Joel 3

Ang Pulong Sa Dios

Silotan ang mga Nasod

3 Miingon ang Ginoo, “Nianang panahona pauswagon ko pag-usab ang Juda apil na ang Jerusalem.^{[a] 2} Tigomon ko ang mga nasod ug dad-on ko sila sa Kapatagan ni Jehoshaphat.^[b] Didto pagahukman ko sila tungod sa ilang gihimo sa katawhan nga akong gipanag-iyahan, ang mga Israelinhon. Gipakatag nila ang akong katawhan sa ubang mga nasod ug gibahin nila ang akong yuta. ³ Giripahan nila ang akong katawhan, ug gibaligya nila ingon nga mga ulipon ang mga batang lalaki ug babaye, aron ibayad sa mga ilimnon ug sa mga babaye nga nagabaligya sa ilang dungog.

⁴ “Kamong mga katawhan sa Tyre, Sidon, ug sa tanang dapit sa Filistia, unsa kining ginahimo ninyo batok kanako?^[c] Gipanimaslan ba ninyo ako sa butang nga akong nahimo? Kon gipanimaslan ninyo ako, panimaslan ko usab kamo diha-diha dayon tungod sa inyong gihimo. ⁵ Kay gikuha ninyo ang akong mahalong mga kabtangan,^[d] apil na ang mga plata ug bulawan, ug gidala ninyo kini ngadto sa inyong mga templo. ⁶ Gipamaligya ninyo sa mga Griego ang katawhan sa Jerusalem ug sa ubang bahin sa Juda, aron mapahilayo ninyo sila sa ilang kaugalingong yuta. ⁷ Apan tabangan ko sila nga makapahawa sa mga dapit nga gibaligyaan ninyo kanila, ug pagahimuon ko kaninyo ang inyong gihimo kanila. ⁸ Ibaligya ko ang inyong mga anak sa katawhan sa Juda, ug ibaligya nila sila sa mga taga-Saba,^[e] nga namuyo sa layong lugar. Mahitabo gayod kini, kay ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

⁹ Miingon pa ang Ginoo, “Ipahibalo kini sa mga nasod: Pangandam kamo sa pakig-gubat. Aghata ninyo ang inyong mga sundalo nga mosulong. ¹⁰ Himoa ninyong mga espada ang punta sa inyong mga daro ug himoa ninyong mga bangkaw ang inyong mga lampas. Bisan ang mga maluya kinahanglang makiggira. ¹¹ Dali, duol kamo, tanan kamong mga nasod sa palibot. Ug pagtigom kamo didto sa walog ni Jehoshaphat. Ang mga mahadlokon kinahanglang magsundalo.^[f]”

¹² Nagaingon pa gayod ang Ginoo, “Kinahanglang maaghat sa pagtungas ngadto sa walog ni Jehoshaphat ang mga nasod sa palibot, kay hukman ko sila didto. ¹³ Galaba sila nga daw trigo nga alanihon! Tunob-tunobi sila nga daw ubas nga pugaunon tungod kay puno na ang pug-anan ug nagaawas na kini! Kay labihan sila kadaotan.”

¹⁴ Labihan kadaghan sa mga tawo nga nagasaba sa walog sa Paghukom, kay duol na moabot ang adlaw sa pagsilot sa Ginoo. ¹⁵ Mongitngit ang adlaw ug ang bulan, ug dili na mosidlak ang mga bitoon. ¹⁶ Mongulob ang Ginoo gikan sa Zion;^[g] ang iyang tingog modahunog gikan sa Jerusalem. Ug tungod niini mouyog ang kalibotan ug ang kalangitan. Apan lig-on nga dalangpanan ang Ginoo alang sa mga Israelinhon nga iyang katawhan.

Ang mga Panalangin alang sa mga Katawhan sa Dios

¹⁷ Miingon ang Ginoo, “Mga taga-Juda, mahibaloan ninyo nga ako, ang Ginoo nga inyong Dios, nagapuyo sa Zion, ang akong balaan nga bukid. Ug mahimong balaan na usab ang Jerusalem; dili na gayod kini sulongon pag-usab sa mga taga-laing nasod. ¹⁸ Nianang adlawa panalanginan ko kamo. Mahimong abunda ang inyong bag-ong bino gikan sa daghang mga ubas sa kabukiran. Mahimong abunda usab ang inyong gatas gikan sa daghang mga baka ug mga kanding nga nagasabsab sa mga bungtod. Dili gayod mamad-an ang inyong mga sapa. Motubod ang tuboran gikan sa templo sa Ginoo ug magapatubig kini sa lugut nga may mga akasya.^[h]

¹⁹ “Ang Ehipto mahimong awaaw ug ang Edom mahimong disyerto tungod kay gidaog-daog nila ang katawhan sa Juda; gipamatay nila ang mga walay sala. ²⁰ Apan ang Juda ug ang Jerusalem pagapuy-an hangtod sa kahangtoran. ²¹ Ipanimalos ko ang mga gipamatay nga mga taga-Juda; silotan ko gayod ang naghimo niini kanila.^[i] Ako ang Ginoo nga nagpuyo sa Zion.”