John 11
Complete Jewish Bible
11 There was a man who had fallen sick. His name was El‘azar, and he came from Beit-Anyah, the village where Miryam and her sister Marta lived. 2 (This Miryam, whose brother El‘azar had become sick, is the one who poured perfume on the Lord and wiped his feet with her hair.) 3 So the sisters sent a message to Yeshua, “Lord, the man you love is sick.” 4 On hearing it, he said, “This sickness will not end in death. No, it is for God’s glory, so that the Son of God may receive glory through it.”
5 Yeshua loved Marta and her sister and El‘azar; 6 so when he heard he was sick, first he stayed where he was two more days; 7 then, after this, he said to the talmidim, “Let’s go back to Y’hudah.” 8 The talmidim replied, “Rabbi! Just a short while ago the Judeans were out to stone you — and you want to go back there?” 9 Yeshua answered, “Aren’t there twelve hours of daylight? If a person walks during daylight, he doesn’t stumble; because he sees the light of this world. 10 But if a person walks at night, he does stumble; because he has no light with him.”
11 Yeshua said these things, and afterwards he said to the talmidim, “Our friend El‘azar has gone to sleep; but I am going in order to wake him up.” 12 The talmidim said to him, “Lord, if he has gone to sleep, he will get better.” 13 Now Yeshua had used the phrase to speak about El‘azar’s death, but they thought he had been talking literally about sleep. 14 So Yeshua told them in plain language, “El‘azar has died. 15 And for your sakes, I am glad that I wasn’t there, so that you may come to trust. But let’s go to him.” 16 Then T’oma (the name means “twin”) said to his fellow talmidim, “Yes, we should go, so that we can die with him!”
17 On arrival, Yeshua found that El‘azar had already been in the tomb for four days. 18 Now Beit-Anyah was about two miles from Yerushalayim, 19 and many of the Judeans had come to Marta and Miryam in order to comfort them at the loss of their brother. 20 So when Marta heard that Yeshua was coming, she went out to meet him; but Miryam continued sitting shiv‘ah in the house.
21 Marta said to Yeshua, “Lord, if you had been here, my brother would not have died. 22 Even now I know that whatever you ask of God, God will give you.” 23 Yeshua said to her, “Your brother will rise again.” 24 Marta said, “I know that he will rise again at the Resurrection on the Last Day.” 25 Yeshua said to her, “I AM the Resurrection and the Life! Whoever puts his trust in me will live, even if he dies; 26 and everyone living and trusting in me will never die. Do you believe this?” 27 She said to him, “Yes, Lord, I believe that you are the Messiah, the Son of God, the one coming into the world.”
28 After saying this, she went off and secretly called Miryam, her sister: “The Rabbi is here and is calling for you.” 29 When she heard this, she jumped up and went to him. 30 Yeshua had not yet come into the village but was still where Marta had met him; 31 so when the Judeans who had been with Miryam in the house comforting her saw her get up quickly and go out, they followed her, thinking she was going to the tomb to mourn there.
32 When Miryam came to where Yeshua was and saw him, she fell at his feet and said to him, “Lord, if you had been here, my brother would not have died.” 33 When Yeshua saw her crying, and also the Judeans who came with her crying, he was deeply moved and also troubled. 34 He said, “Where have you buried him?” They said, “Lord, come and see.” 35 Yeshua cried; 36 so the Judeans there said, “See how he loved him!” 37 But some of them said, “He opened the blind man’s eyes. Couldn’t he have kept this one from dying?”
38 Yeshua, again deeply moved, came to the tomb. It was a cave, and a stone was lying in front of the entrance. 39 Yeshua said, “Take the stone away!” Marta, the sister of the dead man, said to Yeshua, “By now his body must smell, for it has been four days since he died!” 40 Yeshua said to her, “Didn’t I tell you that if you keep trusting, you will see the glory of God?” 41 So they removed the stone. Yeshua looked upward and said, “Father, I thank you that you have heard me. 42 I myself know that you always hear me, but I say this because of the crowd standing around, so that they may believe that you have sent me.” 43 Having said this, he shouted, “El‘azar! Come out!” 44 The man who had been dead came out, his hands and feet wrapped in strips of linen and his face covered with a cloth. Yeshua said to them, “Unwrap him, and let him go!” 45 At this, many of the Judeans who had come to visit Miryam, and had seen what Yeshua had done, trusted in him.
46 But some of them went off to the P’rushim and told them what he had done. 47 So the head cohanim and the P’rushim called a meeting of the Sanhedrin and said, “What are we going to do? — for this man is performing many miracles. 48 If we let him keep going on this way, everyone will trust in him, and the Romans will come and destroy both the Temple and the nation.” 49 But one of them, Kayafa, who was cohen gadol that year, said to them, “You people don’t know anything! 50 You don’t see that it’s better for you if one man dies on behalf of the people, so that the whole nation won’t be destroyed.” 51 Now he didn’t speak this way on his own initiative; rather, since he was cohen gadol that year, he was prophesying that Yeshua was about to die on behalf of the nation, 52 and not for the nation alone, but so that he might gather into one the scattered children of God.
