Lucas 1
Nueva Biblia Viva
Prólogo
1 Muchos han escrito historias de las cosas que se han cumplido entre nosotros, 2 según nos las contaron quienes fueron testigos presenciales de todo desde el principio. Ellos eran también servidores de la Palabra.
3 Además, distinguido Teófilo, yo mismo investigué con mucho cuidado los acontecimientos desde su origen, y ahora te los describo en orden, 4 para que confirmes la verdad de lo que se te ha enseñado.
Anuncio del nacimiento de Juan el Bautista
5 Hubo un sacerdote llamado Zacarías, miembro del grupo de Abías, que vivió cuando Herodes era rey de Judea. Su esposa, Elisabet, era descendiente de Aarón.
6 Zacarías y Elisabet eran piadosos e intachables delante de Dios, 7 pero no tenían hijos, porque Elisabet era estéril. Ambos eran ya de edad avanzada.
8 Un día en que al grupo del sacerdote Zacarías le llegó el turno de servir a Dios en el templo, 9 le tocó en suerte a Zacarías (porque esa era la costumbre de los sacerdotes) entrar en el santuario del templo del Señor para quemar incienso.
10 A la hora de ofrecer el incienso, la gente estaba reunida afuera orando. 11 Entonces se le apareció a Zacarías un ángel a la derecha del altar del incienso. 12 Al verlo, Zacarías se asustó y se llenó de temor. 13 Pero el ángel le dijo:
―No tengas miedo, Zacarías, pues Dios ha escuchado tus oraciones. Tu esposa Elisabet te dará un hijo, y lo llamarás Juan. 14 Su nacimiento les traerá mucha alegría a ti y a muchos más, 15 porque tu hijo va a ser un gran hombre delante del Señor. Nunca tomará vino ni licor, y estará lleno del Espíritu Santo aun antes que nazca. 16 Él hará que muchos en Israel se vuelvan al Señor su Dios 17 y también irá primero, delante del Señor, con el mismo espíritu y poder que tuvo el profeta Elías. Él reconciliará a los padres con los hijos y hará que los desobedientes aprendan de la sabiduría de los justos. De esta manera preparará al pueblo para recibir al Señor.
18 Zacarías le preguntó al ángel:
―¿Cómo podré estar seguro de esto? Tanto mi esposa como yo somos ancianos.
19 El ángel le contestó:
―Yo soy Gabriel y estoy al servicio de Dios. Él me envió para hablar contigo y darte estas buenas noticias. 20 Pero como no creíste lo que te dije, lo cual se va a realizar a su debido tiempo, no podrás hablar hasta el día en que todo esto se cumpla.
21 Mientras tanto, el pueblo estaba afuera esperando a Zacarías y a todos les extrañaba que se tardara tanto en salir del santuario. 22 Cuando por fin salió, no podía hablar, así que se dieron cuenta de que allí había tenido una visión.
23 Cuando cumplió con los días que debía servir, regresó a su casa.
24 Poco tiempo después, Elisabet quedó embarazada; y durante cinco meses no salió de su casa.
25 Ella decía: «El Señor me ha mostrado su bondad haciendo que yo vaya a tener un hijo y así la gente ya no me despreciará».
Anuncio del nacimiento de Jesús
26 A los seis meses, Dios envió al ángel Gabriel al pueblo de Nazaret, que pertenecía a la región de Galilea. 27 Fue a visitar a una joven virgen llamada María, que estaba comprometida para casarse con un hombre llamado José, que era descendiente del rey David. 28 El ángel entró donde ella estaba y le dijo:
―¡Te saludo, a ti que has recibido la bendición de Dios! El Señor está contigo.
29 María se sorprendió al escuchar estas palabras, y se preguntaba qué significaría ese saludo.
30 El ángel le dijo:
―No tengas miedo, María, porque Dios te ha concedido su favor. 31 Vas a quedar embarazada y tendrás un hijo, y lo llamarás Jesús. 32 Él será un gran hombre, y le darán el título de Hijo del Altísimo. Dios el Señor lo hará rey como hizo rey a su antepasado David, 33 y reinará para siempre sobre el pueblo de Jacob. Su reinado no tendrá fin.
34 María le preguntó al ángel:
―¿Cómo va a suceder esto, puesto que soy virgen?
35 El ángel le contestó:
―El Espíritu Santo vendrá sobre ti y el poder del Altísimo te cubrirá con su sombra. Por lo tanto, al santo niño que va a nacer lo llamarán Hijo de Dios. 36 También tu parienta Elisabet, a pesar de ser anciana, va a tener un hijo. La gente decía que ella era estéril, y desde hace seis meses está embarazada, 37 pues para Dios no hay nada imposible.
