Job 39
Magandang Balita Biblia
39 Ang panganganak ng mga kambing, alam mo ba kung kailan,
o ang panahon na ang usa ay magsisilang?
2 Bilang mo ba ang araw ng anak niya habang nasa tiyan?
Alam mo ba kung kailan ito iluluwal?
3 Namasdan mo ba habang sila ay gumagapang
sa pagbubukas ng sinapupunan upang ang anak ay isilang?
4 Ang kanilang mga anak doon lumalaki sa parang
at kapag malaki na ay tuluyang lumilisan.
5 “Sino ba ang nagbibigay laya sa mga asno?
Sa asnong maiilap, ang nagpalaya ay sino?
6 Tirahang ibinigay ko ay ang kaparangan,
at doon sa maalat na kapatagan.
7 Sila'y lumalayo sa lunsod na maingay,
walang makapagpaamo at hindi mautusan.
8 Ang pastulan nila'y ang kaburulan,
hinahanap nila'y sariwang damuhan.
9 “Ang mailap na toro iyo kayang mapagtrabaho?
Maitali mo kaya siya isang gabi sa iyong kuwadra?
10 Matatalian mo kaya siya ng lubid upang sa pag-aararo ay magamit,
at sa paghila ng suyod sa iyong mga bukid?
11 Iyo bang maaasahan ang lakas na taglay niya?
Mabibigat mong gawai'y maipagkakatiwala ba sa kanya?
12 Umaasa ka ba na siya ay magbabalik
upang sa ani mo ay siya ang gumiik?
13 “Ang pakpak ng ostrits buong gandang kumakampay,
nagbabadya kaya iyon kahit bahagyang pagmamahal?
14 Ang kanyang mga itlog sa lupa ay iniiwan,
ito'y hinahayaang sa lupa ay mainitan.
15 Di niya iniisip na baka ito'y matapakan,
o baka madurog ng mailap na nilalang.
16 Sa mga inakay niya siya ay malupit,
hindi niya alintanang hirap niya'y di masulit,
17 sapagkat pang-unawa ay di ko siya binigyan,
di ko hinatian ng kahit kaunting katalinuhan.
18 Ngunit napakabilis kapag siya'y tumatakbo,
pinagtatawanan lang niya kahit ang kabayo.
19 “Ikaw ba ang nagbigay ng lakas sa kabayo?
Ikaw ba ang naglagay ng magandang buhok nito?
20 Ikaw ba ang nagpapalukso dito na parang balang,
at kapag humalinghing ay kinatatakutan?
21 Nagpapakitang-gilas sa pagkamot niya sa lupa,
at napakabilis tumakbo upang makidigma.
22 Siya ay nagtatawa sa gitna ng panganib,
sa tabak na nakaumang, hindi siya nanginginig.
23 Ang mga sandata ng sa kanya'y nakasakay,
sa sikat ng araw kumakalampag at kumikinang.
24 Sa bilis ng kanyang takbo, lupa'y parang nilululon,
hindi siya mapakali kapag trumpeta ay umugong.
25 Sa tunog ng trumpeta'y halinghing ang sagot niya.
Ang ingay ng digmaan, dinig nito kahit malayo pa;
maging ang utos ng kapitan sa mga kasama.
26 “Ikaw ba ang nagturo sa lawin upang ito'y makalipad,
kapag ikinakampay ang pakpak tungo sa timog ang tahak?
27 Naghihintay ba ng iyong utos ang agila,
upang sa mataas na bundok gumawa ng pugad niya?
28 Matataas na bato ang kanyang tirahan,
mga pagitan ng bato ang pinagkukutaan.
29 Ang kanyang biktima'y doon niya pinagmamasdan,
kahit malayo pa ay kanya nang natatanaw.
30 Sa(A) kanyang mga inakay, dugo ang ibinubuhay,
at tiyak na naroon siya kung saan mayroong bangkay.”
Job 39
Complete Jewish Bible
39 “Do you know when mountain goats give birth?
Have you seen deer in labor?
2 Can you tell how many months they carry their young?
Do you know when they give birth,
3 when they crouch down and bring forth their young,
when they deliver their fawns?
4 Their young become strong, growing up in the open;
they leave and never return.
5 “Who lets the wild donkey roam freely?
Who sets the wild donkey loose from its shackles?
6 I made the ‘Aravah its home,
the salty desert its place to live.
7 It scorns the noise of the city
and hears no driver’s shouts.
8 It ranges over the hills for its pasture,
searching for anything green.
9 “Would a wild ox be willing to serve you?
Would it stay by your stall?
10 Could you tie a rope around its neck
and make it plow furrows for you?
11 Would you trust its great strength enough
to let it do your heavy work,
12 or rely on it to bring home your seed
and gather the grain from your threshing-floor?
13 “An ostrich’s wings beat wildly,
although its pinions lack plumage.
14 It leaves its eggs on the ground
and lets them be warmed by the sand,
15 forgetting that a foot may crush them
or a wild animal trample on them.
16 It treats its chicks heartlessly,
as if they were not its own;
even if her labor is in vain,
it really doesn’t care;
17 because God has deprived it of wisdom
and given it no share in understanding.
18 When the time comes, it flaps its wings,
scorning both horse and rider.
19 “Did you give the horse its strength?
Did you clothe its neck with a mane?
20 Did you make him able to leap like a locust?
Its majestic snorting is frightening!
21 It paws with force and exults with vigor,
then charges into the battle;
22 mocking at fear, unafraid,
it does not shy away from the sword.
23 The [rider’s] quiver rattles over it,
[his] gleaming spear and javelin.
24 Frenzied and eager, it devours the ground,
scarcely believing the shofar has sounded.
25 At the sound of the shofar it whinnies;
as from afar it scents the battle,
the roar of the chiefs and the shouting.
26 “Is it your wisdom that sets the hawk soaring,
spreading its wings toward the south?
27 Does the eagle fly up when you say so,
to build its nest in the heights?
28 It lives and spends its nights on the cliffs;
a rocky crag is its fortress.
29 From there it spots its prey,
its eyes see it far off.
30 Its young ones suck up blood;
wherever the slain are, there it is.”
Magandang Balita Biblia, Copyright © Philippine Bible Society 2012.
Copyright © 1998 by David H. Stern. All rights reserved.