Add parallel Print Page Options

As mulheres que serviam a Jesus com os seus bens

E aconteceu, depois disso, que andava de cidade em cidade e de aldeia em aldeia, pregando e anunciando o evangelho do Reino de Deus; e os doze iam com ele, e também algumas mulheres que haviam sido curadas de espíritos malignos e de enfermidades: Maria, chamada Madalena, da qual saíram sete demônios; e Joana, mulher de Cuza, procurador de Herodes, e Suzana, e muitas outras que o serviam com suas fazendas.

A parábola do semeador(A)

E, ajuntando-se uma grande multidão, e vindo ter com ele gente de todas as cidades, disse por parábolas: Um semeador saiu a semear a sua semente, e, quando semeava, caiu alguma junto do caminho e foi pisada, e as aves do céu a comeram. E outra caiu sobre pedra e, nascida, secou-se, pois que não tinha umidade. E outra caiu entre espinhos, e, crescendo com ela os espinhos, a sufocaram; E outra caiu em boa terra e, nascida, produziu fruto, cento por um. Dizendo ele estas coisas, clamava: Quem tem ouvidos para ouvir, que ouça.

E os seus discípulos o interrogaram, dizendo: Que parábola é esta? 10 E ele disse: A vós vos é dado conhecer os mistérios do Reino de Deus, mas aos outros, por parábolas, para que, vendo, não vejam e, ouvindo, não entendam. 11 Esta é, pois, a parábola: a semente é a palavra de Deus; 12 e os que estão junto do caminho, estes são os que ouvem; depois, vem o diabo e tira-lhes do coração a palavra, para que se não salvem, crendo; 13 e os que estão sobre pedra, estes são os que, ouvindo a palavra, a recebem com alegria, mas, como não têm raiz, apenas creem por algum tempo e, no tempo da tentação, se desviam; 14 e a que caiu entre espinhos, esses são os que ouviram, e, indo por diante, são sufocados com os cuidados, e riquezas, e deleites da vida, e não dão fruto com perfeição; 15 e a que caiu em boa terra, esses são os que, ouvindo a palavra, a conservam num coração honesto e bom e dão fruto com perseverança.

A parábola da candeia(B)

16 E ninguém, acendendo uma candeia, a cobre com algum vaso ou a põe debaixo da cama; mas põe-na no velador, para que os que entram vejam a luz. 17 Porque não há coisa oculta que não haja de manifestar-se, nem escondida que não haja de saber-se e vir à luz. 18 Vede, pois, como ouvis, porque a qualquer que tiver lhe será dado, e a qualquer que não tiver até o que parece ter lhe será tirado.

A família de Jesus(C)

19 E foram ter com ele sua mãe e seus irmãos e não podiam aproximar-se dele, por causa da multidão. 20 E foi-lhe dito: Estão fora tua mãe e teus irmãos, que querem ver-te. 21 Mas, respondendo ele, disse-lhes: Minha mãe e meus irmãos são aqueles que ouvem a palavra de Deus e a executam.

Jesus apazigua a tempestade(D)

22 E aconteceu que, num daqueles dias, entrou num barco com seus discípulos e disse-lhes: Passemos para a outra banda do lago. E partiram. 23 E, navegando eles, adormeceu; e sobreveio uma tempestade de vento no lago, e o barco enchia-se de água, estando eles em perigo. 24 E, chegando-se a ele, o despertaram, dizendo: Mestre, Mestre, estamos perecendo. E ele, levantando-se, repreendeu o vento e a fúria da água; e cessaram, e fez-se bonança. 25 E disse-lhes: Onde está a vossa fé? E eles, temendo, maravilharam-se, dizendo uns aos outros: Quem é este, que até aos ventos e à água manda, e lhe obedecem?