38 María dijo:
―Soy la esclava del Señor. Que él haga conmigo como tú me has dicho.
Y entonces el ángel se fue.
María visita a Elisabet
39 Pocos días después, María se fue de prisa a un pueblo en la región montañosa de Judea. 40 Llegó a la casa de Zacarías y, al entrar, saludó a Elisabet. 41 Cuando Elisabet oyó el saludo de María, la criatura saltó dentro de ella. Entonces Elisabet, llena del Espíritu Santo, 42 dijo en voz muy fuerte:
―Dios te ha bendecido más a ti que a todas las mujeres, y también ha bendecido al hijo que darás a luz. 43 ¿Cómo es que la madre de mi Señor ha venido a visitarme? 44 En el momento en que escuché tu saludo, la criatura que llevo dentro de mí saltó de alegría. 45 Dichosa tú que has creído, pues lo que el Señor te dijo se cumplirá.
El cántico de María
46 Entonces María dijo:
―Mi alma alaba al Señor, 47 mi espíritu se llena de alegría porque Dios es mi Salvador. 48 Dios se ha fijado en mí, su humilde esclava. De ahora en adelante, todas las generaciones me llamarán dichosa, 49 porque el Dios Todopoderoso ha hecho grandes cosas por mí. ¡Su nombre es santo! 50 Él siempre tiene misericordia de todos los que le honran. 51 Actuó con poder, desbarató las intrigas de los orgullosos. 52 A los poderosos los quitó de sus tronos, y a los humildes los puso en lugares de honor. 53 A los hambrientos llenó de bienes, y a los ricos los envió con las manos vacías. 54 Ayudó al pueblo de Israel, su siervo, y siempre lo trató con misericordia. 55 Cumplió así su promesa a nuestros padres: trató con misericordia a Abraham y a sus descendientes para siempre.
56 María se quedó con Elisabet como tres meses. Después regresó a su casa.
Nacimiento de Juan el Bautista
57 Cuando llegó el momento, Elisabet dio a luz a su hijo.
58 Sus vecinos y familiares se llenaron de alegría al enterarse de que el Señor había sido misericordioso. 59 A los ocho días de nacido, llevaron a circuncidar al niño. Querían ponerle Zacarías, que era el nombre de su padre; 60 pero su madre dijo:
―¡No! Tiene que llamarse Juan.
61 Le dijeron:
―¡Pero si en tu familia no hay nadie con ese nombre!
62 Entonces le preguntaron por señas a su padre cómo quería que se llamara el niño. 63 Él pidió una tabla y escribió: «Su nombre es Juan». Todos quedaron asombrados. 64 Al instante, Zacarías recobró el habla y comenzó a alabar a Dios. 65 Los vecinos se llenaron de temor, y en toda la región montañosa de Judea se hablaba de lo sucedido. 66 Todos los que oían hablar del asunto se preguntaban: «¿Qué llegará a ser ese niño? Porque el Señor estaba con él».
El cántico de Zacarías
67 Entonces Zacarías, su padre, lleno del Espíritu Santo, dijo esta profecía:
68 «Alabemos al Señor, Dios de Israel, porque ha venido a rescatar a su pueblo. 69 Nos envió un poderoso salvador, que desciende del rey David, su siervo. 70 Así lo prometió hace mucho tiempo, por medio de sus santos profetas: 71 que nos libraría de nuestros enemigos y de la mano de los que nos odian; 72 que sería misericordioso con nuestros padres al acordarse de su santo pacto. 73 Así lo juró a Abraham nuestro padre: 74 que ya no tendríamos temor, porque nos libraría del poder de nuestros enemigos, para que lo sirvamos 75 con santidad y justicia, viviendo en su presencia todos los días de nuestra vida.
76 »Y tú, hijo mío, serás llamado profeta del Altísimo, porque irás delante del Señor preparándole el camino. 77 Tú le enseñarás a su pueblo que hay salvación por medio del perdón de sus pecados. 78 Esto es así gracias a la gran misericordia de nuestro Dios. Y nos envió desde el cielo el sol de un nuevo día, 79 para dar luz a los que viven en tinieblas y en la más terrible oscuridad; para guiar nuestros pasos por el camino de la paz».
80 El niño crecía y su espíritu se hacía más fuerte; y vivió en el desierto hasta el día en que se presentó públicamente al pueblo de Israel.
Evanđelje po Luki 1
Knijga O Kristu
2 prema predaji prvih učenika i drugih očevidaca.[a]
3 Odlučio sam stoga i ja, vrli Teofile, tebi napisati sve po redu, pošto sam sve od početka pomno ispitao,
4 da se tako osvjedočiš u pouzdanost učenja koje si primio.
