Lukas 4
Orthodox Jewish Bible
4 Now Rebbe Melech HaMoshiach, full of the Ruach Hakodesh, returned from the Yarden, and was being led by the Ruach Hakodesh bamidbar
2 Where for ARBAIM YOM Rebbe, Melech HaMoshiach was undergoing nisayon by Hasatan. And he had no okhel in those yamim. And when the yamim had been completed, he was famished.
3 And Hasatan said to Rebbe Melech HaMoshiach, If you are the Ben HaElohim, command this even (stone) that it become lechem.
4 And Rebbe Melech HaMoshiach answered Hasatan, It has been written, LO AL HALECHEM LVADOH YCHE-YEH HAADAM, (Not by bread alone will man live Dt 8:3).
5 And Hasatan led Rebbe Melech HaMoshiach up and showed him, in a moment of time, all the mamlechot (kingdoms) of the Olam Hazeh;
6 And Hasatan said to him, To you I will give all this shilton (rule), this shlita (control), and their kavod, because it has been given to me; and to whomever I desire, I give it.
7 Therefore, if you will be KOREIA UMISHTACHAVEH (kneeling down and worship, ESTHER 3:5) before me, everything will be yours.
8 And in reply, he said to Hasatan, It has been written, ES HASHEM ELOHEICHA TIRAH VOTO TAAVOD (Hashem Eloheicha you shall fear and him alone you shall serve Dt 6:13)
9 And Hasatan led him to Yerushalayim and set him atop the pinnacle of the Beis HaMikdash, and said to him, If you are Ben HaElohim, throw yourself down from here;
10 For it has been written, MALACHAV YTZAVVEH LACH (His angels he will command concerning you to protect you,
11 And upon their hands they will lift you up, lest you strike your foot against a stone. [TEHILLIM 91:11,12]
12 And in reply, Rebbe Melech HaMoshiach said to Hasatan, It says, LO TENASSU ES HASHEM ELOHEICHEM, (Do not put to the test Hashem your G-d. Dt 6:16)
13 And after Rebbe, Melech HaMoshiach completed all nisayonos, Hasatan went away from him until an opportune time.
14 And in the gevurat HaRuach Hakodesh, Rebbe Melech HaMoshiach returned to the Galil. And a report went out throughout all the surrounding countryside about him.
15 And Rebbe Melech HaMoshiach was saying shiurim in their shuls and eliciting a peledike response (reaction of marveling) from everyone.
16 And he came to Natzeret, the shtetl of his guddal and he entered according to his minhag on Shabbos into the shul and was given an aliyah as the Baal Koreh.
17 [After the Hagbah], he was presented with the megillat sefer Yeshayah and having unrolled the megillah, he found the dvar where it had been written,
18 RUACH ADONAI HASHEM ALAI YAAN MASHACH ADONAI OTI LEVASER ANAVIM SHELACHANI LIKRO LISHVUYIM DEROR, and to the blind PEKACH KOACH, VSHALACH RETZUTZIM CHAFSHIM, (The Spirit of the Sovereign L-rd is upon me because He anointed me to preach Besuras HaGeulah to the poor, He has sent me to preach to the captives release and to the blind the recovery of sight, to set the oppressed free [YESHAYAH 61:1-2; 58:6],
19 LIKRO SHENAT RATZON LAHASHEM (To preach the year of Hashem’s favor.) [YESHAYAH 61:1,2 TARGUM HA-SHIVIM; VAYIKRA 25:10; TEHILLIM 102:20, 103:6; YESHAYAH 42:7, 49:8,9]
20 And doing the glilah ceremony, he rolled up the megillah; and, having given it back to the shammash, he sat down [to teach]. And all the eyes in the shul were focused on him.
21 And Rebbe Melech HaMoshiach began to speak to them, Hayom (today) this dvar of the Kitvei Hakodesh has been fulfilled in your hearing.
