have wearied him by saying that all who do evil are good in the Lord’s sight, and he is pleased with them. You have wearied him by asking, “Where is the God of justice?”

Footnotes

  1. 1:1a Hebrew An Oracle: The message.
  2. 1:1b Malachi means “my messenger.”
  3. 1:7 As in Greek version; Hebrew reads defiled you?
  4. 1:11a Or will be honored.
  5. 1:11b Or will offer.
  6. 2:12 Hebrew from the tents of Jacob. The names “Jacob” and “Israel” are often interchanged throughout the Old Testament, referring sometimes to the individual patriarch and sometimes to the nation.
  7. 2:15 Or Didn’t the one Lord make us and preserve our life and breath? or Didn’t the one Lord make her, both flesh and spirit? The meaning of the Hebrew is uncertain.
  8. 2:16a Hebrew For he hates divorcing.
  9. 2:16b Hebrew to cover one’s garment with violence.

Mao kini ang mensahe sa Ginoo ngadto sa mga taga-Israel pinaagi kang Malakias.

Gihigugma sa Ginoo ang mga Israelinhon

Miingon ang Ginoo, “Ginahigugma ko kamo. Apan naga-pangutana pa kamo, ‘Giunsa mo man kami paghigugma?’ Hinumdomi ninyo nga bisan managsoon si Esau ug si Jacob, gihigugma[a] ko si Jacob apan si Esau wala. Gilumpag ko ang mga bukid ni Esau, busa nahimo na lang kining pinuy-anan sa mga ihalas nga mga iro.[b]

“Kon moingon ang mga Edomihanon,[c] ‘Bisan pag nagun-ob ang among dapit, patindogon namo kini pag-usab,’ ako, ang Ginoo nga Makagagahom, magaingon nga, ‘Bisan patindogon pa nila ang ilang dapit gun-ubon ko gihapon kini. Tawgon sila nga “daotang nasod” ug “mga katawhan nga kanunayng gikapungtan sa Ginoo.” Masaksihan gayod ninyo ang ilang pagkalaglag ug makaingon kamo, “Gamhanan ang Ginoo bisan sa gawas sa Israel.” ’ ”

Gibadlong sa Ginoo ang mga Pari

Miingon ang Ginoo nga Makagagahom ngadto sa mga pari, “Ang anak nagatahod sa iyang amahan, ug ang ulipon nagatahod sa iyang agalon. Apan nganong ako nga inyong amahan ug agalon wala man ninyo tahora? Ginapasipalahan pa ninyo ako. Apan miingon pa gayod kamo, ‘Giunsa ka man namo pagpasipala?’ Gipasipalahan ninyo ako pinaagi sa paghalad ug hugaw[d] nga mga halad diha sa akong halaran. Apan mangutana pa kamo, ‘Sa unsang paagi namo gihugawan ang mga halad?’[e] Gihugawan ninyo ang inyong mga halad pinaagi sa pagsulti nga walay hinungdan ang akong halaran. Mao nga naghalad kamo ug mga mananap nga buta, bakol, o masakiton. Dili kana husto! Sulayi paghatag ang inyong gobernador sa sama niana nga matang sa mga mananap. Siguro gayod nga dili siya malipay kaninyo ug dili niya kamo pakitaag maayong pagtagad.”

“Busa karon, kamong mga pari, hangyoa ninyo ang Dios nga kaloy-an kita. Apan niana nga matang sa mga halad nga ginahalad ninyo kaniya sigurado gayod nga dili niya kamo pakitaan ug kaayo. Mao kini ang giingon sa Ginoo nga Makagagahom.”

10 Miingon pa gayod ang Ginoo nga Makagagahom, “Unta may usa kaninyong mga pari nga mosira sa mga pultahan sa akong templo, aron dili na kamo maghaling ug kalayo nga walay kapuslanan diha sa akong halaran. Dili ko dawaton ang inyong mga halad, tungod kay wala ako malipay kaninyo. 11 Sa pagka-tinuod, ginadayeg ang akong ngalan sa mga nasod sa bisan asang bahin sa kalibotan.[f] Bisan asang dapit nagasunog ang mga tawo ug insenso ug nagahalad ug hinlo[g] nga mga halad kanako. 12 Apan kamo, gipakaulawan ninyo ang akong ngalan pinaagi sa pag-ingon nga hugaw ang akong halaran[h] ug walay kapuslanan ang mga gipanghalad didto. 13 Ug nagaingon pa kamo nga napul-an na kamo sa paghalad kanako, ug gipakawalay-bili ninyo ang akong halaran. Mao kanay hinungdan nga ginahalaran lang ninyo ako ug mga mananap nga samaron,[i] bakol, o masakiton. Nagdahom ba kamo nga dawaton ko kini? 14 Panghimaraoton ko ang limbongan, nga nagsaad nga maghalad siya ug maayo nga mananap apan ang iyang gihalad kanako may deperensya. Panghimaraoton ko siya kay ako ang gamhanan nga hari ug gikahadlokan sa kanasoran.” Mao kini ang giingon sa Ginoo nga Makagagahom.

Ang Silot ngadto sa Dili Matinumanon nga mga Pari

1-2 Nagpadayon pa sa pagsulti ang Ginoo nga Makagagahom ngadto sa mga pari, “Mao kini ang akong pasidaan kaninyo: Kon dili kamo mamati kanako ug dili ninyo hatagan ug importansya ang pagpasidungog kanako, panghimaraoton ko kamo lakip ang mga panalangin nga ginadawat ninyo.[j] Sa pagka-tinuod, gihimo ko na kini kay wala ninyo hatagi ug importansya ang pagpasidungog kanako.

