Nagsalita si Elifaz

4 Nagsalita si Elifaz na taga-Teman. Sinabi niya, ² “Magagalit ka ba kung magsasalita ako? Hindi ko na kayang manahimik. ³ Noon, pinapayuhan mo ang maraming tao na magtiwala sa Dios, at pinalalakas ang mahihina at nanlulupaypay. ⁴ Ang mga salita moʼy nagpalakas sa kanila at umalalay sa mga nanghihina. ⁵ Pero ngayong ikaw na ang dumaranas ng kahirapan, tila ikaw ang nanghihina at naguguluhan. ⁶ Hindi baʼt kapag may takot ka sa Dios at namumuhay ka ng matuwid, magdudulot ito sa iyo ng tiwalaʼt pag-asa?

⁷ “Ngayon, isipin mong mabuti. May tao bang matuwid at walang kasalanan na napahamak? ⁸ Ayon sa aking nakitaʼt nalaman, ang mga taong gumagawa ng kasamaan at kaguluhan, kasamaan at kaguluhan din ang kanilang kahahantungan. ⁹ Sa isang bugso lamang ng galit ng Dios, mapapahamak sila. ¹⁰ Kahit na silaʼy tulad ng malakas at mabangis na leon, tatanggalin pa rin ang kanilang mga ngipin. ¹¹ Mamamatay sila dahil sa gutom at ang mga anak nila ay mangangalat.

¹² “May sinabi sa akin nang palihim. Ibinulong ito sa akin ¹³ sa pamamagitan ng panaginip. Gabi iyon habang ang mga taoʼy mahimbing na natutulog. ¹⁴ Natakot ako at nanginig ang buo kong katawan. ¹⁵ May espiritu na dumaan sa aking harap^[a] at tumayo ang mga balahibo ko at kinilabutan ako. ¹⁶ Huminto ito, pero hindi ko gaanong maaninag. At may narinig akong mahinang tinig na nagsasabi, ¹⁷ ‘Mayroon bang taong matuwid o malinis sa paningin ng Dios na kanyang Manlilikha? ¹⁸ Kung mismong sa mga anghel na lingkod niya ay hindi siya lubusang nagtitiwala, at nakakakita siya ng kamalian nila, ¹⁹ di lalo na sa taong nilikha lamang mula sa lupa, na madaling pisain katulad ng gamo-gamo! ²⁰ Ang taoʼy maaaring buhay pa sa umaga pero kinagabihaʼy patay na at hindi na makikita magpakailanman. ²¹ Para silang mga toldang bumagsak. Namatay sila nang kulang sa karunungan.’