40 Og Drottinn mælti til Jobs og sagði:

² Vill ámælismaðurinn þrátta við hinn Almáttka? Sá er sakir ber á Guð, svari hann þessu!

³ Þá svaraði Job Drottni og sagði:

⁴ Sjá, ég er of lítilmótlegur, hverju á ég að svara þér? Ég legg hönd mína á munninn.

⁵ Einu sinni hefi ég talað, og endurtek það eigi, _ tvisvar, og gjöri það ekki oftar.

⁶ Þá svaraði Drottinn Job úr stormviðrinu og sagði:

⁷ Gyrð lendar þínar eins og maður. Ég mun spyrja þig, og þú skalt fræða mig.

⁸ Ætlar þú jafnvel að gjöra rétt minn að engu, dæma mig sekan, til þess að þú standir réttlættur?

⁹ Hefir þú þá armlegg eins og Guð, og getur þú þrumað með slíkri rödd sem hann?

¹⁰ Skrýð þig vegsemd og tign, íklæð þig dýrð og ljóma!

¹¹ Lát úthellast strauma reiði þinnar og varpa til jarðar með einu tilliti sérhverjum dramblátum.

¹² Auðmýk þú sérhvern dramblátan með einu tilliti, og troð þú hina óguðlegu niður þar sem þeir standa.

¹³ Byrg þú þá í moldu alla saman, loka andlit þeirra inni í myrkri,

¹⁴ þá skal ég líka lofa þig, fyrir það að hægri hönd þín veitir þér fulltingi.

¹⁵ Sjá, nykurinn sem ég hefi skapað eins og þig, hann etur gras eins og naut.

¹⁶ Sjá, kraftur hans er í lendum hans og afl hans í kviðvöðvunum.

¹⁷ Hann sperrir upp stertinn eins og sedrustré, lærsinar hans eru ofnar saman.

¹⁸ Leggir hans eru eirpípur, beinin eins og járnstafur.

¹⁹ Hann er frumgróði Guðs verka, sá er skóp hann, gaf honum sverð hans.

²⁰ Fjöllin láta honum grasbeit í té, og þar leika sér dýr merkurinnar.

²¹ Hann liggur undir lótusrunnum í skjóli við reyr og sef.

²² Lótusrunnarnir breiða skugga yfir hann, lækjarpílviðirnir lykja um hann.

²³ Sjá, þegar vöxtur kemur í ána, skelfist hann ekki, hann er óhultur, þótt fljót belji á skolti hans.

²⁴ Getur nokkur veitt hann með því að ganga framan að honum, getur nokkur dregið taug gegnum nasir hans?