O endemoninhado gadareno(E)

26 E navegaram para a terra dos gadarenos, que está defronte da Galileia. 27 E, quando desceu para terra, saiu-lhe ao encontro, vindo da cidade, um homem que, desde muito tempo, estava possesso de demônios e não andava vestido nem habitava em qualquer casa, mas nos sepulcros. 28 E, quando viu a Jesus, prostrou-se diante dele, exclamando e dizendo com alta voz: Que tenho eu contigo Jesus, Filho do Deus Altíssimo? Peço-te que não me atormentes. 29 Porque tinha ordenado ao espírito imundo que saísse daquele homem; pois já havia muito tempo que o arrebatava. E guardavam-no preso com grilhões e cadeias; mas, quebrando as prisões, era impelido pelo demônio para os desertos. 30 E perguntou-lhe Jesus, dizendo: Qual é o teu nome? E ele disse: Legião; porque tinham entrado nele muitos demônios. 31 E rogavam-lhe que os não mandasse para o abismo. 32 E andava pastando ali no monte uma manada de muitos porcos; e rogaram-lhe que lhes concedesse entrar neles; e concedeu-lho. 33 E, tendo saído os demônios do homem, entraram nos porcos, e a manada precipitou-se de um despenhadeiro no lago e afogou-se. 34 E aqueles que os guardavam, vendo o que acontecera, fugiram e foram anunciá-lo na cidade e nos campos.

35 E saíram a ver o que tinha acontecido e vieram ter com Jesus. Acharam, então, o homem de quem haviam saído os demônios, vestido e em seu juízo, assentado aos pés de Jesus; e temeram. 36 E os que tinham visto contaram-lhes também como fora salvo aquele endemoninhado. 37 E toda a multidão da terra dos gadarenos ao redor lhe rogou que se retirasse deles, porque estavam possuídos de grande temor. E, entrando ele no barco, voltou. 38 E aquele homem de quem haviam saído os demônios rogou-lhe que o deixasse estar com ele; mas Jesus o despediu, dizendo: 39 Torna para tua casa e conta quão grandes coisas te fez Deus. E ele foi apregoando por toda a cidade quão grandes coisas Jesus lhe tinha feito.

A filha de Jairo. A mulher que tinha um fluxo de sangue(F)

40 E aconteceu que, quando voltou Jesus, a multidão o recebeu, porque todos o estavam esperando. 41 E eis que chegou um varão de nome Jairo, que era príncipe da sinagoga; e, prostrando-se aos pés de Jesus, rogava-lhe que entrasse em sua casa; 42 porque tinha uma filha única, quase de doze anos, que estava à morte.

E, indo ele, apertava-o a multidão. 43 E uma mulher, que tinha um fluxo de sangue, havia doze anos, e gastara com os médicos todos os seus haveres, e por nenhum pudera ser curada, 44 chegando por detrás dele, tocou na orla da sua veste, e logo estancou o fluxo do seu sangue. 45 E disse Jesus: Quem é que me tocou? E, negando todos, disse Pedro e os que estavam com ele: Mestre, a multidão te aperta e te oprime, e dizes: Quem é que me tocou? 46 E disse Jesus: Alguém me tocou, porque bem conheci que de mim saiu virtude. 47 Então, vendo a mulher que não podia ocultar-se, aproximou-se tremendo e, prostrando-se ante ele, declarou-lhe diante de todo o povo a causa por que lhe havia tocado e como logo sarara. 48 E ele lhe disse: Tem bom ânimo, filha, a tua fé te salvou; vai em paz.

49 Estando ele ainda falando, chegou um da casa do príncipe da sinagoga, dizendo: A tua filha está morta; não incomodes o Mestre. 50 Jesus, porém, ouvindo-o, respondeu-lhe, dizendo: Não temas; crê somente, e será salva. 51 E, entrando em casa, a ninguém deixou entrar, senão a Pedro, e a Tiago, e a João, e ao pai, e a mãe da menina. 52 E todos choravam e a pranteavam; e ele disse: Não choreis; não está morta, mas dorme. 53 E riam-se dele, sabendo que estava morta. 54 Mas ele, pegando-lhe na mão, clamou, dizendo: Levanta-te, menina! 55 E o seu espírito voltou, e ela logo se levantou; e Jesus mandou que lhe dessem de comer. 56 E seus pais ficaram maravilhados, e ele lhes mandou que a ninguém dissessem o que havia sucedido.

As mulheres que acompanhavam Jesus

Algum tempo depois Jesus saiu e viajou por cidades e povoados, anunciando a boa notícia do Reino de Deus. Os doze discípulos foram com ele, e também algumas mulheres que haviam sido livradas de espíritos maus e curadas de doenças. Eram Maria, chamada Madalena, de quem tinham sido expulsos sete demônios; Joana, mulher de Cuza, que era alto funcionário do governo de Herodes; Susana e muitas outras mulheres que, com os seus próprios recursos, ajudavam Jesus e os seus discípulos.

