Job 4
Ang Dating Biblia (1905)
4 Nang magkagayo'y sumagot si Eliphaz na Temanita, at nagsabi,
2 Kung tikman ng isa na makipagusap sa iyo, ikababalisa mo ba? Nguni't sinong makapipigil ng pagsasalita?
3 Narito, ikaw ay nagturo sa marami, at iyong pinalakas ang mahinang mga kamay.
4 Ang iyong mga salita ay nagsialalay sa nangabubuwal, at iyong pinalakas ang mahinang mga tuhod.
5 Nguni't ngayo'y dinaratnan ka ng kasamaan, at ikaw ay nanglulupaypay; ginagalaw ka, at ikaw ay nababagabag.
6 Hindi ba ang iyong takot sa Dios ay ang iyong tiwala, at ang iyong pagasa ay ang pagtatapat ng iyong mga lakad?
7 Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, kung sino ang namatay, na walang malay? O saan nangahiwalay ang mga matuwid?
8 Ayon sa aking pagkakita yaong nagsisipagararo ng kasamaan, at nangaghahasik ng kabagabagan ay gayon din ang inaani.
9 Sa hinga ng Dios sila'y nangamamatay, at sa bugso ng kaniyang galit sila'y nangalilipol.
10 Ang ungal ng leon, at ang tinig ng mabangis na leon, at ang mga ngipin ng mga batang leon, ay nangabali.
11 Ang matandang leon ay namamatay dahil sa kawalan ng huli, at ang mga batang leong babae ay nagsisipangalat.
12 Ngayo'y nadalang lihim sa akin ang isang bagay, at ang aking pakinig ay nakakaulinig ng bulong niyaon.
13 Sa mga pagiisip na mula sa mga pangitain sa gabi, pagka ang mahimbing na tulog ay nahuhulog sa mga tao,
14 Takot ay dumating sa akin, at panginginig, na nagpapanginig ng lahat ng aking mga buto.
15 Nang magkagayo'y dumaan ang isang espiritu sa aking mukha. Ang balahibo ng aking balat ay nanindig.
16 Tumayong nakatigil, nguni't hindi ko mawari ang anyo niyaon; isang anyo ang nasa harap ng aking mga mata: tahimik, at ako'y nakarinig ng tinig, na nagsasabi,
17 Magiging ganap pa ba ang taong may kamatayan kay sa Dios? Lilinis pa ba kaya ang tao kay sa Maylalang sa kaniya?
18 Narito, siya'y hindi naglalagak ng tiwala sa kaniyang mga lingkod; at inaari niyang mga mangmang ang kaniyang mga anghel:
19 Gaano pa kaya sila na nagsisitahan sa mga bahay na putik, na ang patibayan ay nasa alabok, na napipisang gaya ng paroparo!
20 Sa pagitan ng umaga at hapon, ay nangagigiba; nangapaparam magpakailan man na walang pumupuna.
21 Hindi ba nalalagot ang tali ng kanilang tolda sa loob nila? Sila'y nangamamatay at walang karunungan.
Job 4
King James Version
4 Then Eliphaz the Temanite answered and said,
2 If we assay to commune with thee, wilt thou be grieved? but who can withhold himself from speaking?
3 Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands.
4 Thy words have upholden him that was falling, and thou hast strengthened the feeble knees.
5 But now it is come upon thee, and thou faintest; it toucheth thee, and thou art troubled.
6 Is not this thy fear, thy confidence, thy hope, and the uprightness of thy ways?
7 Remember, I pray thee, who ever perished, being innocent? or where were the righteous cut off?
8 Even as I have seen, they that plow iniquity, and sow wickedness, reap the same.
9 By the blast of God they perish, and by the breath of his nostrils are they consumed.
10 The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.
11 The old lion perisheth for lack of prey, and the stout lion's whelps are scattered abroad.
12 Now a thing was secretly brought to me, and mine ear received a little thereof.
13 In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falleth on men,
14 Fear came upon me, and trembling, which made all my bones to shake.
15 Then a spirit passed before my face; the hair of my flesh stood up:
16 It stood still, but I could not discern the form thereof: an image was before mine eyes, there was silence, and I heard a voice, saying,
17 Shall mortal man be more just than God? shall a man be more pure than his maker?
18 Behold, he put no trust in his servants; and his angels he charged with folly:
19 How much less in them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, which are crushed before the moth?
20 They are destroyed from morning to evening: they perish for ever without any regarding it.
21 Doth not their excellency which is in them go away? they die, even without wisdom.