Add parallel Print Page Options

19 Jesús kom til Jeríkó og gekk gegnum borgina.

En þar var maður, er Sakkeus hét. Hann var yfirtollheimtumaður og auðugur.

Langaði hann að sjá, hver Jesús væri, en tókst það ekki fyrir mannfjöldanum, því hann var lítill vexti.

Hann hljóp þá á undan og klifraði upp í mórberjatré til að sjá Jesú, en leið hans lá þar hjá.

Og er Jesús kom þar að, leit hann upp og sagði við hann: "Sakkeus, flýt þér ofan, í dag ber mér að vera í húsi þínu."

Hann flýtti sér ofan og tók á móti honum glaður.

Þeir er sáu þetta, létu allir illa við og sögðu: "Hann fer til að gista hjá bersyndugum manni."

En Sakkeus sté fram og sagði við Drottin: "Herra, helming eigna minna gef ég fátækum, og hafi ég haft nokkuð af nokkrum, gef ég honum ferfalt aftur."

Jesús sagði þá við hann: "Í dag hefur hjálpræði hlotnast húsi þessu, enda er þessi maður líka Abrahams sonur.

10 Því að Mannssonurinn er kominn að leita að hinu týnda og frelsa það."

11 Meðan þeir hlýddu á, bætti hann við dæmisögu, því að hann var í nánd við Jerúsalem, og þeir ætluðu, að Guðs ríki mundi þegar birtast.

12 Hann sagði: "Maður nokkur tiginborinn fór í fjarlægt land til þess að taka við konungdómi og koma síðan aftur.

13 Hann kallaði tíu þjóna sína, seldi þeim í hendur tíu pund og sagði við þá: ,Verslið með þetta, þangað til ég kem.`

14 En landar hans hötuðu hann og gerðu sendimann á eftir honum til að segja: ,Vér viljum ekki, að þessi maður verði konungur yfir oss.`

15 Nú kom hann aftur og hafði tekið konungdóm. Þá lét hann kalla fyrir sig þjóna þá er hann hafði selt féð í hendur, til þess að vita, hvað hver hefði grætt.

16 Hinn fyrsti kom og sagði: ,Herra, pund þitt hefur ávaxtast um tíu pund.`

17 Konungur sagði við hann: ,Gott, þú góði þjónn, þú varst trúr í mjög litlu og því skaltu ráða fyrir tíu borgum.`

18 Annar kom og sagði: ,Pund þitt, herra, hefur gefið af sér fimm pund.`

19 Hann sagði eins við hann: ,Þú skalt og vera yfir fimm borgum.`

20 Enn kom einn og sagði: ,Herra, hér er pund þitt. Ég hef haft það geymt í dúki,

21 því að ég var hræddur við þig, en þú ert maður strangur og tekur það út, sem þú lagðir ekki inn, og uppsker það, sem þú sáðir ekki.`

22 Hann segir við hann: ,Illi þjónn, eftir orðum þínum dæmi ég þig. Þú vissir, að ég er maður strangur, sem tek það út, sem ég lagði ekki inn, og uppsker það, sem ég sáði ekki.

23 Hvers vegna léstu þá ekki fé mitt í banka? Þá hefði ég fengið það með vöxtum, er ég kom heim.`

24 Og hann sagði við þá er hjá voru: ,Takið af honum pundið, og fáið þeim, sem hefur tíu pundin.`

25 En þeir sögðu við hann: ,Herra, hann hefur tíu pund.`

26 Ég segi yður: Hverjum sem hefur, mun gefið verða, og frá þeim sem eigi hefur, mun tekið verða jafnvel það, sem hann hefur.

27 En þessa óvini mína, sem vildu ekki að ég yrði konungur yfir sér, færið þá hingað og höggvið þá frammi fyrir mér."

28 Þá er Jesús hafði þetta mælt, hélt hann á undan áfram upp til Jerúsalem.

29 Þegar hann nálgaðist Betfage og Betaníu við Olíufjallið, sem svo er nefnt, sendi hann tvo lærisveina sína

30 og mælti: "Farið í þorpið hér fram undan. Þegar þið komið þangað, munuð þið finna fola bundinn, sem enginn hefur enn komið á bak. Leysið hann og komið með hann.

31 Ef einhver spyr ykkur: ,Hvers vegna leysið þið hann?` þá svarið svo: ,Herrann þarf hans við`."

32 Þeir sem sendir voru, fóru og fundu svo sem hann hafði sagt þeim.

33 Og er þeir leystu folann, sögðu eigendur hans við þá: "Hvers vegna leysið þið folann?"

34 Þeir svöruðu: "Herrann þarf hans við,"

35 og fóru síðan með hann til Jesú. Þeir lögðu klæði sín á folann og settu Jesú á bak.

36 En þar sem hann fór, breiddu menn klæði sín á veginn.

37 Þegar hann var að koma þar að, sem farið er ofan af Olíufjallinu, hóf allur flokkur lærisveina hans að lofa Guð fagnandi hárri raustu fyrir öll þau kraftaverk, er þeir höfðu séð,

38 og segja: "Blessaður sé sá sem kemur, konungurinn, í nafni Drottins. Friður á himni og dýrð í upphæðum!"

39 Nokkrir farísear í mannfjöldanum sögðu við hann: "Meistari, hasta þú á lærisveina þína."

40 Hann svaraði: "Ég segi yður, ef þeir þegja, munu steinarnir hrópa."

41 Og er hann kom nær og sá borgina, grét hann yfir henni

42 og sagði: "Ef þú hefðir aðeins vitað á þessum degi, hvað til friðar heyrir! En nú er það hulið sjónum þínum.

