Add parallel Print Page Options

Dumaing si Job sa Diyos

Pagkaraan(A) ng matagal na pananahimik, nagsalita si Job at isinumpa ang araw nang siya'y isilang.

Ito ang kanyang sinabi:

“Hindi(B) na sana ako ipinanganak pa
    at hindi na rin sana ako ipinaglihi.
Nabalot na sana ng dilim
at huwag mo na sanang maalala pa ang araw na iyon, O Diyos.
    Huwag mo na sanang pasikatan pa ito ng liwanag.
Nanatili na lamang sana ito sa takip ng kadiliman,
    at nabalot ng ulap, upang huwag nang sikatan ng araw.
Nalagas sana ito sa tangkay ng panahon,
    at hindi na napabilang sa aklat ng kasaysayan.
    Ang gabing iyon sana'y malumbay; wala na sanang sigaw ng kagalakan,
at sumpain ng mga salamangkerong
    nagpapaamo ng dambuhalang Leviatan.[a]
Huwag na sanang sumikat ang bituin sa umaga,
    at huwag na sanang sundan ng umaga ang gabi.
10 Sumpain ang gabi ng aking pagsilang
    na nagdulot sa akin ng ganitong kahirapan.

11 “Bakit hindi pa ako namatay sa tiyan ng aking ina,
    o kaya'y noong ako'y isilang niya?
12 Bakit kaya ako ay idinuyan pa, kinalong, inalagaan,
    at binigyan ng gatas sa dibdib niya?
13 Kung namatay ako noon, ako sana'y tahimik na, mahimbing na natutulog at nagpapahinga.
14     Katulad ng mga hari at pinunong yumao,
    na noong panahon nila'y nagtayo ng mga palasyo.
15 Tahimik na sana ako tulad ng mga pinunong nakapag-imbak
    sa kanilang bahay ng mga ginto at pilak,
16     o tulad ng mga sanggol na patay nang ipanganak at hindi na nakakita pa ng liwanag.
17 Sa libinga'y hindi na makakapanggulo ang mga masasama,
    at doon ang mga napapagod ay makakapagpahinga.
18 Doon, pati mga bihag ay wala nang ligalig,
    wala nang mga sigaw at utos na mabagsik.
19 Ang mga abâ at mga dakila ay sama-sama roon,
    ang mga alipin ay malaya na sa kanilang panginoon.

20 “Bakit pa isinilang kung magdurusa rin lamang?
    At bakit pa binuhay kung daranas din lang ng kahirapan?
21 Kamataya'y(C) hinahanap ngunit hindi matagpuan,
    hinuhukay at ninanais higit pa sa kayamanan.
22 Sa kanila'y ubod-tamis nitong kamatayan.
23     Ano kaya ang dahilan at ang tao'y isinilang,
    kung inilihim naman ng Diyos ang kanyang patutunguhan?
24 Karaingan ang aking pagkain,
    pagtitiis ang aking inumin.
25 Ang kinatatakutan ko ang siyang nangyari sa akin, at ang pinakaaayawan ko ang dumating sa akin.
26 Hindi ako mapalagay, wala akong kapayapaan,
    kaguluhan sa buhay ko ay walang katapusan.”

Footnotes

  1. Job 3:8 LEVIATAN: Isang mala-alamat na dambuhalang halimaw sa karagatan na sumisimbolo sa kaguluhan at kasamaan.

¶ After this Job opened his mouth and cursed his day.

And Job spoke and said,

Let the day perish in which I was born and the night in which it was said, There is a man child conceived.

Let that day be darkness; let not God regard it from above; neither let the light shine upon it.

Let darkness and the shadow of death redeem it; let a cloud dwell upon it; let the blackness of the day terrify it.

As for that night, let darkness seize upon it; let it not be joined unto the days of the year; let it not come into the number of the months.

O, let that night be solitary; let no song come therein!

Let them curse it that curse the day, who are ready to raise up their mourning.

Let the stars of its dawn be darkened; they waited for light, but have none; neither let them see the dawning of the day;

10 because it did not shut up the doors of my mother’s womb nor hide the misery from my eyes.

11 ¶ Why did I not die from the womb? Why did I not give up the spirit when I came out of the belly?

12 Why did the knees receive me? Of what use the breasts that I should suck?

13 For now I should have lain still and been quiet; I should have slept; then I would have been at rest,

14 with the kings and the counsellors of the earth, who built desolate places for themselves;

15 or with princes that had gold, who filled their houses with silver.

16 Or, why was I not hidden as an untimely birth, as infants who never saw light?

17 There the wicked cease from troubling; and there the weary are at rest.

18 There the prisoners rest together, they do not hear the voice of the oppressor.

19 The small and the great are there, and the slave is free from his master.

20 ¶ Why is light given to him that is in misery, and life unto the bitter in soul;

21 who long for death, but it comes not; and search for it more than for hid treasures;

22 who rejoice exceedingly and are glad when they can find the grave;

23 to the man who does not know which way he goes and whom God has hedged in?

24 For my sighing comes before I eat, and my roarings are poured out like the waters.

25 For the thing which I greatly feared is come upon me and that which I was afraid of is come unto me.

26 I never had prosperity, nor did I secure myself, neither was I at rest; yet trouble came.