O semeador(A)

Uma grande multidão, vinda de várias cidades, veio ver Jesus. Quando todos estavam reunidos, ele contou esta parábola:

— Certo homem saiu para semear. E, quando estava espalhando as sementes, algumas caíram na beira do caminho, onde foram pisadas pelas pessoas e comidas pelos passarinhos. Outras sementes caíram num lugar onde havia muitas pedras, e, quando começaram a brotar, as plantas secaram porque não havia umidade. Outra parte caiu no meio de espinhos, que cresceram junto com as plantas e as sufocaram. Mas algumas sementes caíram em terra boa. As plantas cresceram e produziram cem grãos para cada semente.

E Jesus terminou, dizendo:

— Quem quiser ouvir, que ouça!

Jesus explica a parábola do semeador(B)

Os discípulos de Jesus perguntaram o que ele queria dizer com essa parábola. 10 Jesus respondeu:

— A vocês Deus mostra os segredos do seu Reino. Mas aos outros tudo é ensinado por meio de parábolas, para que olhem e não enxerguem nada e para que escutem e não entendam.

11 — O que essa parábola quer dizer é o seguinte: a semente é a mensagem de Deus. 12 As sementes que caíram na beira do caminho são as pessoas que ouvem a mensagem. Porém o Diabo chega e tira a mensagem do coração delas para que não creiam e não sejam salvas. 13 As sementes que caíram onde havia muitas pedras são as pessoas que ouvem a mensagem e a recebem com muita alegria. Elas não têm raízes e por isso creem somente por algum tempo; e, quando chega a tentação, abandonam tudo. 14 As sementes que caíram no meio dos espinhos são as pessoas que ouvem a mensagem. Porém as preocupações, as riquezas e os prazeres desta vida aumentam e sufocam essas pessoas. Por isso os frutos que elas produzem nunca amadurecem. 15 E as sementes que caíram em terra boa são aquelas pessoas que ouvem e guardam a mensagem no seu coração bom e obediente; e, porque são fiéis, produzem frutos.

A luz(C)

16 Jesus continuou:

— Ninguém acende uma lamparina e depois a coloca debaixo de um cesto ou de uma cama. Pelo contrário, a lamparina é colocada no lugar próprio para que todos os que entram vejam a luz. 17 Pois tudo o que está escondido será descoberto, e tudo o que está em segredo será conhecido e revelado.

18 — Portanto, tomem cuidado e vejam como vocês ouvem. Porque quem tem receberá mais; mas quem não tem, até o que pensa que tem será tirado dele.

A mãe e os irmãos de Jesus(D)

19 A mãe e os irmãos de Jesus vieram até o lugar onde ele estava, mas, por causa da multidão, não conseguiam chegar perto dele. 20 Então alguém disse a Jesus:

— A sua mãe e os seus irmãos estão lá fora e querem falar com o senhor.

21 Mas Jesus disse a todos:

— Minha mãe e meus irmãos são aqueles que ouvem a mensagem de Deus e a praticam.

Jesus acalma uma tempestade(E)

22 Certo dia Jesus subiu num barco com os seus discípulos e disse:

— Vamos para o outro lado do lago.

Então eles partiram. 23 Enquanto estavam atravessando o lago, Jesus dormiu. Um vento muito forte começou a soprar sobre o lago, e o barco foi ficando cheio de água, de modo que todos estavam em perigo. 24 Aí os discípulos chegaram perto de Jesus e o acordaram, dizendo:

— Mestre, Mestre! Nós vamos morrer!

Jesus se levantou e deu uma ordem ao vento e à tempestade. Eles pararam, e tudo ficou calmo. 25 Então ele disse aos discípulos:

— Por acaso vocês não têm fé?

Mas eles estavam admirados e com medo e diziam uns aos outros:

— Que homem é este? Ele manda até no vento e nas ondas, e eles obedecem!