Navještenje rođenja Ivana Krstitelja
5 Za vladavine judejskoga kralja Heroda bio je neki svećenik imenom Zaharija iz Abijina reda hramskih službenika. žena mu je također bila iz Aronova svećeničkog plemena. Zvala se Elizabeta.
6 Oboje su bili pravedni pred Bogom jer su besprijekorno bili poslušni svim zapovijedima i odredbama Gospodnjim.
7 Nisu imali djece jer je Elizabeta bila nerotkinja, a oboje su već bili u poodmakloj dobi.
8 Jednoga je dana Zaharija služio Bogu u Hramu jer je na dužnosti bio njegov red.
9 Prema svećeničkome običaju ždrijebom ga zapadne da uđe u Svetište Gospodnje i da prinese k
10 Za vrijeme kađenja sve se mnoštvo naroda vani molilo.
11 A Zahariji se ukaže Božji anđeo. Stajao je s desne strane kadionog žrtvenika.
12 Kad ga ugleda, Zaharija se veoma prestraši.
13 Ali anđeo mu reče: 'Ne boj se, Zaharija! Jer uslišana ti je molitva: tvoja će ti žena Elizabeta roditi sina. Nadjenut ćeš mu ime Ivan.
14 Bit ćeš radostan i veseo, i mnogi će se veseliti njegovu rođenju.
15 Bit će on doista velik u očima Gospodnjim. Neće piti vina ni drugoga opojnog pića. Bit će ispunjen Svetim Duhom još od majčine utrobe.
16 Navest će mnoge židove da se obrate Gospodinu, svojemu Bogu.
17 Ići će pred Gospodinom pun duha i sile kao drevni prorok Ilija. Obratit će srce otaca k sinovima, a nepokorne umove promijeniti tako da prihvate razumnost pravednika. Pripremit će narod za dolazak Gospodnji.'
18 Zaharija reče anđelu: 'Po čemu ću znati da će se to dogoditi? Već sam star, a i žena mi je u poodmakloj dobi.'
19 Anđeo mu odgovori: 'Ja sam Gabrijel, koji stojim pred samim Bogom. Poslan sam da govorim s tobom i da ti donesem radosnu vijest.
20 A sada ćeš zanijemiti i nećeš moći govoriti do dana kada za to dođe vrijeme i moje se riječi ispune zato što im nisi povjerovao.
21 Narod je za to vrijeme čekao Zahariju i čudio se što se on toliko zadržao u Svetištu.
22 Kad je napokon izišao, nije im mogao ništa reći. Oni shvate da je u Svetištu imao viđenje. Pokušao im je govoriti znacima, ali je ostao nijem.
23 Ostao je u Hramu dok nisu istekli dani njegove službe, a zatim se vratio doma.
24 Ubrzo zatim njegova žena Elizabeta zanese. Pet mjeseci se krila. Govorila je:
25 'Gospodin mi je to učinio! Skinuo je s mene sramotu pred ljudima.'
Navještenje Isusova rođenja
26 Nakon šest mjeseci Bog pošalje anđela Gabrijela u galilejski grad Nazaret
27 k djevici Mariji, zaručenoj za čovjeka imenom Josip, iz Davidove loze.
28 Gabrijel joj se ukazao i rekao: 'Zdravo, milosti puna! Gospodin s tobom!'
29 Nato se Marija uznemiri te se počne domišljati što bi taj pozdrav mogao značiti.
30 'Ne boj se, Marijo!' reče joj anđeo. 'Bog ti je odlučio dati milost.
31 Zanijet ćeš i roditi sina. Nadjenut ćeš mu ime Isus.
32 On će biti vrlo velik i zvat će se Sin Svevišnjega. Gospodin Bog dat će mu prijestolje njegova pretka Davida.
33 Vladat će Izraelom[b] zauvijek; njegovu kraljevstvu neće biti kraja.'
34 Marija upita anđela: 'Ali kako? Ja još nisam upoznala muškarca.'
35 Anđeo joj odgovori: 'Sveti Duh će sići na tebe i sila Svevišnjega će te zakriliti. Zato će dijete koje rodiš biti sveto, Božji Sin.
36 Eto, tvoja je sestrična Elizabeta u starosti začela sina. Zvali su ju nerotkinjom, a trudna je već šest mjeseci.
37 Jer Bogu nije ništa nemoguće!'
38 Marija mu reče: 'Evo, Božja sam sluškinja. Neka mi bude kao što si rekao!' Anđeo tada ode.
Marija posjećuje Elizabetu
39 Nekoliko dana poslije Marija požuri u gorski predjel Judeje,
40 k Zahariji. Uđe u kuću i pozdravi Elizabetu.