53 From that day on, they made plans to have him put to death. 54 Therefore Yeshua no longer walked around openly among the Judeans but went away from there into the region near the desert, to a town called Efrayim, and stayed there with his talmidim.
55 The Judean festival of Pesach was near, and many people went up from the country to Yerushalayim to perform the purification ceremony prior to Pesach. 56 They were looking for Yeshua, and as they stood in the Temple courts they said to each other, “What do you think? that he simply won’t come to the festival?” 57 Moreover, the head cohanim and the P’rushim had given orders that anyone knowing Yeshua’s whereabouts should inform them, so that they could have him arrested.
Johannes 11
BasisBijbel
Lazarus wordt ziek en sterft
11 In Betanië woonde een man die Lazarus heette. Hij woonde daar met zijn zussen Maria en Marta. Lazarus was ziek. 2 (Maria was de vrouw die later Jezus' voeten met parfum zalfde en met haar haren afdroogde.) 3 De zussen lieten Jezus waarschuwen: "Heer, uw vriend Lazarus is ziek." 4 Toen Jezus dat hoorde, zei Hij: "Deze ziekte zal niet dodelijk aflopen. Maar door deze ziekte zal straks te zien zijn hoe goed en machtig God is. De Zoon van God zal hierdoor laten zien hoe machtig Hij is."
5 Jezus hield veel van Marta, Maria en Lazarus. 6 Toen Hij gehoord had dat Lazarus ziek was, bleef Hij eerst nog twee dagen in de plaats waar Hij op dat moment was. 7 Daarna zei Hij tegen zijn leerlingen: "We gaan weer naar Judea." 8 De leerlingen zeiden tegen Hem: "Meester, laatst probeerden de Joodse leiders U daar te doden. En nu wilt U daar weer heen gaan?" 9 Jezus antwoordde: "Een dag duurt toch twaalf uur? Als je overdag loopt, kun je zien waar je loopt. Je struikelt niet, doordat je in het daglicht loopt. 10 Maar als je 's nachts loopt, struikel je, omdat je zelf geen licht in je hebt." 11 Daarna zei Hij: "Onze vriend Lazarus slaapt. Maar Ik ga naar hem toe om hem weer wakker te maken." 12 De leerlingen antwoordden Hem: "Heer, als hij slaapt, wordt hij weer beter." 13 Maar Jezus bedoelde dat hij gestorven was. Maar zijn leerlingen dachten dat Jezus bedoelde dat Lazarus gewoon sliep. 14 Toen zei Jezus het duidelijk tegen hen: "Lazarus is gestorven. 15 En Ik ben blij voor jullie dat Ik daar niet was. Want nu zullen jullie werkelijk in Mij geloven. Kom, we gaan naar hem toe." 16 Tomas, die ook wel Didymus (= 'tweeling') werd genoemd, zei tegen de andere leerlingen: "Kom, we gaan met Hem mee om samen met Hem te worden gedood."
Jezus maakt Lazarus weer levend
17 Toen Jezus aankwam, hoorde Hij dat Lazarus al vier dagen in het graf lag. 18 Betanië lag vlak bij Jeruzalem, ongeveer 15 stadiën (ongeveer 4 km) daar vandaan. 19 Er waren veel Joden gekomen om Maria en Marta te troosten over de dood van hun broer. 20 Toen Marta hoorde dat Jezus eraan kwam, ging ze naar Hem toe. Maar Maria bleef thuis zitten. 21 Marta zei tegen Jezus: "Heer, als U hier was geweest, zou mijn broer niet gestorven zijn! 22 Maar ik weet zeker dat God U ook nu alles zal geven wat U van Hem vraagt." 23 Jezus zei tegen haar: "Je broer zal opstaan uit de dood." 24 Marta antwoordde: "Ik weet dat hij zal opstaan uit de dood, op de laatste dag, als alle doden weer opstaan." 25 Jezus zei tegen haar: "IK BEN[a] de opstanding en het leven. Iedereen die in Mij gelooft, zal leven, zelfs als hij al gestorven is. 26 En iedereen die leeft en in Mij gelooft, zal nooit meer sterven. Geloof je dat?" 27 Ze zei tegen Hem: "Ja Heer, ik geloof dat U de Messias bent, de Zoon van God die op aarde zou komen."
28 Hierna ging Marta weer naar huis. Ze nam haar zus Maria even apart en zei: "De Meester is er en Hij wil je spreken." 29 Toen ze dat hoorde, stond ze snel op en ging naar Hem toe. 30 Jezus was nog niet in het dorp aangekomen. Hij was nog op de plek waar Hij met Marta had gesproken. 31 De Joden die bij Maria in huis zaten om haar te troosten, zagen dat Maria snel opstond en naar buiten ging. Ze liepen haar achterna, omdat ze dachten dat ze naar het graf ging om daar te huilen. 32 Toen Maria bij Jezus kwam, knielde ze bij zijn voeten neer. En ze zei tegen Hem: "Heer, als U hier was geweest, zou mijn broer niet gestorven zijn!"