Jesus cura um homem dominado por demônios(F)

26 Jesus e os discípulos chegaram à região de Gerasa, no lado leste do lago da Galileia. 27 Assim que Jesus saiu do barco, um homem daquela cidade foi encontrar-se com ele. Esse homem estava dominado por demônios. Fazia muito tempo que ele andava sem roupas e não morava numa casa, mas vivia nos túmulos do cemitério. 28 Quando viu Jesus, o homem deu um grito, caiu no chão diante dele e disse bem alto:

— Jesus, Filho do Deus Altíssimo! O que o senhor quer de mim? Por favor, não me castigue!

29 Ele disse isso porque Jesus havia mandado o espírito mau sair dele. Esse espírito o havia agarrado muitas vezes. As pessoas chegaram até a amarrar os pés e as mãos do homem com correntes de ferro, mas ele as quebrava, e o demônio o levava para o deserto.

30 Jesus perguntou a ele:

— Como é que você se chama?

— O meu nome é Multidão! — respondeu ele.

(Ele disse isso porque muitos demônios tinham entrado nele.) 31 Aí os demônios começaram a pedir com insistência a Jesus que não os mandasse para o abismo.

32 Muitos porcos estavam comendo num morro ali perto. Os demônios pediram com insistência a Jesus que os deixasse entrar nos porcos, e ele deixou. 33 Então eles saíram do homem e entraram nos porcos, que se atiraram morro abaixo, para dentro do lago, e se afogaram.

34 Quando os homens que estavam tomando conta dos porcos viram o que havia acontecido, fugiram e espalharam a notícia na cidade e nos seus arredores. 35 Muita gente foi ver o que havia acontecido. Quando chegaram perto de Jesus, viram o homem de quem haviam saído os demônios. E ficaram assustados porque ele estava sentado aos pés de Jesus, vestido e no seu perfeito juízo. 36 Os que haviam visto tudo contaram ao povo como o homem tinha sido curado. 37 Aí toda a gente da região de Gerasa ficou com muito medo e pediu que Jesus saísse da terra deles. Então Jesus subiu no barco e foi embora. 38 E o homem de quem os demônios tinham saído implorou a Jesus:

— Me deixe ir com o senhor!

Mas Jesus o mandou embora, dizendo:

39 — Volte para casa e conte o que Deus fez por você.

Então o homem foi pela cidade, contando o que Jesus tinha feito por ele.

Jesus cura uma mulher e uma menina(G)

40 Quando Jesus voltou para o lado oeste do lago, a multidão o recebeu com alegria, pois todos tinham ficado ali à espera dele. 41 Então chegou um homem chamado Jairo, que era chefe da sinagoga daquele lugar. Ele se jogou aos pés de Jesus e pediu com insistência que fosse até a sua casa 42 porque a sua filha única, de doze anos, estava morrendo.

Enquanto Jesus ia caminhando, a multidão o apertava de todos os lados. 43 Nisto, chegou uma mulher que fazia doze anos que estava com uma hemorragia. Ela havia gastado com os médicos tudo o que tinha, mas ninguém havia conseguido curá-la. 44 Ela foi por trás de Jesus e tocou na barra da capa dele, e logo o sangue parou de escorrer. 45 Aí Jesus perguntou:

— Quem foi que me tocou?

Todos negaram. Então Pedro disse:

— Mestre, todo o povo está rodeando o senhor e o está apertando.

46 Mas Jesus disse:

— Alguém me tocou, pois eu senti que de mim saiu poder.

47 Então a mulher, vendo que não podia mais ficar escondida, veio, tremendo, e se atirou aos pés de Jesus. E, diante de todos, contou a Jesus por que tinha tocado nele e como havia sido curada na mesma hora. 48 Aí Jesus disse:

— Minha filha, você sarou porque teve fé! Vá em paz.

49 Jesus ainda estava falando, quando chegou da casa de Jairo um empregado, que disse:

— Seu Jairo, a menina já morreu. Não aborreça mais o Mestre.

50 Jesus ouviu isso e disse a Jairo:

— Não tenha medo; tenha fé, e ela ficará boa.

51 Quando Jesus chegou à casa de Jairo, deixou que Pedro, João e Tiago entrassem com ele, além do pai e da mãe da menina, e mais ninguém.

52 Todos os que estavam ali choravam e se lamentavam por causa da menina. Então Jesus disse:

— Não chorem, a menina não morreu; ela está dormindo.

53 Aí começaram a caçoar dele porque sabiam que ela estava morta. 54 Mas Jesus foi, pegou-a pela mão e disse bem alto:

— Menina, levante-se!

