Luke 22
Complete Jewish Bible
22 But the festival of Matzah, known as Pesach, was approaching; 2 and the head cohanim and the Torah-teachers began trying to find some way to get rid of Yeshua, because they were afraid of the people.
3 At this point the Adversary went into Y’hudah from K’riot, who was one of the Twelve. 4 He approached the head cohanim and the Temple guard and discussed with them how he might turn Yeshua over to them. 5 They were pleased and offered to pay him money. 6 He agreed and began looking for a good opportunity to betray Yeshua without the people’s knowledge.
7 Then came the day of matzah, on which the Passover lamb had to be killed. 8 Yeshua sent Kefa and Yochanan, instructing them, “Go and prepare our Seder, so we can eat.” 9 They asked him, “Where do you want us to prepare it?” 10 He told them, “As you’re going into the city, a man carrying a jar of water will meet you. Follow him into the house he enters, 11 and say to its owner, ‘The Rabbi says to you, “Where is the guest room, where I am to eat the Pesach meal with my talmidim?” ’ 12 He will show you a large room upstairs already furnished; make the preparations there.” 13 They went and found things just as Yeshua had told them they would be, and they prepared for the Seder.
14 When the time came, Yeshua and the emissaries reclined at the table, 15 and he said to them, “I have really wanted so much to celebrate this Seder with you before I die! 16 For I tell you, it is certain that I will not celebrate it again until it is given its full meaning in the Kingdom of God.”
17 Then, taking a cup of wine, he made the b’rakhah and said, “Take this and share it among yourselves. 18 For I tell you that from now on, I will not drink the ‘fruit of the vine’ until the Kingdom of God comes.” 19 Also, taking a piece of matzah, he made the b’rakhah, broke it, gave it to them and said, “This is my body, which is being given for you; do this in memory of me.” 20 He did the same with the cup after the meal, saying, “This cup is the New Covenant, ratified by my blood, which is being poured out for you.
21 “But look! The person who is betraying me is here at the table with me! 22 The Son of Man is going to his death according to God’s plan, but woe to that man by whom he is being betrayed!” 23 They began asking each other which of them could be about to do such a thing.
24 An argument arose among them as to which of them should be considered the greatest. 25 But Yeshua said to them, “The kings of the Goyim lord it over them; and those in authority over them are given the title, ‘Benefactor.’ 26 But not so with you! On the contrary, let the greater among you become like the younger, and one who rules like one who serves. 27 For who is greater? The one reclining at the table? or the one who serves? It’s the one reclining at the table, isn’t it? But I myself am among you like one who serves.
28 “You are the ones who have stayed with me throughout my trials. 29 Just as my Father gave me the right to rule, so I give you an appointment, 30 namely, to eat and drink at my table in my Kingdom and to sit on thrones judging the twelve tribes of Isra’el.
31 “Shim‘on, Shim‘on, listen! The Adversary demanded to have you people for himself, to sift you like wheat! 32 But I prayed for you, Shim‘on, that your trust might not fail. And you, once you have turned back in repentance, strengthen your brothers!” 33 Shim‘on said to him, “Lord, I am prepared to go with you both to prison and to death!” 34 Yeshua replied, “I tell you, Kefa, the rooster will not crow today until you have denied three times that you know me.”
35 He said to them, “When I sent you out without wallet, pack or shoes, were you ever short of anything?” “Not a thing,” they answered. 36 “But now,” he said, if you have a wallet or a pack, take it; and if you don’t have a sword, sell your robe to buy one. 37 For I tell you this: the passage from the Tanakh that says, ‘He was counted with transgressors,’[a] has to be fulfilled in me; since what is happening to me has a purpose.” 38 They said, “Look, Lord, there are two swords right here!” “Enough!” he replied.
39 On leaving, Yeshua went as usual to the Mount of Olives; and the talmidim followed him. 40 When he arrived, he said to them, “Pray that you won’t be put to the test.” 41 He went about a stone’s throw away from them, kneeled down and prayed, 42 “Father, if you are willing, take this cup away from me; still, let not my will but yours be done.” 43 There appeared to him an angel from heaven giving him strength, 44 and in great anguish he prayed more intensely, so that his sweat became like drops of blood falling to the ground. 45 On rising from prayer and coming to the talmidim, he found them sleeping because of their grief. 46 He said to them, “Why are you sleeping? Get up and pray that you won’t be put to the test!”
47 While he was still speaking, a crowd of people arrived, with the man called Y’hudah (one of the Twelve!) leading them. He came up to Yeshua to kiss him, 48 but Yeshua said to him, “Y’hudah, are you betraying the Son of Man with a kiss?” 49 When his followers saw what was going to happen, they said, “Lord, should we use our swords?” 50 One of them struck at the slave of the cohen hagadol and cut off his right ear. 51 But Yeshua answered, “Just let me do this,” and, touching the man’s ear, he healed him.
