Job 39
Magandang Balita Biblia
39 Ang panganganak ng mga kambing, alam mo ba kung kailan,
o ang panahon na ang usa ay magsisilang?
2 Bilang mo ba ang araw ng anak niya habang nasa tiyan?
Alam mo ba kung kailan ito iluluwal?
3 Namasdan mo ba habang sila ay gumagapang
sa pagbubukas ng sinapupunan upang ang anak ay isilang?
4 Ang kanilang mga anak doon lumalaki sa parang
at kapag malaki na ay tuluyang lumilisan.
5 “Sino ba ang nagbibigay laya sa mga asno?
Sa asnong maiilap, ang nagpalaya ay sino?
6 Tirahang ibinigay ko ay ang kaparangan,
at doon sa maalat na kapatagan.
7 Sila'y lumalayo sa lunsod na maingay,
walang makapagpaamo at hindi mautusan.
8 Ang pastulan nila'y ang kaburulan,
hinahanap nila'y sariwang damuhan.
9 “Ang mailap na toro iyo kayang mapagtrabaho?
Maitali mo kaya siya isang gabi sa iyong kuwadra?
10 Matatalian mo kaya siya ng lubid upang sa pag-aararo ay magamit,
at sa paghila ng suyod sa iyong mga bukid?
11 Iyo bang maaasahan ang lakas na taglay niya?
Mabibigat mong gawai'y maipagkakatiwala ba sa kanya?
12 Umaasa ka ba na siya ay magbabalik
upang sa ani mo ay siya ang gumiik?
13 “Ang pakpak ng ostrits buong gandang kumakampay,
nagbabadya kaya iyon kahit bahagyang pagmamahal?
14 Ang kanyang mga itlog sa lupa ay iniiwan,
ito'y hinahayaang sa lupa ay mainitan.
15 Di niya iniisip na baka ito'y matapakan,
o baka madurog ng mailap na nilalang.
16 Sa mga inakay niya siya ay malupit,
hindi niya alintanang hirap niya'y di masulit,
17 sapagkat pang-unawa ay di ko siya binigyan,
di ko hinatian ng kahit kaunting katalinuhan.
18 Ngunit napakabilis kapag siya'y tumatakbo,
pinagtatawanan lang niya kahit ang kabayo.
19 “Ikaw ba ang nagbigay ng lakas sa kabayo?
Ikaw ba ang naglagay ng magandang buhok nito?
20 Ikaw ba ang nagpapalukso dito na parang balang,
at kapag humalinghing ay kinatatakutan?
21 Nagpapakitang-gilas sa pagkamot niya sa lupa,
at napakabilis tumakbo upang makidigma.
22 Siya ay nagtatawa sa gitna ng panganib,
sa tabak na nakaumang, hindi siya nanginginig.
23 Ang mga sandata ng sa kanya'y nakasakay,
sa sikat ng araw kumakalampag at kumikinang.
24 Sa bilis ng kanyang takbo, lupa'y parang nilululon,
hindi siya mapakali kapag trumpeta ay umugong.
25 Sa tunog ng trumpeta'y halinghing ang sagot niya.
Ang ingay ng digmaan, dinig nito kahit malayo pa;
maging ang utos ng kapitan sa mga kasama.
26 “Ikaw ba ang nagturo sa lawin upang ito'y makalipad,
kapag ikinakampay ang pakpak tungo sa timog ang tahak?
27 Naghihintay ba ng iyong utos ang agila,
upang sa mataas na bundok gumawa ng pugad niya?
28 Matataas na bato ang kanyang tirahan,
mga pagitan ng bato ang pinagkukutaan.
29 Ang kanyang biktima'y doon niya pinagmamasdan,
kahit malayo pa ay kanya nang natatanaw.
30 Sa(A) kanyang mga inakay, dugo ang ibinubuhay,
at tiyak na naroon siya kung saan mayroong bangkay.”
Job 39
New King James Version
God Continues to Challenge Job
39 “Do you know the time when the wild (A)mountain goats bear young?
Or can you mark when (B)the deer gives birth?
2 Can you number the months that they fulfill?
Or do you know the time when they bear young?
3 They bow down,
They bring forth their young,
They deliver their [a]offspring.
4 Their young ones are healthy,
They grow strong with grain;
They depart and do not return to them.
5 “Who set the wild donkey free?
Who loosed the bonds of the [b]onager,
6 (C)Whose home I have made the wilderness,
And the [c]barren land his dwelling?
7 He scorns the tumult of the city;
He does not heed the shouts of the driver.
8 The range of the mountains is his pasture,
And he searches after (D)every green thing.
9 “Will the (E)wild ox be willing to serve you?
Will he bed by your manger?
10 Can you bind the wild ox in the furrow with ropes?
Or will he plow the valleys behind you?
11 Will you trust him because his strength is great?
Or will you leave your labor to him?
12 Will you trust him to bring home your [d]grain,
And gather it to your threshing floor?
13 “The wings of the ostrich wave proudly,
But are her wings and pinions like the kindly stork’s?
14 For she leaves her eggs on the ground,
And warms them in the dust;
15 She forgets that a foot may crush them,
Or that a wild beast may break them.
16 She (F)treats her young harshly, as though they were not hers;
Her labor is in vain, without [e]concern,
17 Because God deprived her of wisdom,
And did not (G)endow her with understanding.
18 When she lifts herself on high,
She scorns the horse and its rider.
19 “Have you given the horse strength?
Have you clothed his neck with [f]thunder?
20 Can you [g]frighten him like a locust?
His majestic snorting strikes terror.
21 He paws in the valley, and rejoices in his strength;
(H)He gallops into the clash of arms.
22 He mocks at fear, and is not frightened;
Nor does he turn back from the sword.
23 The quiver rattles against him,
The glittering spear and javelin.
24 He devours the distance with fierceness and rage;
Nor does he come to a halt because the trumpet has sounded.
25 At the blast of the trumpet he says, ‘Aha!’
He smells the battle from afar,
The thunder of captains and shouting.
26 “Does the hawk fly by your wisdom,
And spread its wings toward the south?
27 Does the (I)eagle mount up at your command,
And (J)make its nest on high?
28 On the rock it dwells and resides,
On the crag of the rock and the stronghold.
29 From there it spies out the prey;
Its eyes observe from afar.
30 Its young ones suck up blood;
And (K)where the slain are, there it is.”
Magandang Balita Biblia, Copyright © Philippine Bible Society 2012.
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.