55 Ela tornou a viver e se levantou imediatamente. Aí Jesus mandou que dessem comida a ela. 56 Os seus pais ficaram muito admirados, mas Jesus mandou que não contassem a ninguém o que havia acontecido.

Därefter vandrade han igenom landet, från stad till stad och från by till by, och predikade och förkunnade evangelium om Guds rike. Och med honom följde de tolv,

så ock några kvinnor som hade blivit befriade från onda andar och botade från sjukdomar: Maria, som kallades Magdalena, ur vilken sju onda andar hade blivit utdrivna,

och Johanna, hustru till Herodes' fogde Kusas, och Susanna och många andra som tjänade dem med sina ägodelar.

Då nu mycket folk kom tillhopa, i det att inbyggarna i de särskilda städerna begåvo sig ut till honom, sade han i en liknelse:

»En såningsman gick ut för att så sin säd. Och när han sådde, föll somt vid vägen och blev nedtrampat, och himmelens fåglar åto upp det.

Och somt föll på stengrund, och när det hade vuxit upp, torkade det bort, eftersom det icke där hade någon fuktighet.

Och somt föll bland törnen, och törnena växte upp tillsammans därmed och förkvävde det.

Men somt föll i god jord, och när det hade vuxit upp, bar det hundrafaldig frukt.» Sedan han hade talat detta, sade han med hög röst: »Den som har öron till att höra, han höre.»

Då frågade hans lärjungar honom vad denna liknelse betydde.

10 Han sade: »Eder är givet att lära känna Guds rikes hemligheter, men åt de andra meddelas de i liknelser, för att de med seende ögon intet skola se och med hörande öron intet förstå'.

11 Så är nu detta liknelsens mening: Säden är Guds ord.

12 Och att den såddes vid vägen, det är sagt om dem som hava hört ordet, men sedan kommer djävulen och tager bort det ur deras hjärtan, för att de icke skola komma till tro och bliva frälsta.

13 Och att den såddes på stengrunden det är sagt om dem, som när de få höra ordet, taga emot det med glädje, men icke hava någon rot; de tro allenast till en tid, och i frestelsens stund avfalla de.

14 Och att den föll bland törnena, det är sagt om dem, som när de hava hört ordet, gå bort och låta sig förkvävas av rikedomens omsorger och njutandet av livets goda och så icke föra något fram till mognad.

15 Men att den föll i den goda jorden, det är sagt om dem, som när de hava hört ordet, behålla det i rättsinniga och goda hjärtan och bära frukt i ståndaktighet.

16 Ingen tänder ett ljus och gömmer det sedan under ett kärl eller sätter det under en bänk, utan man sätter det på en ljusstake, för att de som komma in skola se skenet.

17 Ty intet är fördolt, som icke skall bliva uppenbart, ej heller är något undangömt, som icke skall bliva känt och komma i dagen.

18 Akten fördenskull på huru I hören. Ty den som har, åt honom skall varda givet; men den som icke har, från honom skall tagas också det han menar sig hava.»

19 Och hans moder och hans bröder kommo och sökte honom, men för folkets skull kunde de icke komma in till honom.

20 Då sade man till honom: »Din moder och dina broder stå härutanför och vilja träffa dig.»

21 Men han svarade och sade till dem: »Min moder och mina bröder äro dessa, som höra Guds ord och göra det.»

22 En dag steg han med sina lärjungar i en båt och sade till dem: »Låt oss fara över sjön till andra sidan.» Och de lade ut.

23 Och medan de seglade fram, somnade han. Men en stormvind for ned över sjön, och deras båt begynte fyllas med vatten, så att de voro i fara.

24 Då gingo de fram och väckte upp honom och sade: »Mästare, Mästare, vi förgås.» När han så hade vaknat, näpste han vinden och vattnets vågor, och de stillades, och det blev lugnt.

25 Därefter sade han till dem: »Var är eder tro?» Men de hade blivit häpna och förundrade sig och sade till varandra: »Vem är då denne? Han befaller ju både vindarna och vattnet, och de lyda honom.»

26 Så foro de över till gerasenernas land, som ligger mitt emot Galileen.

27 Och när han hade stigit i land, kom en man från staden emot honom, en som var besatt av onda andar, och som under ganska lång tid icke hade haft kläder på sig och icke bodde i hus, utan bland gravarna.