52 Then Yeshua said to the head cohanim, the officers of the Temple guard and the elders who had come to seize him, “So you came out just as you would to the leader of a rebellion, with swords and clubs? 53 Every day I was there with you in the Temple court, yet you didn’t arrest me. But this is your hour — the hour when darkness rules.”
54 Having seized him, they led him away and brought him into the house of the cohen hagadol. Kefa followed at a distance; 55 but when they had lit a fire in the middle of the courtyard and sat down together, Kefa joined them. 56 One of the servant girls saw him sitting in the light of the fire, stared at him and said, “This man also was with him.” 57 But he denied it: “Lady, I don’t even know him.” 58 A little later, someone else saw him and said, “You’re one of them too”; but Kefa said, “Man, I am not!” 59 About an hour later, another man asserted emphatically, “There can be no doubt that this fellow was with him, because he too is from the Galil!” 60 But Kefa said, “Man, I don’t know what you’re talking about!” And instantly, while he was still speaking, a rooster crowed. 61 The Lord turned and looked straight at Kefa; and Kefa remembered what the Lord had said, “Before the rooster crows today, you will deny me three times.” 62 And he went outside and cried bitterly.
63 Meanwhile, the men who were holding Yeshua made fun of him. They beat him, 64 blindfolded him, and kept asking him, “Now, ‘prophesy’! Who hit you that time?” 65 And they said many other insulting things to him.
66 At daybreak, the people’s council of elders, including both head cohanim and Torah-teachers, met and led him off to their Sanhedrin, 67 where they said, “If you are the Mashiach, tell us.” He answered, “If I tell you, you won’t believe me; 68 and if I ask you, you won’t answer. 69 But from now on, the Son of Man will be sitting at the right hand of HaG’vurah,”[b] 70 They all said, “Does this mean, then, that you are the Son of God?” And he answered them, “You say I am.” 71 They said, “Why do we need additional testimony? We have heard it ourselves from his own mouth!”
Footnotes
- Luke 22:37 Isaiah 53:12
- Luke 22:69 Psalm 110:1
Lukas 22
BasisBijbel
Judas verraadt Jezus
22 Het was al bijna Pasen en het Feest van de Ongegiste Broden.[a] 2 De leiders van de priesters en de wetgeleerden probeerden een plan te bedenken om Jezus uit de weg te ruimen. Maar ze waren bang voor de mensen. 3 Toen kwam de duivel in Judas Iskariot, één van de twaalf leerlingen. 4 Judas ging naar de leiders van de priesters en de leiders van het volk. Hij besprak met hen hoe hij Jezus aan hen zou kunnen verraden. 5 Ze waren erg blij en beloofden dat ze hem ervoor zouden betalen. 6 Hij zocht naar een moment om Hem aan hen te verraden als er geen grote groepen mensen om Hem heen waren.
Het Paasfeest
7 Het was de eerste dag van het Feest van de Ongegiste Broden. Op die dag moet het paaslam worden geslacht. 8 Jezus vroeg aan Petrus en Johannes om de paasmaaltijd te gaan klaarmaken. 9 Ze vroegen: "Waar wilt U dat we het klaarmaken?" 10 Hij zei tegen hen: "Zodra jullie de stad binnen komen, zullen jullie een man tegenkomen die een kruik water draagt.[b] Volg hem en ga het huis in waar hij naar binnen gaat. 11 Zeg tegen de heer van dat huis: 'De Meester vraagt in welke kamer Hij met zijn leerlingen de paasmaaltijd kan eten.' 12 Hij zal jullie een grote bovenzaal laten zien. Daar staat alles wat nodig is. Maak daar de paasmaaltijd klaar." 13 Ze gingen op weg en alles gebeurde zoals Jezus had gezegd. En ze maakten het paaslam klaar.
14 Toen het tijd was voor de maaltijd, ging Hij met de twaalf leerlingen aan tafel. 15 Hij zei: "Ik heb er heel erg naar uitgekeken om deze paasmaaltijd met jullie te eten voordat Ik lijd. 16 Want Ik zal het paaslam niet meer eten, totdat het werkelijkheid zal zijn geworden in het Koninkrijk van God." 17 Hij nam een beker met wijn en dankte God ervoor. Toen zei Hij: "Drink uit deze beker en geef hem aan elkaar door. 18 Want Ik zeg jullie dat Ik geen wijn meer zal drinken, totdat het Koninkrijk van God is gekomen." 19 En Hij nam een brood en dankte God ervoor. Toen brak Hij het in stukken, gaf die aan hen en zei: "Dit is mijn lichaam dat voor jullie wordt gebroken. Eet hiervan en denk aan Mij." 20 Hetzelfde deed Hij met de beker na de maaltijd, en zei: "Deze wijn is het bloed waarmee God een nieuw verbond sluit met de mensen.[c] Het is mijn bloed dat voor jullie wordt uitgegoten. 21 Maar let op: de man die Mij zal verraden, zit hier met Mij aan tafel. 22 De Mensenzoon zal sterven op de manier die God heeft bepaald. Maar het zal slecht aflopen met de man die Hem verraadt!" 23 Toen begonnen ze er met elkaar over te praten wie van hen dat zou doen.