22 And everyone was speaking well of him, and they were amazed at the divrei Chen coming out of his mouth and they were saying, Can this be Ben Yosef?
23 And Rebbe, Melech HaMoshiach said to them, Muz zain (no doubt) you will speak this mashal to me: Rofeh, heal yourself. Everything we heard that happened in Kfar-Nachum, do also here in your shtetl.
24 But he said, Omein, I say to you that no navi is welcome in his own shtetl, in his own eretz moledet (homeland).
25 Omein, I tell you, there were many almanot in Yisroel in the yamim of Eliyahu HaNavi, when Shomayim was shut up for shalosh shanim and shishah chodashim (three years and six months), when a great famine occurred over all the land, [MELACHIM ALEF 17:1]
26 And to not one of them was Eliyahu HaNavi sent except to Tzarfat of Tzidon to an isha, an almanah.
27 And many metzoraim (lepers) were in Yisroel during the time of Elisha HaNavi, and not one of them was cleansed except Naaman the Syrian.
28 And hearing these things, all in the shul were filled with ka’as (anger).
29 And they got up and drove Rebbe Melech HaMoshiach outside the shtetl; and they led him up to the top of the hill upon which the shtetl had been built, and they were intending to throw him down. [BAMIDBAR 15:35]
30 But having gone through the midst of them, Rebbe, Melech HaMoshiach was walking away.
31 And Moshiach went down to Kfar-Nachum, a shtetl of the Galil. And he was saying them shiurim on the Shabbatot.
32 And they were amazed at his torah, because Rebbe Melech HaMoshiach’s dvar torah was with samchut (authority).
33 And in the shul there was a man having a ruach hatameh (unclean spirit, shed, demon) and it let out a shrai (scream).
34 Ah, mah lanu vlach, Yehoshua of Natzeret? Did you come to destroy us? I have daas of who you are, HaKadosh of Hashem.
35 And Rebbe Melech HaMoshiach rebuked him saying, Sha! Shekit! And come out of him! And right in front of them, when the shed threw him down, the ruach hatameh came out of him and did not do him any harm.
36 And astonishment came upon everyone. And they were talking to one another saying, What is this dvar Torah, for with samchut (authority) and koach (power) he commands the ruchot hatemeiot (unclean spirits) and they come out!
37 And a report was going out about him into every place of the surrounding region.
38 And Rebbe, Melech HaMoshiach got up from the shul and entered into the bais of Shimon. And the chamot (mother-in-law, shviger) of Shimon was fever-stricken, and they asked him about her.
39 And having stood over her, Rebbe Melech HaMoshiach rebuked the kaddachat (fever, DEVARIM 28:22) and it left her. And at once, having got up, she was functioning as their mesharetet (servant, keli kodesh, lady minister).
40 And while the shemesh (sun) was setting, all who had cholim (sick people), all with various machlot (illnesses) brought them to Rebbe Melech HaMoshiach. And he, laying his hands upon each one of them, was giving refuah (healing) to them [Ps 107:20].
41 And also shedim were coming out from many, shrieking a shrai and crying out, You are HaBen HaElohim! And rebuking them, he was not allowing them to speak, because they had daas of his identity as Rebbe Melech HaMoshiach.
42 And in the boker, having gone forth, he went out to a desolate place. And the multitudes were seeking him, and when they got to him, they wanted to prevent his departure from them.
43 But he said to them, It is necessary for me to preach the Malchut Hashem in the other shtetlach, because this is the tachlis for which I was sent.