28 Då nu denne fick se Jesus, skriade han och föll ned för honom och sade med hög röst: »Vad har du med mig att göra, Jesus, du Guds, den Högstes, son? Jag beder dig, plåga mig icke.»

29 Jesus skulle nämligen just bjuda den orene anden att fara ut ur mannen. Ty i lång tid hade han farit svårt fram med mannen; och väl hade denne varit fängslad med kedjor och fotbojor och hållits i förvar, men han hade slitit sönder bojorna och hade av den onde anden blivit driven ut i öknarna.

30 Jesus frågade honom: »Vad är ditt namn?» Han svarade: »Legion.» Ty det var många onda andar som hade farit in i honom.

31 Och dessa bådo Jesus att han icke skulle befalla dem att fara ned i avgrunden.

32 Nu gick där en ganska stor svinhjord i bet på berget. Och de bådo honom att han ville tillstädja dem att fara in i svinen. Och han tillstadde dem det.

33 Då gåvo sig de onda andarna åstad ut ur mannen och foro in i svinen. Och hjorden störtade sig utför branten ned i sjön och drunknade.

34 Men när herdarna sågo vad som hade skett, flydde de och berättade härom i staden och på landsbygden.

35 Och folket gick ut för att se vad som hade skett. När de då kommo till Jesus, funno de mannen, ur vilken de onda andarna hade blivit utdrivna, sitta invid Jesu fötter, klädd och vid sina sinnen; och de betogos av häpnad.

36 Och de som hade sett händelsen omtalade för dem huru den besatte hade blivit botad.

37 Allt folket ifrån den kringliggande trakten av gerasenernas land bad då Jesus att han skulle gå bort ifrån dem, ty de voro gripna av stor förskräckelse. Så steg han då i en båt för att vända tillbaka.

38 Och mannen, ur vilken de onda andarna hade blivit utdrivna, bad honom att få följa honom. Men Jesus tillsade honom att gå, med de orden:

39 »Vänd tillbaka hem, och förtälj huru stora ting Gud har gjort med dig.» Då gick han bort och förkunnade i hela staden huru stora ting Jesus hade gjort med honom.

40 När Jesus kom tillbaka, mottogs han av folket; ty alla väntade de på honom.

41 Då kom där en man, vid namn Jairus, som var föreståndare för synagogan. Denne föll ned för Jesu fötter och bad honom att han skulle komma till hans hus;

42 ty han hade ett enda barn, en dotter, vid pass tolv år gammal, som låg för döden. Men under det att han var på väg dit, trängde folket hårt på honom.

43 Nu var där en kvinna som hade haft blodgång i tolv år och icke hade kunnat botas av någon.

44 Hon närmade sig honom bakifrån och rörde vid hörntofsen på hans mantel, och strax stannade hennes blodgång

45 Men Jesus frågade: »Vem var det som rörde vid mig?» Då alla nekade till att hava gjort det, sade Petrus: »Mästare, hela folkhopen trycker och tränger dig ju.»

46 Men Jesus sade: »Det var någon som rörde vid mig; ty jag kände att kraft gick ut ifrån mig.»

47 Då nu kvinnan såg att hon icke hade blivit obemärkt, kom hon fram bävande och föll ned för honom och omtalade inför allt folket varför hon hade rört vid honom, och huru hon strax hade blivit frisk.

48 Då sade han till henne: »Min dotter, din tro har hjälpt dig. Gå i frid.»

49 Medan han ännu talade, kom någon från synagogföreståndarens hus och sade: »Din dotter är död; du må icke vidare göra mästaren omak.»

50 Men när Jesus hörde detta, sade han till honom: »Frukta icke; tro allenast, så får hon liv igen.»

51 Och när han hade kommit fram till hans hus, tillstadde han ingen att gå med ditin, utom Petrus och Johannes och Jakob och därtill flickans fader och moder.