24 Ook kregen ze ruzie over de vraag wie van hen het belangrijkste was. 25 Maar Jezus zei tegen hen: "De koningen van de volken heersen over de volken. En de machtige mensen worden weldoeners genoemd. 26 Maar zo moet het bij jullie niet zijn. Als je de oudste bent, wees dan net zo bescheiden alsof je de jongste was. En als je een leider bent, gedraag je dan als een dienaar. 27 Want wie is het belangrijkste: de man die aan tafel zit, of de man die hem bedient? De man die aan tafel zit toch zeker? Maar Ík heb Me bij jullie als een dienaar gedragen.
28 Jullie zijn aldoor bij Mij gebleven, wát er ook gebeurde. 29 Aan jullie geef Ik het Koninkrijk, net zoals mijn Vader het aan Mij heeft gegeven. 30 Want Ik wil dat jullie in mijn Koninkrijk bij Mij aan tafel eten en drinken. En jullie zullen op twaalf tronen zitten om over de twaalf stammen van Israël te oordelen."
Jezus waarschuwt Simon Petrus
31 De Heer Jezus zei: "Simon, Simon, de duivel zal jullie allemaal zeven als graan in een zeef. 32 Maar Ik heb voor je gebeden dat je je geloof niet zal verliezen. En luister, Simon. Als je eenmaal hebt ingezien dat je verkeerd hebt gedaan, moet je je broeders moed inspreken." Simon zei tegen Hem: 33 "Heer, ik ben bereid om met U gevangen genomen en gedood te worden!" 34 Maar Hij zei tegen hem: "Ik zeg je, Petrus, dat je vandaag drie keer zal zeggen dat je Mij niet kent. Nog vóórdat de haan kraait zal dat gebeuren."
35 Hij zei tegen hen: "Toen Ik jullie op pad stuurde zonder geld of reistas of sandalen, hebben jullie toen aan iets tekort gehad?" Ze zeiden: "Nee, Heer, aan niets." 36 Toen zei Jezus: "Maar nú zeg Ik: als je geld hebt, moet je dat meenemen, en ook een reistas. En als je geen zwaard hebt, moet je je mantel verkopen en een zwaard kopen. 37 Want Ik zeg jullie dat wat er over Mij in de Boeken geschreven is, nu gaat gebeuren. Daar staat: 'Hij is als een misdadiger behandeld.' En dat gaat nu gebeuren." 38 Ze zeiden: "Kijk Heer, hier zijn twee zwaarden!" Hij zei tegen hen: "Dat is genoeg."
In de tuin van Getsémané
39 Jezus verliet de stad en ging zoals altijd naar de Olijfberg. Zijn leerlingen gingen met Hem mee. 40 Toen ze daar waren aangekomen, zei Hij tegen hen: "Bid dat jullie je geloof niet zullen verliezen door wat er gaat gebeuren." 41 En Hij liep een eindje bij hen vandaan. Op ongeveer een steenworp afstand knielde Hij neer en begon te bidden. 42 Hij bad: "Vader, laat Mij alstublieft niet de beker van uw straf leeg hoeven te drinken."[d] Maar Ik zal niet doen wat Ik Zelf wil, maar wat U wil." 43 Toen kwam er een engel bij Hem om Hem kracht te geven. 44 Daarna bad Hij nog vuriger. Hij begon zó bang te worden, dat zijn zweetdruppels veranderden in bloeddruppels die op de grond vielen. 45 Toen Hij klaar was met bidden, stond Hij op en ging naar zijn leerlingen. Hij merkte dat ze van verdriet in slaap waren gevallen. 46 Hij zei: "Waarom slapen jullie? Sta op en bid dat jullie je geloof niet zullen verliezen."
Jezus wordt gevangen genomen
47 Op datzelfde moment kwam er een grote groep mensen op hen af. De man die Judas heette, één van de twaalf leerlingen, liep voor hen uit. Hij liep naar Jezus toe om hem met een kus te begroeten. 48 Jezus zei tegen hem: "Judas, verraad je de Mensenzoon met een kus?" 49 De leerlingen die met Hem waren meegekomen, zagen wat er ging gebeuren. Ze vroegen: "Heer, zullen we er met ons zwaard op los slaan?" 50 En één van hen raakte de slaaf van de hogepriester en hakte hem het rechteroor af. 51 Maar Jezus zei: "Zo is het genoeg." Hij raakte het oor aan en genas de man.
