Job 29:7-25

Ang Pulong Sa Dios

⁷ Inig-adto ko sa pultahan sa lungsod, ug moapil sa panaghisgotay sa mga tigdumala niini, ⁸ magpadaplin ang batan-on nga mga lalaki kon makita nila ako ug ang mga tigulang manindog sa pagtahod kanako. ⁹ Manghilom bisan ang mga pangulo ¹⁰ ug ang mga dungganon. ¹¹ Si bisan kinsa nga makakita kanako o makadungog sa akong pagsulti, nagadayeg kanako. ¹² Kay ginatabangan ko ang mga kabos nga nanginahanglan ug tabang ug ang mga ilo nga walay kadangpan. ¹³ Ginapanalanginan ako sa himalatyon nga tawo nga akong gitabangan, ug nalipay gayod ang mga biyuda nga ako usab nga natabangan. ¹⁴ Gihimo ko kanunay ang matarong ug husto; daw sama na kini sa bisti ug turban nga kanunay kong gisul-ob. ¹⁵ Akoy nahimong mata sa tawong buta ug tiil sa tawong bakol. ¹⁶ Akoy nahimong amahan sa mga kabos, ug bisan ang mga estranghero gitabangan ko sa ilang mga kaso. ¹⁷ Gikuhaan ko sa gahom ang mga tawong daotan ug giluwas ang ilang mga biktima.

¹⁸ “Abi nakog magkinabuhi akog dugay ug mamatay nga nalibotan sa akong pamilya. ¹⁹ Kay nahisama ako kaniadto sa kahoy kansang mga gamot nakaabot sa tubig ug ang mga sanga kanunayng matun-ogan. ²⁰ Gidayeg ako kanunay sa mga tawo ug kanunay akong baskog. ²¹ Hilom ug namati pag-ayo ang mga tawo sa akong tambag. ²² Pagkahuman kog sulti, wala na silay ikadugang pa kay kontento sila sa akong gisulti. ²³ Naghandom sila sa akong mga pulong sama sa ilang paghandom sa ulan. Gusto gayod nila kining pamation. ²⁴ Daw dili sila makatuo kon pahiyoman ko sila;^[a] ang akong malipayong panagway makapadasig kanila. ²⁵ Gitudloan ko sila sa angay nilang buhaton nga daw akoy ilang pangulo. Gipangulohan ko sila nga daw usa ka hari nga nagadumala sa iyang kasundalohan. Ginahupay ko ang ilang kasubo.