Job 39
Ang Salita ng Dios (Tagalog Contemporary Bible)
39 “Alam mo ba kung kailan nanganganak ang mga kambing-gubat? Nakakita ka na ba ng usa na nanganganak? 2 Binibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang pagbubuntis hanggang sa sila ay manganak? At alam mo rin ba kung kailan sila manganganak? 3 Nakayukyok silaʼt nagtitiis ng hirap hanggang sa makapanganak. 4 Paglaki ng kanilang mga anak sa kagubatan, umaalis sila at hindi na bumabalik.
5 “Sino ang nagpalaya sa asnong-gubat? 6 Ibinigay ko sa kanya ang ilang para kanyang tirhan, pinatira ko siya sa lupaing pinabayaan. 7 Lumalayo siya sa maingay na bayan at ayaw niyang siya ay mapaamo. 8 Paikot-ikot siya sa mga kabundukan para maghanap ng sariwang pastulan.
9 “Mapagtatrabaho mo ba ang bakang-gubat? Mapapanatili mo kaya siya sa kanyang kulungan kung gabi? 10 Matatalian mo kaya siya at mapag-aararo sa iyong bukid? 11 Makakaasa ka kaya sa lakas niya para gawin ang mabibigat na gawain? 12 Maaasahan mo kaya siyang tipunin at hakutin ang iyong ani papunta sa giikan?
13 “Napakagandang tingnan ng pakpak ng malaking ibong[a] kapag itoʼy pumapagaspas, pero hindi nito mapantayan ang ganda ng pakpak ng tagak. 14 Iniiwanan ng malaking ibong ito ang kanyang mga itlog sa lupa para mainitan. 15 Hindi siya nag-aalalang baka matapakan ito o madaganan ng mga hayop sa gubat. 16 Malupit siya sa kanyang mga sisiw, parang hindi kanya kung ituring. Hindi siya nag-aalala na ang pinaghirapan niya ay mawawalan ng kabuluhan. 17 Sapagkat hindi ko siya binigyan ng karunungan at pang-unawa. 18 Pero kapag tumakbo na siya, tinatawanan niya ang kabayo at ang sakay nito.
19 “Job, ikaw ba ang nagbibigay ng lakas sa kabayo? Ikaw din ba ang naglagay ng kanyang kiling?[b] 20 Ikaw ba ang nagpapalukso sa kanya gaya ng isang balang at nagpapatakot sa mga tao kapag siya ay sumisinghal? 21 Kumakahig siya sa lupa na parang ipinagmamalaki ang kanyang lakas. Pagkatapos ay tumatakbo siya papunta sa digmaan. 22 Wala siyang kinatatakutan, ni hindi siya natatakot sa espada.[c] 23 Kumakalansing at kumikislap ang mga sandata ng sumasakay sa kanya. 24 Lumilipad ang alikabok sa bilis ng kanyang pagtakbo. Hindi na siya mapigilan kapag tumunog na ang trumpeta. 25 Sumisinghal siya kapag naririnig ang trumpeta. Naaamoy niya ang digmaan kahit sa malayo, at naririnig niya ang ingay ng digmaan at ang sigaw ng mga kumander.
26 “Ikaw ba ang nagtuturo sa lawin na lumipad at pumunta sa timog? 27 Ikaw ba ang nag-uutos sa agila na lumipad at gumawa ng kanyang pugad sa mataas na dako? 28 Nakatira ang agila sa mataas na bato. Ang matarik na lugar ang kanyang taguan. 29 Mula roon naghahanap siya ng madadagit, kahit ang malayo ay naaabot ng kanyang paningin. 30 At kapag may nakita siyang bangkay ay pinupuntahan niya, at ang dugo nito ang iniinom ng kanyang mga inakay.”
Job 39
English Standard Version
39 “Do you know when (A)the mountain goats give birth?
Do you observe (B)the calving of the does?
2 Can you number the months that they fulfill,
and do you know the time when they give birth,
3 when they (C)crouch, bring forth their offspring,
and are delivered of their young?
4 Their young ones become strong; they grow up in the open;
they go out and (D)do not return to them.
5 “Who has let the wild donkey go free?
Who has (E)loosed the bonds of the swift donkey,
6 to whom I have given (F)the arid plain for his home
and (G)the salt land for his dwelling place?
7 He scorns the tumult of the city;
he hears not the shouts of the driver.
8 He ranges the mountains as his pasture,
and he searches after every green thing.
9 “Is (H)the wild ox willing to serve you?
Will he spend the night at your (I)manger?
10 Can you bind (J)him in the furrow with ropes,
or will he harrow the valleys after you?
11 Will you depend on him because his strength is great,
and will you leave to him your labor?
12 Do you have faith in him that he will return your grain
and gather it to your threshing floor?
13 “The wings of the ostrich wave proudly,
but are they the pinions and plumage of love?[a]
14 For she leaves her eggs to the earth
and lets them be warmed on the ground,
15 forgetting that a foot may crush them
and that the wild beast may trample them.
16 She (K)deals cruelly with her young, as if they were not hers;
though her (L)labor be in vain, yet she has no fear,
17 because God has made her forget wisdom
and (M)given her no share in understanding.
18 When she rouses herself to flee,[b]
she laughs at the horse and his rider.
19 “Do you give the horse his might?
Do you clothe his neck with a mane?
20 Do you make him leap like the locust?
His majestic (N)snorting is terrifying.
21 He paws[c] in the valley and exults in his strength;
he (O)goes out to meet the weapons.
22 He laughs at fear and is not dismayed;
he does not turn back from the sword.
23 Upon him rattle the quiver,
the flashing spear, and the javelin.
24 With fierceness and rage he swallows the ground;
he cannot stand still at (P)the sound of the trumpet.
25 When the trumpet sounds, he says ‘Aha!’
He smells the battle from afar,
the thunder of the captains, and the shouting.
26 “Is it by your understanding that the hawk soars
and spreads his wings toward the south?
27 Is it at your command that the eagle mounts up
and makes his (Q)nest on high?
28 On the rock he dwells and makes his home,
on (R)the rocky crag and stronghold.
29 From there he spies out the prey;
his eyes behold it from far away.
30 His young ones suck up blood,
and (S)where the slain are, there is he.”
Ang Salita ng Dios (Tagalog Contemporary Bible) Copyright © 2009, 2011, 2014, 2015 by Biblica, Inc. ®
The ESV® Bible (The Holy Bible, English Standard Version®), © 2001 by Crossway, a publishing ministry of Good News Publishers. ESV Text Edition: 2025.
