Add parallel Print Page Options

II. First Cycle of Speeches

Chapter 3

Job’s Complaint. After this, Job opened his mouth and cursed his day.[a] Job spoke out and said:

Perish the day on which I was born,(A)
    the night when they said, “The child is a boy!”
May that day be darkness:
    may God[b] above not care for it,
    may light not shine upon it!
May darkness and gloom claim it,
    clouds settle upon it,
    blackness of day[c] affright it!
May obscurity seize that night;
    may it not be counted among the days of the year,
    nor enter into the number of the months!
May that night be barren;
    let no joyful outcry greet it!
Let them curse it who curse the Sea,
    those skilled at disturbing Leviathan![d]
May the stars of its twilight be darkened;
    may it look for daylight, but have none,
    nor gaze on the eyes of the dawn,
10 Because it did not keep shut the doors of the womb
    to shield my eyes from trouble!
11 Why did I not die at birth,(B)
    come forth from the womb and expire?
12 Why did knees receive me,
    or breasts nurse me?
13 For then I should have lain down and been tranquil;
    had I slept, I should then have been at rest
14 With kings and counselors of the earth
    who rebuilt what were ruins
15 Or with princes who had gold
    and filled their houses with silver.
16 Or why was I not buried away like a stillborn child,
    like babies that have never seen the light?
17 There[e] the wicked cease from troubling,
    there the weary are at rest.
18 The captives are at ease together,
    and hear no overseer’s voice.
19 Small and great are there;
    the servant is free from the master.
20 Why is light given to the toilers,
    life to the bitter in spirit?
21 They wait for death and it does not come;
    they search for it more than for hidden treasures.
22 They rejoice in it exultingly,
    and are glad when they find the grave:
23 A man whose path is hidden from him,
    one whom God has hemmed in![f]
24 For to me sighing comes more readily than food;
    my groans well forth like water.
25 For what I feared overtakes me;
    what I dreaded comes upon me.
26 I have no peace nor ease;
    I have no rest, for trouble has come!

Footnotes

  1. 3:1 His day: that is, the day of his birth.
  2. 3:4 God: in Heb. ’Eloah, another name for the divinity, used frequently in Job.
  3. 3:5 Blackness of day: that is, an eclipse.
  4. 3:8 Leviathan: a mythological sea monster symbolizing primeval chaos. It is parallel to Sea, which was the opponent of Baal in the Ugaritic legends. Cf. 9:13; 26:13; 40:25–41:26; Ps 74:13–14; 104:26; Is 27:1.
  5. 3:17 There: in death.
  6. 3:23 Hemmed in: contrast the same verb as used in 1:10.

Nagsalita si Job

Kinalaunan, nagsalita si Job at isinumpa niya ang araw na isinilang siya. Sinabi niya, “Isinusumpa ko ang araw na akoʼy ipinanganak. Naging madilim na lang sana ang araw na iyon at hindi na sinikatan ng araw. Kinalimutan na lang sana ng Dios sa langit ang araw na iyon. Nanatili na lang sana itong madilim o natatakpan ng makapal na ulap, at nilukuban na lang sana ng kadiliman ang kaliwanagan. Kinuha na lang sana ng kadiliman ang gabing iyon nang akoʼy isilang, at hindi na sana napabilang sa kalendaryo. Hindi na nga lang sana ako ipinanganak ng gabing iyon, at wala rin sanang kasayahan noon. Sumpain nawa ang gabing iyon ng mga manunumpa na alam kung paano pakilusin ang Leviatan.[a] Hindi na sana sumikat ang tala sa umaga ng araw na iyon, at hindi na sana dumating ang bukang-liwayway. 10 Isinusumpa ko ang araw na iyon dahil hindi niya pinigilan ang pagsilang sa akin, nang hindi ko na sana naranasan ang ganitong paghihirap.

11 “Mabuti pang namatay na lang ako sa sinapupunan ng aking ina. 12 Bakit pa ako kinalingaʼt pinasuso ng aking ina? 13 Kung namatay na sana ako noon, tahimik na sana ako ngayong natutulog at nagpapahinga 14 kasama ng mga hari at mga pinuno ng mundo na nagtayo ng mga palasyo[b] na giba na ngayon.[c] 15 Nagpapahinga na rin sana ako kasama ng mga pinuno na ang mga tahanan ay puno ng mga gintoʼt pilak. 16 Mas mabuti pang akoʼy naging katulad ng mga batang patay na nang ipinanganak at hindi na nakakita ng liwanag. 17 Doon sa lugar ng mga patay, ang masama ay hindi na gumagawa ng kasamaan at ang mga pagod ay nagpapahinga na. 18 Doon, ang mga bihag ay nagpapahinga rin at hindi na nila naririnig ang sigaw ng taong pumipilit sa kanila na magtrabaho. 19 Naroon ang lahat ng uri ng tao, tanyag man o hindi. At ang mga alipin ay malaya na sa kanilang amo.

20 “Bakit pa pinapayagang mabuhay ang taong nagtitiis at nagdurusa? 21 Nagnanais silang mamatay pero hindi pa rin sila namamatay. Hangad nila ang kamatayan ng higit pa sa isang taong naghahanap ng nakatagong kayamanan. 22 Mas sasaya sila kapag namatay na at nailibing. 23 Bakit kaya niloob pa ng Dios na mabuhay ang tao nang hindi man lamang pinapaalam ang kanyang kahahantungan? 24 Hindi ako makakain dahil sa labis na pagdaramdam at walang tigil ang aking pagdaing. 25 Ang kinatatakutan koʼy nangyari sa akin. 26 Wala akong kapayapaan at katahimikan. Wala akong kapahingahan, pawang kabagabagan ang nararanasan ko.”

Footnotes

  1. 3:8 Leviatan: Maaaring dambuhalang hayop, buwaya, ahas, o balyena.
  2. 3:14 palasyo: o, gusali.
  3. 3:14 giba na ngayon: o, na muling itatayo.