Job’s Opening Speech

After this, Job began to speak and cursed the day he was born. He said:

May the day I was born perish,
and the night that said,
“A boy is conceived.”(A)
If only that day had turned to darkness!
May God above not care about it,
or light shine on it.
May darkness and gloom(B) reclaim it,
and a cloud settle over it.
May what darkens the day terrify it.
If only darkness had taken that night away!
May it not appear[a] among the days of the year
or be listed in the calendar.[b]
Yes, may that night be barren;
may no joyful shout(C) be heard in it.
Let those who curse days
condemn(D) it,
those who are ready to rouse Leviathan.(E)
May its morning stars grow dark.
May it wait for daylight but have none;
may it not see the breaking[c] of dawn.
10 For that night did not shut
the doors of my mother’s womb,
and hide sorrow from my eyes.

11 Why was I not stillborn;
why didn’t I die as I came from the womb?(F)
12 Why did the knees receive me,
and why were there breasts for me to nurse?(G)
13 Now I would certainly be lying down in peace;
I would be asleep.(H)
Then I would be at rest(I)
14 with the kings and counselors(J) of the earth,
who rebuilt ruined cities for themselves,
15 or with princes who had gold,
who filled their houses(K) with silver.
16 Or why was I not hidden like a miscarried child,(L)
like infants who never see daylight?
17 There the wicked(M) cease to make trouble,
and there the weary find rest.
18 The captives are completely at rest;(N)
they do not hear a taskmaster’s voice.(O)
19 Both small and great are there,
and the slave is set free from his master.(P)

20 Why is light given to one burdened with grief,
and life to those whose existence is bitter,(Q)
21 who wait for death,(R) but it does not come,
and search for it more than for hidden treasure,
22 who are filled with much joy
and are glad when they reach the grave?(S)
23 Why is life given to a man whose path is hidden,(T)
whom God has hedged in?
24 I sigh when food(U) is put before me,[d]
and my groans pour out like water.(V)
25 For the thing I feared has overtaken me,
and what I dreaded has happened to me.(W)
26 I cannot relax or be calm;
I have no rest,(X) for turmoil has come.

Footnotes

  1. 3:6 LXX, Syr, Tg, Vg; MT reads rejoice
  2. 3:6 Lit or enter the number of months
  3. 3:9 Lit the eyelids
  4. 3:24 Or My sighing serves as my food

Dumaing si Job sa Diyos

Pagkaraan(A) ng matagal na pananahimik, nagsalita si Job at isinumpa ang araw nang siya'y isilang.

Ito ang kanyang sinabi:

“Hindi(B) na sana ako ipinanganak pa
    at hindi na rin sana ako ipinaglihi.
Nabalot na sana ng dilim
at huwag mo na sanang maalala pa ang araw na iyon, O Diyos.
    Huwag mo na sanang pasikatan pa ito ng liwanag.
Nanatili na lamang sana ito sa takip ng kadiliman,
    at nabalot ng ulap, upang huwag nang sikatan ng araw.
Nalagas sana ito sa tangkay ng panahon,
    at hindi na napabilang sa aklat ng kasaysayan.
    Ang gabing iyon sana'y malumbay; wala na sanang sigaw ng kagalakan,
at sumpain ng mga salamangkerong
    nagpapaamo ng dambuhalang Leviatan.[a]
Huwag na sanang sumikat ang bituin sa umaga,
    at huwag na sanang sundan ng umaga ang gabi.
10 Sumpain ang gabi ng aking pagsilang
    na nagdulot sa akin ng ganitong kahirapan.

11 “Bakit hindi pa ako namatay sa tiyan ng aking ina,
    o kaya'y noong ako'y isilang niya?
12 Bakit kaya ako ay idinuyan pa, kinalong, inalagaan,
    at binigyan ng gatas sa dibdib niya?
13 Kung namatay ako noon, ako sana'y tahimik na, mahimbing na natutulog at nagpapahinga.
14     Katulad ng mga hari at pinunong yumao,
    na noong panahon nila'y nagtayo ng mga palasyo.
15 Tahimik na sana ako tulad ng mga pinunong nakapag-imbak
    sa kanilang bahay ng mga ginto at pilak,
16     o tulad ng mga sanggol na patay nang ipanganak at hindi na nakakita pa ng liwanag.
17 Sa libinga'y hindi na makakapanggulo ang mga masasama,
    at doon ang mga napapagod ay makakapagpahinga.
18 Doon, pati mga bihag ay wala nang ligalig,
    wala nang mga sigaw at utos na mabagsik.
19 Ang mga abâ at mga dakila ay sama-sama roon,
    ang mga alipin ay malaya na sa kanilang panginoon.

20 “Bakit pa isinilang kung magdurusa rin lamang?
    At bakit pa binuhay kung daranas din lang ng kahirapan?
21 Kamataya'y(C) hinahanap ngunit hindi matagpuan,
    hinuhukay at ninanais higit pa sa kayamanan.
22 Sa kanila'y ubod-tamis nitong kamatayan.
23     Ano kaya ang dahilan at ang tao'y isinilang,
    kung inilihim naman ng Diyos ang kanyang patutunguhan?
24 Karaingan ang aking pagkain,
    pagtitiis ang aking inumin.
25 Ang kinatatakutan ko ang siyang nangyari sa akin, at ang pinakaaayawan ko ang dumating sa akin.
26 Hindi ako mapalagay, wala akong kapayapaan,
    kaguluhan sa buhay ko ay walang katapusan.”

Footnotes

  1. Job 3:8 LEVIATAN: Isang mala-alamat na dambuhalang halimaw sa karagatan na sumisimbolo sa kaguluhan at kasamaan.