33 Toen Jezus haar en de Joden die bij haar waren zo zag huilen, werd Hij in zijn geest boos en verdrietig. 34 Hij vroeg: "Waar hebben jullie hem begraven?" Ze zeiden tegen Hem: "Heer, komt U maar kijken." 35 Jezus huilde. 36 De Joden zeiden: "Kijk eens hoeveel Hij van hem hield!" 37 Maar sommige mensen zeiden: "De ogen van een blinde kon Hij wél genezen. Had Hij er dan óók niet voor kunnen zorgen dat Lazarus in leven bleef?" 38 Jezus werd opnieuw boos en verdrietig in zijn geest en ging naar het graf. Het graf was een grot in de rotsen met een grote steen voor de ingang. 39 Jezus zei: "Haal de steen weg!" Marta, de zus van de dode, zei tegen Hem: "Heer, het stinkt er al, want hij is al vier dagen dood!" 40 Jezus zei tegen haar: "Ik heb je toch gezegd dat je, als je Mij gelooft, zal zien hoe goed en machtig God is?" 41 Toen haalden ze de steen weg. Jezus keek omhoog naar de hemel en zei: "Vader, dank U wel dat U naar Mij heeft geluisterd. 42 Ik weet Zelf wel dat U altijd naar Mij luistert. Maar Ik zeg dit zodat de mensen die om Mij heen staan, zullen geloven dat U Mij heeft gestuurd." 43 Nadat Hij dit had gezegd, riep Hij luid: "Lazarus, kom naar buiten!" 44 En de dode kwam naar buiten. Zijn armen en benen waren nog omwikkeld met grafdoeken en er zat een doek om zijn gezicht. Jezus zei tegen hen: "Maak de doeken los en laat Lazarus naar huis gaan."
De Joodse leiders besluiten Jezus te doden
45 De Joden die daar waren, zagen wat Jezus had gedaan. Veel van hen geloofden toen in Hem. 46 Maar anderen gingen naar de Farizeeërs en vertelden hun wat Jezus had gedaan. 47 De leiders van de priesters en de Farizeeërs gingen haastig vergaderen. Ze zeiden: "Wat moeten we doen? Want die Man doet heel veel wonderen. 48 Als we Hem zijn gang laten gaan, zullen alle mensen in Hem gaan geloven. Dan zullen de Romeinen komen[b] en ons onze macht en ons volk afnemen." 49 Kajafas, die dat jaar de hogepriester was, zei: "Jullie begrijpen helemaal niet wat er aan de hand is. 50 Begrijp dan toch dat het voor ons het beste is om één man te doden, zodat het niet met het hele volk slecht afloopt." 51 Hij zei dit niet uit zichzelf. Maar omdat hij dat jaar de hogepriester was, liet God hem profeteren dat Jezus voor het volk zou sterven. 52 En niet alleen voor dát volk, maar ook om de kinderen van God die over de wereld verspreid zijn, bij elkaar te brengen.
53 Vanaf die dag overlegden ze met elkaar hoe ze Jezus konden doden. 54 Daarom ging Jezus niet meer zomaar overal met de mensen om. Hij vertrok naar het gebied dat vlak bij de woestijn ligt. Hij ging naar de stad Efraïm en bleef daar met zijn leerlingen.
55 Het was bijna de tijd van het Paasfeest. Uit het hele land reisden de mensen naar Jeruzalem, nog vóór het Paasfeest. Want eerst moesten ze zich nog volgens de regels van hun wet voorbereiden op het feest. 56 Ze zochten naar Jezus en praatten in de tempel met elkaar over Hem: "Wat denken jullie? Zou Hij wel op het feest komen?" 57 De leiders van de priesters en de Farizeeërs hadden bevolen dat mensen die wisten waar Jezus was, het moesten komen zeggen. Dan zouden ze Hem gevangen nemen.
Footnotes
- Johannes 11:25 Jezus gebruikt hier de woorden IK BEN. In het Grieks staat daar 'ego eimi,' wat veel nadrukkelijker is dan de gewone manier om 'ik ben...' te zeggen. In het Oude Testament maakt God Zich met de naam IK BEN aan Mozes bekend. Lees Exodus 3:14. Door deze naam te gebruiken geeft Jezus dus aan dat Hijzelf God is. Vergelijk met Matteüs 14:27.
- Johannes 11:48 Israël was in die tijd door de Romeinen veroverd en een soort provincie van het Romeinse Rijk geworden. Waarschijnlijk waren ze bang dat het volk Jezus tot koning zou kronen. De Romeinse keizer zou die opstand met geweld de kop indrukken. De Farizeeërs hadden in die tijd veel macht. Maar daar zou de keizer een eind aan maken als er een opstand kwam.
Copyright © 1998 by David H. Stern. All rights reserved.
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016