Jobi 6
Albanian Bible
6 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
2 "Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,
3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.
4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.
5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?
6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?
7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.
8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!
9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!
10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.
11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?
12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?
13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?
14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.
15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.
16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,
17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.
18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.
19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,
20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.
21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.
22 A ju kam thënë vallë: "Më jepni diçka" o "më bëni një dhuratë nga pasuria juaj,"
23 ose "liromëni nga duart e armikut," ose "më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën"?
24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.
25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?
26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?
27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.
28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.
29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.
30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?".
Job 6
New King James Version
Job: My Complaint Is Just
6 Then Job answered and said:
2 “Oh, that my grief were fully weighed,
And my calamity laid with it on the scales!
3 For then it would be heavier than the sand of the sea—
Therefore my words have been rash.
4 (A)For the arrows of the Almighty are within me;
My spirit drinks in their poison;
(B)The terrors of God are arrayed (C)against me.
5 Does the (D)wild donkey bray when it has grass,
Or does the ox low over its fodder?
6 Can flavorless food be eaten without salt?
Or is there any taste in the white of an egg?
7 My soul refuses to touch them;
They are as loathsome food to me.
8 “Oh, that I might have my request,
That God would grant me the thing that I long for!
9 That it would please God to crush me,
That He would loose His hand and (E)cut me off!
10 Then I would still have comfort;
Though in anguish I would exult,
He will not spare;
For (F)I have not concealed the words of (G)the Holy One.
11 “What strength do I have, that I should hope?
And what is my end, that I should prolong my life?
12 Is my strength the strength of stones?
Or is my flesh bronze?
13 Is my help not within me?
And is success driven from me?
14 “To(H) him who is [a]afflicted, kindness should be shown by his friend,
Even though he forsakes the fear of the Almighty.
15 (I)My brothers have dealt deceitfully like a brook,
(J)Like the streams of the brooks that pass away,
16 Which are dark because of the ice,
And into which the snow vanishes.
17 When it is warm, they cease to flow;
When it is hot, they vanish from their place.
18 The paths of their way turn aside,
They go nowhere and perish.
19 The caravans of (K)Tema look,
The travelers of (L)Sheba hope for them.
20 They are (M)disappointed[b] because they were confident;
They come there and are confused.
21 For now (N)you are nothing,
You see terror and (O)are afraid.
22 Did I ever say, ‘Bring something to me’?
Or, ‘Offer a bribe for me from your wealth’?
23 Or, ‘Deliver me from the enemy’s hand’?
Or, ‘Redeem me from the hand of oppressors’?
24 “Teach me, and I will hold my tongue;
Cause me to understand wherein I have erred.
25 How forceful are right words!
But what does your arguing prove?
26 Do you intend to rebuke my words,
And the speeches of a desperate one, which are as wind?
27 Yes, you overwhelm the fatherless,
And you (P)undermine your friend.
28 Now therefore, be pleased to look at me;
For I would never lie to your face.
29 (Q)Yield now, let there be no injustice!
Yes, concede, my (R)righteousness [c]still stands!
30 Is there injustice on my tongue?
Cannot my [d]taste discern the unsavory?
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.