44 And Rebbe, Melech HaMoshiach was preaching in the shuls of the Galil.
Luke 4
Complete Jewish Bible
4 Then Yeshua, filled with the Ruach HaKodesh, returned from the Yarden and was led by the Spirit in the wilderness 2 for forty days of testing by the Adversary. During that time he ate nothing, and afterwards he was hungry. 3 The Adversary said to him, “If you are the Son of God, order this stone to become bread.” 4 Yeshua answered him, “The Tanakh says, ‘Man does not live on bread alone.’”[a]
5 The Adversary took him up, showed him in an instant all the kingdoms of the world, 6 and said to him, “I will give you all this power and glory. It has been handed over to me, and I can give it to whomever I choose. 7 So if you will worship me, it will all be yours.” 8 Yeshua answered him, “The Tanakh says, ‘Worship Adonai your God and serve him only.’”[b]
9 Then he took him to Yerushalayim, set him on the highest point of the Temple and said to him, “If you are the Son of God, jump from here! 10 For the Tanakh says,
‘He will order his angels
to be responsible for you and to protect you.
11 They will support you with their hands,
so that you will not hurt your feet on the stones.’”[c]
12 Yeshua answered him, “It also says, ‘Do not put Adonai your God to the test.’”[d] 13 When the Adversary had ended all his testings, he let him alone until an opportune time.
14 Yeshua returned to the Galil in the power of the Spirit, and reports about him spread throughout the countryside. 15 He taught in their synagogues, and everyone respected him.
16 Now when he went to Natzeret, where he had been brought up, on Shabbat he went to the synagogue as usual. He stood up to read, 17 and he was given the scroll of the prophet Yesha‘yahu. Unrolling the scroll, he found the place where it was written,
18 “The Spirit of Adonai is upon me;
therefore he has anointed me
to announce Good News to the poor;
he has sent me to proclaim freedom for the imprisoned
and renewed sight for the blind,
to release those who have been crushed,
19 to proclaim a year of the favor of Adonai.”[e]
20 After closing the scroll and returning it to the shammash, he sat down; and the eyes of everyone in the synagogue were fixed on him. 21 He started to speak to them: “Today, as you heard it read, this passage of the Tanakh was fulfilled!” 22 Everyone was speaking well of him and marvelling that such appealing words were coming from his mouth. They were even asking, “Can this be Yosef’s son?”
23 Then Yeshua said to them, “No doubt you will quote to me this proverb — ‘“Doctor, cure yourself!” We’ve heard about all the things that have been going on over in K’far-Nachum; now do them here in your home town!’ 24 Yes!” he said, “I tell you that no prophet is accepted in his home town. 25 It’s true, I’m telling you — when Eliyahu was in Isra’el, and the sky was sealed off for three-and-a-half years, so that all the Land suffered a severe famine, there were many widows; 26 but Eliyahu was sent to none of them, only to a widow in Tzarfat in the land of Tzidon. 27 Also there were many people with tzara‘at in Isra’el during the time of the prophet Elisha; but not one of them was healed, only Na‘aman the Syrian.”
28 On hearing this, everyone in the synagogue was filled with fury. 29 They rose up, drove him out of town and dragged him to the edge of the cliff on which their town was built, intending to throw him off. 30 But he walked right through the middle of the crowd and went away.
31 He went down to K’far-Nachum, a town in the Galil, and made a practice of teaching them on Shabbat. 32 They were amazed at the way he taught, because his word carried the ring of authority.
33 In the synagogue there was a man who had an unclean demonic spirit, who shouted in a loud voice, 34 “Yaah! What do you want with us, Yeshua from Natzeret? Have you come to destroy us? I know who you are — the Holy One of God!” 35 But Yeshua rebuked it: “Be quiet, and come out of him!” The demonic spirit threw the man down in the middle of the crowd and came out of him, having done him no harm. 36 They were all astounded and said to one another, “What kind of teaching is this? Why, he gives orders with power and authority to the unclean spirits, and they come out!” 37 And reports about him went out through the whole surrounding district.
38 Leaving the synagogue, he went to Shim‘on’s house. Shim‘on’s mother-in-law was suffering from a high fever, and they asked him to do something for her. 39 So, standing over her, he rebuked the fever; and it left her. She immediately got up and began helping them.
40 After sunset, all those who had people sick with various diseases brought them to Yeshua, and he put his hands on each one of them and healed them; 41 also demons came out of many, crying, “You are the Son of God!” But, rebuking them, he did not permit them to say that they knew he was the Messiah.
