Jona 1
Het Boek
Jona weigert Gods opdracht uit te voeren
1 De Here zei tegen Jona, de zoon van Amittai:
2 Ga naar de grote stad Ninevé en geef haar inwoners namens Mij de volgende boodschap: ‘De Here zegt: Ik waarschuw u, want Ik kan uw slechtheid niet langer verdragen!’
3 Maar Jona wilde niet. Hij ging naar de havenstad Jaffa waar hij een schip vond met de stad Tarsis als bestemming. Hij betaalde voor zijn overtocht, ging aan boord en vluchtte zo voor de Here.
4 Terwijl het schip voortzeilde, joeg de Here echter een harde wind over de zee. Er ontstond een storm waardoor het schip dreigde te vergaan. 5 In hun doodsangst riepen de bemanningsleden hun goden te hulp en gooiden de lading overboord om het schip lichter te maken. Terwijl dit gebeurde, lag Jona te slapen in het scheepsruim. 6 De kapitein van het schip kwam naar beneden, wekte hem en zei: ‘Ligt u op een moment als dit te slapen? Vooruit, sta op. Roep uw god te hulp. Misschien zal hij genadig zijn en ons leven redden!’ 7 De bemanning overlegde en besloot te loten om erachter te komen wie de goden had beledigd en dus de schuld had van deze verschrikkelijke storm. Jona bleek de schuldige te zijn. 8 ‘Wat hebt u uitgehaald,’ vroegen zij hem, ‘dat wij in deze vreselijke storm terechtkomen? Wie bent u? Wat doet u hier? Uit welk land komt u?’ 9,10 Hij zei: ‘Ik ben een Hebreeër en ik geloof in de Eeuwige, de God van de hemel, die de hemel, de aarde en de zee heeft gemaakt.’ Daarna vertelde hij hun dat hij op de vlucht was voor de Here. De angst sloeg de mannen om het hart toen zij dat hoorden. ‘Waarom hebt u dat gedaan?,’ riepen zij. 11 ‘Wat moeten wij met u doen om een eind te maken aan deze storm?’ Want de zee werd steeds dreigender. 12 ‘Gooi mij maar overboord,’ zei hij, ‘dan zal de zee weer tot rust komen. Want ik weet dat deze storm míjn schuld is.’
13 Zij spanden zich nog meer in om het schip naar de wal te roeien, maar het lukte niet. Zij konden niet tegen de storm op. 14 Toen schreeuwden zij in gebed tot de Here: ‘Here,’ smeekten zij, ‘laat ons toch niet sterven om de zonde van deze man en stel ons niet verantwoordelijk voor zijn dood, want het is niet onze schuld, U hebt naar uw eigen inzicht gehandeld.’ 15 Toen pakten zij Jona en gooiden hem overboord in het woest kolkende water, en de storm ging liggen! 16 De mannen werden vervuld met een diep ontzag voor de Here, zij brachten Hem offers en zwoeren Hem te zullen dienen. 17 De Here had echter gezorgd voor een grote vis, die Jona inslikte. Jona bleef drie dagen en drie nachten in die vis.
Jonah 1
Expanded Bible
God Calls and Jonah Runs
1 The ·Lord spoke his word [L word of the Lord came] to Jonah son of Amittai: 2 “Get up, go to the great city of Nineveh [C the capital of Assyria; Gen. 10:11, 12; 2 Kin. 19:36], and ·preach [cry out] against it, because ·I see the evil things they do [its wickedness has come to my attention/L up before me].”
3 But Jonah got up to run away from the Lord by going to Tarshish [C probably Tartessos in southwest Spain, the opposite direction from Nineveh]. He went to the city of Joppa, where he found a ship that was going to the city of Tarshish. Jonah paid for the trip and went aboard, planning to go to Tarshish to run away from the Lord.
4 But the Lord ·sent [hurled] a great wind on the sea, which made the sea so stormy that the ship was in danger of breaking apart. 5 The sailors were afraid, and each man cried to his own god. They began throwing the cargo from the ship into the sea to make the ship lighter.
But Jonah had gone down far inside the ship to lie down, and he fell fast asleep. 6 The captain of the ship came and said, “Why are you sleeping? Get up and pray to your god! Maybe your god will ·pay attention to [take notice of] us, and we won’t die!”
7 Then the men said to each other, “Let’s throw lots to see who caused these troubles to happen to us.”
When they threw lots, the lot ·showed that the trouble had happened because of [singled out; L fell upon] Jonah. 8 Then they said to him, “Tell us, who caused our trouble? What is your job? Where do you come from? What is your country? Who are your people?”
9 Then Jonah said to them, “I am a Hebrew. I ·fear [worship] the Lord, the God of heaven, who made the sea and the land [Gen. 1].”
10 The men were very afraid, and they asked Jonah, “What terrible thing did you do?” (They knew he was running away from the Lord because he had told them.)
11 Since the wind and the waves of the sea were becoming much stronger, they said to him, “What should we do to you to make the sea calm down for us?”
12 Jonah said to them, “Pick me up, and throw me into the sea, and then it will calm down. I know it is my fault that this great storm has come on you.”
13 Instead, the men ·tried [L dug in] to row the ship back to the land, but they could not, because the sea was becoming more stormy.
Jonah’s Punishment
14 So the men cried to the Lord, “Lord, please don’t let us die because of this man’s life; please don’t ·think we are [hold us] guilty of ·killing an innocent person [L innocent blood]. Lord, you have caused all this to happen; you wanted it this way.” 15 So they picked up Jonah and threw him into the sea, and the sea ·became calm [ceased raging]. 16 Then they began to fear the Lord very much; they offered a sacrifice to the Lord and made ·promises [vows] to him.
17 The Lord ·caused [appointed; provided] a big fish to swallow Jonah, and Jonah was ·inside [in the belly of] the fish three days and three nights.
Het Boek Copyright © 1979, 1988, 2007 by Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.
The Expanded Bible, Copyright © 2011 Thomas Nelson Inc. All rights reserved.