Job 6
Het Boek
Job antwoordt Elifaz
6 Job antwoordde:
2 ‘Als mijn zorgen gemeten konden worden en mijn verdriet gewogen kon worden,
3 dan zouden zij zwaarder blijken dan het zand van duizend stranden. Daarom sprak ik zo overhaast!
4 De Here heeft mij met zijn pijlen neergeschoten, zijn giftige pijlen zijn diep in mijn hart gedrongen. Al Gods rampen zijn op mij losgelaten!
5-7 Als wilde ezels balken, is dat omdat zij geen gras meer hebben om te eten, ossen loeien niet als zij genoeg voer hebben, een man klaagt als er geen zout in zijn eten zit. Het witte van een ei is smakeloos, ik weiger het te eten, ik walg van zulk voedsel.
8,9 Gunde God mij maar datgene waarnaar ik het meest verlang, te worden verbrijzeld en te worden bevrijd uit zijn pijnlijke greep.
10 Dan zou ik toch nog troost vinden, vreugde kennen ondanks deze ondraaglijke pijn, want de woorden van de heilige God heb ik niet verwaarloosd.
11 Och, waarom houdt mijn kracht mij nog op de been? Hoe kan ik het geduld opbrengen te wachten op mijn dood?
12 Ben ik soms zo sterk als een steen? Is mijn lichaam soms van koper?
13 Ik ben echt volkomen hulpeloos en heb geen enkele hoop meer!
14 Wie geen medelijden heeft met een vriend die lijdt, toont geen ontzag voor de Almachtige.
15-17 Mijn broeders zijn net zo onbetrouwbaar als een beek die stijgt als er ijs en sneeuw liggen, maar verdroogt wanneer het heet wordt.
18-21 Karavanen wijken van hun route af, dringen steeds verder de woestijn in, waar zij uiteindelijk omkomen. Zo hebben de karavanen uit Tema en Seba hoopvol naar water gezocht, maar hun hoop werd beschaamd. En zo is ook mijn vertrouwen in u verdwenen, geschrokken keert u mij de rug toe en weigert mij te helpen.
22 Maar waarom dan? Heb ik u ooit gevraagd mij een geschenk uit uw rijkdom te geven?
23 Heb ik ooit uw hulp ingeroepen tegen vijanden en ruziemakers?
24 Alles wat ik verlang, is een redelijk antwoord, dan zal ik zwijgen. Vertel mij maar wat ik verkeerd heb gedaan!
25,26 Het is pijnlijk de waarheid te spreken, maar uw kritiek berust niet op feiten. Gaat u mij alleen veroordelen, omdat ik in een opwelling mijn wanhoop uitschreeuwde?
27 Dat zou lijken op dobbelen om een hulpeloze wees of het verkopen van een vriend.
28 Kijk naar mij! Zie ik eruit alsof ik u iets voorlieg?
29 Heb medelijden, wees niet onrechtvaardig. Denk er nog eens goed over na, want u mag mij geen onrecht aandoen.
30 Spreek ik soms kwaad? Denkt u soms dat ik met mijn mond niet kan onderscheiden wat verkeerd is?’
Iov 6
Cornilescu 1924 - Revised 2010, 2014
Răspunsul lui Iov
6 Iov a luat cuvântul şi a zis:
2 „Oh, de ar fi cu putinţă să mi se cântărească durerea
şi să mi se pună toate nenorocirile în cumpănă,
3 ar fi mai grele decât nisipul(A) mării, de aceea îmi merg cuvintele până la nebunie!
4 Căci(B) săgeţile Celui Atotputernic m-au străpuns,
sufletul meu le suge otrava
şi groaza(C) Domnului bagă fiori în mine!
5 Zbiară măgarul sălbatic când are verdeaţă?
Mugeşte boul când are de mâncare?
6 Poţi mânca ce-i fără gust şi fără sare?
Are vreun gust albuşul unui ou?
7 Orice lucru de care aş vrea să nu m-ating,
acela-i hrana mea, fie cât de greţoasă!
8 O, de mi s-ar asculta dorinţa
şi de mi-ar împlini Dumnezeu nădejdea!
9 De(D) ar vrea Dumnezeu să mă zdrobească,
întindă-Şi mâna şi să mă prăpădească!
10 Îmi va rămâne măcar această mângâiere,
această bucurie în durerile cu care mă copleşeşte:
că(E) niciodată n-am călcat poruncile(F) Celui Sfânt.
11 La ce să mai nădăjduiesc, când nu mai pot?
La ce să mai aştept, când sfârşitul se ştie?
12 Tăria mea oare este o tărie de piatră?
Trupul meu e de aramă?
13 Nu sunt eu lipsit de ajutor,
şi n-a fugit mântuirea de mine?
Iov se tânguieşte
14 Cel ce suferă(G) are drept la mila prietenului,
chiar dacă părăseşte frica de Cel Atotputernic.
15 Fraţii(H) mei s-au arătat înşelători ca un pârâu,
ca albia pâraielor(I) care trec.
16 Un sloi le tulbură cursul,
zăpada se îngrămădeşte pe ele;
17 vine arşiţa vremii şi seacă,
vine căldura soarelui şi li se usucă albia.
18 Cete de călători se abat din drumul lor,
se cufundă în pustie şi pier.
19 Cetele celor din Tema(J) se uită ţintă la ele,
călătorii din Seba(K) sunt plini de nădejde când le văd.
20 Dar rămân înşelaţi(L) în nădejdea lor,
rămân uimiţi când ajung la ele.
21 Aşa sunteţi(M) şi voi acum pentru mine.
Voi îmi vedeţi necazul şi vă îngroziţi(N)!
22 V-am zis eu oare: ‘Daţi-mi ceva,
cheltuiţi din averile voastre pentru mine,
23 scăpaţi-mă din mâna vrăjmaşului,
răscumpăraţi-mă din mâna celor răi!’?
24 Învăţaţi-mă, şi voi tăcea;
faceţi-mă să înţeleg în ce am păcătuit.
25 O, cât de înduplecătoare sunt cuvintele adevărului!
Dar ce dovedesc mustrările voastre?
26 Vreţi să mă mustraţi pentru tot ce am zis
şi să nu vedeţi decât vânt în cuvintele unui deznădăjduit?
27 Voi năpăstuiţi pe orfan,
prigoniţi(O) pe prietenul vostru.
28 Uitaţi-vă la mine, vă rog!
Doar nu voi minţi în faţă!
29 Întoarceţi-vă(P), nu fiţi nedrepţi;
întoarceţi-vă şi mărturisiţi că sunt nevinovat!
30 Este vreo nelegiuire pe limba mea
şi nu deosebeşte gura mea ce este rău?
Het Boek Copyright © 1979, 1988, 2007 by Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.
Copyright of the Cornilescu Bible © 1924 belongs to British and Foreign Bible Society. Copyright © 2010, 2014 of the revised edition in Romanian language belongs to the Interconfessional Bible Society of Romania, with the approval of the British and Foreign Bible Society.