42 When day had come, he left and went away to a lonely spot. The people looked for him, came to him and would have kept him from leaving them. 43 But he said to them, “I must announce the Good News of the Kingdom of God to the other towns too — this is why I was sent.” 44 He also spent time preaching in the synagogues of Y’hudah.
Lukas 4
BasisBijbel
Jezus wordt in de woestijn door de duivel uitgedaagd
4 Vol van de Heilige Geest ging Jezus weg van de Jordaan. De Heilige Geest bracht Hem naar de woestijn. 2 Daar werd Hij 40 dagen lang door de duivel uitgedaagd. Al die tijd at Hij niets. Toen er 40 dagen voorbij waren, had Hij honger. 3 Toen zei de duivel tegen Hem: "Als U Gods Zoon bent, zeg dan tegen deze steen dat hij in brood moet veranderen." 4 Maar Jezus antwoordde hem: "In de Boeken staat: 'Je kan niet alleen van brood leven. Je hebt ook alles wat God zegt nodig om te leven.' "
5 Toen bracht de duivel Hem naar een hoge berg. Daar liet hij Hem in één enkel ogenblik alle koninkrijken van de aarde zien. 6 Hij zei tegen Hem: "Ik kan U de macht geven over al die koninkrijken en U al hun rijkdom geven. Want ik heb daar nu de macht over. Ik kan ze geven aan wie ik wil. 7 Als U mij aanbidt, zullen ze van U zijn." 8 Maar Jezus antwoordde: "Ga weg, duivel, want er staat in de Boeken: 'Aanbid alleen je Heer God en dien alleen Hém.' "
9 Daarna bracht de duivel Hem naar Jeruzalem. Daar zette hij Hem op de rand van het dak van de tempel. En hij zei tegen Hem: "Als U Gods Zoon bent, spring dan naar beneden. Er staat toch in de Boeken: 10 'God zal zijn engelen de opdracht geven om U te beschermen.' 11 En er staat ook: 'Ze zullen U op hun handen dragen, zodat U uw voeten niet aan een steen zal stoten.' " 12 Maar Jezus antwoordde hem: "Er staat ook: 'Je mag je Heer God niet uitdagen.' "
13 Toen de duivel klaar was met Hem uit te dagen, liet hij Jezus voor een bepaalde tijd met rust.
14 Jezus ging terug naar Galilea, vol van de kracht van de Heilige Geest. In het hele gebied werd er over Hem gepraat. 15 Hij gaf les in hun synagogen en alle mensen prezen Hem.
Jezus preekt in de synagoge van Nazaret
16 Zo kwam Jezus ook in Nazaret, waar Hij was opgegroeid. Zoals altijd ging Hij op de heilige rustdag naar de synagoge. Hij stond op om voor te lezen. 17 Ze gaven Hem het boek van de profeet Jesaja. Hij deed het open en zocht de plaats op waar staat: 18 'De Geest van de Heer is op Mij. Hij heeft Mij met zijn Geest gezalfd om aan arme mensen goed nieuws te brengen. Hij heeft Mij gestuurd om mensen die een gebroken hart hebben te genezen. 19 Om gevangenen te vertellen dat ze vrij zijn. Om blinde mensen te vertellen dat ze weer kunnen zien. Om slaven als vrije mensen weg te sturen. En om te vertellen dat het feestjaar van de Heer begonnen is.'[a] Dat las Hij voor. 20 Daarna deed Hij het boek dicht, gaf het aan de dienaar terug en ging zitten. Iedereen keek aandachtig naar Jezus.
