3 Ten slotte verbrak Job het stilzwijgen en vervloekte de dag van zijn geboorte.
^2,3 ‘Vervloekt is de dag waarop ik werd geboren,’ zei hij, ‘en ook de nacht waarin men zei: “We hebben een zoon!”
⁴ Laat die dag voor altijd worden vergeten. Laat hem in de eeuwige duisternis verdwijnen, laat God die dag vergeten.
⁵ Ja, laat de duisternis hem maar opslokken, hem overschaduwen met een donkere wolk en laat de zwartheid zijn licht overheersen.
⁶ Laat hem maar van de kalender verdwijnen, zodat hij nooit meer wordt beschouwd als een dag van die maand in dat jaar!
⁷ Laat het een doodse en vreugdeloze nacht zijn.
⁸ Laten de geoefende vervloekers, die het zelfs wagen het zeemonster Leviatan op te hitsen, hem maar vervloeken.
⁹ Laat de sterren van die nacht verdwijnen en laat hem verlangen naar het morgenlicht zonder het ooit te zien.
¹⁰ Vervloek hem, omdat hij mijn moeders schoot niet gesloten hield en mij geboren liet worden, zodat ik nu al deze ellende met mijn eigen ogen moet zien.
¹¹ Waarom ben ik niet dood ter wereld gekomen of tijdens de geboorte gestorven?
¹² Waarom hebben knieën mij opgewacht, waarom borsten om mij te voeden?
¹³ Was ik maar bij mijn geboorte gestorven, dan zou ik nu van de rust genieten
^14,15 en zou ik in vrede liggen naast koningen en machthebbers die paleizen bouwden die nu in puin liggen, en naast vorsten die ooit schatkamers vol zilver en goud bezaten.
¹⁶ Och, was ik maar een miskraam geweest, een kind dat nooit het levenslicht zag.
¹⁷ Want in de dood maken de goddelozen geen moeilijkheden meer en hebben de vermoeiden rust.
¹⁸ Daar komen zelfs de gevangenen tot rust, omdat er geen gevangenbewaarder is die hen dwarszit.
¹⁹ Rijk en arm zijn daar gelijk en de slaaf is daar uiteindelijk vrij van zijn meester.
^20,21 Waarom geeft God ongelukkigen licht en bedroefden leven, terwijl zij verlangen naar een dood die maar niet komen wil? Zij zoeken die dood meer dan verborgen schatten.
²² Wat een vreugdevolle bevrijding als zij ten slotte toch sterven.
²³ Waarom laat God iemand geboren worden wiens leven uitzichtloos is, voor wie geen ontsnapping mogelijk is?
²⁴ Ik kan niet eten, want mijn keel zit dicht van het zuchten, mijn klachten vloeien als water over mijn lippen.
²⁵ Wat ik altijd heb gevreesd, is nu gebeurd.
²⁶ Ik vind geen vrede en geen stilte, rust ken ik niet, alleen ellende.’