“Pamati kamo! Tungod kaninyo silotan ko ang inyong mga kaliwat. Ug ihilam-os ko kaninyo ang tae sa mga mananap nga inyong gihalad, ug iitsa usab kamo ngadto sa labayanan sa tae. Angay ninyong mahibaloan nga gipasidan-an ko kamo niini aron makapadayon ang akong kasabotan sa inyong katigulangan nga si Levi. Sa akong kasabotan kang Levi, gisaaran ko siya sa maayo ug malinawon nga kinabuhi, basta tahoron niya ako. Ug iya usab akong gitahod. Gitudlo niya unsay husto ug dili ang sayop. Nagkinabuhi siya uban kanako ug matarong ang iyang pagkinabuhi. Ug daghan ang iyang gitabangan nga mobiya sa pagpakasala.

“Sa pagka-tinuod, katungdanan ninyong mga pari ang pagtudlo sa mga tawo mahitungod kanako. Ug angay silang magpatudlo kaninyo kay kamo ang akong mga mensahero. Apan wala ninyo sunda ang akong pamaagi. Ang inyong pagtulon-an nagtukmod sa daghang mga tawo sa pagpakasala. Gilapas ninyo ang akong kasabotan sa inyong katigulangan nga si Levi. Ako, ang Makagagahom nga Ginoo, ang nagsulti niini. Busa tugotan ko nga tamayon kamo ug pakaulawan sa tanang mga tawo tungod kay wala ninyo sunda ang akong mga pamaagi, ug may pinalabi pa kamo sa pagpatuman sa inyong pagtulon-an.”

Dili Matinud-anon ang mga Israelinhon

10 Miingon si Malakias sa mga Israelinhon, “Dili ba kitang tanan may usa lang ka amahan?[k] Ug dili ba nga usa lang ka Dios ang nagbuhat kanato? Nganong ginaluiban man nato ang usag usa? Niining atong gihimo, gipakawalay-bili nato ang kasabotan sa Dios sa atong mga katigulangan.

11 “Nagluib ang mga taga-Juda; naghimo sila ug mangil-ad nga butang sa Jerusalem ug sa tibuok nga nasod sa Israel. Kay gihugawan nila ang templo[l] nga gihigugma sa Ginoo pinaagi sa pagpangasawa sa mga babayeng nagasimba sa laing mga dios. 12 Hinaut nga ang tawo nga nagahimo niini dili na ilhon nga sakop sa katawhan sa Israel, lakip ang iyang mga anak ug mga apo, bisan mohalad pa siya ngadto sa Ginoo nga Makagagahom.

13 “Ania pay lain ninyong gibuhat. Nagsige kamog hilak ug kusog diha sa halaran sa Ginoo kay wala na niya tagda o ikalipay ang inyong mga halad. 14 Mangutana pa kamo kon nganong wala na niya tagda ang inyong mga halad. Kana tungod kay saksi ang Ginoo nga nagluib kamo sa inyong asawa nga inyong gipakaslan sa batan-on pa kamo. Gilapas ninyo ang inyong kasabotan sa inyong asawa nga magmatinud-anon kamo kanila. 15 Dili ba nga gihiusa na kamo sa Ginoo sa lawas ug espiritu aron mahimong iya? Ug nganong gihiusa niya kamo? Kay gusto niya nga makabaton kamo ug mga kabataan nga diosnon. Busa siguroha ninyo nga dili ninyo luiban ang asawa nga inyong gipakaslan sa batan-on pa kamo. 16 Kay nagaingon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, ‘Dili ko gusto nga magbulag ang magtiayon. Kon bulagan sa bana ang iyang asawa, sama ra nga gipasipad-an niya siya.’

“Busa siguroha ninyo nga dili ninyo luiban ang inyong asawa.”

Sa Adlaw nga Maghukom ang Ginoo

17 Miingon pa gayod si Malakias sa mga Israelinhon, “Gipul-an na ang Ginoo sa inyong mga gipanulti. Apan mangutana pa kamo, ‘Ngano, unsa man diay ang among gipanulti nga napul-an siya?’ Nagaingon kamo nga ang tanan nga nagahimo ug daotan maayo diha sa presensya sa Ginoo ug nahimuot siya kanila. Nagabugal-bugal pa kamo nga nagaingon, ‘Asa na man ang Dios sa katarong?’ ”

Footnotes

  1. 1:2 gihigugma: o, gipili.
  2. 1:3 ihalas nga mga iro: sa English, jackals.
  3. 1:4 mga Edomihanon: o, mga kaliwat ni Esau.
  4. 1:7 hugaw: Ang buot ipasabot, dili takos nga ihalad sa Dios.
  5. 1:7 Sa unsang paagi… halad?: Mao kini sa Septuagint; apan sa Hebreo, Sa unsang paagi ka namo gihugawan?
  6. 1:11 sa bisan… kalibotan: sa literal, sukad sa pagsubang sa adlaw hangtod sa pagsalop niini.
  7. 1:11 hinlo: Ang buot ipasabot, takos nga ihalad sa Dios.
  8. 1:12 ang akong halaran: o, ako. Mao usab sa bersikulo 13.
  9. 1:13 samaron: o, kinawat.
  10. 2:1-2 panghimaraoton ko kamo… ginadawat ninyo: o, panghimaraoton ko kamo ug himuon ko nga tunglo ang bendisyon nga ginahatag ninyo ngadto sa mga tawo.
  11. 2:10 amahan: Tingali ang buot ipasabot si Abraham. Mahimo usab nga “Amahan,” nga ang buot gipasabot, ang Dios.
  12. 2:11 templo: o, pinili nga mga katawhan.