21 Hij begon: "Nu zijn deze woorden uit de Boeken werkelijkheid geworden." 22 Iedereen was het met Hem eens. Ook waren ze verbaasd over zijn woorden. Want Hij sprak zo vriendelijk. En ze zeiden: "Hij is toch de zoon van Jozef?" 23 Hij zei tegen hen: "Jullie zeggen nu vast tegen Mij: 'Dokter, genees Uzelf! We hebben gehoord wat U in Kapernaüm heeft gedaan. Doe diezelfde dingen nu ook hier in uw eigen stad.' 24 Maar luister goed! Ik zeg jullie dat geen één profeet in zijn eigen stad wordt geloofd. 25 Wat Ik nu ga zeggen is de waarheid: in de tijd van de profeet Elia[b] waren er veel weduwen in Israël. Het had toen drie jaar en zes maanden lang niet geregend. Daardoor was er in het hele land zware hongersnood. 26 Maar God stuurde Elia niet naar één van de weduwen in Israël, maar naar een weduwe in Sarepta, bij Sidon, dat niet in Israël ligt. 27 En in de tijd van de profeet Elisa waren er veel mensen ziek in Israël, en niemand van hen werd genezen. Maar de man Naäman uit het land Aram werd wél genezen."
28 Toen de mensen in de synagoge dit hoorden, werden ze woedend. 29 Ze stonden op en sleurden Hem de stad uit. Ze namen Hem mee tot aan de rand van de berg waarop hun stad was gebouwd. Daar wilden ze Hem naar beneden gooien. 30 Maar Hij liep tussen hen door en vertrok.
Jezus in Kapernaüm
31 Jezus ging naar Kapernaüm, een stad in Galilea. Daar gaf Hij vaak op de heilige rustdag les in de synagoge. 32 En de mensen waren verbaasd over de manier waarop Hij les gaf. Want het was duidelijk dat Hij wist waar Hij het over had. 33 In de synagoge was iemand met een duivelse geest. 34 Die schreeuwde luid: "Laat ons met rust! Wat moet U van ons, Jezus van Nazaret? Bent U gekomen om ons te vernietigen? Ik weet wel wie U bent: de Heilige van God!" 35 Jezus zei streng tegen de duivelse geest: "Houd je mond en ga uit hem weg!" De duivelse geest gooide de man op de grond, midden tussen de mensen. Toen ging hij uit hem weg, zonder hem kwaad te doen. 36 De mensen waren stomverbaasd en zeiden tegen elkaar: "Wat is dat voor een manier van spreken? Want Hij heeft macht over de duivelse geesten! Hij geeft ze bevelen en jaagt ze eruit!" 37 En alle mensen in de hele streek hoorden over Hem, in alle dorpen in de omgeving.
Genezingen in het huis van Simon Petrus
38 Daarna vertrok Jezus uit die synagoge en ging naar het huis van Simon. De moeder van Simons vrouw had hoge koorts, en ze vroegen Jezus om haar te helpen. 39 Hij ging bij het hoofdeind van haar bed staan en beval de koorts om weg te gaan. Toen verdween de koorts. Ze stond onmiddellijk op en bediende Jezus.
40 Toen de zon onderging, brachten alle mensen hun zieke vrienden en familieleden naar Jezus toe. Mensen met allerlei soorten ziekten en kwalen. Jezus legde iedereen apart de handen op en maakte iedereen gezond. 41 Ook gingen er uit veel mensen duivelse geesten weg. Die geesten schreeuwden dan: "U bent de Messias, de Zoon van God!" Maar Jezus verbood hun om te spreken, omdat ze wisten dat Hij de Messias was.
42 Toen het weer dag was geworden, vertrok Hij uit Simons huis en ging naar een eenzame plek. Grote groepen mensen zochten Hem en kwamen naar Hem toe. Ze probeerden Hem over te halen niet bij hen weg te gaan. 43 Maar Hij zei tegen hen: "Ik moet ook in andere steden het goede nieuws van het Koninkrijk van God gaan vertellen. Want daarvoor ben Ik gestuurd." 44 En Hij vertelde het goede nieuws in de synagogen van Galilea.