52 Och alla gräto och jämrade sig över henne. Men han sade: »Gråten icke; hon är icke död, hon sover.»

53 Då hånlogo de åt honom, ty de visste ju att hon var död.

54 Men han tog henne vid handen och sade med hög röst: »Flicka, stå upp.»

55 Då kom hennes ande igen, och hon stod strax upp. Och han tillsade att man skulle giva henne något att äta.

56 Och hennes föräldrar blevo uppfyllda av häpnad; men han förbjöd dem att för någon omtala vad som hade skett.

Women Support Jesus

Soon afterward, [a]Jesus began going around from one city and village to another, (A)proclaiming and preaching the kingdom of God. The twelve were with Him, and also (B)some women who had been healed of evil spirits and sicknesses: (C)Mary who was called Magdalene, from whom seven demons had gone out, and Joanna the wife of Chuza, (D)Herod’s (E)steward, and Susanna, and many others who were contributing to their support out of their private means.

Parable of the Sower

(F)Now when a large crowd was coming together, and those from the various cities were journeying to Him, He spoke by way of a parable: “The sower went out to sow his seed; and as he sowed, some fell beside the road, and it was trampled underfoot, and the birds of the sky ate it up. Other seed fell on rocky soil, and when it came up, it withered away because it had no moisture. Other seed fell among the thorns; and the thorns grew up with it and choked it out. And yet other seed fell into the good soil, and grew up, and produced a crop a hundred times as much.” As He said these things, He would call out, (G)The one who has ears to hear, [b]let him hear.”

(H)Now His disciples began asking Him what this parable [c]meant. 10 And He said, (I)To you it has been granted to know the [d]mysteries of the kingdom of God, but to the rest they are told in parables, so that [e](J)while seeing they may not see, and [f]while hearing they may not understand.

11 “Now this is the parable: (K)the seed is the word of God. 12 And those beside the road are the ones who have heard, then the devil comes and takes away the word from their heart, so that they will not believe and be saved. 13 Those on the rocky soil are the ones who, when they hear, receive the word with joy; and yet these do not have a firm root; [g]they believe for a while, and in a time of temptation they [h]fall away. 14 And the seed which fell among the thorns, these are the ones who have heard, and as they go on their way they are choked by worries, riches, and pleasures of this life, and they bring no fruit to maturity. 15 But the seed in the good soil, these are the ones who have heard the word [i]with a good and virtuous heart, and hold it firmly, and produce fruit with [j]perseverance.

Parable of the Lamp

16 “Now (L)no one lights a lamp and covers it over with a container, or puts it under a bed; but he puts it on a lampstand so that those who come in may see the light. 17 (M)For nothing is concealed that will not become evident, nor anything hidden that will not be known and come to light. 18 So take care how you listen; (N)for whoever has, to him more will be given; and whoever does not have, even what he [k]thinks he has will be taken away from him.”

19 (O)Now His mother and brothers came to Him, and they were unable to get to Him because of the crowd. 20 And it was reported to Him, “Your mother and Your brothers are standing outside, wishing to see You.” 21 But He answered and said to them, “My mother and My brothers are these (P)who hear the word of God and do it.”

Jesus Stills the Sea

22 (Q)Now on one of those days [l]Jesus and His disciples got into a boat, and He said to them, “Let’s cross over to the other side of (R)the lake.” So they launched out. 23 But as they were sailing along He fell asleep; and a fierce gale of wind descended on (S)the lake, and they began to be swamped and to be in danger. 24 They came up to Jesus and woke Him, saying, “(T)Master, Master, we are perishing!” And He got up and (U)rebuked the wind and the surging [m]waves, and they stopped, and [n]it became calm. 25 And He said to them, “Where is your faith?” But they were fearful and amazed, saying to one another, “Who then is this, that He commands even the winds and the water, and they obey Him?”

The Demon-possessed Man Cured

26 (V)Then they sailed to the country of the Gerasenes, which is opposite Galilee. 27 And when He stepped out onto the land, a man from the city met Him who was possessed with demons; and he had not put on clothing for a long time and was not living in a house, but among the tombs. 28 And seeing Jesus, he cried out and fell down before Him, and said with a loud voice, “[o](W)What business do You have with me, Jesus, Son of (X)the Most High God? I beg You, do not torment me!” 29 For He had already commanded the unclean spirit to come out of the man. For it had seized him many times; and he was bound with chains and shackles and kept under guard, and yet he would break the restraints and be driven by the demon into the desert. 30 And Jesus asked him, “What is your name?” And he said, “(Y)Legion”; because many demons had entered him. 31 And they were begging Him not to command them to go away into (Z)the abyss.