52 De mannen die op hen afgekomen waren, waren de leiders van de priesters en de bewakers van de tempel en de leiders van het volk. Jezus zei tegen hen: "Jullie doen alsof jullie een rover gevangen moeten nemen, met die zwaarden en die knuppels. 53 Elke dag zat Ik bij jullie in de tempel. Maar toen hebben jullie geen hand naar Mij uitgestoken. Maar dit is jullie moment. Nu heeft de duisternis de macht."
Petrus zegt dat hij Jezus niet kent
54 Toen ze Jezus gevangen hadden genomen, namen ze Hem mee naar het huis van de hogepriester. Petrus volgde hen op een afstand. 55 De mensen maakten een vuur op de binnenplaats en gingen bij elkaar zitten. Petrus ging tussen hen in zitten. 56 Bij het licht van het vuur zag een slavin hem daar. Ze bekeek hem eens goed en zei: "Die man daar was óók bij Hem!" 57 Maar hij zei: "Mens, ik ken Hem niet!" 58 Even later zag een ander hem en zei: "Jij hoort óók bij hen!" Maar Petrus zei: "Man, ik niet!" 59 Ongeveer een uur later zei een ander heel stellig: "Ja hoor, hij hoort ook bij Hem, want hij is óók een Galileeër!" 60 Maar Petrus zei: "Man, ik weet niet waar je het over hebt!" Op datzelfde moment kraaide er een haan. 61 De Heer Jezus draaide Zich om en keek Petrus aan. Toen herinnerde Petrus zich wat Jezus gezegd had: 'Voordat de haan kraait, zul je drie keer gezegd hebben dat je Mij niet kent.' 62 Hij liep naar buiten en begon vreselijk te huilen.
63 De mannen die Jezus vasthielden, maakten Hem belachelijk en sloegen Hem. 64 Ze gooiden een doek over zijn hoofd en zeiden: "Profeteer eens! Wie heeft Je geslagen?" 65 En ze zeiden nog veel meer dingen om Hem te beledigen.
Jezus voor de Vergadering
66 Zodra het dag werd, kwam de Vergadering van de leiders van het volk bij elkaar. Dat waren de leiders van de priesters en de wetgeleerden. Ze brachten Jezus voor de Vergadering. 67 Ze zeiden: "Als Jij de Messias bent, zeg het ons dan." Jezus antwoordde: "Al zou Ik dat zeggen, dan zouden jullie het toch niet geloven. 68 En al zou Ik jullie ernaar vragen, jullie zouden toch niet antwoorden en Mij niet vrijlaten. 69 Vanaf dit moment zal de Mensenzoon naast God zitten." 70 Ze zeiden: "Ben Jij dan de Zoon van God?" Hij zei tegen hen: "Jullie zeggen zelf dat IK dat BEN."[e] 71 Toen riepen ze: "Wat hebben we verder nog voor bewijs nodig dat Hij de doodstraf verdient? We hebben zelf gehoord wat Hij heeft gezegd!"
Footnotes
- Lukas 22:1 Het Feest van de Ongegiste Broden is direct na het Paasfeest. Het Paasfeest wordt op de eerste avond van het feest gevierd. De twee feesten horen bij elkaar. De Joden vieren daarmee het vertrek van het volk Israël uit de slavernij in Egypte. Lees Exodus 12. Tijdens de zeven dagen van het feest mag er helemaal geen brood met gist gegeten worden.
- Lukas 22:10 Water dragen was vrouwenwerk, dus deze man viel op.
- Lukas 22:20 God had eeuwen geleden al een verbond gesloten met Abraham en later met het hele volk dat uit hem was ontstaan. Lees Genesis 15:7-20 en Exodus 6:1-6. Dat was het oude verbond. Het nieuwe verbond van Jezus' dood is de vervulling van de beloften van het oude verbond.
- Lukas 22:42 Jezus ging de straf op Zich nemen die wíj verdiend hadden met onze ongehoorzaamheid aan God. Met de 'wijnbeker' wordt in de bijbel vaak Gods straf bedoeld. Lees bijvoorbeeld Jeremia 25:15.
- Lukas 22:70 Jezus gebruikt hier de woorden IK BEN. In het Grieks staat daar 'ego eimi,' wat veel nadrukkelijker is dan de gewone manier om 'ik ben...' te zeggen. In het oude testament maakt God Zich met de naam IK BEN aan Mozes bekend. Lees Exodus 3:14. Door deze naam te gebruiken geeft Jezus dus aan dat Hijzelf God is. Vergelijk met Matteüs 14:27.
Copyright © 1998 by David H. Stern. All rights reserved.
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016