Footnotes
- Lukas 4:19 Dit staat in Jesaja 61:1 en 2. Met dat feestjaar wordt het Jubeljaar bedoeld dat om de 50 jaar gevierd moest worden. In het Jubeljaar werden slaven vrijgelaten, kregen mensen hun grond terug en werden schulden kwijtgescholden. Lees Leviticus 25. Het Jubeljaar liet als het ware alvast zien wat Jezus later zou komen doen. Vandaar dat Jezus in vers 21 zegt: 'Nu is dat werkelijkheid geworden.'
- Lukas 4:25 Elia was een profeet uit de tijd van koning Achab, ongeveer 850 jaar hiervóór.
Lukas 4
Het Boek
Jezus door de duivel op de proef gesteld
4 Jezus ging vol van de Heilige Geest uit de Jordaanvallei weg. De Geest leidde Hem naar de woestijn van Judea 2 waar Hij veertig dagen bleef. Daar stelde de duivel Hem voortdurend op de proef. Al die tijd at Jezus niets en op het laatst kreeg Hij honger. 3 De duivel zei: ‘Als U de Zoon van God bent, zeg dan tegen deze steen dat hij een brood moet worden.’ 4 Maar Jezus antwoordde: ‘In de Boeken staat dat eten niet het belangrijkste is.’ 5 De duivel nam Jezus mee naar een hoogvlakte en liet Hem in een oogopslag alle koninkrijken van de wereld zien. 6 ‘Kijk,’ zei hij, ‘dat zal ik U allemaal geven, met al hun roem en eer erbij. Want het is allemaal van mij. 7 Ik geef het aan wie ik wil. Als U mij aanbidt, krijgt U het allemaal.’ 8 Jezus antwoordde: ‘Er staat in de Boeken: Aanbid de Here, uw God, en geef niemand anders eer.’ 9 Daarna nam de duivel Hem mee naar het dak van de tempel in Jeruzalem. ‘Als U de Zoon van God bent,’ zei hij, ‘spring dan naar beneden. 10 Er staat immers in de Boeken: God zal zijn engelen sturen om U te beschermen. 11 Zij zullen U op handen dragen en U zult niet struikelen.’ 12 Jezus antwoordde: ‘Er staat ook: Stel de Here, uw God, niet op de proef.’ 13 Zo probeerde de duivel op alle mogelijke manieren Jezus om te praten. Maar zonder succes. Daarom liet hij Hem voorlopig met rust.
De opdracht van Jezus
14 Jezus ging terug naar Galilea, vol van de kracht van de Heilige Geest. 15 Het duurde niet lang of Hij was daar overal bekend. Hij sprak in de verschillende synagogen en stond bij iedereen hoog in aanzien. 16 Hij kwam ook in Nazareth, het dorp waar Hij zijn jeugd had doorgebracht. Op de sabbat (zaterdag, de Joodse rustdag) ging Hij naar de synagoge, dat was zo zijn gewoonte. Tijdens de dienst stond Hij op om voor te lezen. 17 Men gaf Hem het boek van de profeet Jesaja en Hij zocht het gedeelte op waar staat: 18 ‘De Geest van de Here rust op mij, omdat Hij mij heeft gezalfd tot brenger van goed nieuws aan arme mensen. Hij heeft mij gestuurd om uit te roepen dat gevangenen zullen worden vrijgelaten, dat blinden zullen zien, dat onderdrukten zullen worden bevrijd en 19 dat de tijd van Gods genade is aangebroken.’ 20 Hij deed het boek dicht, gaf het aan de dienaar en ging zitten. Alle ogen waren op Hem gericht.