32 Now there was a herd of many pigs feeding there on the mountain; and the demons begged Him to permit them to enter [p]the pigs. And He gave them permission. 33 And the demons came out of the man and entered the pigs; and the herd rushed down the steep bank into (AA)the lake and was drowned.

34 Now when the herdsmen saw what had happened, they ran away and reported everything in the city, and in the country. 35 And the people came out to see what had happened; and they came to Jesus and found the man from whom the demons had gone out, sitting down (AB)at the feet of Jesus, clothed and in his right mind; and they became frightened. 36 Those who had seen everything reported to them how the man who had been (AC)demon-possessed had been [q]made well. 37 And all the [r]people of the territory of the Gerasenes and the surrounding region asked Him to leave them, because they were overwhelmed by great fear; and He got into a boat and returned. 38 (AD)But the man from whom the demons had gone out was begging Him that he might [s]accompany Him; but Jesus sent him away, saying, 39 “Return to your home and describe what great things God has done for you.” So he went away, proclaiming throughout the city what great things Jesus had done for him.

Miracles of Healing

40 (AE)And as Jesus was returning, the [t]people welcomed Him, for they had all been waiting for Him. 41 (AF)And a man named Jairus came, and he was an [u](AG)official of the synagogue; and he fell at Jesus’ feet, and began urging Him to come to his house; 42 for he had an only daughter, about twelve years old, and she was dying. But as He went, the crowds were pressing against Him.

43 And a woman who had suffered a chronic flow of blood for twelve years, and could not be healed by anyone, 44 came up behind Him and touched the fringe of His [v]cloak, and immediately her bleeding stopped. 45 And Jesus said, “Who is the one who touched Me?” And while they were all denying it, Peter said, “(AH)Master, the [w]people are crowding and pressing in on You.” 46 But Jesus said, “Someone did touch Me, for I was aware that (AI)power had left Me.” 47 Now when the woman saw that she had not escaped notice, she came trembling and fell down before Him, and admitted in the presence of all the people the reason why she had touched Him, and how she had been immediately healed. 48 And He said to her, “Daughter, (AJ)your faith has [x]made you well; (AK)go in peace.”

49 While He was still speaking, someone *came from the house of (AL)the synagogue official, saying, “Your daughter has died; do not trouble the Teacher anymore.” 50 But when Jesus heard this, He responded to him, (AM)Do not be afraid any longer; only believe, and she will be [y]made well.” 51 When He came to the house, He did not allow anyone to enter with Him except Peter, John, and James, and the girl’s father and mother. 52 Now they were all weeping and (AN)mourning for her; but He said, “Stop weeping, for she has not died, but (AO)is asleep.” 53 And they began laughing at Him, knowing that she had died. 54 He, however, took her by the hand and spoke [z]forcefully, saying, “Child, arise!” 55 And her spirit returned, and she got up immediately; and He ordered that something be given her to eat. 56 Her parents were amazed; but He (AP)instructed them to tell no one what had happened.

Footnotes

  1. Luke 8:1 Lit He Himself
  2. Luke 8:8 Or hear! Or listen!
  3. Luke 8:9 Lit was
  4. Luke 8:10 I.e., secrets
  5. Luke 8:10 Or though seeing, they will not
  6. Luke 8:10 Or though hearing, they will not
  7. Luke 8:13 Lit who believe
  8. Luke 8:13 I.e., from the faith
  9. Luke 8:15 Or in
  10. Luke 8:15 Or endurance
  11. Luke 8:18 Or seems to have
  12. Luke 8:22 Lit He
  13. Luke 8:24 Lit waves of water
  14. Luke 8:24 Lit a calm occurred
  15. Luke 8:28 Lit What to me and to you (an ancient idiom)
  16. Luke 8:32 Lit those
  17. Luke 8:36 Lit saved
  18. Luke 8:37 Lit multitude
  19. Luke 8:38 Lit be with
  20. Luke 8:40 Lit crowd
  21. Luke 8:41 Lit ruler
  22. Luke 8:44 Or outer garment
  23. Luke 8:45 Lit crowds
  24. Luke 8:48 Lit saved you
  25. Luke 8:50 Lit saved
  26. Luke 8:54 Lit loudly