Job 32
La Biblia de las Américas
Intervención de Eliú
32 Entonces estos tres hombres dejaron de responder a Job porque él era justo a sus propios ojos(A). 2 Pero se encendió la ira de Eliú, hijo de Baraquel buzita(B), de la familia de Ram. Se encendió su ira(C) contra Job porque se justificaba(D) delante de[a] Dios. 3 Su ira se encendió también contra sus tres amigos porque no habían hallado respuesta, y sin embargo habían condenado a Job. 4 Eliú había esperado para hablar a Job[b] porque los otros eran de más edad que él. 5 Pero cuando vio Eliú que no había respuesta en la boca de los tres hombres, se encendió su ira. 6 Y respondió Eliú, hijo de Baraquel buzita, y dijo:
Yo soy joven, y vosotros ancianos(E);
por eso tenía timidez y me atemorizaba declararos lo que pienso[c].
7 Yo pensé[d] que los días hablarían(F),
y los muchos años enseñarían sabiduría.
8 Pero hay un espíritu en el hombre,
y el soplo del Todopoderoso[e](G) le[f] da entendimiento(H).
9 Los de muchos años[g] quizá no sean sabios,
ni los ancianos entiendan justicia(I).
10 Por eso digo[h]: «Escuchadme,
también yo declararé lo que pienso[i]».
11 He aquí, esperé vuestras palabras,
escuché vuestros argumentos,
mientras buscabais qué decir[j];
12 os presté además mucha atención.
He aquí, no hubo ninguno que refutara a Job,
ninguno de vosotros que respondiera a sus palabras.
13 No[k] digáis:
«Hemos hallado sabiduría(J);
Dios lo derrotará[l], no el hombre».
14 Pero él no ha dirigido[m] sus palabras contra mí,
ni yo le responderé con vuestros argumentos[n].
15 Están desconcertados, ya no responden;
les han faltado[o] las palabras.
16 ¿Y he de esperar porque ellos no hablan,
porque se detienen[p] y ya no responden?
17 Yo también responderé mi parte,
yo también declararé lo que pienso[q].
18 Porque estoy lleno de palabras;
dentro de mí el espíritu me constriñe.
19 He aquí, mi vientre es como vino sin respiradero,
está a punto de reventar como odres nuevos.
20 Dejadme hablar para que encuentre alivio,
dejadme abrir los labios y responder.
21 Que no haga yo acepción de persona[r](K),
ni use lisonja con nadie[s].
22 Porque no sé lisonjear,
de otra manera mi Hacedor me llevaría pronto.
Footnotes
- Job 32:2 O, más que
- Job 32:4 Lit., por Job con palabras, o posiblemente, mientras hablaban ellos con Job
- Job 32:6 Lit., mi conocimiento
- Job 32:7 Lit., dije
- Job 32:8 Heb., Shaddai
- Job 32:8 Lit., les
- Job 32:9 O, Los nobles
- Job 32:10 O, dije
- Job 32:10 Lit., mi conocimiento
- Job 32:11 Lit., palabras
- Job 32:13 Lit., No sea que
- Job 32:13 Lit., arrojará
- Job 32:14 U, ordenado
- Job 32:14 Lit., vuestras palabras
- Job 32:15 Lit., se les fueron
- Job 32:16 Lit., permanecen
- Job 32:17 Lit., mi conocimiento
- Job 32:21 Lit., hombre
- Job 32:21 Lit., la humanidad
Job 32
Het Boek
Elihu geeft zijn mening
32 De drie mannen wilden Job geen antwoord meer geven, omdat hij bleef volhouden dat hij onschuldig was. 2 Toen werd Elihu, de zoon van de Buziet Baracheël uit de familie van Ram, kwaad omdat Job volhield dat hij onschuldig was tegenover God. 3 Maar hij was ook boos op de drie vrienden van Job die hem wel hadden veroordeeld, maar zijn argumenten niet konden weerleggen. 4 Elihu had nog niets gezegd omdat de drie anderen ouder waren dan hij.
5 Maar toen hij zag dat zij geen antwoord meer wisten te geven, nam hij met een boos gezicht het woord en zei:
6 ‘Ik ben jong en u bent oud, daarom heb ik mij stilgehouden en heb ik u niet durven zeggen wat ik ervan denk.
7 Want ik dacht: laat de ouderen eerst aan het woord, zij zullen zeker ook wijzer zijn.
8,9 Maar als het om wijsheid gaat, telt niet alleen de leeftijd mee. Het gaat eerder om de geest van de mens, de adem van de Almachtige. Hij geeft hem immers inzicht?
10 Luister daarom naar mij, ik wil u ook mijn mening geven.
11,12 Ik heb een tijdje gewacht en ondertussen geluisterd naar wat u te zeggen had, maar geen van uw argumenten heeft Job ervan overtuigd dat hij een zondaar is.
13 En zeg nu niet dat alleen God en niet de mens hem van zijn zonde kan overtuigen.
14 Job heeft met mij niet geredetwist en ik wil uw argumenten laten voor wat zij zijn.
15 U zit daar volkomen perplex en weet geen antwoord meer.
16 Moet ik mij dan stil blijven houden als u er het zwijgen toe doet?
17 Nee, ook ik zal mijn mening geven.
18 Ik kan mij namelijk nauwelijks meer stilhouden, mijn geest spoort me aan om te spreken.
19 Ik voel mij als een wijnzak zonder aftapkraan die bijna op barsten staat.
20 Ik moet mijn hart luchten, dus laat ik mijn antwoorden geven.
21,22 Ik zal proberen voor niemand partij te kiezen, ik zal ook niemand vleien, want als ik dat zou doen, zou God mijn Schepper mij zonder meer wegvagen.’
Job 32
King James Version
32 So these three men ceased to answer Job, because he was righteous in his own eyes.
2 Then was kindled the wrath of Elihu the son of Barachel the Buzite, of the kindred of Ram: against Job was his wrath kindled, because he justified himself rather than God.
3 Also against his three friends was his wrath kindled, because they had found no answer, and yet had condemned Job.
4 Now Elihu had waited till Job had spoken, because they were elder than he.
5 When Elihu saw that there was no answer in the mouth of these three men, then his wrath was kindled.
6 And Elihu the son of Barachel the Buzite answered and said, I am young, and ye are very old; wherefore I was afraid, and durst not shew you mine opinion.
7 I said, Days should speak, and multitude of years should teach wisdom.
8 But there is a spirit in man: and the inspiration of the Almighty giveth them understanding.
9 Great men are not always wise: neither do the aged understand judgment.
10 Therefore I said, Hearken to me; I also will shew mine opinion.
11 Behold, I waited for your words; I gave ear to your reasons, whilst ye searched out what to say.
12 Yea, I attended unto you, and, behold, there was none of you that convinced Job, or that answered his words:
13 Lest ye should say, We have found out wisdom: God thrusteth him down, not man.
14 Now he hath not directed his words against me: neither will I answer him with your speeches.
15 They were amazed, they answered no more: they left off speaking.
16 When I had waited, (for they spake not, but stood still, and answered no more;)
17 I said, I will answer also my part, I also will shew mine opinion.
18 For I am full of matter, the spirit within me constraineth me.
19 Behold, my belly is as wine which hath no vent; it is ready to burst like new bottles.
20 I will speak, that I may be refreshed: I will open my lips and answer.
21 Let me not, I pray you, accept any man's person, neither let me give flattering titles unto man.
22 For I know not to give flattering titles; in so doing my maker would soon take me away.
Het Boek Copyright © 1979, 1988, 2007 by Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.