Font Size
Jobi 7
Albanian Bible
Jobi 7
Albanian Bible
7 "A nuk kryen vallë një punë të rëndë njeriu mbi tokë dhe ditët e tij a nuk janë si ditët e një argati?
2 Ashtu si skllavi dëshiron fort hijen dhe ashtu si argati pret mëditjen e tij,
3 kështu edhe mua më ranë muaj fatkeqësie dhe m’u caktuan net me dhembje.
4 Sa shtrihem, them: "Kur do të ngrihem?". Por nata është e gjatë dhe jam vazhdimisht i shqetësuar deri në agim.
5 Mishi im është i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, lëkura ime plasaritet dhe është bërë e pështirë.
6 Ditët e mia janë më të shpejta se masuri i një endësi dhe po harxhohen pa shpresë.
7 Kujto që jeta ime është një frymë; syri im nuk do të shohë më të mirën.
8 Syri i atij që më shikon nuk do të më shohë më; sytë e tu do të jenë mbi mua, por unë nuk do të jem më.
9 Ashtu si reja davaritet dhe nuk duket më, kështu ai që zbret në Sheol nuk kthehet më;
10 nuk do të kthehet më në shtëpinë e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njohë më.
11 Prandaj nuk do ta mbaj gojën të mbyllur do të flas në ankthin e frymës time; do të ankohem në hidhërimin e shpirtit tim.
12 A jam vallë deti apo një përbindësh i detit që ti më ruan me një roje?
13 Kur unë them: "Shtrati im do të më japë një lehtësim, shtroja ime do ta zbusë dhembjen time,"
14 ti më tremb me ëndrra dhe më tmerron me vegime;
15 kështu shpirtit tim i parapëlqen të mbytet dhe të vdesë se sa të bëjë këtë jetë.
16 Unë po shpërbëhem; nuk kam për të jetuar gjithnjë; lërmë të qetë; ditët e mia nuk janë veçse një frymë.
17 Ç’është njeriu që ti ta bësh të madh dhe të kujdesesh për të,
18 dhe ta vizitosh çdo mëngjes duke e vënë në provë në çdo çast?
19 Kur do ta heqësh shikimin tënd nga unë dhe do të më lësh të përcjell pështymën time?
20 Në rast se kam mëkatuar, çfarë të kam bërë ty, o rojtar i njerëzve? Pse më ke bërë objekt të goditjeve të tua, aq sa i jam bërë barrë vetes sime?
21 Pse nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kapërcen paudhësinë time? Sepse shpejt do të jem pluhur; ti do të më kërkosh, por unë nuk do të jem më".
Job 7
New International Version
Job 7
New International Version
7 “Do not mortals have hard service(A) on earth?(B)
Are not their days like those of hired laborers?(C)
2 Like a slave longing for the evening shadows,(D)
or a hired laborer waiting to be paid,(E)
3 so I have been allotted months of futility,
and nights of misery have been assigned to me.(F)
4 When I lie down I think, ‘How long before I get up?’(G)
The night drags on, and I toss and turn until dawn.(H)
5 My body is clothed with worms(I) and scabs,
my skin is broken and festering.(J)
6 “My days are swifter than a weaver’s shuttle,(K)
and they come to an end without hope.(L)
7 Remember, O God, that my life is but a breath;(M)
my eyes will never see happiness again.(N)
8 The eye that now sees me will see me no longer;
you will look for me, but I will be no more.(O)
9 As a cloud vanishes(P) and is gone,
so one who goes down to the grave(Q) does not return.(R)
10 He will never come to his house again;
his place(S) will know him no more.(T)
11 “Therefore I will not keep silent;(U)
I will speak out in the anguish(V) of my spirit,
I will complain(W) in the bitterness of my soul.(X)
12 Am I the sea,(Y) or the monster of the deep,(Z)
that you put me under guard?(AA)
13 When I think my bed will comfort me
and my couch will ease my complaint,(AB)
14 even then you frighten me with dreams
and terrify(AC) me with visions,(AD)
15 so that I prefer strangling and death,(AE)
rather than this body of mine.(AF)
16 I despise my life;(AG) I would not live forever.(AH)
Let me alone;(AI) my days have no meaning.(AJ)
17 “What is mankind that you make so much of them,
that you give them so much attention,(AK)
18 that you examine them every morning(AL)
and test them(AM) every moment?(AN)
19 Will you never look away from me,(AO)
or let me alone even for an instant?(AP)
20 If I have sinned, what have I done to you,(AQ)
you who see everything we do?
Why have you made me your target?(AR)
Have I become a burden to you?[a](AS)
21 Why do you not pardon my offenses
and forgive my sins?(AT)
For I will soon lie down in the dust;(AU)
you will search for me, but I will be no more.”(AV)
Footnotes
- Job 7:20 A few manuscripts of the Masoretic Text, an ancient Hebrew scribal tradition and Septuagint; most manuscripts of the Masoretic Text I have become a burden to myself.
Job 7
King James Version
Job 7
King James Version
7 Is there not an appointed time to man upon earth? are not his days also like the days of an hireling?
2 As a servant earnestly desireth the shadow, and as an hireling looketh for the reward of his work:
3 So am I made to possess months of vanity, and wearisome nights are appointed to me.
4 When I lie down, I say, When shall I arise, and the night be gone? and I am full of tossings to and fro unto the dawning of the day.
5 My flesh is clothed with worms and clods of dust; my skin is broken, and become loathsome.
6 My days are swifter than a weaver's shuttle, and are spent without hope.
7 O remember that my life is wind: mine eye shall no more see good.
8 The eye of him that hath seen me shall see me no more: thine eyes are upon me, and I am not.
9 As the cloud is consumed and vanisheth away: so he that goeth down to the grave shall come up no more.
10 He shall return no more to his house, neither shall his place know him any more.
11 Therefore I will not refrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.
12 Am I a sea, or a whale, that thou settest a watch over me?
13 When I say, My bed shall comfort me, my couch shall ease my complaints;
14 Then thou scarest me with dreams, and terrifiest me through visions:
15 So that my soul chooseth strangling, and death rather than my life.
16 I loathe it; I would not live alway: let me alone; for my days are vanity.
17 What is man, that thou shouldest magnify him? and that thou shouldest set thine heart upon him?
18 And that thou shouldest visit him every morning, and try him every moment?
19 How long wilt thou not depart from me, nor let me alone till I swallow down my spittle?
20 I have sinned; what shall I do unto thee, O thou preserver of men? why hast thou set me as a mark against thee, so that I am a burden to myself?
21 And why dost thou not pardon my transgression, and take away my iniquity? for now shall I sleep in the dust; and thou shalt seek me in the morning, but I shall not be.
Albanian Bible (ALB)
New International Version (NIV) 
Holy Bible, New International Version®, NIV® Copyright ©1973, 1978, 1984, 2011 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
NIV Reverse Interlinear Bible: English to Hebrew and English to Greek. Copyright © 2019 by Zondervan.