21 Hij begon: ‘Wat Ik u zojuist heb voorgelezen, is werkelijkheid geworden.’ 22 Iedereen in de synagoge vond dat er iets heel bijzonders van Hem uitging. Wat Hij zei, was gewoon geweldig. Zij waren hoogst verbaasd. ‘Is dat niet de zoon van Jozef?’ vroegen zij. 23 Jezus zei: ‘U wilt eigenlijk zeggen: “Dokter, genees uzelf.” U bedoelt daarmee: “Wij hebben gehoord wat U in Kafarnaüm hebt gedaan. 24 Waarom doet U dat hier niet, in uw vaderstad?” Luister goed: een profeet wordt in zijn eigen stad niet geaccepteerd. 25 Neem nu de profeet Elia. In zijn tijd was er hongersnood. Vele Joodse weduwen hadden niets te eten, want er was drieëneenhalf jaar geen druppel regen gevallen. 26 En toch werd Elia niet naar een van hen gestuurd, maar wel naar een vreemdelinge, een weduwe uit Sarepta, bij Sidon. 27 Of denk eens aan de profeet Elisa. Hij genas de melaatse Naäman, een Syriër. Maar van de vele Joodse melaatsen, die ook hulp nodig hadden, werd er niet één genezen.’ 28 Dat was de mensen teveel. Woedend sprongen zij op en joegen Jezus het dorp uit. 29 Zij brachten Hem naar de rand van een afgrond even buiten het dorp. 30 Daar wilden zij Hem vanaf duwen. Maar Hij keerde Zich om, liep ongehinderd tussen hen door en ging zijn eigen weg.
31 Hij kwam in Kafarnaüm, een stadje aan het meer van Galilea. Daar ging Hij elke sabbat naar de synagoge en sprak er de mensen toe. 32 Zij waren verbaasd over wat Hij hun leerde, want Hij sprak als iemand met gezag, die wist waarover Hij het had. 33 Op een dag was Jezus weer in de synagoge. Een man die in de macht van een boze geest was, schreeuwde: 34 ‘Jezus van Nazareth, ga weg! Ik wil niets met U te maken hebben. U bent gekomen om ons te vernietigen! Ik weet wel wie U bent: de heilige Zoon van God!’ 35 Jezus snoerde hem de mond. ‘Zwijg,’ zei Hij tegen de boze geest. ‘Kom eruit.’ De boze geest gooide de man midden in de synagoge op de grond en ging uit hem weg, zonder hem verder kwaad te doen. 36 Vol verbazing zeiden de mensen tegen elkaar: ‘Nee, maar! De boze geesten doen wat Hij zegt!’ 37 Het nieuws over zijn optreden ging als een lopend vuurtje door de streek.
38 Uit de synagoge ging Hij naar het huis van Simon. Simons schoonmoeder lag met hoge koorts in bed. Haar huisgenoten vroegen Jezus of Hij haar wilde genezen. 39 Hij kwam bij haar bed staan en zei dat de koorts moest verdwijnen. Haar temperatuur werd onmiddellijk normaal. Zij stond op en maakte eten voor Jezus en de anderen klaar. 40 Bij het ondergaan van de zon werden vele zieke mensen bij Hem gebracht. Hij legde zijn handen op hen en genas hen allemaal. 41 Het deed er niet toe wat voor ziekte het was. Ook joeg Hij uit vele mensen boze geesten weg. Die schreeuwden dan: ‘U bent de Zoon van God!’ Maar Hij legde ze onmiddellijk het zwijgen op, want de boze geesten wisten dat Hij de Christus was.
42 De volgende morgen vroeg ging Jezus naar een stille plek. De mensen zochten Hem overal. Toen zij Hem eindelijk hadden gevonden, smeekten zij Hem niet weg te gaan. Zij wilden zo graag dat Hij bij hen bleef. 43 Maar Hij antwoordde: ‘Ik moet het goede nieuws van het Koninkrijk van God ook op andere plaatsen brengen. Dat is mijn opdracht.’ 44 Daarna reisde Hij rond door Judea en sprak in de synagogen.
Copyright © 2002, 2003, 2008, 2010, 2011 by Artists for Israel International
Copyright © 1998 by David H. Stern. All rights reserved.
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016
Het Boek Copyright © 1979, 1988, 2007 by Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.