41 Na Marijin pozdrav Elizabeti poskoči dijete u utrobi, a ona se napuni Svetim Duhom
42 te glasno poviče: 'Najblagoslovljenija si od svih žena i blagoslovljen je plod tvoje utrobe!
43 Kakve li časti da me posjeti majka mojega Gospodina!
44 Jer onog časa kad je tvoj pozdrav dopro do mojih ušiju, na tvoj je glas čedo u meni poskočilo od radosti!
45 Blago tebi jer si povjerovala da će se ispuniti što ti je rekao Gospodin!'
Marijin hvalospjev
46 Marija tada reče:
'Slavi duša moja Gospodina!
47 Duh se moj raduje u Bogu, mojemu Spasitelju!
48 Spomenuo se milostivo svoje neznatne sluškinje! Svi će me naraštaji odsad nazivati blaženom
49 jer mi je Svesilni, čije je ime sveto, učinio velika djela.
50 Njegova je milost od naraštaja do naraštaja nad onima koji ga štuju.
51 Moćnom rukom čini silna djela, rastjeruje ohole i umišljene.
52 Zbacio je s prijestolja vladare, a uzvisio neznatne.
53 Gladne je nasitio dobrima, a bogataše otpustio praznih ruku.
54 Priskočio je u pomoć svojemu sluzi Izraelu sjećajući se milosti
55 koju je obećao našim precima: da će Abrahamu i njegovim potomcima uvijek biti milostiv.'
56 Marija je s Elizabetom ostala otprilike tri mjeseca, a zatim se vratila doma.
Rođenje Ivana KRSTITELJA
57 Elizabeti je došlo vrijeme da rodi te ona rodi sina.
58 Kad se među njezinim susjedima i rodbinom pročulo da joj je Bog iskazao veliku milost, veselili su se skupa s njom.
59 Kad je dijete navršilo osam dana, okupe se na obredu obrezanja. Htjeli su dječaka nazvati Zaharijom po ocu,
60 ali se Elizabeta usprotivi: 'Nipošto! Mora se zvati Ivan!'
61 'Pa u cijeloj se tvojoj obitelji nitko tako ne zove!'
62 Zato znacima upitaju dječakova oca kako ga želi nazvati.
63 On zatraži da mu daju pločicu i napiše: 'Zove se Ivan.' Svi se začude,
64 a Zahariji se odriješi jezik te on smjesta progovori i počne slaviti Boga.
65 Strah Božji obuzme sve žitelje toga kraja. Po cijelome judejskom gorju prepričavali su se ti događaji.
66 I tko god bi o njima čuo, razmišljao je o njima i pitao se: 'Što će biti od toga djeteta? Zaista je nad njim ruka Gospodnja.'
Zaharijino proročanstvo
67 Tada njegova oca Zahariju ispuni Sveti Duh te on izrekne proročanstvo:
68 'Slava Gospodinu Bogu Izraelovu jer je pohodio svoj narod i otkupio ga!
69 Podiže nam silnog Spasitelja iz potomstva svojega sluge Davida,
70 kao što je od davnine obećao kroz riječi svojih svetih proroka:
71 spasiti nas od neprijatelja i od ruku svih naših mrzitelja.
72 Bio je milosrdan našim precima i spomenuo se svojega svetog Saveza,
73 zavjeta koji je dao našemu ocu Abrahamu.
74 Izbavio nas je od neprijatelja da mu možemo služiti bez straha
75 u svetosti i pravednosti u sve svoje dane.
76 A ti ćeš se, sine moj, zvati prorokom Svevišnjega jer ćeš ići ispred Gospodina da mu pripraviš put.
77 Poučit ćeš njegov narod kako da spozna spasenje kroz oproštenje svojih grijeha,
78 po milosrdnom srcu našega Boga po kojemu će nas pohoditi zora s visine
79 da donese svjetlo onima koji prebivaju u tmini i u smrtnoj sjeni te da naše korake povede putem mira.'
80 Dječak je rastao i duhovno jačao. Kad je odrastao, živio je u pustinji sve dok nije započeo javnu službu pred Izraelom.
Footnotes
- Evanđelje po Luki 1:2 U grčkome: onih koji su od početka bili očevici i sluge Riječi.
- Evanđelje po Luki 1:33 U grčkome: domom Jakovljevim
Nueva Biblia Viva, © 2006, 2008 por Biblica, Inc.® Usado con permiso de Biblica, Inc.® Reservados todos los derechos en todo el mundo.
Knijga O Kristu (Croatian New Testament)
Copyright © 1982, 1992, 2000 by Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.