Job 39
Magandang Balita Biblia
39 Ang panganganak ng mga kambing, alam mo ba kung kailan,
o ang panahon na ang usa ay magsisilang?
2 Bilang mo ba ang araw ng anak niya habang nasa tiyan?
Alam mo ba kung kailan ito iluluwal?
3 Namasdan mo ba habang sila ay gumagapang
sa pagbubukas ng sinapupunan upang ang anak ay isilang?
4 Ang kanilang mga anak doon lumalaki sa parang
at kapag malaki na ay tuluyang lumilisan.
5 “Sino ba ang nagbibigay laya sa mga asno?
Sa asnong maiilap, ang nagpalaya ay sino?
6 Tirahang ibinigay ko ay ang kaparangan,
at doon sa maalat na kapatagan.
7 Sila'y lumalayo sa lunsod na maingay,
walang makapagpaamo at hindi mautusan.
8 Ang pastulan nila'y ang kaburulan,
hinahanap nila'y sariwang damuhan.
9 “Ang mailap na toro iyo kayang mapagtrabaho?
Maitali mo kaya siya isang gabi sa iyong kuwadra?
10 Matatalian mo kaya siya ng lubid upang sa pag-aararo ay magamit,
at sa paghila ng suyod sa iyong mga bukid?
11 Iyo bang maaasahan ang lakas na taglay niya?
Mabibigat mong gawai'y maipagkakatiwala ba sa kanya?
12 Umaasa ka ba na siya ay magbabalik
upang sa ani mo ay siya ang gumiik?
13 “Ang pakpak ng ostrits buong gandang kumakampay,
nagbabadya kaya iyon kahit bahagyang pagmamahal?
14 Ang kanyang mga itlog sa lupa ay iniiwan,
ito'y hinahayaang sa lupa ay mainitan.
15 Di niya iniisip na baka ito'y matapakan,
o baka madurog ng mailap na nilalang.
16 Sa mga inakay niya siya ay malupit,
hindi niya alintanang hirap niya'y di masulit,
17 sapagkat pang-unawa ay di ko siya binigyan,
di ko hinatian ng kahit kaunting katalinuhan.
18 Ngunit napakabilis kapag siya'y tumatakbo,
pinagtatawanan lang niya kahit ang kabayo.
19 “Ikaw ba ang nagbigay ng lakas sa kabayo?
Ikaw ba ang naglagay ng magandang buhok nito?
20 Ikaw ba ang nagpapalukso dito na parang balang,
at kapag humalinghing ay kinatatakutan?
21 Nagpapakitang-gilas sa pagkamot niya sa lupa,
at napakabilis tumakbo upang makidigma.
22 Siya ay nagtatawa sa gitna ng panganib,
sa tabak na nakaumang, hindi siya nanginginig.
23 Ang mga sandata ng sa kanya'y nakasakay,
sa sikat ng araw kumakalampag at kumikinang.
24 Sa bilis ng kanyang takbo, lupa'y parang nilululon,
hindi siya mapakali kapag trumpeta ay umugong.
25 Sa tunog ng trumpeta'y halinghing ang sagot niya.
Ang ingay ng digmaan, dinig nito kahit malayo pa;
maging ang utos ng kapitan sa mga kasama.
26 “Ikaw ba ang nagturo sa lawin upang ito'y makalipad,
kapag ikinakampay ang pakpak tungo sa timog ang tahak?
27 Naghihintay ba ng iyong utos ang agila,
upang sa mataas na bundok gumawa ng pugad niya?
28 Matataas na bato ang kanyang tirahan,
mga pagitan ng bato ang pinagkukutaan.
29 Ang kanyang biktima'y doon niya pinagmamasdan,
kahit malayo pa ay kanya nang natatanaw.
30 Sa(A) kanyang mga inakay, dugo ang ibinubuhay,
at tiyak na naroon siya kung saan mayroong bangkay.”
Job 39
English Standard Version
39 “Do you know when (A)the mountain goats give birth?
Do you observe (B)the calving of the does?
2 Can you number the months that they fulfill,
and do you know the time when they give birth,
3 when they (C)crouch, bring forth their offspring,
and are delivered of their young?
4 Their young ones become strong; they grow up in the open;
they go out and (D)do not return to them.
5 “Who has let the wild donkey go free?
Who has (E)loosed the bonds of the swift donkey,
6 to whom I have given (F)the arid plain for his home
and (G)the salt land for his dwelling place?
7 He scorns the tumult of the city;
he hears not the shouts of the driver.
8 He ranges the mountains as his pasture,
and he searches after every green thing.
9 “Is (H)the wild ox willing to serve you?
Will he spend the night at your (I)manger?
10 Can you bind (J)him in the furrow with ropes,
or will he harrow the valleys after you?
11 Will you depend on him because his strength is great,
and will you leave to him your labor?
12 Do you have faith in him that he will return your grain
and gather it to your threshing floor?
13 “The wings of the ostrich wave proudly,
but are they the pinions and plumage of love?[a]
14 For she leaves her eggs to the earth
and lets them be warmed on the ground,
15 forgetting that a foot may crush them
and that the wild beast may trample them.
16 She (K)deals cruelly with her young, as if they were not hers;
though her (L)labor be in vain, yet she has no fear,
17 because God has made her forget wisdom
and (M)given her no share in understanding.
18 When she rouses herself to flee,[b]
she laughs at the horse and his rider.
19 “Do you give the horse his might?
Do you clothe his neck with a mane?
20 Do you make him leap like the locust?
His majestic (N)snorting is terrifying.
21 He paws[c] in the valley and exults in his strength;
he (O)goes out to meet the weapons.
22 He laughs at fear and is not dismayed;
he does not turn back from the sword.
23 Upon him rattle the quiver,
the flashing spear, and the javelin.
24 With fierceness and rage he swallows the ground;
he cannot stand still at (P)the sound of the trumpet.
25 When the trumpet sounds, he says ‘Aha!’
He smells the battle from afar,
the thunder of the captains, and the shouting.
26 “Is it by your understanding that the hawk soars
and spreads his wings toward the south?
27 Is it at your command that the eagle mounts up
and makes his (Q)nest on high?
28 On the rock he dwells and makes his home,
on (R)the rocky crag and stronghold.
29 From there he spies out the prey;
his eyes behold it from far away.
30 His young ones suck up blood,
and (S)where the slain are, there is he.”
Magandang Balita Biblia, Copyright © Philippine Bible Society 2012.
The ESV® Bible (The Holy Bible, English Standard Version®), © 2001 by Crossway, a publishing ministry of Good News Publishers. ESV Text Edition: 2025.