43 Því að þeir dagar munu koma yfir þig, að óvinir þínir munu gjöra virki um þig, setjast um þig og þröngva þér á alla vegu.

44 Þeir munu leggja þig að velli og börn þín, sem í þér eru, og ekki láta standa stein yfir steini í þér, vegna þess að þú þekktir ekki þinn vitjunartíma."

45 Þá gekk hann inn í helgidóminn og tók að reka út þá er voru að selja

46 og mælti við þá: "Ritað er: Hús mitt á að vera bænahús, en þér hafið gjört það að ræningjabæli."

47 Daglega var hann að kenna í helgidóminum, en æðstu prestarnir og fræðimennirnir svo og fyrirmenn þjóðarinnar leituðust við að ráða hann af dögum,

48 en fundu eigi, hvað gjöra skyldi, því að allur lýðurinn vildi ákaft hlýða á hann.

Zacchaeus Meets Jesus

19 Yeshua was passing through Jericho. A man named Zacchaeus was there. He was the director of tax collectors, and he was rich. He tried to see who Yeshua was. But Zacchaeus was a small man, and he couldn’t see Yeshua because of the crowd. So Zacchaeus ran ahead and climbed a fig tree to see Yeshua, who was coming that way.

When Yeshua came to the tree, he looked up and said, “Zacchaeus, come down! I must stay at your house today.”

Zacchaeus came down and was glad to welcome Yeshua into his home. But the people who saw this began to express disapproval. They said, “He went to be the guest of a sinner.”

Later, at dinner, Zacchaeus stood up and said to the Lord, “Lord, I’ll give half of my property to the poor. I’ll pay four times as much as I owe to those I have cheated in any way.”

Then Yeshua said to Zacchaeus, “You and your family have been saved today. You’ve shown that you, too, are one of Abraham’s descendants. 10 Indeed, the Son of Man has come to seek and to save people who are lost.”

A Story about a King

11 Yeshua was getting closer to Jerusalem, and the people thought that the kingdom of God would appear suddenly. While Yeshua had the people’s attention, he used this illustration. 12 He said, “A prince went to a distant country to be appointed king, and then he returned. 13 Before he left, he called ten of his servants and gave them ten coins. He said to his servants, ‘Invest this money until I come back.’

14 “The citizens of his own country hated him. They sent representatives to follow him and say to the person who was going to appoint him, ‘We don’t want this man to be our king.’

15 “After he was appointed king, he came back. Then he said, ‘Call those servants to whom I gave money. I want to know how much each one has made by investing.’

16 “The first servant said, ‘Sir, the coin you gave me has earned ten times as much.’

17 “The king said to him, ‘Good job! You’re a good servant. You proved that you could be trusted with a little money. Take charge of ten cities.’

18 “The second servant said, ‘The coin you gave me, sir, has made five times as much.’

19 “The king said to this servant, ‘You take charge of five cities.’

20 “Then the other servant said, ‘Sir, look! Here’s your coin. I’ve kept it in a cloth for safekeeping because 21 I was afraid of you. You’re a tough person to get along with. You take what isn’t yours and harvest grain you haven’t planted.’

22 “The king said to him, ‘I’ll judge you by what you’ve said, you evil servant! You knew that I was a tough person to get along with. You knew that I take what isn’t mine and harvest grain I haven’t planted. 23 Then why didn’t you put my money in the bank? When I came back, I could have collected it with interest.’ 24 The king told his men, ‘Take his coin away, and give it to the man who has ten.’

25 “They replied, ‘Sir, he already has ten coins.’

26 “‘I can guarantee that everyone who has something will be given more. But everything will be taken away from those who don’t have much. 27 Bring my enemies, who didn’t want me to be their king. Kill them in front of me.’”

The King Comes to Jerusalem(A)

28 After Yeshua had given this illustration, he continued on his way to Jerusalem.

29 When he came near Bethphage and Bethany at the Mount of Olives (as it was called), Yeshua sent two of his disciples ahead of him. 30 He said to them, “Go into the village ahead of you. As you enter, you will find a young donkey tied there. No one has ever sat on it. Untie it, and bring it. 31 If anyone asks you why you are untying it, say that the Lord needs it.”

32 The men Yeshua sent found it as he had told them. 33 While they were untying the young donkey, its owners asked them, “Why are you untying the donkey?”

34 The disciples answered, “The Lord needs it.”

35 They brought the donkey to Yeshua, put their coats on it, and helped Yeshua onto it. 36 As he was riding along, people spread their coats on the road. 37 By this time he was coming near the place where the road went down the Mount of Olives. Then the whole crowd of disciples began to praise God for all the miracles they had seen. 38 They shouted joyfully,

“Blessed is the king who comes in the name of the Lord!
    Peace in heaven, and glory in the highest heaven.”

39 Some of the Pharisees in the crowd said to Yeshua, “Teacher, tell your disciples to be quiet.”

40 Yeshua replied, “I can guarantee that if they are quiet, the stones will cry out.”

41 When he came closer and saw the city, he began to cry. 42 He said, “If you had only known today what would bring you peace! But now it is hidden, so you cannot see it. 43 The time will come when enemy armies will build a wall to surround you and close you in on every side. 44 They will level you to the ground and kill your people. One stone will not be left on top of another, because you didn’t recognize the time when God came to help you.”

Jesus Throws Out the Moneychangers(B)

45 Yeshua went into the temple courtyard and began to throw out those who were selling things there. 46 He said to them, “Scripture says, ‘My house will be a house of prayer,’ but you have turned it into a gathering place for thieves.”

47 Yeshua taught in the temple courtyard every day. The chief priests, the experts in Moses’ Teachings, and the leaders of the people looked for a way to kill him. 48 But they could not find a way to do it, because all the people were eager to hear him.